dinsdag 30 september 2008

de gips: nog 2 weken

Vandaag heeft Pauline haar gips 2 weken aan! We zitten dus in de helft (nog maar...), en we gaan met volle moed verder!

Ze doet het prima! Je zou denken dat ze nooit anders geweten heeft als zo'n blok aan haar been. Ze kruipt heel het huis rond, af en toe waagt ze zelfs een stapje.
En ze klaagt gewoonweg NIET! Ze ondergaat het heel braaf, en legt zich er bij neer. Dat moet je toch maar doen he.

Maar nog 2 weekjes. En dan mag ze terug leren stappen! Dat die 2 weken toch maar snel om zijn!

volgepropt weekend

't Is weer iets met die weekenden tegenwoordig. Ze zitten goed volgepropt. Zo was het dit weekend ook weer. Het was tweedehandsbeurs van de Gezinsbond, dus ik ben het hele weekend daar gaan helpen.
Ventje had dan de kindjes bij hem alleen, en dat is voor hem ook heel hard werken :D. En het begon alweer goed op die zaterdagvoormiddag. Om 10 u was het turnen voor Amelie, maar ze had er geen zin in. Op de 1 of andere manier is ze hier toch niet zo enthousiast over dat turnen, want ze wou er absoluut niet van weten. Tja we kunnen haar moeilijk dwingen, dus zei ik maar van haar thuis te laten (ventje vraagt dan per SMS wat hij moet doen :D, en hij zegt dan dat ik te snel om raad vraag *gniffel*)
Om 5 voor 10 beslist Amelie dan om toch maar te gaan turnen, zodat ventje een race tegen de tijd kon beginnen om haar op tijd daar te krijgen. En het is hem gelukt ook nog *shock*, proficiat daarvoor lieve schat!
Maar ze doet het precies toch niet met volle goesting. Nu moet ik zelf ook wel toegeven dat ik geen 100% goed gevoel heb bij die turnjuf (ze blijkt nu ook nog maar 15 jaar te zijn). Nu gaan we volgende week eens proberen haar in het dorpje waar ze dat tunrkamp gedaan heeft, te laten gaan. Want daar was zij toch echt wel dolenthousiast...en als ze dan nog niet wilt, zal het niks worden dit jaar.

Toen kwam Werner tot de ontdekking dat de buggy nergens te vinden was (en die heb je wel nodig met een gipsenpootje), en moest ik met rode wangetjes toegeven (per sms) dat ik die nog in mijn auto had liggen. De buggy is gelukkig geraakt waar hij moest geraken en zo kon Werner verder met de meisjes bezig zijn.

Zondagmiddag moest ik stoppen met het helpen op de tweedehandsbeurs, want we mochten nog naar een babyborrel. Ja hoor, bij de speelgroep is er weer een nieuw speelkameraadje bij, weer maar een meisje. En die zijn we gaan bewonderen *smelt*. Alle kindjes van de speelgroep waren daar, dus de kindjes hebben zich heel goed geamuseerd!

En nu is het weer week, en kunnen we weer rusten ;). Ventje is ook weer heel de week thuis, want hij heeft te kampen met een hardnekkige hoest...dat nu toch al een hele tijd aansleept.

maandag 22 september 2008

kleuterturnen

Na het fiasco van vorige keer gingen we zaterdag nog eens een poging wagen om Amelietje mee te laten doen bij het kleuterturnen.
En we waren weer fantastisch met onze voorbereiding...Vrijdagavond laat thuisgekomen van ons vakantietje, en het turnen was ons natuurlijk volledig ontgaan. Dat eurootje fladderde zaterdagmorgen pas naar beneden, een uur ongeveer voor het turnen begon.

Dus een korte maar krachtige voorbereiding. Ze zei dat ze het zag zitten om te gaan turnen, deed flink haar joggingske aan, en stak een flesje water en haar turnslofjes in haar prinsessentasje.

In de sporthal deed ze, nog steeds zeer flink, haar slofkes aan en dan ging ze meteen en zonder grommelen braaf bij de andere kindjes in de rij staan.

Ze wuifde nog eens en zei toen 'ga maar terug naar papa, mama'. Tja, ik had stiekem nog wat willen gluren, maar nu ze zo goed de overgang maakte, ben ik maar vertrokken.

Ik ben dan wel wat vroeger teruggekeerd, zodat het stiekem gluren toch nog even mogelijk werd, en ze deed fantastisch goed mee. Na de les was ze heel enthousiast en ze ging zeker volgende week terug.

