school en TAM

Ze doen het goed op ventjes werk, de vliegtuigreisjes uitdelen. Voor de derde maand op rij, is ventje weer voor een paar dagen weg, naar Zwitserland deze keer. 1 september vertrekt hij in de namiddag met het vliegtuig en woensdagavond landt hij terug.

Ach ja ik word het al gewoon, het Tijdelijk-Alleenstaande-Moederschap.

Gelukkig kan ventje het officiële begin van het schooljaar toch nog meemaken. Zo vertrekt hij morgenvroeg wat later naar het werk, zodat hij mee naar school kan gaan. Jaja nu is het echt echt zover, de laatste vakantiedag is bezig en hij zal er snel genoeg opzitten. Ik hoop dat Amelie (en later ook Pauline) een fijn schooljaar gaan hebben.

De avonden zonder ventje zijn in elk geval al goed gevuld. Morgen begint namelijk het 4e seizoen van LOST *juich*. Dus dan hang ik de ganse avond voor de buis (mét chips). En dinsdagavond begint het werkjaar van de Gezinsbond weer, en ga ik naar de vergadering (weer met dank aan mimi die komt babysitten). En woensdagavond is 't ventje alweer thuis. Dus de tijd zal wel snel genoeg omgaan.

En tegen dan is Amelie al weer een beetje ingewerkt op school (of al oververmoeid, die kans zit er ook in)

is genoeg genoeg?

Zowel vrijdag als zaterdag ben ik de beentjes nog eens gaan strekken. Vrijdag had ik met een paar vriendinnen afgesproken, zaterdag was het dan het beruchte afscheidsfeestje van onze Rudi.

Zaterdagmorgen moest ik gewoon op voor de kindjes (met dank aan 't ventje die me toch 45 minuten extra gegund heeft :)), maar omdat ons eurootje plots viel dat we toch nog ne cadeau moesten zoeken voor Rudi, vloog de voormiddag om. Namiddag had ik nog afgesproken met een vriendin, dus dat ging ook vlot voorbij.

En om 19 u mochten de kindjes naar mimi en bompi. Amelie dolenthousiast. 'ik ga nu mijn spulletjes pakken en dan ga ik naar mimi en bompi. En ik ga daar een heel lange tijd blijven hééééééééééééé'. Het afscheid ging vlot. 'daaaaaaaaaag' riep Pauline luid en weg was zij. En Amelie volgde. Ze doen het super eigenlijk.

En tegen 20.30u gingen we dan naar de club. Tja het was eigenlijk een reünie van al wie er vroeger kwam, alle generaties door elkaar. Omdat het zo'n mooi weer was, bleven de meeste mensen buiten hangen (of was het nu omdat er een frietkraam stond? )

Rond middernacht begon ik té veel medelijden met de DJ's te krijgen (die stonden binnen te draaien voor 5 man), heb ik een paar vriendinnen meegesleurd en zijn we de dansvloer gaan onveilig maken.

Rond 3 u (oei, zo vroeg al? :p) was het kaarsje uit bij mij. Werner en ik waren met de fiets daar, maar ik had mijne fiets ondertussen al aan iemand anders uitgeleend om terug thuis te geraken. Toen Inge en Stefan toen toch vertrekten (al was Stefan nog heel hard aan het zeuren om te blijven ;)), ben ik maar bij hen in de auto gesprongen en werd ik netjes voor de deur afgezet.

Ventje, die ik altijd moet meesleuren om nog ergens naar toe te krijgen, was natuurlijk ondertussen op zijn opperbest, en bleef nog wel eventjes. Hij doet het keer op keer. Ik begin tenminste meteen te dansen. Meneer wacht tot ik mijn benen niet meer voel en dan schiet hij plots in actie. En gisteren was het niet anders.
Ach ja, hij was met de fiets en ik hoopte dat hij zonder kleerscheuren zou thuisraken.

