Roam
2 dagen geleden
maandag 7 september 2009
dinsdag 1 september 2009
en dag 1 zit erop!
Et voila, de eerste schooldag zit er alweer volledig op. Ze hebben dat goed gedaan hier. Amelie gaat vanaf nu terug 'altijd' blijven eten, deelde ze mee, en Pauline voorlopig nog niet.
Na het afhalen, moesten ze zich wel even afreageren, vooral Amelie, die even omsloeg in een ENORME zeurmodus. Maar al bij al viel het nog wel mee, en na een half uurke razen (en even rusten in de zetel) was ze terug 'gewoon'.
's Avonds vond ze het wel nog veel te vroeg om te gaan slapen, want ze had enkel nog maar naar de klas gegaan, en wat thuis gespeeld. En dat is volgens haar dus niet voldoende dagbesteding...Pauline ging wel iets volgzamer naar boven om zich klaar te maken.
Ach, 't zijn echte kleuterkes en ze doen dat echt wel goed.
Na het afhalen, moesten ze zich wel even afreageren, vooral Amelie, die even omsloeg in een ENORME zeurmodus. Maar al bij al viel het nog wel mee, en na een half uurke razen (en even rusten in de zetel) was ze terug 'gewoon'.
's Avonds vond ze het wel nog veel te vroeg om te gaan slapen, want ze had enkel nog maar naar de klas gegaan, en wat thuis gespeeld. En dat is volgens haar dus niet voldoende dagbesteding...Pauline ging wel iets volgzamer naar boven om zich klaar te maken.
Ach, 't zijn echte kleuterkes en ze doen dat echt wel goed.
een nieuw schooljaar
Alé jong, 'tis weer zover. Het nieuwe schooljaar is begonnen. Ongelofelijk toch. Die 2 maanden zijn echt weer omgevlogen. Het was een hele mooie zomer. Het weer zat prima mee, en het was best wel druk, en er waren ook van die dagen dat ik ze bijna wilde opgeven voor adoptie :o. Maar het was een mooie fijne zomer en ik heb spijt dat het alweer voorbij is.
Maar we kijken ook met volle moed uit naar het nieuwe schooljaar. Vorige vrijdag mochten ze al eens gaan kijken in hun klasje en kennismaken met de nieuwe juf. Pauline fier dat ze nu naar het klasje mag waar Amelie vorig jaar zat. Dus die kende dat klasje en de juf al wel een beetje. En Amelie ook wel fier dat ze nu al naar het tweede kleuterklasje gaat.
Amelie klapte wel weer volledig dicht als haar juf iets tegen haar zei, maar dat betert binnenkort wel weer. Zij heeft altijd wat meer tijd nodig. Pauline daarentegen heeft haar juf al koffie en koekjes gebracht, en soep ook nog! Dus dat zit ook wel goed.
Amelie besliste gisteren, op het laatste nippertje, dat ze toch terug ging blijven eten in de eetzaal. Pauline zag dat toch niet echt zitten, dus het wordt alleen Pauline ophalen deze middag.
Deze morgen was het dan zover. Lukas meldde zich al om 7 uur, maar eigenlijk kwam dat idaal uit. Kon ik hem, zalig in bed, nog zijn eerste voeding geven, om daarna 2 diepslapende meisjes wakker te maken. Ze waren gelukkig snel wakker en dolenthousiast dat ze naar het klasje mochten. En meewerkend, niet te doen, om 8 uur waren we gewoon al volledig klaar. Dat werd dus nog even wachten tot we mochten vertrekken.
Vlak voor het vertrek werd Pauline toch een beetje nerveus ('jij moet mij pakken, mama') maar alles verliep vlot. Eerst Amelie naar haar klasje gebracht en daarna Pauline. En het ging prima.
En sebiet mag ik de eerste alweer gaan halen seh (ze gaat namiddag wel nog terug)
We zijn dus weer vertrokken voor een schooljaar!
Maar we kijken ook met volle moed uit naar het nieuwe schooljaar. Vorige vrijdag mochten ze al eens gaan kijken in hun klasje en kennismaken met de nieuwe juf. Pauline fier dat ze nu naar het klasje mag waar Amelie vorig jaar zat. Dus die kende dat klasje en de juf al wel een beetje. En Amelie ook wel fier dat ze nu al naar het tweede kleuterklasje gaat.
Amelie klapte wel weer volledig dicht als haar juf iets tegen haar zei, maar dat betert binnenkort wel weer. Zij heeft altijd wat meer tijd nodig. Pauline daarentegen heeft haar juf al koffie en koekjes gebracht, en soep ook nog! Dus dat zit ook wel goed.
Amelie besliste gisteren, op het laatste nippertje, dat ze toch terug ging blijven eten in de eetzaal. Pauline zag dat toch niet echt zitten, dus het wordt alleen Pauline ophalen deze middag.
Deze morgen was het dan zover. Lukas meldde zich al om 7 uur, maar eigenlijk kwam dat idaal uit. Kon ik hem, zalig in bed, nog zijn eerste voeding geven, om daarna 2 diepslapende meisjes wakker te maken. Ze waren gelukkig snel wakker en dolenthousiast dat ze naar het klasje mochten. En meewerkend, niet te doen, om 8 uur waren we gewoon al volledig klaar. Dat werd dus nog even wachten tot we mochten vertrekken.
Vlak voor het vertrek werd Pauline toch een beetje nerveus ('jij moet mij pakken, mama') maar alles verliep vlot. Eerst Amelie naar haar klasje gebracht en daarna Pauline. En het ging prima.
En sebiet mag ik de eerste alweer gaan halen seh (ze gaat namiddag wel nog terug)
We zijn dus weer vertrokken voor een schooljaar!
zaterdag 29 augustus 2009
over werken enzo
Sinds ik mama ben, ben ik niet meer gaan werken. Alé eigenlijk al sinds ik getrouwd ben. Aangezien ons klein Amelietje toen al vertoefde in mama's buik en aangezien ik meteen van in het begin van de zwangerschap thuis was. Dan ook nog eens de luxe dat ik recht had op 5 maanden borstvoedingsverlof. En daar dan nog eens 3 maanden ouderschapsverlof aan vastgeplakt, omdat ik het nog niet over mijn hart kreeg om na 5 maanden ons Amelieke al weg te doen.
Om dan zwanger te zijn van nummerke 2 :-), en zo konden we dat nog eens overdoen. Zwangerschap, borstvoedingsverlof, ouderschapsverlof.
Tegen dan had ik de smaak van het thuisblijfmama-schap helemaal te pakken, en wilde ik toch nog wel even bij mijn kindjes blijven. Dus nam ik er nog een jaar loopbaanonderbreking bij. En dan nog een jaartje. Omdat na enkele maanden terug te onderbreken, want ik was terug zwanger :o. En nu zit ik dus weer in mijn borstvoedingsverlof.
Zolang thuisblijven had wel z'n charmes, maar de behoefte om terug te gaan werken, was er ook wel geregeld. Dat tweede jaar loopbaanonderbreking meende ik eerst niet te nemen, maar omdat toen de plannen voor nummerke 3 al wel in ons hoofdje zaten, heb ik dat toch gedaan (anders was het een paar maand werken, en terug uitvallen, en dat is er toch wel een beetje over, niet? :p )
Maar dus heb ik altijd gezegd dat ik na nummerke 3 terug zou gaan werken. In principe is ons gezinneke af (zeg nooit nooit :p). Nu niet meteen na 3 maanden natuurlijk, maar toch. 1 voorwaarde wel: HALFTIJDS! Ik wil er nog meer als voldoende zijn voor mijn kadeekes.
Dus stapte ik daarmee naar mijn werkgever, ik had altijd al gezegd dat ik halftijds wilde werken, als ik terug zou komen. Was dat niet meer mogelijk! 4/5e wel, dus kreeg ik een mooi voorstel om binnen een bepaalde werking 4/5e te werken, maar met toch wel heel veel avond-uren. Ook andere moeilijke uren in combinatie met een gezin (naar mijn mening, zeker omdat t ventje zo'n lange dagen maakt).
Na heel veel getwijfel, en het overwegen om dan toch maar 4/5e te gaan werken, moest ik toch de knoop doorhakken, en bij mijn eerste gedachte blijven, ik wil enkel halftijds werken (op deze moment toch, misschien dat dat ooit nog veranderd, vou'll never know).
Dus ja, ik voelde me genoodzaakt om mijn werk op te zeggen. Als daar geen halftijds mogelijk is, kon ik daar niet blijven werken. Hoe spijtig ook, want het was echt wel een fijn werk en een goeie werkgever! Zij wilden mijn ontslag niet geven, dus moest ik het maar doen. In overleg met mijn werkgever, eindigt mijn contract dus na mijn borstvoedingsverlof (en dat is op 12 oktober).
