vrijdag 27 april 2007

nog steeds ongewenst bezoek...

Het rotavirus heeft helaas nog niet ons gezinnetje verlaten...mijn maag was al een paar daagjes minder, maar vandaag is het dan echt doorgebroken...plezant is anders. En net nu de kindjes weer gezond zijn.

Amelie was dolgelukkig toen ze naar huis mocht. Woensdagvoormiddag was alvast de langste voormiddag ooit (we moesten wachten tot na het middageten om naar huis te mogen...)

Dinsdagavond mocht de infuus er af. Namiddag hadden ze haar urine nog eens getest en bleken er toch nog afvalstoffen in te zitten. Anders had de infuus er dan al afgemogen, nu nog niet. Wat een tegenvaller. Tegen de avond begon de infuuspomp (weet ik veel hoe dat heet?) constant te piepen. Darmpje verstopt. Verpleegster wilde het openspuiten (hadden ze nogal eens moeten doen) maar het deed pijn bij Amelie. Arm begon echt wel te onsteken na 4 dagen infuus. En toen hebben ze maar beslist het infuus weg te halen. Je kan niet geloven hoe gelukkig me dat wel maakte!

Woensdag betekende dus voor haar vrij rondlopen, en natuurlijk ging ze altijd richting deur (ze mocht echt pas van de kamer af als ze naar huis vertrok, pff) dus mijn creativiteit moest een hoogtepunt bereiken om haar te entertainen.

Na het middageten was het dan zover, papa arriveerde, mét zusje. Je had die 2 meiden moeten zien, zo dolgelukkig dat ze met elkaar verenigd waren. En het boze Amelietje veranderde meteen in de vrolijke meid zoals we ze kennen.

's Anderendaags kon ze niet meer stappen...na 5 daagjes ZH was dit voor de mama voldoende om een beetje te panikeren. Maar na 5 dagen vrij weinig beweging en er thuis meteen in te vliegen (zo kennen we ze ;) ) had ze zich waarschijnlijk geforceerd. Tegen de middag mankte ze nog een beetje, maar 's avonds waren de stramme spieren gelukkig weer vergeten!

Pauline heeft heel veel verdriet gehad toen mama en zusje niet aanwezig waren. Maar gelukkig is ze ondertussen terug het tevreden boeleke zoals ze was. Alleen de dutjes lukken niet altijd even goed meer, in paniek dat ze dan is (hysterisch brullen leunt meer aan bij de waarheid :s)! Zou ze schrik hebben dat we weer verdwenen zijn na haar dutje? 9 maand is daarvoor dan ook nog eens een gevoelige leeftijd...

Maar het avontuur is dus nog niet volledig ten einde. Mama's darmen zijn ook begonnen aan een zuiveringskuur. Nog heel even en we zijn er door...

woensdag 25 april 2007

terug thuis!

Wij zijn terug thuis!!!!!! Verslag volgt nog.

Merci voor de lieve reacties.

maandag 23 april 2007

Amelie ligt in het ziekenhuis

Het beestje heeft dus een naam, en onder veel van jullie al wel bekend, het rotavirus dus.

Van vrijdag op zaterdag was een hevige nacht voor Amelie. Overgeven, overgeven en nog eens overgeven. Rond 6 u begon de diarree ook nog. 's Morgens kon ze nog amper op haar benen staan. Melk bleef er niet in, water ook niet. Ze was al erg slapjes dus, en ging vrijwillig in de zetel liggen. Dokter van wacht gebeld. Toen gaf ze terug over in de zetel (gal, want voor de rest was alles er al uit.) en draaide ze helemaal weg met haar ogen. Reden genoeg voor de mama om nu wel heel erg ongerust te worden en dan maar naar spoed te rijden. Bleek ze idd op het puntje van uitdroging te staan (zo snel kan dat dus gaan, op 1 nachtje tijd) dus dan maar aan het infuus. Het was bijna akelig om Amelie zo te zien, enkel maar willen liggen, geen woord zeggen...