En ja hoor, slechts een klein uurtje later, hoorde ik ventje de trap op bodderen. Ik ben toch maar eventjes gaan piepen hoe hij eruitzag. Goed eigenlijk. Maar dat hij straalbezopen was, kon hij toch niet zo goed verbergen. Alles wat hij in zijn handen had, viel (die vreselijke zwaartekracht terug) op de grond. Zijn sloffen, zijn schoenen, zijn GSM, zijn tandenborstel...Nadat ik hem een beetje uitgelachen had :o, heb ik hem alleen gelaten in zijn gevecht met de zwaartekracht, en ben ik terug in bed gedoken. Ik heb nog een paar plofjes gehoord, maar hij is in bed geraakt! Proficiat daarvoor!

En we hebben lekker kunnen uitroezen. Rond 1 u (whoppa) ben ik opgestaan, omdat ik dacht dat Werner al uit zijn bed was, maar die lag gewoon verder te snurken in de zetel. Om half 3 hield ik het echt niet meer van de honger, en heb ik hem toch maar wakker gemaakt en zijn we een pizza gaan eten.

En nu is het wachten tot de kindjes terug thuis zijn, want mimi heeft ze mee naar de speeltuin. Ze zullen wel een fijne tijd gehad hebben bij mimi en bompi.

En ventje is deze middag weer opgestaan met de boodschap 'never again' (voor de 800ste keer), en ik heb het er ook even mee gehad...Vanaf morgen worden we weer een tijdje (maar niemand weet voor hoelang) brave huismussen!

open-klasjesdag

Gisterenavond mocht Amelie al eens een kijkje gaan nemen in haar nieuwe klas, en kon ze kennismaken met de nieuwe juf. Ze keek er al heel de dag naar uit.
Als we daar waren, was ze eerst een beetje verlegen, maar al snel begon ze het klasje te verkennen (ook Pauline hing eerst even aan mijne rok, maar is daarna ook vrolijk beginnen te spelen!)
Ze mocht ook al een kentekentje kiezen, en dit jaar zal dat voor haar 'de poes' zijn.

En zo zit de vakantie er nu echt bijna op. Ik, die zoveel schrik had dat die vakantie wel eens heeeeeeeeeel lang kon gaan duren, heb er nu zelfs een beetje spijt van dat het al achter de rug is. Ik heb er echt een vakantieperiode van gemaakt en we hebben zo ontzettend veel leuke uitstappen gemaakt (met als hoogtepunt ons vakantietje in de Bosberg). Het zal echt afkicken worden volgende week, om terug in ons schoolritme te geraken.

Amelie is trouwens de laatste dagen errrrg moeilijk, en bezorgt ze me grijze haren. Het zal haar zeker deugd doen om terug een vast ritme te hebben, want misschien is ze met al die uitstapjes toch wel wat overprikkeld geraakt (en als dat gebeurt bij haar, is ze echt moeilijk te hanteren...)
Al denk ik dat die eerste dagen, als ze terug thuis komt van school, ook telkens weer een bommeke zal ontploffen. Hopelijk kan ik (en mijn hormonen) het aan!

Pauline speelt heel erg graag met de zus, maar af en toe wat rust, zonder die grote zus die toch al eens durft te tiranniseren, zal haar ook wel weer deugd doen. Ze kunnen soms zo ontzettend mooi samen spelen, maar toch ook vele keren is het echt zware ruzie. En dat vind ik toch wel het vermoeiendste.
Pauline kan gelukkig ook heel lief alleen spelen, dus die zal toch wel weer genieten van het alleen zijn, denk ik. Al zal het ook wel weer even wennen zijn die zus niet altijd in haar buurt te hebben.

Schooljaar, we komen eraan hoor!

oppasprobleempje (2)

Ons oppasprobleempje voor volgende week zaterdag is opgelost! Mijn lieve mama heeft erg veel moeite gedaan om haar weekend te kunnen ruilen, en zo kunnen de meisjes toch daar blijven slapen. Dat betekent dat er dus weer een zwaar feestje op het programma staat! (ik voel me zowaar terug 18 ;)) En we kunnnen uitslapen, jiehaaaa!!!

