donderdag 29 januari 2009

foto-stokje

Blijkbaar wordt er weer met stokjes gegooid in blogland. Deze keer eentje met een foto. De opdracht luidde: ga naar je vierde map en neem daar de vierde foto. En geef dit stokje door aan 4 medebloggers.

En daar kwam ik uit op deze foto:


Pauline op haar guitigst, ergens deze zomer getrokken (plakkertje van haar hechting)

Merci Trixie voor dit stokje!

Ik geef het stokje door aan:
Juske
Sterretje
Inge vanut de bos
Katrien

dinsdag 27 januari 2009

kennismaking in het klasje.

Vanavond was het zover voor Pauline. Ze mocht voor de eerste keer gaan kennismaken in de 'eendjesklas' en met haar juffrouw. Grote zus Amelie mocht natuurlijk ook mee. En papa kwam zelfs vroeger thuis van het werk om er ook weer bij te zijn!

Met veel lawaai liepen Amelie en Pauline de school binnen. Toen de juffrouw kwam, werd Pauline wel even verlegen, en wilde ze toch even gepakt worden door de mama. Maar al gauw was ze weer volledig ontdooid en begon ze fijn, samen met Amelie te spelen.

Na even te spelen, riep de juffrouw alle kindjes in de kring. Pauline deed braaf wat haar gevraagd werd, en Amelie kwam er ook bij zitten. De juffrouw vertelde een verhaaltje over het verloop van de dag in het klasje, en Pauline hing gewoon aan haar lippen, luisterde echt gefascineerd. Toen het over eten ging, riep ze dan ook enthousiast: 'jaaa eten!!' :-D. En toen de juffrouw het over een verjaardagskroontje had, fleurde ze helemaal op en keek ze de juf vol bewondering aan. Dus dat zit wel goed, denk ik.

Daarna mochten de kindjes terug gaan spelen, en mochten de ouders in de kring gaan zitten. Plots begon Pauline te wenen, en ging Werner eens kijken wat er gaande was. De mama werd geroepen en ik wist al gauw waarom: ze had heel haar broek volgewerkt, en 't was goeie platte...Een taakje voor de mama dus, en ik mocht ze ginder dus nog helemaal gaan wassen. Waarschijnlijk durfde ze het niet komen vertellen omdat wij in de kring naar de juf aan het luisteren waren, en ze wist ook niet waar de WC was...Ach ja, daar kon ze niks aan doen. Daarna heeft ze nog even fijn gespeeld.

Ze wuifde nog lief naar de juf (wat een verschil met Amelie, die de juf bij die eerste kennismaking straal negeerde) en toen ging ze flink naar de kapstok om haar jasje aan te doen.

Ze ziet het helemaal zitten!



24 weken en 4 dagen

Zo ver ben ik alweer in mijn zwangerschap! Wat vliegt de tijd toch weer veel te snel!
'Broertje' doet het prima daar in mijn buikje. Hij schopt er ondertussen goed op los, maar het blijft toch puur genieten!
Hij begint ook altijd te dansen van het moment dat ik in mijn bed lig 's avonds. Ik heb wel alvast de afspraak gemaakt dat hij dat mag zolang hij in de buik zit, maar van 't moment dat hij eruit is, dan braafjes verder moet blijven slapen (hopen mag he :-))

Ik zit nu echt wel in de goeie periode van mijn zwangerschap, al merk ik wel dat een derde zwangerschap toch nog wel wat zwaarder is dan een tweede. Tja, die 2 van mij houden me dan ook wel goed bezig he :D.

Ik heb al een ferm buikje, dus dat belooft weer voor als ik hoogzwanger ben. De opmerkingen 'tis toch gene tweeling' of 'das voor elke moment zeker', blijven voorlopig nog uit, maar ik bereid me alvast voor.