Tegen de avond was ze iets vrolijker, maar toch niet zoals we ze kennen.Zondagmorgen mocht ze dan een beschuitje, dat ze gretig opat, maar dat is haar slecht bevallen, nadien dus ook niks meer willen eten. Terug diarree, en tegen de avond ook weer overgeven. Ze had ook meer als 40° koorts, en ze kregen deze niet onder controle. Onder de 38 is ze niet geraakt, ze leek trouwens helemaal van de wereld weg, we hadden geen contact met haar (heel eng allemaal als je je kind zo ziet)

Vandaag dan. Geen koorts meer, dus dat is al een stap in de goede richting. 1 hapje boterham en nog geen 5 minuten later kwam het er al weer uit. Dat was dan weer minder goed. Ze was gelukkig al wel weer alerter en er viel al weer wat mee te babbelen. Ze slaapt wel nog meer als normaal (slaap die virussen maar weg, lieve meid)

Om 2 uur besloot ze dan toch de gelei van haar beschuit af te lekken , maar juist wilde ze weer niet eten. Durft ze niet, of is ze zo de kluts kwijt van alles wat er rond haar gebeurt? Ik weet het niet, maar wat ik wel weet is dat ze sinds vrijdagmiddag niks meer gegeten heeft, op een beschuit na...

Maar ondertussen weet ze met zichzelf ook geen blijf meer natuurlijk. Ze mag niet van de kamer af, en in haar betere momenten wil ze naar buiten. Leg dat maar eens uit aan een kind van 2. Ze wordt er echt ambetant van.

Maar het allerergste van al is dat Paulientje niet bij haar op de kamer mag, dus ik kan niet bij allebei zijn, en net nu Pauline ook ziek is (gelukkig in mindere mate). Het valt me zo ontzettend zwaar te weten dat ze zich ook slecht in haar vel voelt, en dat ik er niet bij kan zijn om haar te vertroetelen. De papa is er dan wel bij, maar tja, ze is nu eenmaal gewend de mama altijd bij haar te hebben, en net nu ze het nodig heeft, kan het niet. Pauline is heel erg zeurderig de hele dag door, maar wel aan de beterhand. (Maar Werner doet het voortreffelijk)

Nu is het dus wissel van dienst, en kan ik Pauline in bed leggen, en daarna terug richting ZH, waar we dan Amelie een goede nachtrust toewensen, en dan gaan we nog een half uurtje samen in de gang zitten, zodat we elkaar toch ook even zien. Niet ideaal, maar het is maar voor even...

Zo wat een kort verslagje ging worden...nu ga ik nog even genieten van de aanwezigheid van Pauline, want die is al zo kort!ik weet dus nog niet wanneer we naar huis mogen, maar ik hoop toch dat we woensdag daar mogen vertrekken (ga dat toch proberen, want Amelie wordt wild ginder) Jullie horen het nog wel.

vrijdag 20 april 2007

en we tellen verder...

We zijn een dagje verder, sinds ons tellerke er staat, en we tikken af op '98'. Nie slecht he Wakka Wakka





donderdag 19 april 2007

en we tellen...

Ik ben er -eindelijk- in geslaagd om zo'n tellerke te installeren op onze blog. Kan ik nu eindelijk ook controleren hoeveel bezoekers we krijgen :)! (dus veel komen kijken he ;) )

ziekjes...

Voor de allereerste keer in haar jonge leventje, is Pauline echt ziek. Gisterenavond had ze 40° koorts, en deze morgen ook nog meer als 38°. Dan maar naar de dokter, die niks kon vinden, dus waarschijnlijk een virale infectie (griep ofzo) Urinestaaltje moet wel nog binnengebracht worden, om blaasontsteking uit te sluiten.

