maandag 26 februari 2007

dubbele plooibuggy

We hebben 2 buggy's, een fietskar, een fietsstoeltje, autostoelen en een maxi-cosi om de meisjes te vervoeren. Maar dat vond ik dus niet genoeg Ignoring You Blushy Vorige week was het namelijk erg mooi weer en het is dus niet zo simpel om dan eens te gaan wandelen met de meiden (ik weet al dat ik van een bepaalde draagdoekenmama hier commentaar over ga krijgen, maar ik ben er nog steeds geen held in...;) ) En toen kwam ik plots toch wel tot de ontdekking dat er ook dubbele plooibuggy's bestaan. Ikke dus meteen naar een winkel en zo'n modelleke gaan halen (wie? Ikke impulsief? ) Natuurlijk is het sindsdien beginnen regenen...dus tot zover mijn wandeltochtjes. Walking Home Crying Maar ik ben wel trots op mijn nieuwste aanwinst Eyebrow






2e keer goede keer?

Vorige vrijdag stond de laatste dag van het voorbereidingsprogramma van adoptie op het programma (voor het inhoudelijk verslag hiervan, kan je terecht op onze adoptieblog ) en mocht de babysit weer een voormiddagje komen (valt het op dat het krokusvakantie was?) Hoezeer ik uitkeek naar de cursus, toch deed het deze keer wat pijn om de meisjes achter te laten...stel dat Pauline weer de hele tijd zoveel verdriet zou hebben? Vorige keren was ons mama altijd al gekomen, en dat is natuurlijk een bekend persoon bij de meisjes. Nu was het wel maar 2 dagen geleden dat ze Nele nog gezien hadden, dus hoopte ik dat het toch een beetje ging meevallen...

Tijdens de pauze wilde ik dan ook even bellen, maar babysit begint de bezorgde mama al een beetje te kennen, en ze had al een smsje gestuurd, dat Pauline tevreden was zolang ze maar op Nele haar schoot zat. Maar dat klonk goed he, en ik was gerust. Na haar dutje was ze zelfs de aangename meid zoals wij ze kennen. Oef, wat was ik blij.

Ik zei al tegen Nele dat ze vanaf nu dan maar om de dag moet komen, dan blijven ze haar kennen Smile(ale vooral Pauline dan, ons Amelie begint het toch al goed door te hebben!)





carnavalbal gezinsbond

Als bestuurslid bij de gezinsbond is het natuurlijk de bedoeling mee te doen met de activiteiten. Aangezien verkleden toch wel één van mijn hobby's is, stond ik er dan ook om te springen om het carnavalbal mee te organiseren. Op aswoensdag was het dan zover. Voormiddag zouden we ginder alles gaan klaarzetten en namiddag konden we dan de kindjes entertainen met dansjes, spelletjes, enzovoort. Ik had er echt wel zin in. Het enige dat ik toch wel wat jammer vond, was dat mijn meisjes hier toch nog wat te klein voor zijn, en dat ik hen daarvoor een dagje moest achterlaten. Maar dan wist ik alvast hoe het in zijn werk ging, en volgend jaar kan Amelie best al wel van de partij zijn. Onze babysit mocht dus de kindjes een ganse dag entertainen.

Voormiddag hadden we afgesproken dat we rond 10 u in de zaal zouden samenkomen. Organisatorisch sterk als ik ben Not Sure, ben ik er in geslaagd om thuis alles klaar te zetten voor babysitje en alles uit te leggen (en dat doe ik dus met handen en tanden, ik ben nogal gehecht aan mijn vast dagritme Smile, vandaar dat mijn uitleg altijd zo lang duurt Lol)en kwam ik in de zaal aan om 20 voor 11... Mouth At SideMaar 40 minuten te laat. Natuurlijk was het meeste al gedaan, maar ik heb toch nog een beetje mee kunnen helpen. En mijn clownspak uitkiezen natuurlijk!! Om half 12 was alles klaar en kon ik terug naar huis vertrekken tot 13 u. Haha, hier had ik dus geen rekening mee gehouden...maar soit.

