aftellen naar verjaardag!

We hebben weer bijna een feestvarkentje in huis! Amelie wordt zondag al 4 jaar. En ze kijkt er dus natuurlijk weer heel hard naar uit.

Plannen heeft ze ook. Zo wilde ze heel de klas én de juf uitnodigen voor een superfeest bij ons thuis. Heel de klas zag ik niet zo meteen zitten, moet ik bekennen :o (ze zitten met 24).
Uiteindelijk hebben we dan toch een compromis bereikt, en heeft ze 4 vriendinnetjes mogen kiezen van haar klasje die mogen komen spelen op zaterdagnamiddag. Dus vertrok ze deze morgen supertrots met 4 uitnodigingen naar haar klasje, waarvan er 2 al meteen hebben toegezegd (de andere 2 heb ik nog niet gezien). Dus hier is het allereerste klasjesgenoten-verjaardagsfeestje al een feit. Ik was het eerst niet van plan, maar omdat ze er zo hard van droomde. Als iemand trouwens leuke ideetjes heeft voor tijdens dat feestje, laat maar komen, want ik weet het nog niet zo goed! (we blijven gewoon hier ;-))

Zondag heeft ze dan het traditionele feestje voor grootouders en meter en peter.

En woensdag wordt haar verjaardag gevierd in het klasje. (Donderdag kwam de paashaas al en vrijdag gaan ze op schoolreis). Dus namiddag rijden Amelie en ik richting Hasselt, naar de boekenwinkel waar de school een lijst heeft liggen om cadeau te doen aan het klasje. En morgennamiddag gaan we kleine cakejes bakken! (ik heb dat nog nooit gedaan :o, maar het lijkt me vrij simpel. Hopelijk gaat het ook nog lekker smaken he ;-))

Dus deze week staat volledig in het teken van haar verjaardag!

windpokken (4)

Zoals te verwachten, heeft Pauline veel meer pokjes als Amelie. Maar eigenlijk heeft ze er precies niet al te veel last van, ze zegt wel eens dat het jeukt, vraagt dan om het in te stippen, en dan is het weer goed. Ze blijft er dus mooi vanaf.

In het weekend was ze wel wat zeurderiger, maar vandaag lijkt ze toch ook terug de vrolijkheid zelve.

Dus nu is het wachten tot al die stomme blaasjes weg zijn...

windpokken (3)

Daar zijn ze dan, de windpokken zijn aan het doorkomen bij ons Paulinetje, net 11 dagen nadat ze bij Amelie zijn begonnen.

Ik was ze verwachtende natuurlijk. Ze was al 2 dagen in hare zeur, dus het leek me wel dat er iets op haar hing. Maar het kon ook gewoon zijn dat ze moe was, omdat ze deze week voor de eerste keer ook in de namiddag terugging naar het klasje.

En als je ze verwachtende bent, kijk je al eens regelmatig op dat lijfje of er al iets te bespeuren viel. Deze morgen had ik 3 puntjes op hare rug gezien, maar dat kon even goed uitslag zijn. Maar deze middag waren die puntjes inderdaad blaasjes geworden, dus daarmee wist ik dat het begonnen was. En bij nader onderzoek zag ik ondertussen veel meer puntjes, dus ik vermoed dat dat ook wel allemaal pokjes zullen worden (als dat zo is, gaan het er veel meer zijn dan bij Amelie)

Ze was heel ongelukkig dat ze namiddag niet terug naar het klasje mocht (oh jee mijn moederhartje) maar mijn verantwoordelijkheidsgevoel heeft haar toch maar in haar bedje gestopt, ze was ook meteen stil.

De kans zit er nu dus wel in dat ze voor de paasvakantie niet meer naar school zal gaan (volgende week vrijdag hebben de allerkleinsten geen school, omdat de andere kleutertjes op schoolreis gaan, en ik weet niet of ze daarvoor al gaat terug kunnen gaan). En dat vind ik eigenlijk wel jammer, omdat ze nu net zo graag aan het gaan was. En na de paasvakantie heb je dan nog eens 10 nieuwe instappertjes, dus wordt het nog veel drukker in het klasje.