En dan heb ik helemaal niks, want als je zelf je opzeg doet, heb je nergens recht op. Ik zal dus maar extra lief zijn tegen 't ventje de komende maanden :p.
Maar dat betekent dus dat ik stillekesaan op zoek ga naar een halftijdse job...Zo heel stillekesaan, want mijn hart breekt als ik nog maar aan de dag denk dat ik onze Lukas ook effectief ga weg moeten doen...
Wordt vervolgd...
Om dan zwanger te zijn van nummerke 2 :-), en zo konden we dat nog eens overdoen. Zwangerschap, borstvoedingsverlof, ouderschapsverlof.
Tegen dan had ik de smaak van het thuisblijfmama-schap helemaal te pakken, en wilde ik toch nog wel even bij mijn kindjes blijven. Dus nam ik er nog een jaar loopbaanonderbreking bij. En dan nog een jaartje. Omdat na enkele maanden terug te onderbreken, want ik was terug zwanger :o. En nu zit ik dus weer in mijn borstvoedingsverlof.
Zolang thuisblijven had wel z'n charmes, maar de behoefte om terug te gaan werken, was er ook wel geregeld. Dat tweede jaar loopbaanonderbreking meende ik eerst niet te nemen, maar omdat toen de plannen voor nummerke 3 al wel in ons hoofdje zaten, heb ik dat toch gedaan (anders was het een paar maand werken, en terug uitvallen, en dat is er toch wel een beetje over, niet? :p )
Maar dus heb ik altijd gezegd dat ik na nummerke 3 terug zou gaan werken. In principe is ons gezinneke af (zeg nooit nooit :p). Nu niet meteen na 3 maanden natuurlijk, maar toch. 1 voorwaarde wel: HALFTIJDS! Ik wil er nog meer als voldoende zijn voor mijn kadeekes.
Dus stapte ik daarmee naar mijn werkgever, ik had altijd al gezegd dat ik halftijds wilde werken, als ik terug zou komen. Was dat niet meer mogelijk! 4/5e wel, dus kreeg ik een mooi voorstel om binnen een bepaalde werking 4/5e te werken, maar met toch wel heel veel avond-uren. Ook andere moeilijke uren in combinatie met een gezin (naar mijn mening, zeker omdat t ventje zo'n lange dagen maakt).
Na heel veel getwijfel, en het overwegen om dan toch maar 4/5e te gaan werken, moest ik toch de knoop doorhakken, en bij mijn eerste gedachte blijven, ik wil enkel halftijds werken (op deze moment toch, misschien dat dat ooit nog veranderd, vou'll never know).
Dus ja, ik voelde me genoodzaakt om mijn werk op te zeggen. Als daar geen halftijds mogelijk is, kon ik daar niet blijven werken. Hoe spijtig ook, want het was echt wel een fijn werk en een goeie werkgever! Zij wilden mijn ontslag niet geven, dus moest ik het maar doen. In overleg met mijn werkgever, eindigt mijn contract dus na mijn borstvoedingsverlof (en dat is op 12 oktober).
En dan heb ik helemaal niks, want als je zelf je opzeg doet, heb je nergens recht op. Ik zal dus maar extra lief zijn tegen 't ventje de komende maanden :p.
Maar dat betekent dus dat ik stillekesaan op zoek ga naar een halftijdse job...Zo heel stillekesaan, want mijn hart breekt als ik nog maar aan de dag denk dat ik onze Lukas ook effectief ga weg moeten doen...
Wordt vervolgd...
dinsdag 25 augustus 2009
doopsel: de dag zelf!
Om kwart voor 3 verzamelden we met z'n allen aan de kerk. Het was een hele mooie viering, en ja, ik vond het echt wel iets hebben, dat onze 3 kindjes samen gedoopt werden. Het gaf me een heel mooi gevoel.
Ik had me dus dat tekstje voorbereid om bij aanvang van de viering voor te lezen, na 2 zinnen kreeg ik daar natuurlijk al de krop in mijn keel (en t ventje zijn gemoed schoot ook vol, dus hij kon niet overnemen) Maar op de 1 of andere manier is het me toch gelukt om me te herpakken, en heb ik mijn tekst verder kunnen lezen.
Onze kindjes hebben prima meegewerkt. Amelie en Pauline keken wel eens bedenkelijk, maar mijn worst-case scenario in gedachten (de meisjes die gillend wegliepen :o) is gelukkig niet gebeurd. En Lukas, die sliep de hele tijd maar door. Zelfs toen ze het water over zijn hoofdje deden, reageerde hij niet (dus maar even checken of hij nog leefde :o )
Na de viering was het party-time in onze eigen hof (zalig toch dat we dat nu gewoon thuis kunnen doen!). Eerst een aperitiefje! En daarna kwam er een brommerachtig autooke binnengesnord (die intrede was echt geweldig!) en daar was dus onze BBQ. Die mannen deden dat echt goed! Eerst enkele lekkere hapjes bij het aperitief, en toen het tijd was om te eten, stonden plots alle groentjes, brood, servies en bestek klaar. En het was echt heel lekker, we kunnen dit alleen maar aanraden!
Na het eten wilde ik graag nog enkele officiële fotootjes (kindjes met meter en peter, en gezinsfoto) maar al gauw bleek dat we daar eigenlijk te lang mee gewacht hadden. Want Amelie haar kaarsje was toen echt wel uit, en haar meewerking was niet meer zo ideaal. Ach ja, het was ook een drukke dag geweest (en Amelie kan daar dus minder goed mee om dan Pauline).
Dan maar de ijstaart aangesneden en ook die was overheerlijk!!! Daarna smeekte Amelie zowat om te mogen gaan slapen, dus voor haar zat het feestje er op. Pauline die bleef maar doorgaan! Totdat het meeste volk zowat weg was, en om half 11 (!!! nieuw record) ze zich in een tuinstoel neervleide om zalig in slaap te vallen!
Het was een supermooie dag en alles is verlopen zoals ik gehoopt had. Ik ben nog steeds aan het nagenieten!
Ik had me dus dat tekstje voorbereid om bij aanvang van de viering voor te lezen, na 2 zinnen kreeg ik daar natuurlijk al de krop in mijn keel (en t ventje zijn gemoed schoot ook vol, dus hij kon niet overnemen) Maar op de 1 of andere manier is het me toch gelukt om me te herpakken, en heb ik mijn tekst verder kunnen lezen.
Onze kindjes hebben prima meegewerkt. Amelie en Pauline keken wel eens bedenkelijk, maar mijn worst-case scenario in gedachten (de meisjes die gillend wegliepen :o) is gelukkig niet gebeurd. En Lukas, die sliep de hele tijd maar door. Zelfs toen ze het water over zijn hoofdje deden, reageerde hij niet (dus maar even checken of hij nog leefde :o )
Na de viering was het party-time in onze eigen hof (zalig toch dat we dat nu gewoon thuis kunnen doen!). Eerst een aperitiefje! En daarna kwam er een brommerachtig autooke binnengesnord (die intrede was echt geweldig!) en daar was dus onze BBQ. Die mannen deden dat echt goed! Eerst enkele lekkere hapjes bij het aperitief, en toen het tijd was om te eten, stonden plots alle groentjes, brood, servies en bestek klaar. En het was echt heel lekker, we kunnen dit alleen maar aanraden!
Na het eten wilde ik graag nog enkele officiële fotootjes (kindjes met meter en peter, en gezinsfoto) maar al gauw bleek dat we daar eigenlijk te lang mee gewacht hadden. Want Amelie haar kaarsje was toen echt wel uit, en haar meewerking was niet meer zo ideaal. Ach ja, het was ook een drukke dag geweest (en Amelie kan daar dus minder goed mee om dan Pauline).
Dan maar de ijstaart aangesneden en ook die was overheerlijk!!! Daarna smeekte Amelie zowat om te mogen gaan slapen, dus voor haar zat het feestje er op. Pauline die bleef maar doorgaan! Totdat het meeste volk zowat weg was, en om half 11 (!!! nieuw record) ze zich in een tuinstoel neervleide om zalig in slaap te vallen!
Het was een supermooie dag en alles is verlopen zoals ik gehoopt had. Ik ben nog steeds aan het nagenieten!
doopsel: de voorbereiding
We hadden altijd al gezegd dat we onze kindjes samen gingen laten dopen. (en hiermee geef ik dus toe dat het gezinnetje af is, oooooooooh ;-)) Het leek ons wel mooi, onze kindjes samen laten dopen.