De middag gezellig doorgebracht dan bij de meisjes en om 13.05 stond ik alweer paraat (jaja deze keer hadden ze me niet Thumbs Up)Kostuumke aan, geschminkt, staartjes in mijn korte haartjes (yep yep juf Sofie heeft een kort kapsel tegenwoordig voor diegenen die dat nog niet moesten weten) en we konden er aan beginnen. Ik vond het echt leuk, samen bezig zijn met al die kinderen. Ik kan niet wachten tot ik zo'n dingen ook met de meisjes kan doen (maar blijf toch nog maar even lekker klein ook...het gaat al snel genoeg )

Om half 4 was het pauze, en als mamamie zijnde moest ik dan toch even bellen naar het thuisfront om te horen hoe het ging...Niet goed dus, Pauline was al de hele tijd aan het wenen, alhoewel brullen een beter woord is...Tja Nele was al een hele tijd niet meer komen babysitten en voor haar dus gelijk aan een vreemde...en ze miste haar mama. Mijn moederhartje brak en plots bleek het carnvavalbal niet meer zo leuk..en ben ik snel terug naar mijn schatjes weergekeerd (nadat ik gepolst had of het wel ging lukken, natuurlijk)

Goh, ik kan ze echt toch nog niet achterlaten he....





maandag 19 februari 2007

Pauline is al maxi!

We hebben al een maxi-baby in huis. Alé, op pampergebied dan toch. Vorige week werd ze elke morgen wenend wakker rond 10 voor 7, nat...haar pamperkes trokken het niet meer. Dus dan maar een maatje groter gaan halen, maxi dus, en die zitten haar als gegoten. Geen midi-paulinetje meer dus, maar een maxi-paulinetje. (ze kan al mee op stap met junior-Amelie en mega-Mindy 3 Card Monty) Ongelofelijk toch.

En dus werd het ook maar eens dringend tijd om de buggy om te bouwen. De draagmand is al een tijdje verleden tijd ('dan zie ik wel niks, he mama'), maar ik stelde het altijd maar uit de buggy terug om te bouwen Embarrassed . Het leek me zo'n verwelend karweitje. Dus vandaag al m'n moed bijeen verzameld,..en het was op een kwartierke gefikst! Dus ons maximeisje kan eindelijk in hare buggy! Laat het mooie wandelweer maar blijven duren!

Werner heeft trouwens dit weekend de fietskar ook in elkaar gestoken. Maar daarvoor zou ik Pientje nog iets steviger willen zien, maar in het voorjaar kunnen we dus ook met z'n allen gezellig gaan fietsen! Ya ya jippie jippie ya ya yee!!





het bewijs!

Ga ik nog eens op de site van boombal kijken, staat daar toch wel ne foto van mij en Werner op zeker, in volle actie dan nog wel (alé 't is te zeggen, we staan op de dansvloer ROTFL)

zie hier het bewijs!!



zondag 18 februari 2007

onze bomen

Ze zijn begonnen met onze bomen af te doen. 4 bomen zijn er al afgedaan, nog 7 te gaan! Het zal een heel ander zicht zijn. En dan een carport in de plaats, maar dat zal nog wel even duren...

zaterdag 17 februari 2007

diepgaande conversaties

Nu Amelie tegewoordig een echt praatmieke geworden is, hebben we dan ook zeer diepgaande gesprekken.

Amelie: mama keek (mama kleren)
Mama: ja mama heeft kleren aan.
A: zusje keek ook
M: ja zusje heeft ook kleren aan.
A: papa keek
M: ja papa heeft ook kleren aan.
A: Melie keek
M: ja Amelie heeft ook kleren aan.

A: papa thuis
M: nee papa is niet thuis.
A: papa weg (met de nodige gebaren erbij)
M: ja papa is weg. Papa is werken.
A: papa weg auto
M: ja papa is naar het werk met de auto.