Ach ja, niks aan te doen, he. Nu is het maar vooral hopen dat ze er niet te veel last van gaat hebben.

voorbereidingen

Een kopietje uit een vorig berichtje van mij, vorige week ergens, MET toevoegingen:

Goed ik wil dus nog de slaapkamer (dees is af!), dressing (ook klaar!), badkamer, berging, wasplaats (zo netjes als het maar zijn kan!) en bureau reorganiseren. Daarnaast moet ik nog een logeer/speelkamer in orde krijgen. (helemaal in orde!!!! jiehaaa)

En voor onze zoon...Zijn kamertje is in orde. De buggy is omgebouwd in koets. Er ligt al 1 pyamaatje in de kast, de rest moet ik nog per maat sorteren (en wassen!!!).
(alle kleren zijn gesorteerd en liggen netjes te wachten in de kast, wel nog wassen, maar daar wacht ik nog even mee)

Tot zover hetgene dat in orde is...(bwaaaa)

We hebben gene naam, en zolang we gene naam hebben (jawel joh!), kan er niet aan het geboortekaartje begonnen worden.





Ik heb deze week dus behoorlijk hard doorgewerkt (met als gevolg da ik nu iets té moe ben, en overal spierpijn heb *zucht*) Maar ik kan de paniekaanvallen toch al weer een beetje reduceren ;-).
Voor bij de geboorte in de klasjes uit te delen, is ook al voor het grootste deel in orde, en de suikerboontjes worden binnenkort onder handen genomen. En ook aan het kaartje wordt gewerkt. :-). Wieg, parkbekleding, kleertjes en maxi-cosi (dat laatste gaat weer vloeken worden om bdie bekleding erop en af te krijgen) moet wel nog gewassen worden, maar daar wacht ik nog even mee.
Ge gaat zien he, t gaat gewoon nog allemaal in orde komen!!!

zangtalent

en nu ook namiddag!

Paulinetje begint nu goed gewoon aan haar klasje te geraken. Waar ik nu net verwacht had, dat zij iets minder moeite zou hebben met de aanpassing dan Amelie, was het net andersom. Ze heeft het goed gedaan, hoor, maar je merkte toch dat ze even moeite had met de verandering. Vooral aan het gedrag thuis dan, dat was echt VRE-SE-LIJK!!! Ik heb ze echt een paar weken met veel plezier achter het behang willen plakken. De ergste kuren zijn achter de rug, nu zijn het terug de gewone terrible-two-kuren, die al erg genoeg zijn ;-).

Maar ook bij het brengen en het halen van het klasje, zag ik dat ze nu wel echt 'vertrokken' was. En toen ik gisteren polste, of ze ook in de namiddag eens terug naar het klasje wou, (in de namiddag zijn er veel minder kindjes, en dus ook meer aandacht van de juf. Amelie genoot daar echt van)kreeg ik een vrolijke 'ja'. (Amelie vroeg dat al na een week, Pauline heeft dus iets meer tijd nodig gehad).

En zo is ze gisteren dus voor de eerste keer in de namiddag teruggegaan, en ze was heel enthousiast als ik ze ging halen. En vandaag is ze weer terug :-).
Voor de eetzaal vind ik het wel nog te vroeg voor haar.

de naam!

En we hebben de knoop doorgehakt :-).
Onze zoon heeft ne naam!! *juich*

die naam!!!

Wij hebben dus nog altijd geen naam. En jawel, dat bezorgt me ellendig veel stress ;-).