Wat voorbereidingen betreft, heb ik nog niks gedaan. Grrrmbl. Maar soit, ik heb al ideetjes voor de doopsuiker en het geboortekaartje, da's toch al iets. Ne naam zal weer geen eenvoudige bevalling worden. We zijn erin geslaagd een lijst van 11 namen te creëren, maar nu de juiste er nog uit pikken he.
Aan de kinderkamer kan ik pas beginnen als de vloer gevernist is, maar ventje is nog steeds aan het genieten van zijn welverdiende weekendjes (wat ik heel goed begrijp, na al die verbouwdrukte) dus daar moeten we nog even op wachten.

Maar alé, tegen mei zal alles wel weer in orde zijn, hoor! Nu eerst nog wat genieten van mijn zwangerschap, die niet té snel mag voorbij zijn. Ik ben nog niet klaar om afscheid te nemen van mijn zwanger leven ;-)

Jules op bezoek!

Vrijdag kwam er een superfier Amelieke de klas uitgewandeld. Want ze had Jules en zijn valieske bij. Hij mocht een weekendje bij ons komen logeren. (voor diegenen die Julies niet kennen: dat is dus de klaspop die elk weekend bij een ander kindje op bezoek mag gaan)

Mama mocht zeker niet helpen dragen, want zij moest voor Jules zorgen! :-) En ik moet zeggen dat ze dat echt supergoed gedaan heeft. Ze heeft Jules geen moment uit het oog verloren en alle verzorging heeft zij op zich genomen: aankleden, wassen, eten geven...Jules mocht zelfs op haar eetstoel zitten, en ook hij moest een bord en bestek en een beker krijgen. Je ziet, onze Jules kwam niks tekort. 's Nachts mocht hij zelfs bij haar in bed slapen.

We hadden een goed volgeboekt weekend, dus Jules heeft weer heel wat avonturen beleefd. Vrijdagnamiddag al mee naar vriendinnetjes, zaterdag mee naar de turnles en het containerpark en een fietstochtje maken. En zondag mocht hij dan nog een heus meter- en peterfeest meemaken.

Er was ook een beetje huiswerk voor de mama. Een fijn dagboekverslagje maken van de avonturen van Jules, en natuurlijk wilde ik er ook wat foto's bijsteken (waarvoor ik naar ons mama moest rijden, want onze printer staat nog steeds ergens onder het bouwpuin :o). Maar voor ons Amelietje wilde ik dat natuurlijk pico bello in orde maken.

En Amelie had maandagmorgen toch wel wat spijt dat hij terug mee naar het klasje moest. Maar ze heeft dat echt heel flink gedaan, ons mini-moederke. Bravo!









zaterdag 24 januari 2009

2,5!!!!

Vandaag is weer een heuglijke dag! Pauline is 2,5 geworden. Jawel, vandaag heeft ze de leeftijd behaald waarop ze naar school mogen. En die eerste dag komt wel heel erg dichtbij. Maandag 2 februari is het zover! Dinsdagavond mogen we al eens gaan kennismaken in het klasje. Ze heeft ook een boekentasje gekocht, waar ze ontzettend fier op is.

We hebben dan ook eens een zindelijkheidstrainingske opgestart. Ik was er tot nu toe nog niet echt veel mee bezig geweest, omdat ik daar boven gewoon net veel zin in had (:o) en met een onbewerkte houten vloer nog minder.

Maar beneden hebben we tegels en daar kunnen we de plasjes goed opvangen :-). Na haar eerst 1,5 week te laten wennen aan de nieuwe situatie (onze groooote beneden dus :-)) heb ik haar pampertje maar uitgezwierd.

De eerste twee dagen deed ze vrijwel niks. Ze hield haar plasje erg lang op, had dus ook niet veel accidentjes, maar ook niks in het potje. Zaterdag was een rampendag. Ontzettend veel plasjes en accidentje, maar ook al eens een klein succesje. En dit was toch wel het begin van haar succesjes!