M: Amelie, kom je je jas aan doen?
A: jas jas. Melie weg. Mama weg. Auto.
M: Ja, we gaan weg, met de auto.
A: zus mee?
M: ja hoor Pauline gaat ook mee.
A: Pauline jas.
M: ja Pauline doet ook een jas aan.
A: mama jas
M: ja mama doet ook haar jas aan.
A: coche.
M: ja hoor, mama neemt haar saccohe mee.
A: deur ope
M: eventjes wachten Amelie, mama is nog niet klaar.
A: kom mama, weg.

Leuk he Happy





'nat'

Amelie heeft weer iets nieuws. Ze verdraagt het niet meer als iets vuil is. Ze haalt het woord 'vuil' en 'nat door elkaar, en noemt het dus nat.

Met het zalige weer, leek het me wel de ideale gelegenheid om met haar wat buiten te gaan ravotten. Dit was twee dagen geleden, en het gras was nog een beetje nat. Dus haar prachtige prinsessenbotjes aan, en dan maar naar 'buit'. Kreeg ze opeens toch wel in de mot dat haar botjes 'nat' waren. En dat mocht niet, en is ze maar weer naar binnengekeerd Ignoring You.

Als ze lekker aan het eten is, en er valt een ietsiepietsie kruimelke op haar bavet, is deze ook 'nat' en moet bavet uit.

We waren samen een valentijnskaart aan het maken, en ik had het superleuke idee gehad om met stiften te werken, kreeg ze opeens in het snotje dat ze haar handen ook mee gekleurd had. 'nat' dus, en gedaan met tekenen. En stiftstrepen gaan er dan nog niet eens af met eens in de handjes te wrijven. Viel dat even tegen, zeg.

Dus ze is er best wel fel mee, he, alhoewel ik ondertussen wel de indruk heb dat ze er al terug iets beter tegen kan. Oef...het zal wel weer een fase zijn. In de zomer zal ze wel weer liggen rollebollen in het zand! En vandaag heeft ze buitengespeeld, en haar botjes waren 'nat', en ze bleef buiten! Goe he ;)





weeral op stap

Gisteren zijn Werner en ik weer op stap geweest. Amai 3 weken achter elkaar, dat zijn we niet meer gewend. Wat voelen we ons al ouw knorren Smile. Deze morgen stonden we dan ook op met de melding dat we nooit Lol nog op stap gaan, en dat we al uitkeken dat we deze avond terug konden gaan slapen. Dumb

We zijn met mijn collega's gaan eten bij de Griek, zoals ze dat hier zeggen. Jaja collega's hoor ik jullie al denken, ik heb ze nog steeds Way To Go , ook al ben ik al lang niet meer op de werkvloer geweest. De helft van de collega's (voornamelijk mijn vervangsters dus, maar ook nog van iemand anders) kende ik niet eens meer, maar het was gezellig en ook lekker.

Daarna zijn we nog even doorgegaan naar een ambiancecafé. Toen voelde Werner zich helemaal oud... Hmm Ik heb nog een beetje meegedanst, maar toen was het voor deze ouw knorren dringend tijd om naar huis te gaan, want over enkele uurtjes zouden onze wekkertjes alweer paraat staan.

Het is dus echt wel erg leuk geweest, maar nu willen we toch weer een paar weken gezellig thuis in de zetel blijven hangen (en om 22 u bed induiken Hysterical )





zondag 11 februari 2007

boombal

Gisteren zijn we naar een boombal geweest (voor diegenen die dit niet kennen: klik ).

Werner is nu niet bepaald de persoon met het juiste ritmegevoel en danslessen zijn dan ook niet aan hem besteed. Dat vind ik soms wel jammer, want als er iets is dat ik graag doe, is het toch wel dansen, zeker. Maar nu had Werner eens gezegd dat hij zo'n boombal wel eens zou willen doen, en de dansinitiatie daar wel mee wou volgen. Tja, dat moest hij maar 1 keer zeggen, natuurlijk, en aangezien er nu een boombal in de buurt was, waren wij gisteren van de partij, samen met nog een koppel.