In ons dorpje is het de gewoonte om 4 kindjes per keer te laten dopen. Dat kan leuk zijn, maar ik vind een doopsel toch iets persoonlijker en ons leek het dan wel mooi om een viering voor ons gezin alleen te hebben. Dus ikke in januari al gebeld om een datum in augustus vast te leggen (de zomer leek ons een mooie maand om dat feest te houden, en jawel, goed gegokt, want we hadden prachtig weer!) en met de vraag, of het goed was onze 3 kindjes alleen te nemen. (ge kunt dat een ander kinneke toch niet aandoen, om als enige van een ander gezin gedoopt te worden ;-) )
Dat vonden ze wel mooi (het was bijna niet doorgegaan, maar soit da's een ander lang verhaal waar ik jullie niet mee ga lastigvallen) en zo geschiedde.
En ik wilde er toch iets mooi van maken. En de details moesten ook af zijn. Wij zijn nu eenmaal mensen die op het laatste moment in actie schieten, dus de laatste dagen heb ik heel wat zitten rondbollen, maar kijk, alles was in orde, mijn detailkes ook :D.
Het begon met de kleedjes. Half augustus viel mijne frank dat ik toch wel mooie kleedjes voor die dames moest hebben. Maar natuurlijk was er van de zomercollectie amper nog iets te vinden, en voor wintercollectie was het toch nog niet het juiste moment. En we hadden onze kop op wit gezet ook nog. Maar na gans Hasselt doorkruist te hebben, kwam ik op de ideale doopkleedjes voor de meisjes. Bij Lukasje besloten we het nog net iets traditioneler te doen: het doopkleedje waar mijn papa en ikzelf in gedoopt zijn, mocht hij aan (even testen of ons groot ventje er nog in paste, maar dat was gelukkig geen probleem.
Stap 2: een doopkaars. Ik kende 1 winkeltje waar ze gepersonaliseerde kaarsen maakten, maar die waren dus net in jaarlijks verlof tot eind augustus. Een persoonlijke doopkaars leek dus niet in orde te komen. Ik had me er al bij neergelegd eigenlijk, tot ik 2 dagen voor de doop naar pitou ging, voor enkele witte ballonnetjes te halen. Ten eerste deed ik daar de ontdekking dat ze daar heel mooie persoonlijke ballonnen maakten, en ik kon het echt niet laten om daar iets uit te kiezen. Ten tweede ontdekte ik dus dat die daar ook kaarsen met foto's maakten. Dus heb ik er daar maar meteen eentje besteld. Iets later op de dag viel bedacht ik me ook nog dat dat ook wel een mooi cadeautje voor de meters en de peters zou zijn, zo'n kaars met een foto van hun doopkindje op, dus bestelde ik maar liefst nog 6 kaarsen bij. En dat was allemaal geen probleem he! Waren de meters en de peters ook meteen in orde, want ook daarvoor was ik weer grandioos laat. Dus met de missie enkele witte ballonnen te gaan kopen, kwam ik thuis met een bestelling voor 7 kaarsen en 2 grote ballonnen (en oh ja ik had mijn witte ballonnetjes gelukkig ook mee!)
Stap 3: het eten. Daar zijn we zeker een maand op voorhand mee begonnen. Straf he. We stapten naar Verpoorten en vroegen of die ons geen BBQke kwamen regelen. Geen probleem en daarmee was dat ook al in orde. Drank en tafels werden geregeld bij de brouwer.
Een week op voorhand besliste ik dat we toch ook nog een mooi dessert moesten hebben, en bestelde ik bij 't Kasteeltje een ijstaart (ook met foto op) en ja ook dat lukte nog!
Voila het feest kon beginnen!
Oh ja voor de afwerking compleet te maken, hebben we de meisjes (en de mama) nog een nieuw coiffeurke aangemeten.
In ons dorpje is het de gewoonte om 4 kindjes per keer te laten dopen. Dat kan leuk zijn, maar ik vind een doopsel toch iets persoonlijker en ons leek het dan wel mooi om een viering voor ons gezin alleen te hebben. Dus ikke in januari al gebeld om een datum in augustus vast te leggen (de zomer leek ons een mooie maand om dat feest te houden, en jawel, goed gegokt, want we hadden prachtig weer!) en met de vraag, of het goed was onze 3 kindjes alleen te nemen. (ge kunt dat een ander kinneke toch niet aandoen, om als enige van een ander gezin gedoopt te worden ;-) )
Dat vonden ze wel mooi (het was bijna niet doorgegaan, maar soit da's een ander lang verhaal waar ik jullie niet mee ga lastigvallen) en zo geschiedde.
En ik wilde er toch iets mooi van maken. En de details moesten ook af zijn. Wij zijn nu eenmaal mensen die op het laatste moment in actie schieten, dus de laatste dagen heb ik heel wat zitten rondbollen, maar kijk, alles was in orde, mijn detailkes ook :D.
Het begon met de kleedjes. Half augustus viel mijne frank dat ik toch wel mooie kleedjes voor die dames moest hebben. Maar natuurlijk was er van de zomercollectie amper nog iets te vinden, en voor wintercollectie was het toch nog niet het juiste moment. En we hadden onze kop op wit gezet ook nog. Maar na gans Hasselt doorkruist te hebben, kwam ik op de ideale doopkleedjes voor de meisjes. Bij Lukasje besloten we het nog net iets traditioneler te doen: het doopkleedje waar mijn papa en ikzelf in gedoopt zijn, mocht hij aan (even testen of ons groot ventje er nog in paste, maar dat was gelukkig geen probleem.
Stap 2: een doopkaars. Ik kende 1 winkeltje waar ze gepersonaliseerde kaarsen maakten, maar die waren dus net in jaarlijks verlof tot eind augustus. Een persoonlijke doopkaars leek dus niet in orde te komen. Ik had me er al bij neergelegd eigenlijk, tot ik 2 dagen voor de doop naar pitou ging, voor enkele witte ballonnetjes te halen. Ten eerste deed ik daar de ontdekking dat ze daar heel mooie persoonlijke ballonnen maakten, en ik kon het echt niet laten om daar iets uit te kiezen. Ten tweede ontdekte ik dus dat die daar ook kaarsen met foto's maakten. Dus heb ik er daar maar meteen eentje besteld. Iets later op de dag viel bedacht ik me ook nog dat dat ook wel een mooi cadeautje voor de meters en de peters zou zijn, zo'n kaars met een foto van hun doopkindje op, dus bestelde ik maar liefst nog 6 kaarsen bij. En dat was allemaal geen probleem he! Waren de meters en de peters ook meteen in orde, want ook daarvoor was ik weer grandioos laat. Dus met de missie enkele witte ballonnen te gaan kopen, kwam ik thuis met een bestelling voor 7 kaarsen en 2 grote ballonnen (en oh ja ik had mijn witte ballonnetjes gelukkig ook mee!)
Stap 3: het eten. Daar zijn we zeker een maand op voorhand mee begonnen. Straf he. We stapten naar Verpoorten en vroegen of die ons geen BBQke kwamen regelen. Geen probleem en daarmee was dat ook al in orde. Drank en tafels werden geregeld bij de brouwer.
Een week op voorhand besliste ik dat we toch ook nog een mooi dessert moesten hebben, en bestelde ik bij 't Kasteeltje een ijstaart (ook met foto op) en ja ook dat lukte nog!
Voila het feest kon beginnen!
Oh ja voor de afwerking compleet te maken, hebben we de meisjes (en de mama) nog een nieuw coiffeurke aangemeten.
maandag 24 augustus 2009
doopsel
Gisteren zijn onze 3 kapoenen gedoopt. Verslag volgt uiteraard nog, maar als voorsmaakje alvast het welkom-tekstje dat ik had voorbereid voor de viering.
Dagelijks worden er kinderen geboren.
Je staat er nauwelijks bij stil, tot het om je eigen kind gaat.
Plots ervaar je zo'n geboorte als een wonder.
Je wordt er stil en diep gelukkig van.
Je vertelt het aan iedereen,
maar eigenlijk krijg je het niet gezegd.
Geboren worden is nieuw leven geven én krijgen.
Het is een wonder vol leven en
het begin van een wondervol leven
Amelie, Pauline en Lukas, dit moeten jullie weten,
nog nooit hebben wij liefde zo ervaren,
dan toen jullie geboren werden.
Zo'n intens geluk om je eindelijk te mogen knuffelen,
je dicht bij ons te houden, je volop te bewonderen, je reeds een troetelnaampje toe te juichen…
Pas toen beseften we hoe dankbaar wij zijn dat jullie ons leven verrijken.
Beste familie, onze vreugde is groot dat wij onze kindjes hun doopsel samen met jullie mogen vieren. Dat we onze kinderen de kracht mogen geven hun eigen leven te leiden.
Leef Amelie, Pauline en Lukas, leef zonder vrees, leef onder de mensen, speel en leer, geniet van de liefde die wij je zullen geven.