Sindsdien heeft ze nog amper accidentjes gehad, wel was haar broekje nog regelmatig een beetje nat (die eerste drupjes) en kon ze het precies nog niet zo goed 'loslaten'.

Maar na een week had ze het volledig onder de knie, en gisteren heb ik ze dan ook officiëel droog verklaard. Net voor haar 2,5! Proficiat flinke meid, je doet dat super!

En nu dus genieten van een kleine 4 maand zonder pamper :-D

donderdag 22 januari 2009

dinsdag 13 januari 2009

sneeuw sneeuw sneeuw

Ventje wilde het graag nog eens proberen. Met de meisjes naar een vijvertje gaan, bij vrienden in de buurt, en daar wat sneeuwpret maken. Ik vreesde voor Pauline, maar omdat we nu eenmaal van uitdagingen houden, stond dit uitstapje zondagnamiddag op de agenda.

We waren daarvoor nog naar de binnenspeeltuin geweest, en beiden waren uitgeteld toen we bij Stefan en Inge aankwamen, en lagen dus in een diepe slaap. Wat was die overgang bruusk! Het heeft dan ook wel een hele tijd geduurd vooraleer ze 'ontdooid' waren, maar op een gegeven moment kregen we ze dan toch op de slee, en hebben ze er toch van genoten.





vrijdag 9 januari 2009

ditjes en datjes

*We zitten ondertussen een weekje in ons huisje en 't is goedgekeurd. Wel even wennen, al die ruimte. Galmen dat dat doet! Pauline heeft toch wel wat aanpassingsproblemen gehad, maar nu begint ze het toch gewoon te worden.

* Een afwasmachine is de max! Ipv 's avonds dieje stomme afwas te doen, kan ik nog iets leuks doen met de meisjes voor er aan het avondritueel wordt begonnen.

* Amelie lijkt peuterpuber af te zijn *juich*. Ze is echt lief en charmant, met natuurlijk af en toe nog eens een kuurtje. Ze is tenslotte nog altijd een kind. Maar ze kan heerlijke verhalen vertellen, en we hebben echt leuke dialogen. Haar fantasie-spelletjes en redeneringen zijn super om te zien en te horen.

*Pauline daarentegen is peuterpuber ten top. De zinnen 'ik kan da alleen, 'ik wil da doen' en 'nee' zijn grote favorieten. Tja het moet een beetje gecompenseerd worden he.

*Er wordt echt al afgeteld naar de eerste schooldag van Pauline. Op 2 februari is het zover, dat is echt niet lang meer. Ze is nog niet zindelijk, ik moet ook wel bekennen er weinig tot niet mee bezig te zijn. Met de verhuis en alles errond werd het ook afgeraden dat echt al op voorhand te doen. Volgende week vliegt de pamper eens uit en dan zien we wel. Ze mogen met pamper naar school (wel enkel de voormiddag, maar dat doen we in het begin toch).

*Onze vakantie in het Reigersnest is geboekt! In de paasvakantie zijn we weer een week ribbedebie!

*Ik ben voormiddag met Amelie naar de 'oordokter' geweest, ter controle van haar oortjes. Rechteroor was volledig genezen, linkeroor had toch weer een beetje vocht. Ze is hier dus echt wel gevoelig aan, en we moeten het wat in 't oog houden. Zwemmen mag, maar wel met oordopjes en badmuts. We zullen dus op zoek gaan naar een mooi exemplaarke (als dat al bestaat)

*Ik ga me inschrijven voor een cursus 'fotoshop'. Dit wilde ik al een tijdje en nu ga ik het eindelijk ook doen. Kan ik ook eens van die leuke kaartjes maken. De laatste lessen zal ik wel missen, aangezien ons zoontje dan ergens zijn intrede in ons gezin zal doen, maar dat was geen probleem. Ik zal dan ergens op een ander moment een inhaalexamen mogen doen, dat moest ik bespreken met de leerkracht.

