dinsdag 16 juni 2009

de vuurdoop

Na een maand zalig kramen, en de dochters (en het eten en de opruim :o...) aan de papa over te laten, is het, sinds 2 weken gedaan met de rust. Ventje kon (helaas) niet eeuwig thuisblijven, dus mocht hij terug richting telenet vertrekken. En mama kon aan haar vuurdoop beginnen.

Rustige Lukas is ondertussen 6 weken oud, en toch niet meer zo rustig. Hij is vooral meer wakker, en dat wakker zijn zet zich toch ook al eens om in zeuren, en dat zeuren durft zich -jawel, hij kan het- ook al eens omzetten in wenen. En wanneer doet hij dat dan? Awel je kent dat wel met die kleine ukken, als ik moet koken. Of als het etenstijd is. Of als de meisjes in bad zitten...En als er iets is waar ik niet tegen kan, zijn het toch wel huilende boelekes. Maar ik kan die andere 2 moeilijk laten verrimpelen in de badkuip.
Verder heeft hij dan ook maar meteen beslist -zodat ik het toch zeker niet te rustig zou kunnen hebben- om niet meer spontaan in slaap te vallen, maar liefst na minstens een half uurtje zalig gewiegd te worden door la mama. En als ik chance heb, doet hij dan een behoorlijk dutje, maar het kan ook zijn dat die oogskes meteen terug opengaan bij het neerleggen van meneerke.

Maar oefening baart kunst zeker, en die eerste avonden waren echt druk druk druk, en dan leek het ook nog eens alsof mijn huis ontploft was omdat ik nog niet had kunnen opruimen, maar ik begin er wat ritme in te vinden. Niet altijd natuurlijk, want kinderen volgen nu eenmaal je planning niet altijd.

De nachten zijn afwisselend goed en slecht. Zoveel te vroeger hij in de nacht wakker wordt, zoveel te langer hij wil wakker blijven (snap de logica?) en mag ik hem een 2tal uurtjes sussen. En 's nachts denk ik maar aan 1 ding: slapen.
Eén nacht heeft hij het dan gepresteerd om te slapen van 22.30 tot 8.30, maar dat is natuurlijk maar eenmalig geweest. De nacht nadien heeft hij dan zijn schade dubbel en dik ingehaald hoor! Snappen wie snappen kan...

Amelie en Pauline doen het best wel goed. Al kijk ik ook wel een beetje uit naar de vakantie, want het is toch een heel op- en afgerij. (de meisjes komen s middags naar huis en in de namiddag is het maar 2 uurtjes school). En nu maar hopen dat ze in de vakantie vooral fijn gaan samen spelen, zeker? ;-)

Vorige week dacht ik eens het risico te nemen Lukas in bad te steken als de meisjes in bad zaten. Dat leek Pauline het ultieme moment om te testen hoe dikwijls mama Lukas in en uit zijn bedje zou halen. Lukas lag zo'n 5 seconden in zijn badje, toen Pauline plots verkondigde dat ze kaka moest doen. Dus Lukas terug uit badje, en Pauline op haar potje. Lukas terug in bad, toen Pauline op een heilig toontje zei dat het niet waar was. Pauline is dus schoon op dat potje mogen blijven zitten tot Lukas uit bad was. En wat viel dat toch tegen voor haar...

Gisteren was Pauline weer op haar best geweest, en was zij dus snel in bed gezwierd, en ging ik nadien Amelie nog wassen. Toen is Lukas bij Amelie in het grote bad geweest, en dat vond Amelie natuurlijk wel fijn (voor 5 minuten...)

Maar het lukt wel! Al hebben we onze handen meer dan vol. Maar dat is altijd zo he, die eerste maanden met een boeleke. (en zal het ooit nog anders zijn met 3 kadeekes in huis? ;-))

beste vriendinnetje

Ik ben er content mee, ons Amelie heeft een beste vriendinnetje. Voor ne lange tijd of voor juist enkele weken, je ne sais pas. Maar ik zie wel dat ze zich super voelen bij elkaar, en zoals het bij echte meisjes hoort, die twee gieberen wat af.