Ze voelt zich echt niet goed, is heel hangerig, huilerig en slaapt erg veel. Dat ze maar snel uitgeziekt is, ons dutske...

woensdag 18 april 2007

fotootjes mogen niet ontbreken

on the road

genieten van het strand


ons gezinnetje



wandelen (of auto wijen) op de dijk



volop speelplezier!



paajtje wijen



we gaan een fietstochtje maken

het heilig loopfietsje







dit is genieten!!!








een weekje zee!

Op een zonnige Paasdag vertrokken we richting Sint-Idesbald. Het weer was stralend, dus onze vakantie was alvast goed begonnen. We hadden een weekje geboekt in Reigersnest, van de gezinsbond, een zeer kindvriendelijk vakantiecentrum. Alles is er voorzien voor kleine kindjes (babykeuken, babybadkamer, bedjes, stoeltjes en zelfs groentenpapjes) dus moesten we ook al niet te veel meesleuren (maar natuurlijk zat onze auto toch nog bomvol).

Na een zeer vriendelijk onthaal en een ontdekkingstocht op onze duplexkamer (kleine kamertjes, de twee kinderbedden staan dicht bij elkaar) zijn we helemaal klaar voor een weekje ontspanning. We hebben zelfs nog 2 daagjes bijgeboekt, want met zo'n weer moesten we toch wel aan zee blijven he ;).

Na elke maaltijd brachten we een bezoekje aan de binnenspeeltuin (met ballenbad, springkasteel, schuifaf, en nog iets dat ik niet weet uit te leggen)om wat uit te razen (de kinderen dan he ;) ) In de cafetaria was er ook nog een speelhoek en ook buiten was er een speeltuin. Om en rond het gebouw dus al plezier voor 10. Paasvakantie, dus ook gezellig veel jonge gezinnen aanwezig, en Amelie genoot van de vele kinderen rondom haar. En ook Pauline kreeg erg veel aandacht (wat wil je ook met zo'n snoezige baby? ;) )

Wandelingen maken stond ook dagelijks op het programma. De meisjes konden ervan genieten. (en Pauline durfde al eens haar oogjes toe te doen :) ) En Amelie raakte helemaal verslaafd aan haar loopfietsje. Constant snorde ze ermee rond. Ze heeft er hele afstanden mee afgelegd. (alleen op het strand lukte het niet zo goed, tot grote frustratie van de kleine meid)

En wat doe je nog als je aan zee bent? Naar zee gaan natuurlijk! :D Pauline haar eerste kennismaking was fenomenaal mooi om te zien. Ik plantte haar in het zand, en dat snoetje dat ze toen trok was er eentje om nooit meer te vergeten. Ze heeft er heel zoet in gespeeld (en haar bloes vol zand gestrooid en nadien volgezeverd...zand + water = modder) Amelie vond het ook erg leuk om in het zand te spelen, en vooral het spelletje 'verstop de voet met zand'.

En toen ontdekte Amelie het grote wemmebad (=de zee :D) Mama en papa samen met dochter Amelie dus eens kennismaken met de zee (pépé van Pauline was net op bezoek, dus hij bleef bij ons boeleke ;) ) Ijskoud was het water, maar dat kon Amelie niet deren. Als we haar lieten doen, was ze recht de zee ingedoken. Enkel een natte broek later, zijn we teruggekeerd richting strand. We hebben wel nog een paar keertje met de voetjes door het water gelopen (zonder broek weliswaar) en ze vond het zalig!!!

We zijn ook een keertje zo'n fiets gaan huren voor op de dijk, met 2 kinderstoeltjes vanvoor op. Ook dit was erg leuk (en we hadden veel bekijks: ooh kijk hoe lief. :) Jeeeei)

Het slapen was wel een avontuur. De meisjes zijn niet gewoon om samen op de kamer te slapen, dus dat was al 'gevaar nummer 1'. Pauline en vreemde bedjes gaan al helemaal niet samen. En Amelie had maar al te gauw door dat als zij lawaai maakte, Pauline ook kon wakker maken, en dat mama en papa veel sneller aan haar bed stonden. Maar al bij al viel het allemaal wel mee.(alleen waren ze 's morgens natuurlijk extra vroeg wakker, zo hadden we altijd een extra lange dag ;) )

Maar voor de rest hebben we het allemaal gezellig rustig aan gedaan, en het was echt qualtity-time voor ons gezinnetje (echt uitgerust kom je wel niet thuis van zo'n gezinsvakantie ;), de kadeekes hielden ons wel bezig.