We komen dus gewoon niet overeen he. We hebben een lijst met namen, waarvan de helft door Werner ok bevonden worden (en ik zeg dan 'nope nope') en de andere helft door mij (en hij zegt dan 'nee nee')

Dus we geraken er gewoon niet uit. Werner heeft de mening dat nu het een jongen is, de naam totaal mag afwijken van de namen van de meisjes, en ik wil het rijtje wel verderzetten (en dan ben ik plots conservatief :p).

Werner heeft dus rare namen :o, die van mij zijn iets gewoner.

En nu is het afwachten wie van de 2 gaat toegeven, haha. In de week gaf ik toe, maar daar had hij dan geen goed gevoel bij. Maandag gaf hij toe, en dan ben ik weer zo lief om hem daar nog een nachtje over te laten slapen, en idd, meneer is 's anderendaags terug van gedacht veranderd. *zucht*

En nu dacht hij dus een lieve toegeving te doen en toch een naam uit mijn lijstje te verkiezen, neemt hij nu net die naam waar ik eigenlijk toch nog wel een beetje problemen mee heb :o.

En we moeten echt echt echt die knoop gaan doorhakken, want er moet dringend aan het ontwerp van ons kaartje begonnen worden!!!

windpokken (2)

Eigenlijk is het te belachelijk voor woorden om Amelie ziek te noemen. Ja, ze heeft enkele pokjes, maar ze voelt zich dus absoluut niet ziek. Ze heeft ook helemaal niet zo veel stipjes, waarvan de meesten haar eigenlijk niet eens lastig vallen.

Maar er zijn nog enkele blaasjes, dus ze moet thuisblijven. Maar ik heb de indruk dat de pokjes niet meer gaan verder zetten (weet ook niet of dat nu nog kan of niet?) en dat die blaasjes wel snel zullen verdwijnen. Dus maandag zal ze hopelijk gewoon terug naar school kunnen.

Want een kind dat zich niet ziek voelt, binnen houden, is niet altijd een pretje, dat kan ik je verzekeren ;-).

En dan is het wachten op Pauline haar pokjes. Vermoedelijk zal zij dan wel de zware aanval krijgen, zeker? Want dees windpokken van Amelie zijn echt wel een lachertje.

31 weken en 5 dagen.

31 weken en 5 dagen ver. Wie ikke? Da kan niet. Dan zou ik over zo'n 8 weken al bevallen, goe gek zeker?

't Kan dus wel. Nondepie, het gaat zo enorm snel. Misschien ventje toch maar overtuigen voor een vierde (oftewel hoe krijg ik hem zo bleek mogelijk?) want 1 van dees begint de waggelperiode (voorlopig weiger ik nog te waggelen!!!) en is de allermooiste periode van het zwanger zijn finito. Voor altijd :-(.

Maar goed. Hier verloopt alles eigenlijk nog steeds goed. Rugpijn als ik poets. Ja dat wel. 's Avonds uitgeput. Ja dat ook. (al zou ik dat ook zijn zonder die zwangerschap, met die 2 kadees van mij ;-)). Billen en benen die naar mijn goesting iets te veel mee uitzetten. (vreetbuien, en liefst met zoveel mogelijk chocolade :o)
's Nachts mijn vaste uitstapje naar 't WC.

Maar voor de rest, pico bello hier. Prima genieten. Af en toe een schopje richting blaas, waar door ik net op tijd op 't WC geraak. Buik zit zo af en toe al wel eens in de weg.

Maar stoer als ik ben, breng ik de meiden nog met de fiets naar 't school. Alhoewel die fietskar toch wel zwaar wordt (wat wil je, die meiden samen wegen zo'n kleine 30 kilo, en over het aantal kilo's dat ik extra meesleur, zal ik maar zwijgen), en ik aan 1 per uur richting school bol. Maar het lukt me toch nog maar he. Nu moet er maar eentje mee, (wegens windpokken), en die zit in t stoeltje. Dat lukt dan nog wel prima.