Of wat een beetje voorbereiding toch kan doen...

zondag 21 september 2008

weekje Ardennen

Ons weekje Ardennen zit er alweer op. Een vakantie vliegt toch elke keer weer voorbij. We hadden een huisje gehuurd in een vakantiepark in Vielsalm. De kwaliteit van het vakantiepark viel ons een beetje tegen, maar we hebben er toch een mooie tijd van gemaakt.

We lagen aan een mooi meer en daar zijn we die eerste avond nog wat gaan wandelen.

Zaterdag zag het er allesbehalve goed uit. Het regende pijpestelen, en we begonnen al te panikeren dat we zo'n weer de ganse week gingen hebben. Eerst naar de winkel geweest, en daarna zijn we in sunparks beland. (ik wilde eens informeren voor het zwembad ginder). Daar hadden ze zo'n mini-binnenspeeltuintje en daar zijn we dan maar blijven hangen en hebben we 's middags ook iets gegeten. Namiddag hebben we beide meisjes in bed gelegd, en ze sliepen allebei! Daarna was het toch terug wat opgeklaard, en met de laarsjes aan, zijn we dan volledig rond het meer gewandeld, en mochten ze door elke plas stappen die we tegenkwamen (en slakken hebben we ook ontmoet)

Zondag was het stralend weer (oef!) en zijn we naar plopsa coo geweest. De meisjes hebben zich heel goed geamuseerd. We moesten nergens aanschuiven, zodat wel alles ontelbare keren hebben kunnen doen. Dit was een topdag! 's Avonds nog iets gegeten in Coo, en toen zat de dag er al weer op.

Maandagvoormiddag zijn we nog eens naar de winkel geweest, wat in de speeltuin gespeeld en gewandeld. Na het middagdutje, wilde Werner graag nog eens naar een camping in de buurt gaan, waar hij als kind zelf geweest was. Daar was dus het speeltuintje waar ons Pauline afgetuimeld is...de pret zat er op voor die dag.

Dinsdag vertrokken we dus noodgedwongen richting Tongeren, waar we heel wat uurtjes in het ziekenhuis hebben doorgebracht, daarna zijn we nog de zeeman in getrokken, voor wat rekbare joggingbroekjes te kopen (we kregen haar broek niet meer aan). Het was net kermis in Tongeren, dus hebben ze nog wat toertjes in de draaimolen gedaan, en hebben we nog genoten van een ijsje. En zo zat die dag er ook al weer op.

Woensdagvoormiddag stond er weer speeltuin en wandelen op het programma, en namiddag wilden we naar de Hoge Venen. Dat was echter langer rijden als we hadden verwacht, en kwamen daar dus redelijk laat aan. Toch even wat gewandeld en nog even naar een speeltuin geweest (beetje zielig voor Pauline natuurlijk, maar ze laat het gebeuren, als mama en papa een beetje helpen, is het voor haar ok), daar nog wat gegeten, en dan teruggekeerd, aangezien het nog even rijden was.
Onze GPS had het ondertussen ook nog begeven, en wat is een vrouw in deze moderne tijden nu zonder GPS (ja ik zat aan het stuur). Dus nog eens grandioos omgereden, maar we zijn geraakt waar we moesten zijn ;)

Donderdagvoormiddag verliep zoals de andere voormiddagen, en namiddag ben ik met Amelie gaan zwemmen in sunparks, omdat ik haar dat nu eenmaal beloofd had, al brak mijn hartje toch wel een beetje toen Pauline zo verdrietig was dat ze niet meekon. Papa heeft geprobeerd Pauline een fijne tijd aan te bieden, maar ze zat in een zeurbui, en we konden het haar nu ook niet echt kwalijk nemen.
Amelie vond het zwemmen fantastisch, en heeft er echt van genoten. Ze wilde er gewoonweg niet uit. Toen ze het 'bubbelbad' ontdekt had, wilde ze niks anders meer doen. Daarna zijn we nog een hapje gaan eten.

Vrijdag was het alweer 'vertrekdag'. Alles ingepakt, en dan nog een laatste keer de speeltuin in. Dan hebben we ook nog een tochtje op het meer gemaakt met de waterfietsen, wat de meisjes heel erg leuk vonden.

Namiddag zijn we doorgereden naar 'park Chlorophylle' in Dochamps. Een echte aanrader! Een heel mooi park waar je alles over de natuur en het bos leert, op een mooie manier aangeboden. De meisjes vonden het ook erg leuk, al vond Pauline het soms een beetje jammer dat ze niet kon stappen. Met de buggy was het soms toch ook wel vermoeiend, maar we hebben het einde gehaald ;). Dan natuurlijk nog even de speeltuin in, en dan was het tijd om terug naar huis te rijden.