Wat het leven worden zal, weet niemand. Maar wij beloven jullie om je te begeleiden op een lange weg en om te zorgen voor een warme thuis waar je steeds terecht kan, zodat ook jij later bereikbaar bent voor wie liefde nodig heeft.. Je mag bij ons jezelf zijn, je mag dromen… Je kan altijd op ons rekenen.
Dagelijks worden er kinderen geboren.
Je staat er nauwelijks bij stil, tot het om je eigen kind gaat.
Plots ervaar je zo'n geboorte als een wonder.
Je wordt er stil en diep gelukkig van.
Je vertelt het aan iedereen,
maar eigenlijk krijg je het niet gezegd.
Geboren worden is nieuw leven geven én krijgen.
Het is een wonder vol leven en
het begin van een wondervol leven
Amelie, Pauline en Lukas, dit moeten jullie weten,
nog nooit hebben wij liefde zo ervaren,
dan toen jullie geboren werden.
Zo'n intens geluk om je eindelijk te mogen knuffelen,
je dicht bij ons te houden, je volop te bewonderen, je reeds een troetelnaampje toe te juichen…
Pas toen beseften we hoe dankbaar wij zijn dat jullie ons leven verrijken.
Beste familie, onze vreugde is groot dat wij onze kindjes hun doopsel samen met jullie mogen vieren. Dat we onze kinderen de kracht mogen geven hun eigen leven te leiden.
Leef Amelie, Pauline en Lukas, leef zonder vrees, leef onder de mensen, speel en leer, geniet van de liefde die wij je zullen geven.
Wat het leven worden zal, weet niemand. Maar wij beloven jullie om je te begeleiden op een lange weg en om te zorgen voor een warme thuis waar je steeds terecht kan, zodat ook jij later bereikbaar bent voor wie liefde nodig heeft.. Je mag bij ons jezelf zijn, je mag dromen… Je kan altijd op ons rekenen.
donderdag 20 augustus 2009
over slapen enzo.
Uitroepen dat er eentje doorslaapt hier, dat durf ik meestal niet zo goed. Bij de meisjes durfde ik namelijk die fout wel eens te maken, en je kon er zeker van zijn dat ze dan de nacht nadien terug wakker gingen worden.
Maar ondertussen is het toch al enkele weekjes (zo'n week of 4) dat ik hem rond half 11 's avonds in zijn bedje leg, en dat hij het uithoudt tot 's morgens. Dus ik fluister nu heel stilletjes dat hij toch al een beetje doorslaapt! Dus 's nachts doet dat ventje dat best wel goed!
Maar omdat ons kereltje zo snel groeit, begint zijn wiegje wel erg krap te worden. En megasofte mammie wil helemaal nog geen afscheid nemen van dat wiegje -want ja, tis toch wel de allerlaatste keer geweest. Om de pijn dan toch een beetje te verzachten, bedje terug uit elkaar gehaald en op onze kamer terug in elkaar gestoken. Ik ging hem toch nog niet op een kamer helemaal alleen leggen, zeker?
Dus zaterdagnacht had ik hem voor het eerst in zijn bedje gelegd. Nog minstens een kwartier superemo naar zitten kijken, wat lag mijn kleintje daar nu in zo'n groot bed?
Nu moet je weten dat Lukas altijd goed vast slaapt als ik hem 's avonds neerleg (hij valt in slaap aan de borst).
En ja, rond 1 u 's nachts kreeg Lukas plots in de mot dat hij niet meer in zijn supergezellig wiegje lag, met greot verdriet als gevolg. En we hebben toch wel een uur met hem moeten rondlopen vooraleer hij er ook maar aan dacht om verder te slapen. In zijn wiegje :o.
Nu ga ik hem eerst overdag een beetje laten wennen aan zijn bedje, maar tja hij heeft in dat wiegje toch nog een paar centimeter op overschot, dus ik hou hem toch nog maar even daar. Hij wil dat zelf (goed excuus he!)
Overdag slapen is een ander paar mouwen. Dat wil hij enkel op mijne arm. Van het moment dat ik ook maar het lef heb om hem in zijn wieg te leggen, gaan die oogjes weer wijd open, en wil hij eruit. Dus dat is de eerste stap die ik moet overwinnen. Lukasje leren slapen overdag. En niet enkel op de arm!
Maar ondertussen is het toch al enkele weekjes (zo'n week of 4) dat ik hem rond half 11 's avonds in zijn bedje leg, en dat hij het uithoudt tot 's morgens. Dus ik fluister nu heel stilletjes dat hij toch al een beetje doorslaapt! Dus 's nachts doet dat ventje dat best wel goed!
Maar omdat ons kereltje zo snel groeit, begint zijn wiegje wel erg krap te worden. En megasofte mammie wil helemaal nog geen afscheid nemen van dat wiegje -want ja, tis toch wel de allerlaatste keer geweest. Om de pijn dan toch een beetje te verzachten, bedje terug uit elkaar gehaald en op onze kamer terug in elkaar gestoken. Ik ging hem toch nog niet op een kamer helemaal alleen leggen, zeker?
Dus zaterdagnacht had ik hem voor het eerst in zijn bedje gelegd. Nog minstens een kwartier superemo naar zitten kijken, wat lag mijn kleintje daar nu in zo'n groot bed?
Nu moet je weten dat Lukas altijd goed vast slaapt als ik hem 's avonds neerleg (hij valt in slaap aan de borst).
En ja, rond 1 u 's nachts kreeg Lukas plots in de mot dat hij niet meer in zijn supergezellig wiegje lag, met greot verdriet als gevolg. En we hebben toch wel een uur met hem moeten rondlopen vooraleer hij er ook maar aan dacht om verder te slapen. In zijn wiegje :o.
Nu ga ik hem eerst overdag een beetje laten wennen aan zijn bedje, maar tja hij heeft in dat wiegje toch nog een paar centimeter op overschot, dus ik hou hem toch nog maar even daar. Hij wil dat zelf (goed excuus he!)
Overdag slapen is een ander paar mouwen. Dat wil hij enkel op mijne arm. Van het moment dat ik ook maar het lef heb om hem in zijn wieg te leggen, gaan die oogjes weer wijd open, en wil hij eruit. Dus dat is de eerste stap die ik moet overwinnen. Lukasje leren slapen overdag. En niet enkel op de arm!
en hij groeit verder
Lukas is op 14 weken en 1 dag oftewel 3 maanden en 1 week nog eens naar Kind en Gezin geweest. Het verdict: 64,5 cm en 6 kg 490.
Gewicht: p50
Lengte: p90!!!!!!!!! Da wordt ne lange!
En zijn prikje -zoals ik het moet noemen van de meisjes, spuit is taboe- heeft hij ook weer overleefd!
Gewicht: p50
Lengte: p90!!!!!!!!! Da wordt ne lange!
En zijn prikje -zoals ik het moet noemen van de meisjes, spuit is taboe- heeft hij ook weer overleefd!
dinsdag 18 augustus 2009
dat tutje
Wat is er erger (voor een tuttend driemaanderke) dan er in geslaagd te zijn dat tutje (dat naast hem ligt) vast te pakken, en dan de weg naar je mond niet meer vinden?
maandag 17 augustus 2009
enfant terrible
Al heel wat maanden voeren we met Pauline een vreselijke strijd. Wat is dat meisje moeilijk geworden, zeg! Soms echt zo erg dat ik ze graag eens even buiten zou willen zetten, om me daar (als ik ze zo lief in haar bed zie slapen) later enorm schuldig over te voelen.
Al moeten we de meid wat respijt geven. Kleuter geworden. In een klas gegooid worden met veel te veel kleuters, dat na elk instapmoment nog groter werd. Verwerk dat maar eens. Yep thuis kan het bommetje dan al eens ontploffen.
Bijna 3 jaar de kleinste geweest. En dan hup, komt daar zo'n klein lief broertje, en wordt zij 'de middelste'. Mensen kijken nu niet meer eerst naar haar, maar naar dat lief klein hummeltje. Om dan te horen hoe schattig en knap en lief hij wel is. En naar die nieuwe grote zus wordt vaak niet meer omgekeken. Je zou het er voor minder moeilijk mee hebben. Aandacht heeft ze al heel haar leventje moeten delen met grote zus, en nu komt daar nog een kleine broer bij, die ook nog eens zoveel aandacht nodig heeft. En dat kleine broertje is er altijd en overal bij, want hij moet nu eenmaal om de 3 uur eten, en daar kan alleen mama voor zorgen.
Als je daar even bij stilstaat, kan het niet anders dan dat ze het wat moeilijk heeft. En oh ja, ze is dan ook nog eens 3 jaar, dat is toch één van die apenjaren, waarin ze volop moeten puberen. Hoe in godsnaam kon ik verwachten dat dat makkelijk ging verlopen?