Waar ik het meeste last van heb, zijn mijn hormonen. :p. (anders ook, maar nu heb ik een excuus). Ventje zal 't geweten hebben. Vorige week kreeg ik 'em zelfs zover dat hij zei dat ik maar moest commanderen, en hij zou het wel allemaal uitvoeren. (en ik ben zo dom om daar niet op in te gaan, wegens te trots :o)

En paniekaanvallen...want ik wil mijn huis nog van boven tot onder opnieuw opruimen en poetsen, en jee, wat een rommel hebben wij toch weer bijeen verzameld. Ook qua voorbereiding voor uk staan we helemaal nog niet waar we zouden willen staan (ik ben dus net toevallig op een blog uitgekomen van iemand die blijkbaar ook in mei gaat bevallen, en die spreekt al over valiezen inpakken, dat is nu het laatste in mijn gedachten, want ik kan nog niet bevallen, t kind heeft nog steeds gene naam!!!!) (oh ja en ze had nog een veel kleiner buikje ook, dan lijkt de mijne weer zo enorm! om over die billen dus ook maar weer te zwijgen)

Goed ik wil dus nog de slaapkamer, dressing, badkamer, berging, wasplaats en bureau reorganiseren. Daarnaast moet ik nog een logeer/speelkamer in orde krijgen (dringend!!!! want Pauline wordt 's morgens veel te vroeg wakker naar mijn goesting!)

En voor onze zoon...Zijn kamertje is in orde (al zal hij daar de eerste maanden nog niet slapen, want dan ligt hij in een wiegje bij ons op de kamer, en oh ja dat staat ook al klaar, al moet ik daar wel nog alles van wassen). De buggy is omgebouwd in koets. Er ligt al 1 pyamaatje in de kast, de rest moet ik nog per maat sorteren (en wassen!!!).

Tot zover hetgene dat in orde is...

We hebben gene naam, en zolang we gene naame hebben, kan er niet aan het geboortekaartje begonnen worden. Suikerboontjes wil ik de week voor of na onze vakantie doen. Park vind ik ook nog te vroeg. Nu de babyvoorbereidingen zullen in principe wel lukken, t zijn vooral die oprommelplannen die me dwars zitten (of heb ik nu gewoon last van nestdrang?)

En als mijn dochters dan nog constant ziek vallen, kan er natuurlijk niet doorgedaan worden he!!!

Oh ja en ik sta nog STEEDS 2 jaar achter met mijn foto's, die dus ook zeker nog in orde moeten zijn tegen dan.

Maar ik panikeer niet hoor, nee nee, da ligt nu eens niet in mijne aard *verslikt zich*

Moet ik over den hof nog beginnen?

MAARRE ik begin er ook wel enorm naar uit te kijken. Naar dat klein lief prutske dat ik toch weer enorm wil gaan vertroetelen. De grote zussen kijken er ook heel hard naar uit. Als ik hen mag geloven, gaan ze hem wel erg goed verzorgen en verwennen. Op schoot nemen, mee wandelen. Amelie plant al de moment dat ze hem mag leren stappen (en ik maar met hand en tand uitleggen dat die heel kleine babietjes vooral slapen en ja wenen ook natuurlijk, en aan de borst hangen)

Nog zo'n 8 weekjes dus :-). Het zal heel erg snel zover zijn. Nu toch nog even genieten van die bolle buik!

windpokken.

De windpokken zijn gearriveerd. Amelie is gisterenmiddag thuisgekomen met enkele blaasjes. Voorlopig heeft ze er niet al te veel last van. Maar dat betekent natuurlijk wel weer aan huis gebonden te zitten (de vrije tijd die ik even had gehoopt te hebben, met 2 schoolgaande kleuters tot aan de geboorte, daar is tot nu toe niet veel van in huis gekomen...)