Merci mimi! :)

en we bleven maar bosbergen!

Omdat het gezin dat ik had leren kennen nog een weekje langer in de Bosberg verbleef, en het toch vlakbij was, hebben we deze week nog enkele keren afgesproken.

Dinsdagnamiddag zijn we samen naar Hasselt getrokken, en daar mocht ik voor gids spelen. Maar ik moet bekennen dat ik in Hasselt niet veel meer ken als de winkelstraat *bloos*. We hebben dus wat gezellig rondgewandeld (en probeerden de 4 grootste kinderen ons te laten volgen, wat soms toch wel een avontuur was...), kerkje bezocht, ijsje gegeten. Als afsluiter wilden we naar het jenevermuseum gaan, maar omdat we te lang hadden rondgetaffeld, waren we te laat. Tja dat werd dan weer een terrasje :D.

Woensdagavond was het karaoke in de bosberg, en ik had ondertussen al spijt dat ik dat vorige week aan me had laten passeren (aangezien ik toen nog het brave voornemen had elke avond eens op tijd in bed te duiken) Dus ging ik dat deze keer maar weer goedmaken. En of ik het goedgemaakt heb! Eerst heb ik de andere mensen even de kans gegeven om wat te zingen, maar rond half 12 liep het daar een beetje leeg (alleen K en J, (de ouders van 3 dus), ikke en nog een bende van het personeel waren daar.) Maar vanaf dat moment werd het alleen maar supergeweldig! Ik heb echt uren aan een stuk zitten zingen (lees kwelen) samen met het personeel of met K en J. K (de mama) hield het om 1 u toch maar voor bekeken, en dan zijn wij nog wat verder blijven kwelen. Na dat we alle liedjes zo'n 2 keer gezongen hadden (lol) zijn we maar gewoon beginnen dansen. En toen was het plots half 4 (heeeeeeeeeeeelp) en moest ik toch wel heel erg dringend naar huis toe. Maar ik heb me echt supergoed geamuseerd en dat heeft me ontzettend deugd gedaan.

's Anderendaags deed het eigenlijk nog niet al te veel pijn. Een beetje hoofdpijn en een gevoelige maag, maar voor de rest voelde ik me best nog fit.
En namiddag trokken we terug naar de Bosberg :D, om het deze keer officiëel af te sluiten ;). De meisjes hebben ginder nog zoutdeegfiguurtjes gemaakt (en wij zaten zoals gewoonlijk op het terras), daarna zijn we nog gaan zwemmen, en zijn we nog eens blijven mee eten. Daarna nog even op de trampoline en in het speeltuintje, en toen was het tijd, om deze keer écht voor de laatste keer, naar huis te keren.

De meisjes waren stikkapot en hebben me deze morgen verwend door tot half 10 te slapen.

En zo zijn we nog maar slechts een weekje van het nieuwe schooljaar verwijderd! Ongelofelijk zeg! Nu moeten we stilletjes uit het vakantietempo zien te kruipen en terug naar het schoolritme toe te werken. Want dan moeten de meisjes een uurtje vroeger het bedje in en ook terug vroeger het bedje uit (en de mama dus ook :o)

Rust zacht...

Vader en schoonzoon dood onder ingestorte muur in Genk
HLN update Een muur van een woning op de Mouwstraat in Genk is gisteren rond 18.30 uur ingestort. Daarbij kwamen een man en zijn schoonvader om het leven. De twee waren werken aan het uitvoeren aan een kruipkelder van een nieuwbouwwoning aan een halfopen bebouwing. Door een harde windstoot viel de tussenmuur van de andere woning in aanbouw plotseling om.

De twee mannen raakten bedolven onder het puin. De brandweer van Genk en een MUG-team snelden ter plaatse om de twee mannen vanonder het puin te bevrijden en te reanimeren, maar voor de bouwheer en zijn schoonvader kwam alle hulp te laat. Zij overleden ter plaatse.