De theorie ken ik maar al te goed. Maar de praktijk kan oh zo moeilijk zijn. Als ze voor de 800ste keer haar tong uitsteekt. Als ze voor de 7 miljoenste keer haar wispelturigheid uittest op mij. Als ze weer maar eens ruzie heeft met de zus. Als ze gewoon 'astrant' is. (geen idee of dat een AN-woord is :o) Als ze weer eens antwoordt: 'ik doe dat toch'. Als ze weer maar eens in haar broek plast. Als ze gilt, als ze boos wordt.
Het is echt een strijd. En ja, ik kan er mijn geduld in verliezen, hoe vreselijk ik dat ook vind. Het is op dit moment meestal gewoon niet aangenaam vertoeven als zij in de buurt is, en dat vind ik echt erg. Want je loopt al gauw op de tippen van je tenen. En je verdraagt al gauw eens wat minder van haar. En je wil niet dat zij de dupe wordt, maar als ze weer maar eens vergeet lief te zijn, maak je je toch weer boos.
En elke morgen neem ik me opnieuw voor heel geduldig aan de slag te gaan met haar, de juiste aanpak te zoeken. En het lukt toch niet altijd. Om dan met goede moed opnieuw te beginnen.
Maar als het zo maanden blijft aanslepen, is dat ook wel frustrerend. Maar kom, we zien die kleine meid nog steeds dolgraag, en we proberen haar door die moeilijke periode heen te helpen. Samen komen we er wel.
Al kan af en toe eens klagen ook een beetje deugd doen. Dus bij deze.
Al moeten we de meid wat respijt geven. Kleuter geworden. In een klas gegooid worden met veel te veel kleuters, dat na elk instapmoment nog groter werd. Verwerk dat maar eens. Yep thuis kan het bommetje dan al eens ontploffen.
Bijna 3 jaar de kleinste geweest. En dan hup, komt daar zo'n klein lief broertje, en wordt zij 'de middelste'. Mensen kijken nu niet meer eerst naar haar, maar naar dat lief klein hummeltje. Om dan te horen hoe schattig en knap en lief hij wel is. En naar die nieuwe grote zus wordt vaak niet meer omgekeken. Je zou het er voor minder moeilijk mee hebben. Aandacht heeft ze al heel haar leventje moeten delen met grote zus, en nu komt daar nog een kleine broer bij, die ook nog eens zoveel aandacht nodig heeft. En dat kleine broertje is er altijd en overal bij, want hij moet nu eenmaal om de 3 uur eten, en daar kan alleen mama voor zorgen.
Als je daar even bij stilstaat, kan het niet anders dan dat ze het wat moeilijk heeft. En oh ja, ze is dan ook nog eens 3 jaar, dat is toch één van die apenjaren, waarin ze volop moeten puberen. Hoe in godsnaam kon ik verwachten dat dat makkelijk ging verlopen?
De theorie ken ik maar al te goed. Maar de praktijk kan oh zo moeilijk zijn. Als ze voor de 800ste keer haar tong uitsteekt. Als ze voor de 7 miljoenste keer haar wispelturigheid uittest op mij. Als ze weer maar eens ruzie heeft met de zus. Als ze gewoon 'astrant' is. (geen idee of dat een AN-woord is :o) Als ze weer eens antwoordt: 'ik doe dat toch'. Als ze weer maar eens in haar broek plast. Als ze gilt, als ze boos wordt.
Het is echt een strijd. En ja, ik kan er mijn geduld in verliezen, hoe vreselijk ik dat ook vind. Het is op dit moment meestal gewoon niet aangenaam vertoeven als zij in de buurt is, en dat vind ik echt erg. Want je loopt al gauw op de tippen van je tenen. En je verdraagt al gauw eens wat minder van haar. En je wil niet dat zij de dupe wordt, maar als ze weer maar eens vergeet lief te zijn, maak je je toch weer boos.
En elke morgen neem ik me opnieuw voor heel geduldig aan de slag te gaan met haar, de juiste aanpak te zoeken. En het lukt toch niet altijd. Om dan met goede moed opnieuw te beginnen.
Maar als het zo maanden blijft aanslepen, is dat ook wel frustrerend. Maar kom, we zien die kleine meid nog steeds dolgraag, en we proberen haar door die moeilijke periode heen te helpen. Samen komen we er wel.
Al kan af en toe eens klagen ook een beetje deugd doen. Dus bij deze.
donderdag 13 augustus 2009
maandag 10 augustus 2009
zwemdagje
Al ongeveer zo'n maand of 2 zeur in aan het ventje zijn hoofd om op vakantie te gaan deze zomer. Maar het ventje ziet dat niet zitten. Maar ik kreeg hem dan toch zover om een week congé te nemen, om wat leuke uitstapjes te doen, da's ook wel leuk. Dat weekje heeft hij dan nog gereduceerd naar 3 dagen, want hij is toch oh zo onmisbaar op het werk, en het-is-zo-druk-op-t-werk-schatje, maar ik heb me daar dan maar bij neergelegd.
Na technopolis en een dagje shoppen en mosselkes eten, stond er nog een dagje zwemmen op het programma. Van een vriendin had ik de tip gekregen eens te gaan zwemmen in de ijzeren man te Weert. Een subtropisch zwembad, vele goedkoper als die van centerparcs hier. En voor ons is het zo'n 3 kwartiertjes rijden, dus daar kunnen we het niet voor laten.
Awel, dat zwembad is een echte aanrader. Voor elke leeftijd. Ons Pauline is niet zo'n durvertje, maar ook zij heeft zich prima kunnen uitleven. Al heeft ze vandaag haar grenzen verlegd. Ze is op de grote glijbaan geweest, en ze is in dieper water gedurfd dan tot aan haar knieën.
Je hebt er een leuk peuterbadje. Dat was een groot succes bij ons Pauline. Amelie was dan niet weg te slaan uit het bad waar om het half uur golven kwamen. Duiken, springen, ze was niet te houden. Ja, je merkt het wel aan haar dat ze kleuterzwemmen volgt, vind ik. De grote glijbaan was bij beiden een topper. Dan is er nog een ander zwembadje, ook ideaal voor onze meisjes. Niet voor de allerkleinsten, maar ook niet voor de groten. Daar heeft Pauline dus haar grenzen verlegd!
En dan waren we buiten nog niet gaan kijken. Ook daar zijn nog enorm veel zwembaden, ook voor elke leeftijd. De meisjes zijn heel de dag in het water geweest en waren echt supervrolijk. Het was echt genieten voor ons allemaal. We gaan dus zeker nog een keertje gaan.
En onze Lukas...tja die was erbij en keek ernaar ;-). En ja, ook slapen heeft hij gedaan :-)
Na technopolis en een dagje shoppen en mosselkes eten, stond er nog een dagje zwemmen op het programma. Van een vriendin had ik de tip gekregen eens te gaan zwemmen in de ijzeren man te Weert. Een subtropisch zwembad, vele goedkoper als die van centerparcs hier. En voor ons is het zo'n 3 kwartiertjes rijden, dus daar kunnen we het niet voor laten.
Awel, dat zwembad is een echte aanrader. Voor elke leeftijd. Ons Pauline is niet zo'n durvertje, maar ook zij heeft zich prima kunnen uitleven. Al heeft ze vandaag haar grenzen verlegd. Ze is op de grote glijbaan geweest, en ze is in dieper water gedurfd dan tot aan haar knieën.
Je hebt er een leuk peuterbadje. Dat was een groot succes bij ons Pauline. Amelie was dan niet weg te slaan uit het bad waar om het half uur golven kwamen. Duiken, springen, ze was niet te houden. Ja, je merkt het wel aan haar dat ze kleuterzwemmen volgt, vind ik. De grote glijbaan was bij beiden een topper. Dan is er nog een ander zwembadje, ook ideaal voor onze meisjes. Niet voor de allerkleinsten, maar ook niet voor de groten. Daar heeft Pauline dus haar grenzen verlegd!
En dan waren we buiten nog niet gaan kijken. Ook daar zijn nog enorm veel zwembaden, ook voor elke leeftijd. De meisjes zijn heel de dag in het water geweest en waren echt supervrolijk. Het was echt genieten voor ons allemaal. We gaan dus zeker nog een keertje gaan.
En onze Lukas...tja die was erbij en keek ernaar ;-). En ja, ook slapen heeft hij gedaan :-)
Technopolis
Op 6 augustus waren we 5 jaar getrouwd. jawel jawel nen jubilee. Maar omdat onze Lukas nog een trouw borstdrinkertje is en mama dus geen zotte/zatte toeren wil uithalen, wordt de fuif uitgesteld naar volgend jaar (en aangezien de 6e dan op ne vrijdag valt, en we dan ook nog een 30- en 40-jarigfeest tegelijkertijd kunnen houden).