Maar chance dat ik gisteren nog ben gaan shoppen :-). De meisjes zijn wat zomerkleertjes rijker. Babyboy nog een pyamaatje en een bloesje. En ja ik heb ook heel even aan mezelf gedacht en een nieuwe zonnebril en 2 armbandjes gekocht.
En ne borstel :o.

de zoo

Zondagmorgen. Ze hadden slecht weer beloofd, dus we gingen er maar van uit dat het vandaag een mooie dag ging worden. We namen het risico en vertrokken naar Antwerpen voor een dagje zoo.

Omdat onze meisjes nog nooit een treinritje gedaan hadden, gingen we het maar eens wagen om met de trein naar ginder te gaan. En voorbeeldig als die 2 van ons zijn, hebben ze de rit braafjes uitgezeten.

Eerst nog snel een hapje in de Quick (die ik daar plots voor me zag verschijnen) en dan gingen we de zoo binnen. De meisjes hebben dat weer heel flink gedaan en waren toch wel vooral onder de indruk van de giraffes en de olifanten.

Daarna nog de zeeleeuwenshow gaan kijken (overigens geen aanrader voor die leeftijd, vond ik persoonlijk) en dan nog even de speeltuin in (ik voelde me moreel verplicht, de zon heeft trouwens de hele dag geschenen! super!)

En dan met de trein terug naar huis. Zo voorbeeldig als ze waren in de heenreis, zo afgrijselijk gedroegen ze zich op de terugreis. Hun portie 'braafzijn' was echt wel op voor dit weekend, dus het was behoorlijk afzien die rit (ge kunt ze er niet zomaar afzetten he :o)

Maar soit, heelhuids thuisgeraakt, en het was een hele fijne dag. Alleen jammer dat ze het op het einde zo moesten verpesten, maar daar zullen we maar niet te veel meer aan denken...

een uitstapje want de zon gaat schijnen.

Ze beloven zaterdag stralend lenteweer. En blijkbaar ben ik nog steeds zo naïef om dat te geloven! 's Morgens zag het er inderdaad veelbelovend uit, en dus beloofde ik de meisjes dat we namiddag naar Bovy zouden gaan: naar de geitjes kijken, kaboutertjes bekijken en op de speeltuin natuurlijk!

Tegen de namiddag zag het er helemaal niet zo denderend meer uit, maar beloofd is beloofd, en we vertrokken richting Bovy. Ze zijn heel heel flink geweest, en hebben echt goed meegewandeld of gefietst. De diertjes uitgebreid gedag gezegd, en alle kaboutertjes bekeken in het kabouterbos.

Dan nog een heel eind teruggewandeld (ik vraag me trouwens af of echt alle ganzen zo bedreigend en agressief overkomen, of trekken wij dat aan?), en ondertussen waren de petieterige drupjes veranderd in regen, regen, regen.

Slimme ik had de speeltuin als laatste willen bewaren, maar tegen dan was het dus echt zo hard aan het regenen dat we toch maar richting huis moesten. 2 heel teleurgestelde dames, maar met de belofte voor een warme chocomelk én de belofte dat zodra het nog eens mooi weer was, we zeker nog eens kwamen spelen, kon ik ze gelukkig nog net paaien.

We waren net geen verzopen waterkiekens. Wat een lentedag he! (lang leve België?)

die ochtenden!

Ik ben geen ochtendmens. Integendeel zelfs, ik heb een vreselijk ochtendhumeur. Als je me nu nog rustig laat liggen tot het uur dat ik in gedachten heb, en me dan -meer vraag ik echt niet- 5 minuten geeft om me op mijn gemak klaar te maken, is dat ochtendhumeur nog wel te temmen.

Maar als je -veel te vroeg naar mijn goesting- begint te zeuren en te zagen en zo van die dingen, daar word ik vreselijk slechtgezind van! Goh ik kan daar dus echt niet goed mee om.