Het ging om een 34-jarige man uit Houthalen-Helchteren en zijn schoonvader, een 54-jarige man uit Genk. Dat maakte de lokale politie van Genk bekend. De twee waren in de kelder nivelleringswerken aan het uitvoeren en enkele buizen aan het leggen. De lokale politie van Genk verwittigde het parket van Tongeren, dat besliste om een deskundige ter plaatse te sturen. (belga/ka)

Ongeloof, verbijstering, verdriet, ontzetting, medeleven. Dit kan niet. Dit kan toch niet waar zijn? Je ergste nachtmerrie wordt voor een vriendin van je de harde waarheid. Haar man, papa van een flinke tweeling én haar vader. In een klap kwijt. Onverwachts. Geen afscheid kunnen nemen. Hier zijn geen woorden voor.
Verdriet...tranen...ongeloof...je zo machteloos voelen...er voor je vriendin willen zijn. Aan de familie denken. Niet kunnen inbeelden hoe zij zich voelen als jij je er al zo ellendig bij voelt. Slapeloze nacht. Kwaad zijn op de wind die maar verder blijft razen. Tranen die opwellen. Geen woorden...

Ik wens haar en haar familie heel veel sterkte en mijn oprechte deelneming...

Nog steeds zonder woorden...

oppasprobleempje

Club 9. Ons jeugdhuisje waar we nu nog af en toe naar toe gaan. Waar alles voor ons begonnen is. Waar we uren (en drank) versleten hebben. Als je aan club 9 denkt, denk je ook aan den Rudi. En den Rudi is er na heeeeel veeeel jaren trouwe dienst weg, en houdt 30 augsustus zijn afscheidsfeestje. En daar willen we dus aboluut bij zijn.

Omdat dat wel eens een hevig feestje kan worden (en dus laat), wilden we de meisjes ergens laten slapen. Zodat wij 's morgens onze roes konden uitslapen...

We hadden gedacht aan ventjes ouders. Daar zijn ze nog al eens geweest en die kennen ze. Maar vandaag kreeg ik telefoon van mijn schoonzus (zij woont in Holland) dat zij daar naartoe gingen (gaan ook naar dat feestje), en dat zij daar bleven slapen, samen met zoon, en dat wij daar dus niet terecht konden. Tja...

Dan maar andere hulplijnen zoeken.
Ons mama heeft de vroege dit weekend, dus dat gaat niet.
Mijn broer heeft een feestje dan, dus dat gaat niet.
De mama van mijn petekindje heeft ook een feestje dan, dus dat gaat niet.
Andere schoonzus zag het niet zo goed zitten, dus dat gaat niet.

Een uur later, en 4 telefoontjes later, en mijn hulplijnen waren op. Je kan dat toch ook niet zomaar aan iedereen vragen om je kids te laten slapen...

Dus dat wordt toch ne babysit en zondag morgen pijn lijden, vrees ik. Want ik kan geen andere hulplijnen meer bedenken.

Aaaaaaargh

weekje Bosberg

Vorige week maandag was het zover, de meisjes en ik ontvluchtten het huisje nog eens voor een midweekje Bosberg. Niet koken, poetsen, afwassen en andere huishoudelijke blablabla. Geen verbouwingen. Enkel en alleen leuke dingen met de meisjes doen. Kortom we zagen het dus zitten.

Namiddag is Amelie nog naar de Petteflet geweest, zodat ik rustig kon inpakken, en nadat ik haar daar uitgehaald had, reden we door naar de Bosberg. Het is maar een kwartiertje rijden, dus we waren snel daar :)

Sleuteltje ontvangen, kamertje geïnstalleerd en zo konden we ongestoord aan ons vakantietje beginnen.
's Avonds nog genoten van het mooie weer, en de kindjes amuseerden zich super in het speeltuintje. Ondertussen werkte ik aan mijn sociale contacten ;).