Maar toch wilden we iets leuks doen, samen met de hele bende, aka onze kids, en zo trokken we dus naar technopolis. Ik wist niet heel zeker of het ging meevallen, omdat ze daarvoor toch nog vrij jong zijn, maar het was een succes! Of ze effectief iets bijgeleerd hebben, daar zwijg ik over, maar ze hebben zich geamuseerd! We hadden zelfs tijd tekort. Energie dat die dames hebben, niet te doen! En onze Lukas, die was erbij en keek ernaar (of lag te slapen).
Maar toch wilden we iets leuks doen, samen met de hele bende, aka onze kids, en zo trokken we dus naar technopolis. Ik wist niet heel zeker of het ging meevallen, omdat ze daarvoor toch nog vrij jong zijn, maar het was een succes! Of ze effectief iets bijgeleerd hebben, daar zwijg ik over, maar ze hebben zich geamuseerd! We hadden zelfs tijd tekort. Energie dat die dames hebben, niet te doen! En onze Lukas, die was erbij en keek ernaar (of lag te slapen).
donderdag 30 juli 2009
BBQ-weekend
3 kinderen druk? Goh ja toch wel. Rustige momenten. Wat is dat?
Kan het nog drukker? Jawel dat kan.
Zo had ik het lumineuze idee gehad een BBQ te organiseren voor een bende, die van 't forum weet-je-wel. 't Lag al een hele tijd vast, en ik kon er niet meer onderuit ;-). 14 volwassenen en 14 kinderen. Ja dan wordt het dus nog drukker.
Natuurlijk was ik dan nog zo supersnugger geweest dit te plannen op de dag na Pauline haar verjaardag, zodat we ook nog een feestje en een druk uitstap-dagje in diezelfde week hadden. Kwestie van het zo druk mogelijk te maken.
Donderdag was het dus shopdag, en moest ik van de ene naar de andere winkel lopen. Pauline had zich kandidaat gesteld om bij oma te gaan spelen, dus moest ik er maar 2 meenemen, altijd toch net dat tikje gemakkelijker. Kwamen we toevallig mimi onderweg tegen, ging Amelie nog eventjes mee naar daar. Had ik op het einde van de rit enkel nog een slapend mannetje mee. Maar toch was het vermoeiend genoeg, al die spullen gaan halen.
Vrijdagavond werden dan de tafels geleverd, die heeft Werner nog zitten klaarzetten. Sangria (mét vers fruit) klaargemaakt. Ondertussen een overstuur ventje proberen te kalmeren (een dagje plopsa was voor Lukas toch net wat prikkels teveel).
En dan moest de BBQ-dag nog beginnen. Traag als we zijn, waren we natuurlijk nog totaal niet klaar als de eerste gasten arriveerden. Ik kwam net terug van de winkel (voor de dingen die ik vers wilde aanhalen - waar ik in de winkel nog te kampen had met oudjes-die-blijkbaar-graag-enkel-op-drukke-momenten-willen-winkelen-en-dan-ook-nog-eens-gewoon-in-het-midden-van-de-gang-blijven-staan-taffelen) en Werner was het gras nog aan het afrijden. Onze meisjes liepen zelfs nog in pyama rond :o. Ja dan is het even hectisch natuurlijk. Iedereen wil dan zijn vlees en groentjes kwijt, en zo-van-die-dingen. Stressen, ik kan het je verzekeren!
Dan als het eten dan net klaar is, weigert Lukas om te slapen, heeft Werner het te druk met het vlees niet zwart te laten worden, en mama is dus volop bezig met Lukas bezig. Gevolg: onze meisjes waren de enige kindjes die nog geen eten hadden :-( :-(. Dat was echt even een baalmomentje.
Maar daarna hebben we er toch nog van kunnen genieten. Lukas maar in de 'ergo baby carrier' gepropt en zo kon ik wat bijbabbelen enzo. Heerlijke taart, lekkere ijsjes, enkele regenbuien maar ook veel zon, en een enorm vuil huis later zat het erop!
Dus nadat de troepen vertrokken waren, moesten we nog wat verder opruimen en gepoetst. We waren stikkapot.
Maar, voor het verkeerd gaat overkomen. We vonden het wel een superleuke dag, en hebben er toch van genoten. Maar nota voor onszelf: organiseer zoiets niet meer als je een baby van 2 maanden in huis hebt. (aan het doopfeest volgende maand ga ik nog niet denken :o )
En Kneutjes, jullie hebben ons goed geholpen met vanalles en nog wat, en dat konden we wel gebruiken ook. Het was een leuke dag!!!!
(de dag nadien hebben we nog eens kunnen BBQ-en met vrienden, er was ook nog vanalles over)
Kan het nog drukker? Jawel dat kan.
Zo had ik het lumineuze idee gehad een BBQ te organiseren voor een bende, die van 't forum weet-je-wel. 't Lag al een hele tijd vast, en ik kon er niet meer onderuit ;-). 14 volwassenen en 14 kinderen. Ja dan wordt het dus nog drukker.
Natuurlijk was ik dan nog zo supersnugger geweest dit te plannen op de dag na Pauline haar verjaardag, zodat we ook nog een feestje en een druk uitstap-dagje in diezelfde week hadden. Kwestie van het zo druk mogelijk te maken.
Donderdag was het dus shopdag, en moest ik van de ene naar de andere winkel lopen. Pauline had zich kandidaat gesteld om bij oma te gaan spelen, dus moest ik er maar 2 meenemen, altijd toch net dat tikje gemakkelijker. Kwamen we toevallig mimi onderweg tegen, ging Amelie nog eventjes mee naar daar. Had ik op het einde van de rit enkel nog een slapend mannetje mee. Maar toch was het vermoeiend genoeg, al die spullen gaan halen.
Vrijdagavond werden dan de tafels geleverd, die heeft Werner nog zitten klaarzetten. Sangria (mét vers fruit) klaargemaakt. Ondertussen een overstuur ventje proberen te kalmeren (een dagje plopsa was voor Lukas toch net wat prikkels teveel).
En dan moest de BBQ-dag nog beginnen. Traag als we zijn, waren we natuurlijk nog totaal niet klaar als de eerste gasten arriveerden. Ik kwam net terug van de winkel (voor de dingen die ik vers wilde aanhalen - waar ik in de winkel nog te kampen had met oudjes-die-blijkbaar-graag-enkel-op-drukke-momenten-willen-winkelen-en-dan-ook-nog-eens-gewoon-in-het-midden-van-de-gang-blijven-staan-taffelen) en Werner was het gras nog aan het afrijden. Onze meisjes liepen zelfs nog in pyama rond :o. Ja dan is het even hectisch natuurlijk. Iedereen wil dan zijn vlees en groentjes kwijt, en zo-van-die-dingen. Stressen, ik kan het je verzekeren!
Dan als het eten dan net klaar is, weigert Lukas om te slapen, heeft Werner het te druk met het vlees niet zwart te laten worden, en mama is dus volop bezig met Lukas bezig. Gevolg: onze meisjes waren de enige kindjes die nog geen eten hadden :-( :-(. Dat was echt even een baalmomentje.
Maar daarna hebben we er toch nog van kunnen genieten. Lukas maar in de 'ergo baby carrier' gepropt en zo kon ik wat bijbabbelen enzo. Heerlijke taart, lekkere ijsjes, enkele regenbuien maar ook veel zon, en een enorm vuil huis later zat het erop!
Dus nadat de troepen vertrokken waren, moesten we nog wat verder opruimen en gepoetst. We waren stikkapot.
Maar, voor het verkeerd gaat overkomen. We vonden het wel een superleuke dag, en hebben er toch van genoten. Maar nota voor onszelf: organiseer zoiets niet meer als je een baby van 2 maanden in huis hebt. (aan het doopfeest volgende maand ga ik nog niet denken :o )
En Kneutjes, jullie hebben ons goed geholpen met vanalles en nog wat, en dat konden we wel gebruiken ook. Het was een leuke dag!!!!
(de dag nadien hebben we nog eens kunnen BBQ-en met vrienden, er was ook nog vanalles over)
3 jaar!
Wop, al bijna een week geleden vierde onze middelste (waar Pauline zich trouwens nog niet volledig bij heeft neergelegd...) haar derde verjaardag! Jaja 3 jaar is ons tweede meisje al. Al zo groot maar toch ook nog zo klein. Eentje met echte kleuterkuren. Met een enorm streng willetje. Heel erg wispelturig. Maar zo lief, zo schattig, zo mooi. Vol fantasie. Sociaal. Zo kennen we ze, ons Pauline.