En laat dat nu net Pauline haar favoriete hobby geweest zijn de afgelopen weken. Ten einde raad -ook ik laat me verleiden- zo'n konijnenwekkerding gekocht, maar Pauline trekt zich daar absoluut geen **** van aan. Amelie is wel meer onder de indruk, maar ja, als Pauline op tocht vertrekt, kan zij toch moeilijk blijven liggen, he?

De konijnenwekker heb ik dus al terug weggehaald, omdat ik mijn dreigement 'en als ge morgen nu nie blijft liggen, gaat de wekker weg!!!' toch moest waarmaken :o (we proberen het over een maandje ofzo nog eens ;-))

Ochtendtoestanden waar ik niet van houd, leidt tot zagen bij 't ventje 'zie dat die vloer van de speelkamer boven nu eindelijk eens gevernist is, zodat ze 's morgens daar kunnen gaan zitten'. De vloer moet nog opgeschuurd worden en gevernist en er is me beloofd dat het tegen dit weekend in orde zou zijn.

Ben benieuwd of het wat gaat helpen ;-).

Al heb ik ze deze morgen gewoon hunne gang laten gaan. Ze zaten om 7 u in de badkamer te 'zitten'. Laat ze daar dan maar zitten he. ;-)

29

't Is ondertussen al 1,5 week aan de gang, mijn laatste jaar als 20er. Panikeren doe ik nog net niet, al moet ik bekennen dat ik die week ervoor plots rimpels begon te zoeken op mijn voorhoofd. (ik bereid me al maar voor op mijn 'oh nee ik word 30 en wat heb ik nu allemaal in mijn leven bereikt?-crisis).

Maar soit, rimpels vielen goed mee (waar houd ik me in godsnaam mee bezig?) en op 5 maart had ik nog eens een 'verjaar'dagje voor mezelf. Kindjes 's morgens braaf in 't school afgezet, dan Werner achter zijne PC gerukt - hij moest toch nog snel enkele mailtjes voor 't werk versturen - en dan vertrokken we voor een partijtje 'poolen'. Jaja zelfs onze portie sport hebben we gehad die dag.

Na 2 maal grandioos verloren te hebben, gingen we nog even kuieren in de winkelstraat van Hasselt, want ik had dringend enkele kousenbroeken voor de meisjes nodig. Ook nog een trui aangekocht -voor 't ventje- toen ik mezelf er dringend aan moest herinneren dat het MIJN dag was :D.

Ondertussen was het al middag en zijn we lekker gaan lunchen. Gezelligheid troef. Nog wat verder gepalaverd over de jongensnaam-waar-we-niet-dezelfde-mening-in-hebben, maar nog steeds geen knoop doorgehakt.

En dan gingen we naar de cinema, namiddagfilmpie bekijken. Aangezien wij nu eenmaal rare dingen aantrekken, zaten we meer als een half uur te witten in die zaal, maar een film begon er niet. Werner kan daar absoluut niet tegen, is dus ons geld gaan terugvragen, en dan zijn we maar een filmke gaan huren en thuis de zetel ingeploft.

Om 18 u gingen we de kindjes dan terug halen bij mimi (Pauline had overgegeven, maar het is bij die ene keer gebleven...) en ik ben daarna -zoals een goede leerling dat doet- nog doorgereden naar de avondles photoshop.

Content van mijn dagje dus, en in het weekend had ik nog een mini-feestje op het programma. Een jarige moet een kroontje op, dus heeft papa samen met de meisjes een kroontje in elkaar gefrutseld, en ik heb er braaf het hele feestje mee rondgelopen.

En blijkbaar willen ze dat ik nu toch echt eens werk ga maken van te bakken :D. Want ik ben een broodmachine, digitale weegschaal én een bakboek rijker :-)

En nu dus nog 50,5 week genieten van mijn laatste jaar als 20er ;-). Misschien maar een geluk dat t ventje eerder een nieuwe voordeur krijgt als ik (en hij bereidt zich alvast voor op een milifecrisis -dat wordt een gezellig jaar)

krokusvakantie: carnavalstoet

Zaterdag was het carnavalstoet in Heusden-Zolder. Omdat we vorig jaar de laatste stoet afgewacht hadden, en Amelie toen net ziek viel, had ik dit jaar besloten de eerste stoet te doen waar het mooi weer zou zijn. En dat was het zaterdag zeker! De zon scheen, het was echt prachtig, dat eerste lentezonnetje.