Maar weer maar eens een geslaagde vakantie!!! Voor herhaling vatbaar! Volgend jaar zelfde bestemming!

dinsdag 17 april 2007

weer te laat

en nu is het weer te laat geworden voor ons zeeverslagje! (of met andere woorden: hoe hou ik jullie aan het lijntje? :p)

Nee hoor, morgenavond krijgen jullie het: BELOOFD!!

ode aan het heilige fietsje

Ik denk dat iedere peutermama ze wel kent, het goedkope plastieken loopfietsje met de kleuren rood, geel en blauw. Amelie is er gek van. Kilometers legt ze er mee af. Verdrietig als ze niet op haar 'fieke' mag 'wijen'. Ze kan zich er uren mee bezighouden.

Aan zee heeft ze maar liefst de halve dijk afgesnord, en van de dijk tot ons vakantieverblijf (toch wel een heel eindje).

Haar heilig fietsje dus...

en nu is het wieltje afgekrakt. Groot verdriet. Het ander loopfietsje (1 van hout) is niet zo leuk, daar geraakt ze het bergje niet mee op. Straks eens zien of het heilig fietsje nog te opereren valt, en anders zal er een opvolgerke in huis komen, met dezelfde kleurtjes rood, geel en blauw. Duur kan je ze niet noemen, he, die heilige fietjes...

Ze toont trouwens grote interesse in trapperkes. Tijd dus voor een volgende fase in het fietsen, een driewielerke. Misschien is dan het tijdperk van het heilige fietsje voorbij? (alhoewel dat dat toch nog niet voor meteen zal zijn, vermoed ik)

Pauline verplaatst zich!!

Na lang genieten van het gewone zitten, en voldoende te hebben aan de speeltjes die in de buurt liggen, begint het nu toch te kriebelen om het huis op eigen initiatief te ontdekken.

Dus probeert ze zich in startpositie te zetten voor het kruipen. Maar dat ene beentje wil toch maar niet mee,he. En daar zit ze dan wat te tsjoepen en rond haar as te draaien. Maar op de 1 of andere manier weet ze toch wat te verschuiven.

Lukt het om dat ene vervelende beentje toch onder haar uit te zwaaien, belandt ze plat op de buik. En dan poep in de lucht, om toch maar proberen te vertrekken. Dankzij die pogingen verschuift ze ook wel eens van plaats.

Op de poep kan je echter ook vooruit raken, heeft ze al ontdekt. Wiebelen, draaien, wat schuiven, en dan zit ze ook al gauw een meter verder. (behalve als die stoute mama haar op een slipvrije mat zet, dan moet ze die eerst volledig opfrommelen)

Er zit dus beweging in onze kleine meid :)

maandag 16 april 2007

en het zit er op!

Vandaag was ventje lief nog thuis...maar nu zit het er echt echt op. Morgen ventje terug werken. Ikke weer thuisblijfmamake (niet dat ik dat erg vind natuurlijk, maar ik ga Werrieke toch weer missen).

Om het af te sluiten juist nog een lekker cremeke gegeten (mijn dieet is na zo'n week verlof helemaal naar de 'boem', vanaf morgen begin ik er echt weer aan ;) )

En natuurlijk volgt het verslag van onze vakantie nog, maar nu moest ik toch eerst alles bijlezen wat er bij te lezen viel he ;)

waterratje

Vandaag was het de tweede watergewenningsles voor ons Pientje. Die meid fleurt echt op in het water, vrolijk trappelen en vertellen, ze geniet er zo van! Een echt waterratje!

en wij dachten dat ons Amelie een waterrat was, maar dees geniet er nog meer van! Dringend nog eens gaan zwemmen met de meisjes!! (vrijwilliger gezocht om me te vergezellen ;) )

zondag 15 april 2007

Dat heet dan gelukkig zijn...

zo voel ik me op dit moment...gewoon 'gelukkig', nog nagenietend van een fijne vakantie (en morgen is het helaas back-to-reality...)

we zijn er weer!