Haar derde verjaardag moest dan ook een fijne dag worden. En waar kan je dat beter doorbrengen dan in plopsa indoor? Dus wij met de hele bende richting Hasselt om een dagje te 'plopa-en'. Nog steeds moeten we met een grote boog rond Bumba heen lopen. Pauline was eerst van plan om alles dwars te zitten, en alles waar ze in kon te weigeren, maar dat was dan buiten de mama gerekend. Ze verplicht in de kikkertjes gezet, de duts , en vanaf dan heeft ze maar beslist er van te genieten. De grote glijbaan is bij haar op dit moment de grootste voltreffer!
En ook hier wordt nog maar eens duidelijk hoe verschillend Amelie en Pauline zijn. Amelie heeft eindelijk de lengte behaald dat ze overal in mag, en ze durft dan ook OVERAL in!! Pauline durft echt enkel de rustigste attracties.
Stommeriken als we nu eenmaal zijn, waren we de draagdoek van Lukas vergeten, en is Werner met zoon (Lukas sliep toch) eventjes op en af (tja) gereden, want zonder draagdoek was het toch maar vervelend!
Zo heeft ons jarig meisje toch enorm genoten van haar dagje.
Haar derde verjaardag moest dan ook een fijne dag worden. En waar kan je dat beter doorbrengen dan in plopsa indoor? Dus wij met de hele bende richting Hasselt om een dagje te 'plopa-en'. Nog steeds moeten we met een grote boog rond Bumba heen lopen. Pauline was eerst van plan om alles dwars te zitten, en alles waar ze in kon te weigeren, maar dat was dan buiten de mama gerekend. Ze verplicht in de kikkertjes gezet, de duts , en vanaf dan heeft ze maar beslist er van te genieten. De grote glijbaan is bij haar op dit moment de grootste voltreffer!
En ook hier wordt nog maar eens duidelijk hoe verschillend Amelie en Pauline zijn. Amelie heeft eindelijk de lengte behaald dat ze overal in mag, en ze durft dan ook OVERAL in!! Pauline durft echt enkel de rustigste attracties.
Stommeriken als we nu eenmaal zijn, waren we de draagdoek van Lukas vergeten, en is Werner met zoon (Lukas sliep toch) eventjes op en af (tja) gereden, want zonder draagdoek was het toch maar vervelend!
Zo heeft ons jarig meisje toch enorm genoten van haar dagje.
donderdag 23 juli 2009
nog een baby?
Amelie en Pauline waren aan het bespreken waar broertje aan tafel mag zitten, als hij wat groter is. Amelie wilde toch wel heel graag dat Lukas naast haar kwam zitten.
Geen protest bij Pauline, maar ze suggereerde volgende oplossing: 'ah dan komt naast mij een nieuwe baby. Maar die moet eerst nog in jouw buik komen!'
de papa zal lachen :p
Vraag ik aan Amelie of zij ook nog een nieuwe baby wilt (niet dat ik ze op ideeën wil brengen hoor), maar zij antwoordt klaar en duidelijk 'nee'.
Geen protest bij Pauline, maar ze suggereerde volgende oplossing: 'ah dan komt naast mij een nieuwe baby. Maar die moet eerst nog in jouw buik komen!'
de papa zal lachen :p
Vraag ik aan Amelie of zij ook nog een nieuwe baby wilt (niet dat ik ze op ideeën wil brengen hoor), maar zij antwoordt klaar en duidelijk 'nee'.
woensdag 22 juli 2009
verjaardagsfeestje Pauline
Ze verjaart pas vrijdag, maar gefeest hebben we al! En ons (bijna)3-jarig meisje heeft ervan genoten!!!
maandag 20 juli 2009
zondag 19 juli 2009
kinderuitspraken (2)
Al een poosje geleden had ik met Amelie een gesprekje over vriendschaps/liefdesbanden. Onze buurman heet Jean en de buurman daarnaast Piet (ondertussen is hij helaas overleden..). Zij zag hen meestal samen, of als we erover bezig waren, werden die 2 namen ook vaak samen vermeld.
A: Woont bij Jean geen mama meer? (hiermee bedoelt ze eigenlijk zijn vrouw, maar voor haar zijn vrouw en man gelijk aan mama en papa ;-))
M: nee meisje, Jean woont daar nog alleen.
A: *denkt even na* Mama, jij hebt een papa he (yep mijn totale eigendom :p)
en Jean, die heeft een Piet!
Met Pauline had ik dan weer een gesprek over wie de mama van wie is, ingewikkeld allemaal hoor, met die grootouders enzo.
P: en mimi?
M: Ah mimi is mijn mama!
P: nee, JIJ bent MIJN mama!!
...
M: En wie zijn dan allemaal kindjes van mama? Amelie, Pauline en Lukas.
P: en mimi!!!
A: Woont bij Jean geen mama meer? (hiermee bedoelt ze eigenlijk zijn vrouw, maar voor haar zijn vrouw en man gelijk aan mama en papa ;-))
M: nee meisje, Jean woont daar nog alleen.
A: *denkt even na* Mama, jij hebt een papa he (yep mijn totale eigendom :p)
en Jean, die heeft een Piet!
Met Pauline had ik dan weer een gesprek over wie de mama van wie is, ingewikkeld allemaal hoor, met die grootouders enzo.
P: en mimi?
M: Ah mimi is mijn mama!
P: nee, JIJ bent MIJN mama!!
...
M: En wie zijn dan allemaal kindjes van mama? Amelie, Pauline en Lukas.
P: en mimi!!!
donderdag 16 juli 2009
kinderuitspraken
Pauline:
krijgt een cakeje.
Mama: wat zeg je dan?
P: ik wil er 2!!!
Volgende poging
krijgt een fruitsapje.
Mama: wat zeg je dan?
P: jij moet dat opendoen!
Amelie:
A: Mama, gaan we hier eens op bezoek?
M: Maar wij kennen die mensen niet, dat is dan toch gek om daar op bezoek te gaan.
A: We kunnen dat toch proberen, daar wat gaan babbelen.
M: Ga jij dan ook babbelen?
A: ik ga dat een beetje proberen....ik ga eten vragen.
(thuis krijgt ze dus geen eten, he, dat ze bij ne vreemde wil gaan schooien? :p)
A: Kijk mama, daar hangt een auto aan die caravan!
krijgt een cakeje.
Mama: wat zeg je dan?
P: ik wil er 2!!!
Volgende poging
krijgt een fruitsapje.
Mama: wat zeg je dan?
P: jij moet dat opendoen!
Amelie:
A: Mama, gaan we hier eens op bezoek?
M: Maar wij kennen die mensen niet, dat is dan toch gek om daar op bezoek te gaan.
A: We kunnen dat toch proberen, daar wat gaan babbelen.
M: Ga jij dan ook babbelen?
A: ik ga dat een beetje proberen....ik ga eten vragen.
(thuis krijgt ze dus geen eten, he, dat ze bij ne vreemde wil gaan schooien? :p)
A: Kijk mama, daar hangt een auto aan die caravan!
woensdag 15 juli 2009
Lukasje groeit
Ja dat ventje, 2 maanden is hij al. En ik zie hem bijna groeien. Vandaag mochten we nog eens Kind en Gezin binnenspringen om te ontdekken dat hij al 61 cm groot is!!!! 't Zal wel zijn dat die 56kes nie meer passen (en ik maar weigeren om een maat groter uit te halen...) 5kg550 weegt hij al. Ja hij eet dan ook wel goed. Ik blijf het toch altijd fascinerend vinden dat mijn kleintjes zo goed opgroeien, met enkel en alleen die mamamelk. Volledig dankzij mijn melk. Alé het is toch iets om trots op te zijn, ja toch?
Voor de rest doet hij het prima, maar dat wisten we al natuurlijk. 'Heeft u nog vragen, mevrouw?' 'nee'. (elke keer opnieuw datzelfde gesprek :o )
spuitjes gehad. Ocharm 't manneke. Het leek even of hij ging erin blijven. Maar van het moment dat ik hem terug opnam, was het ok. Net dan dondert Amelie van hare stoel, en beslist Pauline om ook gepakt te willen worden (hoe zat dat met die voorbeeldige kinderen?) maar Lukasje was getroost!
Ze worden toch zo snel groot...
Voor de rest doet hij het prima, maar dat wisten we al natuurlijk. 'Heeft u nog vragen, mevrouw?' 'nee'. (elke keer opnieuw datzelfde gesprek :o )
spuitjes gehad. Ocharm 't manneke. Het leek even of hij ging erin blijven. Maar van het moment dat ik hem terug opnam, was het ok. Net dan dondert Amelie van hare stoel, en beslist Pauline om ook gepakt te willen worden (hoe zat dat met die voorbeeldige kinderen?) maar Lukasje was getroost!
Ze worden toch zo snel groot...
voorbeeldig
Na tal van 'jee-wat-zijn-ze-toch-vervelend' of 'ze-kunnen-toch-een-stukske-zeuren' of 'wat-moet-ik-er-toch-mee-aanvangen' posts, ben ik nu de gelukkige eigenaar van een stoef-berichtje.