Dinsdagvoormiddag was het weer een beetje druilerig, en trokken we naar de binnenspeeltuin in Hengelhoef. Maar Pauline had er helemaal niet zo veel zin in (moe, ze waren de dag ervoor later als gewoonlijk gaan slapen, en 's morgens moesten ze er op tijd uit voor het ontbijt) en na een uur vertrok ik uit ellende terug. Het weer was ondertussen terug opgeklaard en zo konden we weer terrassen in de Bosberg.
Namiddag legde ik Pientje in haar bed, en Amelie vertrok, eerst een beetje twijfelachtig, mee met de animatrice en andere kindjes voor een wandeling naar de diertjes. En zo was ik plots kinderloos, en werkte ik verder aan mijn sociale contacten. Daar een koppel leren kennen met 3 kinderen, waar het toch wel erg goed mee klikte. Baby L was 3 maandjes oud *smelt*, broer O zo oud als Amelie en grote zus B was 6 jaar.
Amelie kwam enthousiast terug van de wandeling, Pauline was ondertussen ook wakker, en zo trokken we richting zwembad. Super vonden ze dat. Een klein peuterbadje, maar dat vonden ze precies juist geweldig.
Na het avondeten traditiegetrouw weer even naar het terras en de speeltuin en dan op tijd het bed in, zodat ze toch niet te vermoeid zouden raken.

Woensdagvoormiddag de meisjes terug 'gedropt' bij de animatie, waar ze het superleuk vonden, en ondertussen mocht ik mimi verwelkomen, die een dagje op bezoek kwam. Namiddag zijn we nog naar Bokrijk geweest, waar het weer zo sympathiek was om toch tot 17 u droog te blijven, om dan een enorme regenbui op ons neer te gooien. 's Avonds kwam bompi ook nog mee eten, en toen was het ook alweer slaaptijd.

Donderdag stonden er bij de animatie weer erg leuke dingen op het programma (voormiddag knutselen voor de disco-avond van die avond, en namiddag dansjes inoefenen voor de kinderdisco), en was ik dus weer verplicht om kinderloos op het terras te gaan zitten, samen met mijn ondertussen beste vriendjes die ik had leren kennen ;).
Om 16 u weer gaan zwemmen (deze keer was het een fiasco, want Pauline was slechtgezind)
Na het avondeten stond de lieve papa daar, om mee te kunnen genieten van het optreden van onze dochters (Pauline haar allereerste optreden :D)
En het was zooooooooooooooooooooo superschattig om te zien. Daarna de kindjes nog even laten meedansen (ale ja eerst durfden ze niet, en daarna zijn ze maar gewoon beginnen rondlopen, en charmeerde Pauline alle kinderen door op de grond te gaan liggen, en al de anderen er bovenop) en toen moesten ze toch wel dringend bedje in.

Ondertussen had ik al helemaal geen zin meer om de dag erna al naar huis te gaan, en kwam de eeuwige twijfelaar in mij naar boven of ik niet nog wat langer wilde blijven. Zeker omdat het zo goed klikte met mijn nieuwe vriendjes. Die avond daar nog gezellig samen mee op het terras gezeten, samen met nog een ander koppel, en om 1 u lag ik pas in bed (aaaaaaaaaaaaah). En vrijdagmorgen heb ik inderdaad ons verblijfje nog tot zondag verlengd :D!

Vrijdagvoormiddag weer maar op ons vertrouwde terrasje gezeten, en namiddag zijn we (Werner was die dag erbij) naar het drielandenpunt gegaan in Vaals. Daar hebben ze een groot labyrinth en Amelie vond het echt al wel leuk om de juiste weg te zoeken. Natuurlijk begon het daar toen net te druppelen en toen Amelie enthousiast de ingang teruggevonden had (de uitgang hebben we dus nooit gezien) zijn we maar gaan schuilen in een cafetaria waar we ons tegoed gedaan hebben aan een ijsje. Daarna nog even de speeltuin in getrokken, even een stapje in België, Duitsland en Nederland gezet en zijn we terug naar de Bosberg gekeerd.