*Werner gaat 'keep to run' volgen. Hij gaat er vanuit dat zijn conditie wel voldoende is om meteen naar de 10 km te gaan. Dit weekend ging hij het in elk geval al eens uitproberen. (valt het op dat we terug wat vrije tijd voor ons eigen kunnen hebben?)

*Ik heb gisterenavond onze nieuwjaarskaartjes besteld, ik ben er snel bij he :o. Hopelijk komen ze snel aan, en kunnen ze volgende week de bus op. Dus diegenen die ons een kaartje gestuurd hebben, nog even geduld, ze komen eraan! (ja wij werken enkel met een terugstuursysteem :o)

dinsdag 6 januari 2009

It's a ... !

Vorige week stond er ook iets heel moois op het programma. Namelijk onze 20-wekenecho.

Onze derde spruit doet het prima. Alles mooi erop en eraan, goed op schema! 't Ziet er allemaal goed uit! Altijd fijn om te horen natuurlijk!

Omdat wij nu eenmaal nieuwsgierige mensen zijn, wilden we het geslacht ook graag weten. Buikbaby maakte het spannend, want had er aanvankelijk niet zo veel zin in. Gelukkig slaagde de gyn erin om een close-up te maken het geslacht werd ons meteen duidelijk.

De vorige 2 keren hebben we het mooi geheim gehouden, en we zijn daar wonderwel in geslaagd. Deze keer wilden we het op voorhand toch graag aan de meisjes vertellen, wat dus maakt dat we het gewoon aan iedereen vertellen.

De echo lijkt me vrij duidelijk :-)

Koud

Het is koud, koud, koud. Naar mijn mening té koud! Ik ben daar echt niet happig op, dus begin nu al hoopvol uit te kijken naar de lente.

Pauline vindt dat ook helemaal niet leuk, die koude. As ze langer als een paar minuten buiten moet zijn, begint ze gewoon te wenen omdat het zo koud is (en handschoenen vertikt ze om aan te doen *zucht*)

Dus ja, dat leidt (of moet ik zeggen: lijdt) tot 'plezante' taferelen. Deze morgen begon ze al te wenen, als ik 2 minuutjes aan de schoolpoort met iemand bleef babbelen omdat het zo koud was.

Namiddag begon dan het echte avontuur. We mochten Amelie gaan halen, en omdat die parking vlak aan de poort altijd al een half uur op voorhand volstaat, zet ik me meestal een parking iets verder, wat een paar minuutjes stappen is. Ik had de slee mee, omdat ik dat aan Amelie beloofd had, als ik merk dat die mannen van de gemeente het padje 'gesneeuwruimd' hadden (ze doen ook eens iets...) Dus ik mocht de slee dragen tot aan de school. Toen was Pauline nog goedgezind en stapte ze mee. Aan de poort is ze echter beginnen wenen, en natuurlijk liet Amelie haar klasje juist dan op zich wachten. Ze stopte pas met wenen, als ze Amelie zag, en toen wilden ze samen een tochtje op de slee.

Dan maar een ommetje gemaakt, zodat ze toch even op de slee konden zitten, en ik had al gepland het niet te lang te maken. Maar toch nog te lang voor Pauline, want ze begon te wenen, en wilde niks meer, niet op de slee, niet stappen... Dus Pauline op de arm, Amelie op de slee voorttrekken. Ik kan je verzekeren, geen lachertje. En aan ons padje, mocht de slee gepakt worden, én Pauline. Gelukkig was Amelie wel heel flink, maar Pauline stopte geen moment met wenen.

Maar we zijn aan de auto geraakt, in de auto geraakt en zelfs thuisgeraakt, al was het de hele tijd met een wenende Pauline.