Voor diegenen die ons toch een beetje gemist hebben...wij zijn net terug van een weekje zee (en het was pure quality-time) maar vanaf heden terug online!! (en toch geen afkickverschijnselen gehad, haha)

Verslag van ons vakantietje volgt natuurlijk nog!

donderdag 5 april 2007

Amelie is 2 jaar!!!

Lieve Amelie,

2 jaar geleden kwam jij in ons leven (eigenlijk al 9 maandjes vroeger, maar je weet wel wat ik bedoel). We voelden ons de gelukkigste ouders op aarde, en nu kan ons geluk nog steeds niet op! Je bent een stralende meid waar we enorm van genieten. Vol levensvreugde en toch ook wel wat ondeugd. Je kan nog genieten van de kleine dingen, hopelijk kan je deze mooie eigenschap blijven behouden.

Op zo'n dag als vandaag blik ik graag terug naar de afgelopen 2 jaar. Wat heb je ons leven toch veranderd! Wat zouden we toch nog zonder jou moeten doen?

Van een kleine baby ben je ondertussen al geëvolueerd naar een ontdekkende, actieve peuter! Je hebt al zo enorm veel bijgeleerd, en dit is nog maar het begin! We kijken er zo naar uit om samen met je verder te gaan!!

Een dikke knuffel
mama en papa

dinsdag 3 april 2007

rijden met een peuter op de achterbank...

leidt tot boeiende gesprekken (en vooral amusant :) )!

auto
nog e auto
nog e auto
vele auto

ballom

BJOMMEJ
bjommej weg

fiets

enzovoort enzoverder

interessant he :p

maandag 2 april 2007

watergewenning Pauline


Vandaag stond de eerste les watergewenning voor ons kleinste meisje op het programma! ( de reeks van Amelie hebben we trouwens verschoven naar september, omdat ze vorige week nog niet in het water mocht, en we dan al meteen de 2 eerste lessen gemist hadden, dus leek het me toch beter deze reeks gewoon uit te stellen)

Ze was een beetje versnoft vandaag, oogje wat onstoken, en ze zat dus niet helemaal goed in haar vel, maar we beslisten toch maar naar de zwemles te vertrekken. Grote zus Amelie mocht bij oma en opa gaan spelen, en zo konden mama en papa rustig de eerste les van kleine zus meemaken.

Bij Amelie waren we indertijd maar heel nipt op tijd, en om dit te herstellen, waren we nu maar veel te vroeg. Maar zo konden we het rustig aan doen, en kon ze al wat wennen aan de omgeving. Het was er heel warm binnen, en Pauline raakte helemaal verhit. Veel kindjes rondom haar, waar ze al ijverig contact mee zocht.

En toen mochten we in het water (mama ging mee), en ze heeft er zo ontzettend van genoten. De afkoeling (alhoewel het water 34 ° is) deed haar zo ontzettend deugd. Je zag haar gewoon opfleuren. Rondkijken, vertellen, belletjes blazen, met de beentjes trappelen, ze vond het zalig. En als zij geniet, genieten mama en papa natuurlijk ook!!! :) :) :)

kermis


Na de stoet komt de kermis...Eventjes op Paulinetje gewacht, die persoonlijk voor de deur werd afgeleverd door mimi, en dan konden we richting kermis vertrekken.

2 belangrijke dingen stonden op het programma: eendjes vissen en de draaimolen.