En zo trok ik dus, nog eens met dubbele buggy, naar de stoet in H-Z. Nog eventjes moeten wachten, waar de meisjes de grootste pret hadden, en toen kwam de stoet eraan. Ze hadden wel heel erg snel door wat de bedoeling was, zo veel mogelijk snoepjes rapen. En zo 2 kleine lieve schattige meisjes in een dubbele buggy, ja die krijgen extra veel natuurlijk!

Naïef als ik ben, had ik wel gedacht dat ze een zwangere mama met 2 kleine meisjes wel met rust zouden laten met confetti. Helaas...Amelie vond het geweldig, en raapte de confetti terug op om nog eens extra in haar haar te wrijven *zucht*. Pauline vond het iets minder, en plukte 1 voor 1 de confetti terug van haar koe af. :-)

Af en toe werden de wagens ook nog bewonderd, als ze het niet te druk hadden met hun snoepjes. En tussen het snoepjesrapen door, gingen ze elke keer weer voorbeeldig in hun buggy'tje zitten. Soms zijn het toch schatjes :-)

krokusvakantie: logéeke en Disney on Ice

Donderdagvoormiddag reden we richting metekindje, want zij zou een nachtje komen logeren.
Na het middageten, mocht Pauline bij mimi gaan logeren, waar zij dan op haar beurt erg naar uitkeek (het was de bedoeling dat tegen nu de logeerkamer af zou zijn, maar sinds onze verhuis is er niks nada noppes nog gebeurd, dus vandaar deze oplossing)

En zo vertrokken Amelie, L en in richting lotto arena voor Disney on Ice! Thema van dit jaar was 'princess classics', en aangezien Amelie daar zo fel mee is, had ik besloten die 2 dametjes daar mee naartoe te nemen.

Inwendig was ik wel een beetje aan het stressen, want ik rijd helemaal niet vaak buiten de boerenbuiten ;-), en parkeren is ook al niet mijn favoriete bezigheid. Maar ik ben flinker als ik zelf denk :-) en vlotjes reed ik een betaalparking van het sportpaleis op (ver wandelen met 2 bijna 4-jarigen, daar had ik geen zin in. En lang stoempen in die drukte nog minder!)

En dan de drukte van de lotto arena in. De meisjes waren enorm onder de indruk. Ons plaatsje opgezocht (viel me een beetje tegen), en dan maar genieten van al die schaatsende prinsesjes. Je merkte meteen welke prinsesjes ze het beste kenden, en welke hun favo's waren.
Na de pauze betere plaatsen opgezocht :-), en daar konden we nog genieten van Assepoester. Het duurde net iets te lang (2 keer 50 minuten is niet niks voor die leeftijd) en op het einde waren de andere mensen en de onderkant van hun stoel interessanter, maar ik moet zeggen dat ze echt superflink geweest zijn. Aan hun verhalen nadien te horen vonden ze het toch ook geweldig!

Daarna nog een hapje ergens gaan eten, om dan met 2 slapende meisjes richting huis te rijden.

Vrijdagmorgen heb ik kunnen 'uitslapen', 't is Pauline die tegenwoordig de nachtbraker en vroege vogel uithangt, maar deze 2 dames bleven braaf liggen tot 8 u. Erg, dat ik dat tegenwoordig al een luxe vind ;-).

Na het ontbijt, kleine zus terug gaan uithalen, om dan nog door te rijden naar de binnenspeeltuin. En namiddag werd ons logéeke al weer opgehaald.

Maar ik denk dat iedereen er van genoten heeft.