's Avonds weer op ons terrasje, en deze keer lag ik er om half 12 in (nog steeds later als mijn brave uur anders ;))

Zaterdagvoormiddag bleven we onze routine volgen, en zetten we ons op het terrasje waar de kinderen zich amuseerden in de speeltuin en af en toe ook op de trampoline. Namiddag zijn we (de meisjes, ik en mijn nieuw favoriet gezinnetje)dan naar de Plas in Kelchterhoef gewandeld (een poging tot Pauline in zo'n draagrugzak te zetten, aangezien ik zo snugger was om de buggy te vergeten, leidde tot een grote hysterie-aanval, maar nadien is ze in de koets van baby L belandt).
Het peuterzwembadje was niet gevuld, dus gingen we ons maar amuseren in de zwemvijver. Maar mademoiselle mijzelf is er toch maar in geslaagd iemand van de gemeente te laten opdraven, zodat het peuterzwembadje toch gevuld werd :D. En zo hebben alle kindjes zich heel goed geamuseerd.

En 's Avonds maar weer op ons terrasje. Werner was ook teruggekomen, maar om half 12 hield ik het voor bekeken (3 avonden achtereen, en ik kan er nie meer tegen, ik word een ouwe sok).

Zondag was het dan echt echt echt de laatste dag *snif*. Voormiddag maar weer op ons terrasje, en namiddag zijn we dan richting Koersel Kapelleke gereden, en een wandeling in de Watersnip gaan maken, met afsluiter de speeltuin. Mijn favoriete gezinnetje was ook meegegaan, en toen moesten we echt afscheid nemen. Mijn vakantietje zat er op!

Maar het was dus superzalig en we hebben er enorm van genoten. En we hebben er weer wat nieuwe vrienden bij!

foto's oprommelen

Een digitale kodak. Het heeft zijn voordelen. Je trekt zoveel foto's je maar wil tot je de foto naar je goesting hebt (mijn dochters werken niet altijd zo goed mee...;))
En dan laad je die op, en de dag erna laad je er weer op, en de dag er na weer. Als de goesting je ontbreekt, laad je die allemaal in hetzelfde mapje op zodat alle foto's door elkaar staan, en je er geen overzicht meer in vindt...

Oeps, beetje nonchalant geweest. Opdracht is dus alle foto's mooi ordenen.

En zolang dat niet gebeurd is, laad ik geen foto's meer op... Dus maar gauw in actie schieten!!!

prinsessenkamer

Mama begint ongeduldig uit te kijken naar het einde van de verbouwingen :). (nog even op de tanden bijten). Het huisje helemaal opnieuw inrichten, ik sta er al om te popelen.
De meisjes krijgen dan ook een nieuwe kamer. Pauline verblijft momenteel nog bij mama en papa op de kamer, maar als het huisje af is, mag zij ook naar de kinderverdieping ;).

Ventje zou graag hebben dat de meisjes samen slapen op een kamer. Kamers genoeg, maar het lijkt hem wel leuk. En de meisjes zullen dat ook wel leuk vinden (en als ze blijven kermis houden, halen we ze gewoon terug uit elkaar).

We zijn vorige week al eens gaan rondkijken voor kamertjes, en toen kwamen we uit op lifetime-meubeltjes, waar ze een supermooie meisjescollectie hebben. Enne...het is toch wel een kanshebber, al gaan we wel ook nog wat verder kijken.

Dit bed heeft voorlopig onze voorkeur:

turnkamp (2)

Het turnkamp was een groot succes voor Amelie. Na de les haalde ik telkens een glunderende meid op, zalig. Dat wordt dus kleuterturnen vanaf september :)

ribbedebie

Ik moet eerlijk zijn, de vakantie gaat heel vlot voorbij. Al die uitstapjes die we gedaan hebben, zullen daar wel aan geholpen hebben. Nog 3 weken en Amelie stapt trots het eerste kleuterklasje binnen. Maar eerst nog 3 weekjes overbruggen. En deze week zijn wij nog eens ribbedebie. De meisjes en ik (yep papa moet gewoon gaan werken, de duts...maar hij ging proberen dan 's avonds eens nuttige dingen te doen in huis ;)) vertrekken voor een midweekje op vakantie. Gewoon vlakbij, in de bosberg, maar er gewoon eens tussenuit zijn is altijd plezant he. (en zonder boenk boenk klop klop op de achtergrond)

En we kijken er naar uit!