En op die momenten vraag ik me af hoe ik dat in godsnaam ga klaarspelen met 3 kindjes...:o

over ziek zijn en verhuizen

De kerstfeestjes waren net gepasseerd (en met 'net' bedoel ik dus hooguit een uur na het laatste feestje) als mijn neusje begon te snotteren. 's Anderendaags had ik het meteen al goed zitten: sinusitus op zijn Sofies. En dat is dus eentje om niet mee te lachen. Die avond een topt100avondje laten schieten, en op tijd mijn bed ingekropen, want eigenlijk kon ik het me niet permitteren om ziek te zijn. De verhuis kwam namelijk wel heel erg dichtbij, en ik wilde nog heel wat dingen op voorhand doen.

Maar dat was dan zonder die ellendige bacteriën geregeld. In plaats van elke dag me terug een beetje beter te voelen, werd ik maar zieker en zieker en zieker. Elke vrije moment kroop ik in mijn bed, maar het hielp juist niks.

Ventje was ook al niet 100 %, maar het laatste dat ik wilde, was onze verhuis uitstellen. Dus op dinsdagmorgen toch maar naar de dokter, want ik kon echt niet meer. Ik voelde me 'op', en het hard labeur moest nog beginnen.

't Was meteen duidelijk, dat ik en mijn zwanger lichaam het niet alleen aankonden, dus toch maar antibiotica. Ook ventje kreeg AB. Helaas waren het geen wonderpillen, en voelde ik me vrijdag nog steeds helemaal niet zoals het zijn moest. Maar het ging wel, en we vlogen erin.

Vrijdag was kuisdag. Aangezien ik zo ziek was geweest, was er dus niks op voorhand gebeurd, dus wisten we wel wat doen die dag. Alles van boven tot onder werd onder handen genomen. 's Avonds was ik doodop. Mijn hoofd gloeide en mijn buik deed zeer.

's Anderendaags stond ik op, stijve benen. En nog steeds niet helemaal genezen. Maar het was de dag van de verhuis, dus we gingen ervoor. Voormiddag alles boven leeggemaakt (wederom omdat ik op voorhand niks had kunnen doen) en namiddag kon ik al wat beginnen intassen (het grote verhuiswerk was voor de rest).
's Avonds hadden we een huis vol rommel, maar alles wat beneden moest staan, stond beneden.
Een cinemake meegepikt (eindelijk loft gezien!) om toch wat te ontspannen. En daarna toch maar snel het bedje in.

Zondag hadden we dan nog een hele dag om alles een plaatsje te geven, en mijn keuken helemaal te organiseren (had ik ook op voorhand te doen).
Rond 18 u zouden de kindjes terugkeren, het werd nog even een race tegen de klok, maar alles stond netjes toen onze meisjes binnenkwamen (ok we hebben met een paar dingen gefoeteld, maar dat komt nog wel ;-))

En toen voelde ik me volledig geradbraakt, ik kon amper nog stappen. Maar ik was echter ook heel heel tevreden, want we waren toch maar verhuisd. Het was ons toch maar gelukt. En nu geniet ik al 2 dagen van ons volledige huis. (mijn afwasmachine doet het prima *juich*)

Genezen ben ik nog steeds niet helemaal, maar ik voel me wel al beter. Al blijft die verdomde neus me parten spelen. Ach ja, alles op zijn tijd zeker?

De meisjes vinden het prachtig, zo veel speelruimte. Al is het toch wel een hele aanpassing ook, wat ik toch ook wel merk aan hun vervelende (en vermoeiende) gedrag.

Maar we zijn verhuisd :-).
Aan die verdere afwerkingen denken we deze week NIET *stttt*

Een mooi 2009

Mijn eerste blogberichtje van het jaar is er meteen eentje op zijn clichés.

Ik wens iedereen een heel mooi jaar toe.
Veel vriendschap, liefde, plezier, een lach en een traan,...vul zelf maar in.

Niet te koud, want naar mijn mening heb ik dit jaar al genoeg kou doorstaan :o (ik haat dat echt)

Te lang ga ik mijn cliché-bericht nu precies toch niet laten duren. Op naar het volgende.