En zo zat onze vakantie er weeral op! We hebben uiteindelijk toch nog geluk gehad met het weer, al was het wel koud (maar daar kan je je tegen kleden).









barstje in het beentje

We zijn net terug van een weekje vakantie. De vakantie is goed geweest, op 1 voorval na. We waren maandag in een speeltuintje, als Pauline plots van een speeltuig afvalt. Ik stond er vlakbij, maar was niet op tijd om haar te vangen :(. Ze viel aan zo een gevlochten net, waar je kan overkruipen, en ze is er met haar voetje in blijven hangen (een geluk bij een ongeluk, want anders was ze met haar hoofd recht naar beneden gevallen, en we willen er niet aan denken wat er dan gebeurd zou zijn...)

Haar voetje bleef er dus in hangen, en haar beentje heeft een schok gehad. Ik zag meteen aan haar beentje dat dat verwrongen moest zijn, en heb haar er uit gered. Ze weende, maar eigenlijk was ze best vrij snel getroost.

Pauline gaf meteen aan, dat ze er niet op kon stappen. We konden echter niet veel aan het beentje zien, het leek een beetje blauw aan haar knie, maar dat was het. 's Avonds wilde ze er nog steeds niet op stappen, en heeft Werner toch maar eens naar de huisarts gebeld. Zij adviseerde de nacht af te wachten, en als ze er 's anderendaags nog niet op kon stappen, toch maar langs het ziekenhuis passeren.

Ze heeft flink geslapen, maar 's anderendaags kon ze absoluut nog niet op haar beentje staan. Dat deed pijn. Dus vertrokken wij richting Tongeren (het dichtsbijzijnde ziekenhuis waar ze nederlands spreken, wat we toch wel graag hadden, ons frans is helaas niet zo goed. ), het was een uurtje rijden.

Daar hebben ze eerst een foto en een echo genomen van haar heupje, omdat er gedacht werd dat dat ontwricht was. Daar was niks aan te zien. Toen passeerde de orthopedist die meteen zag dat er iets was aan haar linker-onderbeentje, dus mochten we nog eens terug voor een foto van haar beentje.

Op die foto was duidelijk een barstje te zien recht onder haar knie. En dat betekende dus gips, van aan haar voetje tot recht onder haar bil...en dat voor 4 weken.
Na de gips aan te brengen, was Pauline haar eerste reactie 'uitdoen', maar ze heeft zich er dan toch meteen bij neergelegd.

Ze gaat er ontzettend flink mee om, ze neemt het ook goed aan dat ze nu niet mobiel is. Ze sluipt/kruipt het hele huis door, kruipt zelf de zetel in en uit. Ze trekt haar plan. Ze legt zich er bij neer dat ze niet kan rondstappen, niet in een speeltuin kan spelen, zonder de hulp van mama en papa. 't Is een heel flinke meid!


donderdag 11 september 2008

koe



Jullie kennen dit beestje waarschijnlijk wel. Lola de koe. Al wordt ze hier gewoon (origineel als mijn dochters zijn) 'koe' genoemd.

'Koe' is hier toch wel een heilige koe. Toen Amelie geboren werd, had ik het muziekpoppetje van Lola gekocht, maar Amelie heeft er nooit naar om gekeken. Af en toe trok ik het muziekje wel aan, maar het zei haar niet zoveel. Op een gegeven moment had het muziekje het echter wel gehad met muziek te maken, en heb ik het koordje er af geknipt, zodat het gewoon nog een knuffel was. Een knuffel die gewoon tussen alle andere knuffels lag. Ik vond het altijd zo schattig, die kindjes die zo gehecht waren aan een knuffel, maar dat was dus blijkbaar niets voor ons Amelie.

Maar toen kwam Pauline. Pauline zag 'koe' en sloot 'koe' in haar hart. De twee zijn onafscheidelijk. Overal moet 'koe' mee naartoe, en ook tijdens de dutjes moet ze haar natuurlijk vergezellen. Pauline slaapt in elk bedje, zolang 'koe' maar bij haar is. Daar heb ik mijn schattige kind-knuffelband dus, maar er komt heel wat meer bij kijken dan ik verwacht had ;).