4 jaar getrouwd!

Hiep hiep hoera voor onszelf! 4 jaar getrouwd alweer...6 augustus 2004, eentje om nooit te vergeten. En op onze huwelijksverjaardag zetten we ons, als koppel, nog eens in de bloemetjes.

Eerst gaan we lekker ontbijten, we hebben nog zo'n bongo-bon 'ontbijt met bubbels' liggen, en die gaan we morgen opgebruiken.
Daarna trekken we richting Erperheide, en gaan we zwemmen. Nog eens zalig kind zijn zonder kinderen :).
Daarna nog iets lekkers eten en als we dan nog zin hebben (en tijd) gaan we misschien nog naar de cinema gaan.

Lieve schat, ik kijk enorm uit naar 'ons' dagje en ik zie je nog altijd even graag. Smakkie!

turnkamp

Amelie praat altijd enthousiast over de turnles in 't school. Toen ik dus een papiertje kreeg voor een turnkamp in de vakantie, heb ik haar meteen ingeschreven. En dat staat dus deze week op het programma (elke voormiddag van 11 tot 12 u).

Vandaag, trots met haar nieuwe turnslofkes aan, trokken we dus naar de sporthal voor haar eerste turnles. Ze keek er naar uit! Aangezien er nog mama's en papa's bleven zitten, en ik mijn nieuwsgierigheid niet kon beheersen, ben ik ook blijven kijken, samen met Pauline.

Ze moesten allemaal in een kring gaan zitten, en overliep de juf de namen. Amelie stak natuurlijk haar hand niet op, toen haar naam genoemd werd...En daarna gingen ze een spelletje spelen. Er lagen overal hoepels, en als de muziek stopte, moesten ze in een hoepel gaan staan. Amelie houdt niet van dingen volgzaam volgen, en zag ik meteen aan haar manier van doen dat ze dit niet zo leuk vond. Daarna deden ze nog een dansje, en haar gezicht betrok helemaal. Ai ai toch.

Toen begon het echte turnen. Tussen kegels doorlopen, onder stoelen kruipen, over balken lopen, op trampolines springen.

Maar Amelie haar humeur had ondertussen het vriespunt bereikt en ze kwam bij mij zitten en wilde niks meer doen. Pauline daarentegen kreeg het juist heel erg moeilijk dat zij niet mee mocht doen. Dan ben ik maar samen met Pauline de oefeningen even gaan doen (ok niet helemaal volgens de regels, maar ja...) en toen wilde Amelie wel terug meedoen.

En die turnoefeningen vind ze gewoon superfantastich!!!! Dat doet ze dus wel graag. Spelletjes spelen? NEE. Dansjes volgen? NEE. Turnen? JAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!
Je zag haar echt opfleuren en ze was niet meer te houden om mee te doen.

Morgen gaat ze dus terug. Ik ga dan niet meer daarblijven, aangezien ze dan toch maar naar mij toe loopt, en Pauline dan graag wil meedoen (mag pas vanaf 3 jaar).
Hopelijk houdt haar humeur het dan toch uit, zodat ze weer kan genieten van de turnoefeningen.

Maar nu weet ze wel een beetje wat het inhoudt, dus hoop ik toch maar dat het haar gaat lukken. (ik overweeg om haar in september te laten starten met kleuterturnen, omdat ze het turnen echt wel graag doet, maar dan ook enkel en alleen het echte turnen...)

verjaardagsfeestje Pauline

Gisteren was het Paulinetjes verjaardagsfeestje. De grootouders en meter en peter waren allemaal van de partij. Mama had een mooie ijstaart van de teletubbies voor haar gezorgd (foto's volgen nog). Omdat in ons ieniemienie-diepvriesje geen plaats is voor een ijstaart, was ik die bij mimi gaan insteken, en zij bracht die dan mee. De taart moest toch zo'n 20 minuutjes uitstaan, en zo konden we eerst nog de mensen ontvangen.