Hebben de mama's die vriendschap wat versterkt of is het mooi toeval? Ook dat weet ik niet. Maar de mama van I en ik blijven na school namelijk altijd nog nen hele tijd tetteren vooraleer we ons voertuig instappen, en zo stonden zij dus ook altijd samen te staan. (ze zitten natuurlijk in dezelfde klas)

Maar mama van I en ik liepen dan ook nog op hetzelfde moment rond met bolle buik. Haar zoontje is exact 6 weken ouder dan Lukas (worden zij ook beste vriendjes? :-))
dus dat schept natuurlijk een band. En zo ben ik er dus supercontent van dat Amelie I heeft uitverkozen als beste vriendinnetje. In de klas zouden ze enorm aan elkaar hangen, en dat garandeert hen dus ondertussen een gezamenlijk plaatsje in de 'koeienklas' volgend jaar :-) (de klassen worden hier altijd verander per schooljaar, maar ze houden rekening met de vriendjes!)

Vorige week zaterdag is ze dan voor de eerste keer ginder mogen gaan spelen. Waar Amelie meestal toch altijd een beetje onwennig is, spurtte ze nu weg, en stond mama zielsalleen aan de voordeur.

Amelie is er ook al eens blijven eten op een middag, en I, samen met haar grote zus, zijn hier ook al eens komen eten. En ook dat verliep super! (even uittesten hoeveel kinderen tegelijk ik aankan ;-))

Dus die vriendschap mag blijven duren!

donderdag 11 juni 2009

schoolfeest

Zaterdag was het schoolfeest voor de meisjes! Het thema was 'route 66'. De allerkleinsten mochten met een Amerikaans vlagje zwaaien :D; Amelie was een cowgirl met paard!

Ik wist niet goed wat ik moest verwachten van Pauline, maar ze heeft dat heel flink gedaan. Al moest koe -natuurlijk- mee.
Amelie had op voorhand al eens haar dansje gedemonstreerd, en ik moet zeggen, ze heeft dat ook supergoed gedaan! En mama stond daar weer -net niet- te snotteren.

En Lukas, die heeft de hele tijd geslapen :-).

PS niet verschieten, tis een hele bende bijeen ;-)



dinsdag 9 juni 2009

stoer!

stoer? wie? ikke????? *geeuw*




Alé kom ik zal eens een poging wagen...ziehier mijn superstoere blik!


donderdag 4 juni 2009

de zalige zitzak

Amelie en Pauline hebben al langer de vreugdes des zitzak ontdekt, en mama heeft al dikwijls jaloers zitten toekijken hoe zij zo zalig daar in kunnen hangen. Maar onze Lukas, die heeft er op dit moment nog het meeste genot van!




en op 3 weken...

vond mama het nu toch wel eens dringend tijd dat papa zijn zoontje eens zou verversen. Het navelstompje was er zondag gracieus afgevallen, dus geen excuses meer. En ja hoor, na lang zeuren en zagen en op zijn schuldgevoel werken :o, zette de vader zich achter de commode en deed hij zoonlief voor de allereerste keer een pampertje aan. En daar moesten we een bewijsstuk van hebben natuurlijk!

@ night

Toen Lukas een week oud was, sliep hij zalige nachten van 23 tot 6 uur ongeveer. De kinderarts vond dat best wel wat lang, maar in collectief overleg hadden we besloten onze laars daar maar aan te lappen :o, slaap is nu eenmaal slaap he.

Helaas luistert Lukas blijkbaar wel naar de KA. 'ah ik slaap te lang 's nachts, dan zal ik maar terug wat vroeger wakker worden, zeker?'. Fijn he, zo'n manneke dat zo goed luistert.

Over het algemeen mag ik echt niet klagen hoor, 't is meestal tussen 3 en 6 ergens dat dat ventje begint te knorren. En knorren valt dus zeer letterlijk te nemen. Maar hij is ook wel een softie. Hij begint niet meteen te krijsen als hij eten wilt, maar zet het dus op een knorren en een kreunen, tot mama eindelijk die ogen open krijgt, en hem komt verlossen uit zijn wiegje. De dames begonnen meteen hun keel luid open te zetten, en dan geraak je gewoon veel makkelijker uit je bed, dan eentje dat geduldig wacht tot je hem komt halen.

Toch blijft het elke nacht spannend. Hoe snel gaat hij eten? Dit varieert van een half uur tot een uur. Tot nu toe ging hij dan ook meteen verder slapen (zalig, Pauline moesten we nog een uur rechthoudenn, en dan maar hopen dat die oogskes terug toevielen...) Maar de laatste nachten is meneertje wat 'wakkerder' en dan staat dat kleine wiegje hem helemaal niet aan. Nee hoor, rondkijken wil hij dan (en ik maar zeggen dat hij dat beter overdag kan doen, maar daar luistert hij dan niet naar...)
Deze nacht is hij dan ook zalig terug in slaap gevallen tussen mama en papa in...Mama had echt geen zin in rondkijkspelletjes om 5 uur 's morgens...