'Koe' moet namelijk overal mee naartoe, maar mama met haar vergeetachtige kop durfde dat al eens te vergeten (nu niet meer :p), met groot verdriet als resultaat. Ondertussen ben ik dat al wel bijgeleerd, en 'koe' gaat dus altijd en overal mee. Maar Pauline durft 'koe' zo af en toe toch eens uit het oog te verliezen, als er iets anders plezant op het programma staat. Ik ben al meermaals teruggereden naar plaatsen om 'koe' te gaan redden van de vergetelheid.

Een reservekoe drong zich dus alvast op, stel dat 'koe' ooit toch eens zou verdwijnen. Gelukkig is 'koe' in elke babywinkel te vinden. Deze keer zonder muziekapparaatje in de buik, maar de gewone knuffel, een tikje lichter. 'Muziekkoe-die-geen-muziek-meer-maakt' wordt de reserve-koe ('koe' moet zeer regelmatig een bezoekje brengen aan het wasmachine)

'Koe' viel een paar weken geleden in bad. 'Koe' was nat en kon dus niet mee in bed. 'Reseverkoe' werd uitgehaald en mocht Pauline die nacht vergezellen. 'Koe' werd dan maar eens de wasmand ingezwierd voor nog eens in de wasmachine te belanden.
En dan ligt 'koe' plots niet meer in de wasmand, en mama kan 'koe' nergens meer vinden. Gelukkig is Pauline ook tevreden met 'reservekoe', maar mama vindt het toch maar niks, geen meer op reserve te hebben. Dus na een paar weken 'koe' niet meer tegengekomen te zijn, trekt mama naar de winkel voor een nieuwe 'koe'. Pauline sluit 'nieuwe koe' alvast ook in haar hart, en 'reserve-muziek-koe' (kan u nog volgen?) wordt terug de 'reservekoe'.

Amelie komt thuis van school en Pauline toont trots haar 'nieuwe koe'. Amelie ziet de 'nieuwe koe', loopt ergens naartoe (en nee ik weet niet waar), komt afgelopen met de kwijgespeelde 'koe', toont die aan mama, en zegt "is deze nu droog?"

En zo hebben we dus nu 3 koeien in huis.

verlof!

Ventje heeft 2 weken verlof (langer als ik dacht :o)!
Vandaag was zijn eerste dagje en we hebben het meteen goed ingezet. Het weer werkte vandaag nog goed mee, dus dat was al erg leuk meegenomen. Eerst hebben we Amelietje met de fiets naar school gebracht en daarna hebben we gebrainstormd over wat we allemaal moesten meenemen op vakantie (jawel we gaan nog een weekje naar de Ardennen).

Toen zijn we naar Hasselt getrokken, want we wilden ons degelijke wandelschoenen aanschaffen. En die vonden we in AS Adventure. Pauline amuseerde zich ondertussen heel zoet en haalde zelfs niks overhoop (de schat).

Nadat ik even een WC'tje ging bezoeken, bleef ventje buiten wachten en liep hij toch wel de mama van mijn metekindje en een vriendin tegen 't lijf. Tja, dat vroeg er gewoon om, om zalig met z'n allen op een terrasje te gaan zitten, en een croqske binnen te werken.

Daarna zijn we nog doorgereden naar de bib, voor wat literatuur mee te kunnen nemen op vakantie. En dan was het alweer dringend tijd om Amelie gaan te halen.

Om nog even van het prachtige weer te genieten, zijn we nog doorgereden voor een ijsje te eten (voor mij en de meisjes de 2e keer deze week :o, tja wat wil je met zo'n weer ;)) Daar nog wat gezellig gespeeld, nog een andere vriendin tegen het lijf gelopen, en dan was het alweer tijd om naar huis te gaan.

Dat eerste vakantiedagje was dus al heel erg zalig. *glunder*

dinsdag 9 september 2008

moei u nie!

Mijn dochters, 't zijn er 2 met een handleiding. En de mama houdt zich elke dag bezig zich te verdiepen in die handleiding. Als mama (en papa) weet je toch wel het best hoe je met je eigen kind moet omgaan, niet? Of zie ik dat verkeerd?

Amelie heeft bvb heel veel structuur nodig. Kordate aanpak ook, of ze solt zo met je voeten. Je moet niet altijd onmiddellijk op haar eisen ingaan, ze moet leren dit op een betere manier te vragen. En als ze zich aanstelt, moet ze niet bemoederd worden. Dit klinkt streng, maar ze heeft het nodig. Dat weten wij ondertussen wel uit ervaring.