Maar zo moesten we wel redelijk snel de taart opzetten, voor kaarsjes blazen en liedje zingen, maar ons Pauline was blijkbaar nog niet voldoende 'geacclimatiseerd' en zette het op een huilen. Volgend jaar beter?

Toen ze dan een stukje taart kreeg, was alles gelukkig weer snel vergeten.

Dan wat gespeeld, pakjes opengedaan (ze is weer verwend!) en de werf gaan bewonderen, en gezellig wat zitten babbelen.

Zo zit het verjaardagsfeestje van ons jongste miepke er ook al weer op!

zwempret?

Zaterdagnamiddag zijn we nog eens gaan zwemmen in Molenheide. We hadden liever buiten ergens gaan zwemmen, maar het weer was toch net niet goed genoeg daarvoor. Dus weer maar eens veel geld uitgeven voor een uurtje zwemplezier.

Paulinetje had er echter niet zo heel veel zin in (ze is wat verkouden, misschien voelde ze zich niet zo goed?). Alleen in en uit de paddestoel heeft haar even kunnen plezieren en de glijbaan ook nog enkele keren.

Amelie, nog steeds grote waterrat, amuseerde zich wel erg goed.

Maar na een uur hield Pauline het echt niet meer uit, en besloot ik met Pauline maar in de cafetaria te gaan zitten, en kon Amelie nog wat met de papa in het zwembad blijven.

Pauline heeft dan nog even genoten van de douche en dan stak ik ze in haar badjasje. Moest ik nog gauw even de sleutel van het kastje gaan teruggeven aan de papa, en toen wilde Amelie natuurlijk ook persé gaan douchen...nu had ze eens de kans om nog wat langer te blijven zwemmen, maar papa kreeg haar echt niet meer afgeleid. Dus zijn zij ook maar uit het zwembad gekomen.

Heb ik ze nog maar getrakteerd op een ijsje, en dan zijn we maar braaf weer naar huisgekeerd.

kinderloos (2)

Donderdagavond hebben we de meisjes dus naar oma en opa gebracht. We hebben ze wel nog zelf slapen gelegd (anders moest ik ze te lang missen :D)
Daarna zijn we bij vrienden ene gaan drinken. Ik wilde er wel niet te laat inliggen, want 's anderendaags was het werkendag ;).
Rond kwart voor 12 reden we naar huis, en toen had ik toch wel even een onbehaaglijk gevoel. Sliepen onze meisjes goed? Lagen ze nu echt niet in hun eigen bedje en wij sebiet wel...Maar soit, we zijn dan maar eens met veel lawaai gaan slapen, wat we anders nooit kunnen.

's Anderendaags ben ik er gewoonweg in geslaagd om om 5 voor 8 op te staan (vroeger als de andere vakantiedagen, als de uks in huis zijn) Wat was ik trots op mezelf :D.

En dan ben ik er ingevlogen. Alles opgerommeld, heel het huis (ale ja ons appartementje ;) grondig gekuist. Ik was echt content na afloop. En ik moet bekennen dat ik vroeger, voor de kindjes er waren, over zoiets een heel week zou doen (tja ik ben nogal een gezapige :o) Maar nu is het eerder van doorwerken nu het kan en dan krijg je toch veel meer verzet dan je zelf mogelijk acht :o.

Nu loop ik voorlopig nog achter de kontjes van de kindjes aan, om alles netjes te houden *zucht* maar dat zal ik wel snel weer opgeven.

Enne het huis is nog heel netjes en proper. Iedereen is dus terug welkom. Het aanbod geldt een week, haha!

Maar wat was ik 's avonds toch ook weer blij dat de meisjes thuiskwamen. Ze hadden het heel fijn gehad bij oma en opa, en hadden veel uitstapjes gedaan (Amelie was enorm uitgelaten toen ze thuiskwam)