Eerst was er nog een optreden van Ambrozijn en om 21.30 was het dan tijd voor de dansinitiatie. De eerste dans die uitgelegd werd, was een doorschuifdans. Dit had Werner niet verwacht (ik wist ook niet goed wat het ging inhouden) en dat vond hij maar niks. Dus na een paar keer doorschuiven hield hij het voor bezien, dus zal er ergens een vrouw zonder danspartner gevallen zijn, vermoed ik...Het was ook niet zo heel makkelijk, die eerste dans.

De tweede dans was dan wel een koppeldans, en die deed hij braafjes mee. Met mij natuurlijk Angelic Daarna kwam er weer een doorschuifdans aan de beurt, en daar heeft hij ook meegedaan. Ventje van ander koppel vertikte het doodweg om mee te doen, dus mag ik al bij al nog niet te hard klagen van ventje lief.

Tijdens het eigenlijke boombal hebben we toch een beetje de beentjes kunnen strekken, dus ik ben erg trots op mijn ventje! Hij zei zelfs dat het voor herhaling vatbaar was...over een jaar ofzo Lol


laten we samen een dansje doen!
Eigen Smiley



zaterdag 10 februari 2007

stilte

Het is al een uur en een kwartier stil....ze slapen allebei, en nog wel op hetzelfde moment...En langer als een uur...dat zijn zeldzame momenten. Je zou denken dat ik dit benut om mijn huis op te rommelen he Ignoring You...tja deze blog wordt niet geschreven door iemand die nu druk met haar huishouden bezig is. Ach ja, het is weekend, en volgende week is er weer een week Angelic





brilleke

Ik ben gisteren maar eens voor een brilleke gaan zien, ik zal het weer gaan nodig hebben, nu ik 's avonds meer de deur ga uitmoeten. Jaja ik heb mijn bezigheden tegenwoordig.

Ik en brillen, helaas gaat dat dus niet zo goed samen...mijn eerste bril is gewoon verdwenen (= ik ben hem kwijtgeraakt Rolling Eyes ), mijn tweede bril is onder de auto terechtgekomen (ja zoiets kan alleen mij maar overkomen, vermoed ik Mouth At Side ). Dus ik heb het een tijdje afgehouden om een brilleke te gaan halen, maar nu was het dan toch de moment...

Dus ikke gisteren naar een optieker, oogjes laten testen, en dan maar brillekes kiezen. En raar maar waar, op een kwartiertje tijd had ik slechts maar 4 modellekes meer voor me liggen om tussen te kiezen, en hebik uiteindelijk voor het brilleke gekozen waar ik er het strengst mee uitzie, aldus de optiekster (ik weet het, dit zal geen juist woord zijn, maar in mijn woordenboek vind je dit wel terug). Juf Sofie dus, met een streng brilleke Dumb Nerd





donderdag 8 februari 2007

de slaapzak

De slaapzak openkrijgen was tegenwoordig piece of cake voor Amelie. Vooral tijdens het namiddagdutje, belandde de slaapzak meermaals naast het bed. Als ze helemaal in goede doen is, vliegen ook nog pop, poes en vriendjes de hele kamer rond. Het slapen namiddag wil niet meer altijd even goed lukken...gelukkig doet ze het 's nachts wel voorbeeldig, dan leggen we ze neer in haar bedje en we horen ze niet meer tot 's morgensvroeg.

Maar die slaapzak bleef dus niet meer aan. 's Nachts gelukkig nog wel, (alhoewel we ze soms wel aantroffen met haar voeten uit de slaapzak...), maar het eerste wat ze deed als ze wakker werd 's morgens, was die slaapzak uit. Gisterenmorgen trof ik ze aan, slaapzakje naast het bedje, pyamabloes uit, en haar broek opgetrokken tot onder haar oksels :D.