Pauline kan heel wispelturig zijn. Op 1 minuut tijd kan ze 60 keer van gedacht veranderen. Dan wil ze in de stoel, dan weer uit, en dan weer in. Dan wil ze gepakt worden, zelf wandelen, gepakt worden. Je kan hier niet in blijven meegaan, of het wordt een spelletje. Ze krijgt vaak nog 1 kans om van gedacht te veranderen, anders moet ze zich aan die keuze houden. Deze aanpak lijkt ons het beste, maar Pauline heeft er nog niet veel uit bijgeleerd (ze heeft enorm veel karakter!)

Waarom moeten andere ouders (ouders die mijn kinderen en mij niet eens kennen?) zich daar dan toch mee moeien? Ik moei me niet met hun aanpak, laat mij dan ook doen op onze manier, wat ons het beste lijkt.

Voorbeeldjes:
Pauline is weer op haar best. We zijn een gezellige wandeling aan het maken, als ze plots zin heeft om haar kuren boven te halen. Ze wil gepakt worden. Ik pak ze op, ze begint te zeuren, en wil neergezet worden. Ik zet ze neer en ze wil terug gepakt worden. Ik pak ze nogmaals, maar ze wil terug neergezet worden. Ik zeg haar duidelijk dat dit haar keuze is, en ze dus verder zal moeten stappen.
Dit is natuurlijk niet naar haar zin, en ze vertikt om nog 1 voet te verzetten en zet het op een luid brullen. Ik wandel alvast verder met Amelie, maar Pauline volhardt met te blijven staan. Komt daar een vrouwtje aangefietst, en ziet ons Pauline als het ongelukkigste kind ter wereld. Je ziet het aan haar blik, wie durft dat kind daar zo alleen te laten staan, zo hartverscheurend aan het huilen? Ze stopt en wil Pauline oppakken. Tja tot zover mijn aanpak, en moet ik ze toch maar gaan halen...

Amelie is in de speeltuin en wil in de schommel. Amelie is echter heel wild en geraakt een beetje over haar toeren. Ze roept luid naar me toe' ik moet schommelen NU! jij MOET duwen!' Tja daar ga ik niet op in, ik keer me om, en ze begint luidkeels te brullen. Er staat een mama en papa op toe te kijken. Mijn mama hoort ze zeggen tegen elkaar 'ocharm dat kind. Laten ze dat daar gewoon huilen en het mag niet eens op de schommel...'

En dan heb ik heel veel zin om te zeggen 'moei u nie!'. Je weet de achterliggende reden niet en je kent de aanpak niet die bij mijn kinderen passen! Ok, ik ben de supernanny niet, en ik maak ook fouten. Maar ik zie mijn kinderen graag, en af en toe moet je ook eens even hard zijn. (ik vertroetel ze liever hoor)

Hèhè, dat moest even van mij af. En dat wil nu niet zeggen da ge niks meer tegen mij en de kinderen moogt zeggen he :p. Zo'n moeilijke ben ik echt niet, hoor.

zondag 7 september 2008

ons weekendje

Ons weekendje zat weer goed vol.
Zaterdagmorgen was het opendeur in de turnclub, waar ik Amelie wil (wou?) laten starten met kleuterturnen. Ik had het papiertje natuurlijk niet tegoei bekeken, en was ervan uitgegaan dat we gewoon wat info gingen krijgen, maar ze mochten al eens mee proberen. En daar was ons Amelie niet op voorbereid. En als ze niet goed voorbereid is...tja dan kan ze daar heel moeilijk mee om (hebben alle kindjes van die leeftijd dat, of is Amelie daar wat extremer in? Ik maak me daar soms toch wat zorgen over...)

Ze was dus niet voorbereid, omdat ik het niet goed begrepen had...En juffer wilde niet mee turnen. Met een luid gebrul werd ze meegenomen, om zich terug uit de armen te wringen van de turnjuf om dan met heel veel drama terug naar mij te lopen...
Nog een tweede poging, maar ook die liep fout af.

Tja tot zover de kennismaking, we konden haar niet dwingen, want dan zou ze vanaf dan turnen linken aan slecht dingen, en ze doet het net zo graag.
Volgende keer bereid ik ze er dus op voor, en we zullen zien hoe het dan verloopt. Als ze echt niet wilt, ga ik ze niet verplichten, maar ik weet hoe fijn ze het vond op turnkamp...En anders is het voor volgend schooljaar he.