Eerst de eendjes...Ze begint het vissen onder de knie te krijgen. Met de hulp van grote neef (van mij) had ze al gauw haar eendjes in het mandje. En dan kwam het kiezen, en kozen we voor een speelgoedGSM (die een erg ongelofelijk vervelend muziekje maakt, maar oh zo jammer, hij werkt al niet meer ;) )

Dan de draaimolen. Het eerste rondje. Erg serieus draaien aan het stuurke van de auto. Tweede ronde. Andere auto, naast nichtje, ook serieus draaien aan stuurke van de auto. Derde ronde...en ons Amelie kreeg een fiets in het oog, waar ze persé moest opzitten. Alleen zag ik dat toch nog niet zitten, dus ik blijf erbij...Halverwege de ronde, blijkt fietsje toch niet zo aangenaam te zitten als verwacht, dus besluit ze maar op te stappen...maar dat is buiten de mama gerekend...En dus heeft ze de rest van de ronde maar gebruld. (moet ik vertellen dat ik blij was als het afgelopen was ;) )

Toen was het tijd om terug richting grootouders te vertrekken, en waar de papa ondertussen op ons stond te wachten :). Nog een lekker santike (sandwiche) binnensteken, en toen was het tijd om naar huis te gaan!!

carnavalstoet


Gisteren was het carnavalstoet in het dorp waar mijn grootouders wonen. Amelie had dat nog niet op haar palmares staan, dus leek me dit wel het ideale moment.

En we hadden nog extra geluk, want het was stralend weer...Dus nadat Paulinetje bij mimi 'gedropt' was, om haar middagdutje te kunnen doen, ging mama Fie eens supersportief doen, en besloot ze met de fiets te gaan. (Ik zal maar niet vertellen dat ik al uitgeput was van thuis tot bij mijn ouders te rijden, zeker...maar ik kan het op de wind steken ;) )
Voormiddag hadden we ook al een kort fietstochtje gedaan, en Amelie geniet er van ('fijn' zegt ze dan *smelt*), als dat geen aanmoediging is om meer te gaan fietsen (en het is nog goed voor de lijn ook!)

Dus ons veloke op en richting stoet. Amelie heeft de brommer ontdekt, en sindsdien roept ze dit vol enthousiasme als er weer eens ene passeert. Het tochtje verliep goed, en toen kwamen we aan de plaats waar we moesten betalen om binnen te mogen. 2,5 euro om de stoet te mogen zien.
Meneer die het geld vroeg, sprak ons Amelieke ook aan (het aansprekingspunt van de laatste weken is hare reuzeplakker op haar voorhoofd natuurlijk) en ons madammeke kreeg weer even streken, en voerde haar vaardigheid 'negeren en eigenwijs zijn' als de beste uit.

Na een boeiend gesprek dus tussen man die het geld vroeg en ons Amelie (haha), maar verder richting grootouders. Veel kindjes om mee te spelen, die ze trouwens al aan het zoeken was van het begin van ons fietstochtje ('kindje zoek'). Even wennen maar haar vaardigheid 'negeren en eigenwijs zijn' liet ze gelukkig achterwege'.

En toen kwam de stoet. Het duurde geen 5 minuten vooraleer Amelie de functie van een carnavalstoet doorhad: op de snoepjes vliegen, oprapen en in het zakje steken. Een kind van (bijna) 2 jaar heeft trouwens ook een ongelofelijke aantrekkingskracht, en de knuffels ed werden persoonlijk overhandigd. Het eerste cadeauke nam ze nog even twijfelachtig aan, maar daarna wist ze wel wat ze moest doen.

Als er iemand kwam met meerdere snoepjes in de hand, nam ze die, op een zeer rustig tempo, 1 voor 1 uit de hand. De persoon in kwestie begon altijd te trillen van ongeduld(want de wagens wachten niet he), dus hielp ik ze maar een handje.

De muziek stond haar ook al aan, en al gauw stond ze te shaken en rond te lopen (als ze geen snoepjes moest rapen, natuurlijk) (oh jee, wat lijkt ze toch hard op de mama qua karakter). Op het einde toe werd ze echt wel wild, dus de stoet mocht stoppen...Maar ze heeft er echt van genoten!!!