En nu hebben we de truc gevonden (ale iemand heeft ons dat aangeraden, we zullen maar niet met de eer gaan lopen ;)), gewoon achterstevoren aan. Ze vindt het zelfs uiterst grappig en protesteert niet. Dan hoeven haar tenen toch geen kou meer te lijden ;)

Pauline blijft nog braaf in haar slaapzakje :)

zooooooo groot

Als je nu aan ons Amelie zou vragen hoe groot ze al is, zou ze kunnen antwoorden: 'zo groot dat ik de deur zelf kan opendoen'. Jaja, zo ver zijn we al, ze kan aan de klink, en dat heeft ze gisteren ontdekt. Met de nodige ontdekkingstochten als gevolg natuurlijk...Ik heb weer een extra paar ogen nodig, denk ik. Dat worden weer spannende tijden...

7 jaar

5 februari was voor ons een speciale dag. Dan waren we namelijk 7 jaar samen, ongelofelijk toch, al 7 mooie jaren dat we lief en leed delen. En dat moesten we natuurlijk vieren.

De zaterdag ervoor zijn we uit eten geweest, we hadden nog een kadobon liggen voor een restaurant, dus konden we zelfs gaan eten op de kosten van mijn ouders Bounce. We hebben gekozen voor een even-genieten menu en het was erg gezellig. Het was lang geleden dat we nog eens onder ons tweetjes weg waren geweest, dus het was effectief wel genieten. Iets te feestelijk als we waren, hadden we de menu mét aangepaste wijnen genomen, en we waren 'lichtjes' teut. Ik zeker, die toch al 2,5 jaar geen alcohol meer had aangeraakt (op 1 enkele avond na). Dus helemaal in feeststemming beslissen we na het heerlijk genietmenuutje nog even door te gaan naar onze ouwe gouwe club 9. Na daar nog een uurtje rondgehangen te hebben, zijn we toch richting huis gekeerd. Dus nogmaals onze excuses voor mimi die toch wel erg lang op onze thuiskomst heeft moeten wachten Blushy

Maar de 5e zelf was het pas de echte genietdag. We zijn er namelijk onder ons tweetjes uitgetrokken naar een saunacomplex, dat was gewoon al 3 jaar geleden en hebben alles nog eens kunnen uitzweten. Daarnaast ook nog genoten van een heerlijke hot-chocolatemassage (wat jammer dat je er niet eens van mag proeven he ;))een gelaatsverzorging en een relaxatiemassage van hoofd, nek en schouders. Hmm, ik ben nog aan het nagenieten...

Het heeft ons echt wel deugd gedaan! Op naar de volgende 7 jaar!





vrijdag 2 februari 2007

onze reis naar een ver wonder

Aangezien ik ondertussen de charmes van het bloggen toch wel ontdekt heb, heb ik ons adoptieverhaal ook overgezet naar een blogspot. Vanaf nu kan je daar ons verhaal over onze reis naar een ver wonder volgen. De linken zijn overal al aangepast, ook via onze site kom je er terecht als je op ons adoptieverhaal klikt...

http://verwonder.blogspot.com

ver wonder, ons derde wondertje, eentje uit een ver land...
verwonder, hoe verwonderlijk...

prinses Amelie




Vorige week zijn we nieuwe schoentjes gaan kopen voor Amelie. Ze gaat van maatje 21 naar maar liefst maatje 23. Gewoon een maatje overgeslagen. Enorm trots is ze op haar nieuwe schoentjes.

Bijgevolg had ze ook nieuwe sloefkes nodig, en dat stond gisteren op het programma. Mooie flashy rode sloefkes waren al snel gekozen. Toen viel mijn oog plots op een paar laarsjes voor een spotprijsje (nog een klein beetje solden?). Het zijn echte kitscherige roze botjes (met vlindertjes op :D), of om het in Werner zijn woorden te zeggen: barbielaarsjes. Maar voor dat prijsje kon ik ze echt niet laten liggen. Ideaal om mee te ravotten in de tuin dit seizoen. En haar nieuwe schoentjes kunnen dan mooi proper blijven (voor zover dat mogelijk is als huneigenaar een wild smoddermieke is).