Daarna mochten de meisjes bij oma en opa gaan spelen, want wij zijn onze keuken gaan bestellen! Even uitgerekend wanneer ze ongeveer zou mogen komen (de plakker haalt ons schema hopeloos door elkaar...) en het zal dus toch pas voor eind november zijn. Ik begin meer en meer te vrezen dat we eind dit jaar nog steeds boven zullen wonen *diepe zucht*

Zondagvoormiddag was het toch wel eens nodig om het huis terug wat op te ruimen en te poetsen (wat je al niet doet, als er 's avonds een babysit komt :o), dus trok Werner met de meisjes op uitstap, zodat mama wat in het huis kon doen.

Namiddag stond er een gezellig familiefeestje op het programma en 's avonds gingen we nog naar de drive-in movie. En zo vliegt een weekendje om natuurlijk...

papa thuis, wij weg

Ventje heeft al een hele tijd een vervelende hoest. Dus ventje besloot vrijdagochtend toch maar eerst eens langs de dokter te passeren, om dan door te rijden naar het werk. Dokter besliste echter ventje naar het ziekenhuis te sturen, voor nen hele hoop tests om te zien waar die vieze hoest vandaan kwam. Wat een half uurtje zou duren, duurde dus een hele voormiddag. Gelukkig is er niks ergs aan de hand, hij heeft een onsteking op de luchtwegen, en heeft een pufferke meegekregen.

Ventje ging dan van thuis uit werken, omdat hij het te laat vond nog naar Mechelen te vertrekken. Omdat we momenteel een klein beetje krap zitten, kan hij zich dus niet afzonderen en komen de kinderen wel eens langs om een tik op zijne computer te geven.

Dus mama was zo sympathiek om het huis uit te gaan met de meisjes, zodat ventje kon doorwerken. Amelie van school gaan uithalen, en wegens slecht weer, doorgereden naar Molenheide om te gaan zwemmen. Gelukkig was Katrien ook paraat om ons te vergezellen.

Ze zwemmen graag, die meiden van me. Alleen...Pauline liefst in het peuterbadje en Amelie in het diepere badje. En ik kan me nog net niet in 2en splitsen (als iemand tips heeft?). Dus dan maar eerst peuterbadje, dan diep badje, terug peuterbadje en diep badje, en toen wilden de meiden echt wel opsplitsen. Maar het was te doen, al moest ik natuurlijk heel alert zijn.

En na een uurtje besliste Pauline weer richting douche te vertekken (gelukkig wilde Amelie volgen) en zo zat ons zwemavontuurtje er weer op, en konden we de papa terug gaan lastigvallen :p

info-avond klasje

Vorige week donderdag was er nog een info-avond voor de ouders over hoe het in het klasje verloopt. Toch altijd wel interessant om te horen. Klaspop 'Jules' doet ook zijn intrede. Ik ben al benieuwd wanneer we het ventje op bezoek krijgen en welke leuke uitstappen we er dan allemaal mee gaan doen.

Na het info-moment nog even gebabbeld met de juf, en ons Amelietje doet het echt wel goed. Ze begint ook mooi te vertellen (iets wat vorig jaar soms toch wel een probleem was) dus dat hoor ik wel graag. Een goede start maakt toch al veel he. Ik merk ook wel dat het haar heel goed afgaat, ze gaat 's morgens altijd heel enthousiast naar het klasje, maakt nog net tijd om mama een kusje te geven, om dan de klas in te spurten. Zo is het wel zalig (en ik ben nog redelijk bespaard gebleven van bommekes 's avonds).

Nadien nog wat contacten gelegd met andere mama's, altijd interessant om de momenten aan de schoolpoort wat aangenamer te maken. En ik ben nog aan het wikken en wegen om in de ouderraad te stappen of niet...

Vrijdagavond was ze trouwens volledig teleurgesteld toen ze hoorde dat het weekend was en ze 2 dagen niet naar het klasje kon. Gelukkig vliegen weekenden telkens weer voorbij.

donderdag 4 september 2008

drive-in movie

CLUB 9 & TheRoxyTheatre present DRIVE-IN-MOVIE 2008

VRIJDAG 5 SEPTEMBER
THE DARK KNIGHT (BATMAN)


Regie: Christopher Nolan
VS 2008, 2u22
Actie

Acteurs: Heath Ledger, Michael Caine, Christian Bale, Maggie Gyllenhaal, Gary Goldman, ...

Batman verhoogt de inzet in zijn strijd tegen de misdaad. Met de hulp van Luitenant Jim Gordon en District Attorney Harvey Dent, probeert Batman om de overgebleven criminele organisaties die de straten teisteren te ontmantelen. De samenwerking blijkt effectief, maar al snel komen ze tegenover een vlaag van chaos te staan, gecreëerd door een crimineel meesterbrein, beter bekend als The Joker. Officiële site


VVK: 6 EUR - aanvang: 21u30


ZATERDAG 6 SEPTEMBER
WANTED

Regie: Timur Bekmambetov
VS 2008, 1u50
Misdaad, Actie

Acteurs: James McAvoy, Morgan Freeman, Angelina Jolie, Thomas Kretschmann, Terence Stamp, Kirsten Hager, David O'Hara

Wanneer zijn vader vermoord wordt, ontdekt een jongeman dat zijn vader een beruchte huurmoordenaar was. De organisatie ‘The Fraternity’ contacteert hem en geeft hem de kans om in de voetsporen van zijn vader te treden... tenminste, dat wordt hem voorgehouden. Officiële site


VVK: 6 EUR - aanvang: 21u30

ZATERDAG 6 SEPTEMBER
SHUTTER


Regie: Masayuki Ochiai
VS 2008, 1u25
Horror

Acteurs: Joshua Jackson, Rachael Taylor, Megumi Okina, Maya Hazen, David Denman, James Kyson Lee, ...

Ben en Jane verhuizen naar Japan voor een fotoreportage in Tokio. Op weg naar hun bestemming rijden ze echter in op een vrouw die plots in het midden van de straat verschijnt. Wanneer ze na het ongeval terug bij bewustzijn komen, is de vrouw nergens meer te bespeuren. Ben begint verwarrende, spookachtige beelden in zijn foto’s te ontdekken. Vrezend dat ze verbonden zijn aan het tongeval, gaan Ben en Jane op onderzoek en leren ze dat sommige geheimen beter onopgelost blijven.. Officiële site


VVK: 6 EUR - aanvang: 24u


ZONDAG 7 SEPTEMBER
HANCOCK

Regie: Peter Berg
VS 2008, 1u32
Actie, Drama

Acteurs: Will Smith, Charlize Theron, Jason Bateman, Jae Head, Eddie Marsan, David Mattey, Thomas Lennon, ...

Er zijn helden, superhelden en dan is er Hancock . Hij is een nerveuze, sarcastische kerel vol tegenstrijdigheden en zijn goed bedoeld heldhaftig gedrag bereikt misschien wel zijn doel en redt talloze levens, maar laat ook een spoor van vernieling na. Hancock is niet het soort man dat zich aantrekt wat andere mensen denken – tot op de dag dat hij het leven redt van PR directeur Ray Embrey. Dan begint de sardonische superheld te beseffen dat hij misschien toch ook een kwetsbare kant heeft. Officiële site


VVK: 6 EUR - aanvang: 21u30



Wij gaan zondagavond gaan! Weer mijn jaarlijks excuus voor een hotdogske in de auto op te eten!

wist je dat...

...Amelie het heel goed doet op school!
...ze heel erg graag gaat.
...Pauline geniet van de rust als zus uit huis is
...ventje sinds gisterenavond terug thuis is
...het werkjaar van de Gezinsbond terug begonnen is
...ik mijn eerste vergadering er al weer heb op zitten
...ik deze avond naar een info-avond op 't school moet
...ik maar hoop dat ventje op tijd thuis is, zodat ik op tijd kan vertrekken
...Amelie -mijn excuses voor het woord- soms toch wel een pestjong is naar haar zus toe
...ik mijne strijk maar niet weggewerkt krijg
...we deze avond spaghetti bolognaise eten
...het dit weekend drive-in movie is in club 9
...we zondag naar een familiefeest gaan

dinsdag 2 september 2008

mijn dapper momentje

Na een avondje mij te verliezen in lost, besloot ik mijn bedje maar eens op te zoeken. Ik maakte me net klaar om mij in heel de dons te wikkelen (want dat doe je nu eenmaal als je het bed voor je alleen hebt), als mijn oog plots iets waarneemt. Een spin! Op het plafond, recht, maar dan ook recht boven mij. En niet zomaar een spinnetje! Ik ga het nog net niet vergelijken met een tarantula (he Ster ;))maar het was toch zo'n vies ding met een veel te groot lijf en van die vieze harige poten. En dat bengelt daar recht boven mij. (dan heb je je vent nodig, dan is hij er niet)

Er bestaan 3 opties. Blijven staren naar dat ding zodat ik zeker ben dat het niet mijn richting uitkomt. Of in de zetel gaan slapen (maar dan zit het risico erin dat dat vies ding mij achterna komt). Het ding verwijderen. Want je kan er prat opgaan, dat als je dat ding daar gewoon laat zitten, het in de loop van de nacht aan zijn afdaling gaat beginnen, om in mijn mond te kruipen. Gruwel!