Toen ik ze deze morgen aan het aankleden was, vroeg ze, zoals altijd achter 'voet', haar schoentjes dus. Ik neem haar flashy rode sloefkes, maar daar reageert ze niet al te bijster enthousiast op (met andere woorden, ze roept luid 'nee' en begint te zeuren). Dan haar schoentjes maar. Ze heeft nu een hele week ook binnen haar schoentjes aangehad, omdat haar sloefkes te klein waren, dus misschien redeneert ze nu wel dat ze weer haar schoentjes aan wil doen. Maar ook daar komt een luide 'nee' op. Juffer wil haar laarsjes aan, en niets anders. Haar roze chichibotjes om buiten mee te spelen. Dus gewillige mama doet haar laarsjes aan, en zo trots als een pauw paradeert ze door de living.

Na een tijdje wil ze toch de botjes uit, want pop moet ze toch ook eens passen. Pop staat geweldig met haar zevenmijlslaarzen, moet ik zeggen. De rest van de tijd loopt ze dus rond met haar laarsjes in de hand...om uiteindelijk toch maar weer te komen vragen of mama ze wil aandoen.

Ons prinsesje...

donderdag 1 februari 2007

fotosessie

Toen Amelie zo'n maand of 7 oud was, en we gezellig gewinkeld hadden in de GB, stond daar een fotografe. De verleiding was te groot, en bibi stond met Amelie aan te schuiven voor een oh zo vertederend fotosessieke van kleine lieve meid. En Amelie was een natuurtalent die dag. Elke pose nam ze zonder morren aan, toonde haar liefste glimlach en de fotografe moest niet veel moeite doen om enkele prachtige plaatjes vast te leggen. Het was ook echt een fijne bedoening, met een mama die gloeide van trots dat haar dochtertje zo goed meewerkte.

Foto's waren niet verplicht om te kopen, maar toen ik daar enkele weken later naar het resultaat ging kijken, kon ik het echt niet maken om een foto niet mee te nemen. Ze waren echt erg mooi gelukt!

Pauline is nu een klein beetje jonger als Amelie toen die dag, dus leek het me wel de ideale moment om terug zo'n fotosessieke vast te leggen. Voornamelijk van de kleinste meid dan, maar misschien ook enkele met grote zus. Mimi was meegegaan, om Amelie in bedwang te houden als we met een supergezellige sessie fotootjes trekken zouden bezig zijn. Deze keer gingen we dus met voorbedachte rade naar de GB, want we wisten dat er weer foto's werden gemaakt.

We hadden chance, we waren meteen aan de beurt. Ik vul een formuliertje in, en dan mag ik Pauline op haar buikje leggen. De fotografe zet zich klaar om een foto te maken...en daar is het -ondertussen erg beruchte- pruillipje dat komt opzetten. Snel terug bij mama op de schoot. Dan eens in zitstand proberen. Ze zit weer mooi, en weer komt het pruillipje opduiken. Pauline heeft er duidelijk niet zo erg veel zin in.

Dan maar eens proberen samen met grote zus. Amelie vindt het allemaal erg leutig, en bij Pauline kan er -bijna- een glimlachje af. Nog eens een andere pose uitproberen, maar dan is het echt wel goed geweest voor Pauline. We mogen afdruipen.

Aangezien ik nog enkele dingetjes nodig had, gaan we nog even de GB binnen. Pauline haalt haar allercharmantste kantje boven (alleen aan de kassa begint ze even te zeuren, maar de glimlacht haalt telkens de bovenhand), dus moedig als we zijn, gaan we nog eens een poging wagen voor nog wat fotootjes.

Pauline twijfelt tussen pruillip en glimlach, en uiteindelijk vindt ze de gulden middenweg, om dan maar op elke foto haar tong uit te steken...

Ik ben erg benieuwd naar het resultaat, moet ik zeggen Ignoring You .