Optie 3 moet het worden. Zal ik het overleven? (ok nu doe ik heel dramatisch)
Normaal behandel ik zo'n dingen met de stofzuiger, maar aangezien Pauline nog bij ons op de kamer ligt, ga ik dat toch maar niet doen (want nadat ik zoiets opzuig, laat ik de stofzuiger nog minstens een kwartier doorzuigen, zodat ik zeker ben dat het er niet meer komt uitgekropen)

Dus gewapend met een stukje keukenrol, sta ik oog in oog met het ongedierte. Even diep ademhalen. Nog even twijfelen. Mogelijke rampscenario's voorbereiden in mijn hoofd.

En dan verplettert mijn stukje keukenrol de spin. Nog eens extra duwen dat het zeker plat is. Heel voorzichtig piepen of het me gelukt is. Toch nog maar eens extra duwen. Dan het stukje keukenrol zo goed mogelijk in elkaar frommelen. En dan belandt het de WC in, en dan spoel ik nog eens 3 keer door. (de vuilbak lijkt me niet veilig genoeg, stel dat het er terug komt uitgekropen!)

Na de slaapkamer nog eens grondig gecheckt te hebben, kan ik me eindelijk in mijn donsje wikkelen om aan een zalige nachtrust te beginnen.

En voor alle stoere mannen die hier meelezen, en nu zitten te grinniken. JA ik ben een vrouw, en JA ik heb schrik van spinnen, en JAWEL het was WEL een grote spin!

maandag 1 september 2008

de eerste dag

De eerste schooldag zit er al weer op. Voormiddag was hier een dagje vol met rust. Pauline die zichzelf amuseerde. Mama die de rommel voor de 8 miljoenste keer nog eens probeerde weg te werken. Amelie die in haar klasje zat.

Namiddag ben ik samen met ons Pauline gaan dutten, en toen ze wakker werd, moesten we terug naar school vertrekken om grote zus te gaan halen. En die grote zus stond al te wachten aan de poort toen we daar aankwamen.

Voorbereid op mogelijke spanningsbommetjes die bij Amelie konden ontploffen...Maar dat dat bommetje meteen ging ontploffen, na de eerste stap buiten de schoolpoort, nee dat had ik niet verwacht. Juffer zag de fiets met fietskar, en ze gooide zich, tussen alle wachtende ouders in, op de grond. Want ze wou met de auto naar huis. Gelukkig bleef ze rechtstaan toen ik ze terug rechtzette, en wandelde ze toch mee naar de fiets. Op het fietsstoeltje besliste ze dat ze beide benen aan de linkerkant van het zadel wilde houden, en met heel veel kracht (ze is sterk!) kreeg ik de benen toch in de juiste positie gewrongen.

Maar het goede nieuws is dat dit voor haar blijkbaar voldoende was geweest, want de rest van de dag is ze heel lief geweest. Nog even laten uitrazen buiten en alles was weer piccobello.

Ik zou zeggen, dan mag ze zich elke dag op de grond gooien aan de schoolpoort, maar misschien is dat toch niet zo'n goed idee.

Om 19 u (yep terug het schoolritme) staken ze allebei in bedje en heb ik me voorbereid op mijn avondje lost (dat nu bezig is dus!!)

De chips is lekker en ook die fles cola moet er aan geloven!

Genieten van LOST! Mijn favo serietje.

En het schooljaar is gestart!

Zo! Deze morgen was het zover. Om half 8 ging het wekkertje. Ik heb sinds gisterenavond wat last van sinusitis, dus dat maakte het wel een beetje vervelend, maar dat zullen we ook wel weer overleven. De kindjes waren allebei nog diep aan het slapen, en Amelie had heel veel moeite om wakker te worden, bij Pauline verliep het iets vlotter.

Maar als ze eenmaal wakker was, zag ze het volledig zitten. Na een vlot ochtendritme (jawel we kunnen het nog steeds!), vertrokken we met het fietsje naar school. (de papa met de auto mee, want die vertrok nadien rechtstreeks door naar het werk).

Amelie heeft dat weer heel flink gedaan. Flink jasje uit, boekentasje weggezet, kusje aan mama en papa, nog eens gewuifd aan het raam en dan is ze fijn gaan spelen. Ze zal zich wel goed amuseren vandaag!