Want, jee, wat heb ik toch een voorbeeldige kinderen (woehaa). Gisteren moest ik met Lukasje naar de knappe kinderdokter -want het ventje heeft een vies ademhalingske en een vies hoestje- en de 2 grote zussen mochten mee. Ziekenhuisje inwandelen, ons aanmelden, wachten, bij de knappe kinderdokter binnen, onderzoekske van Lukasje, wachten tot mama gedaan heeft met babbelen met de knappe kinderdokter, even bij mimi binnenspringen (die werkt ook in het ZH), daar aangesproken worden door nen hele boel van die witte-pakken-mensen-die-ze-helemaal-niet-kennen, wachten op mimi want die was nog even bezig, lekstokje krijgen, terug naar beneden wandelen, pipi doen op de stinkende WC van het ziekenhuis, nog even in het speelhuisje spelen, naar de auto wandelen, terug wandelen want mama is haar parkeerticketje vergeten te betalen, terug naar de auto wandelen. En dit is allemaal gebeurd met de meest voorbeeldige kinderen ever!!! Volgzaam, stil, braaf, luisterend. Lukasje half slapend, half wakker. Zo gehoorzaam, zeg. En ja ik heb rondgelopen, met een 'zie je, dat zijn mijn kinderen, ja hoor 3 heb ik er bij, 3, zie je wel!!! en ik kan ze verdorie aan ook nog' :p' blik.
Daarna nog door naar de apotheker en daar waren ze al even voorbeeldig.
(Oh ja ons Lukasje heeft wat vastzittende slijmpjes, maar daar valt blijkbaar niet veel aan te doen...)
Zo'n schoon gezinneke dat ikke toch heb. Hmmmmm
Want, jee, wat heb ik toch een voorbeeldige kinderen (woehaa). Gisteren moest ik met Lukasje naar de knappe kinderdokter -want het ventje heeft een vies ademhalingske en een vies hoestje- en de 2 grote zussen mochten mee. Ziekenhuisje inwandelen, ons aanmelden, wachten, bij de knappe kinderdokter binnen, onderzoekske van Lukasje, wachten tot mama gedaan heeft met babbelen met de knappe kinderdokter, even bij mimi binnenspringen (die werkt ook in het ZH), daar aangesproken worden door nen hele boel van die witte-pakken-mensen-die-ze-helemaal-niet-kennen, wachten op mimi want die was nog even bezig, lekstokje krijgen, terug naar beneden wandelen, pipi doen op de stinkende WC van het ziekenhuis, nog even in het speelhuisje spelen, naar de auto wandelen, terug wandelen want mama is haar parkeerticketje vergeten te betalen, terug naar de auto wandelen. En dit is allemaal gebeurd met de meest voorbeeldige kinderen ever!!! Volgzaam, stil, braaf, luisterend. Lukasje half slapend, half wakker. Zo gehoorzaam, zeg. En ja ik heb rondgelopen, met een 'zie je, dat zijn mijn kinderen, ja hoor 3 heb ik er bij, 3, zie je wel!!! en ik kan ze verdorie aan ook nog' :p' blik.
Daarna nog door naar de apotheker en daar waren ze al even voorbeeldig.
(Oh ja ons Lukasje heeft wat vastzittende slijmpjes, maar daar valt blijkbaar niet veel aan te doen...)
Zo'n schoon gezinneke dat ikke toch heb. Hmmmmm
maandag 13 juli 2009
kwaliteit
Hmmm, de 'kwaliteit' van mijn blog is er serieus op achteruitgegaan sinds kleine broer zijn intrede gedaan heeft in ons gezin. Of toch zeker sinds papa terug werken is. En nu de vakantie bezig is, zal het aantal posts per maand, vrees ik, nog een daling maken. Maar kom, we proberen af en toe eens een poging te doen.
En dat was het dus, bij deze :o want Lukas heeft het weer gehad in zijn park.
Volgende keer beter? ;-)
En dat was het dus, bij deze :o want Lukas heeft het weer gehad in zijn park.
Volgende keer beter? ;-)
woensdag 8 juli 2009
het leven zoals het is...vakantie (1)
Ondertussen is de vakantie een weekje bezig en we leven nog! Het is vooral Pauline die er in slaagt mama het meest op stang te jagen. Dat kind staat 's morgens op en begint te zeuren en gaat 's avonds slapen en is nog steeds aan het zeuren. Over vanalles en nog wat. Als ik haar stoel niet binnen de 2 seconden tegen de tafel aan schuif. Als ik niet meteen mee naar beneden ga. Als haar boterham niet binnen 2 seconden gesmeerd is. En zo gaat het de hele dag door!
Als we ergens anders zijn, is ze dan weer het grootste engeltje dat je je kunt inbeelden! De boodschap is duidelijk: zo weinig mogelijk thuisblijven...(of ze voor TV zetten, maar daar doen we nu eenmaal niet altijd aan mee)
Amelie vindt het dan wel weer leuk om haar zus nog wat meer op stang te jagen en zo is het hier dus ruzie bij de vleet.
En Lukas, die verkiest de spitsmomenten om zijn keeltje open te zetten!
Gezelligheid troef hier ;-). Toch zie ik ze bij momenten vreselijk goed hun best doen, en spelen ze al eens leuk samen! Vorige week hebben ze een winkeltje gekregen (mimi had dit van een collega van haar gekregen!) en daar spelen ze fijn mee.
Iets veel groters en indrukwekkender zijn ze vorige week in de tuin komen plaatsen: zo'n houten speeltuig met huisje, loopbrugje, glijbaan en 3 schommels (om ruzie in de toekomst te vermijden :o ) en ook daar zijn ze superblij mee natuurlijk! Dus jawel, het is gelukkig niet alleen ruzie en gezeur!
En aangezien mama gek wordt van de hele dag met haar 3 kids thuis te zitten, probeert ze maar veel weg te gaan! We zijn al gegerelgd binnengesprongen bij Amelie haar beste vriendinnetje, de meisjes gaan ook al eens spelen in de buitenschoolse opvang en ook andere vriendjes zijn altijd welkom! Dus de tijd gaat best wel vlot voorbij!
Lukas heeft z'n goeie en slechte dagen. Je hebt dagen dat je dat ventje amper hoort en dagen dat dat ventje weigert om stil te zijn. Niks voorspelbaars aan voorlopig. De nachten vallen goed mee, meestal beperkt hij zich tot 1 nachtvoeding, heel erg soms zijn het er 2. Overdag is hij naar boven verhuisd voor zijn dutjes overdag, want de decibels van de dames is net iets te luid om nog door te slapen! En daar slaapt hij beter! Alé op zijn goei dagen dan toch :-)
De moeilijkste momenten blijven de avondmomenten, als hier gekookt enzo moet worden, krijgt hij het moeilijkste. En voor die noodgevallen, heb ik eventjes al mijn principes overboord gegooid, en krijgt hij al eens een tutje in zijn mond gestoken! Maar da's enkel voor de drukke momenten te overbruggen!
De borstvoeding verloopt wel prima! De voedingen duren geen 45 minuten meer, en hij durft er al eens wat langer tussen te laten. Dus het constante 'borsthangen' zit er ook alweer op! :-)
Voila, en nu verder van de vakantie genieten :p
Als we ergens anders zijn, is ze dan weer het grootste engeltje dat je je kunt inbeelden! De boodschap is duidelijk: zo weinig mogelijk thuisblijven...(of ze voor TV zetten, maar daar doen we nu eenmaal niet altijd aan mee)
Amelie vindt het dan wel weer leuk om haar zus nog wat meer op stang te jagen en zo is het hier dus ruzie bij de vleet.
En Lukas, die verkiest de spitsmomenten om zijn keeltje open te zetten!
Gezelligheid troef hier ;-). Toch zie ik ze bij momenten vreselijk goed hun best doen, en spelen ze al eens leuk samen! Vorige week hebben ze een winkeltje gekregen (mimi had dit van een collega van haar gekregen!) en daar spelen ze fijn mee.
Iets veel groters en indrukwekkender zijn ze vorige week in de tuin komen plaatsen: zo'n houten speeltuig met huisje, loopbrugje, glijbaan en 3 schommels (om ruzie in de toekomst te vermijden :o ) en ook daar zijn ze superblij mee natuurlijk! Dus jawel, het is gelukkig niet alleen ruzie en gezeur!
En aangezien mama gek wordt van de hele dag met haar 3 kids thuis te zitten, probeert ze maar veel weg te gaan! We zijn al gegerelgd binnengesprongen bij Amelie haar beste vriendinnetje, de meisjes gaan ook al eens spelen in de buitenschoolse opvang en ook andere vriendjes zijn altijd welkom! Dus de tijd gaat best wel vlot voorbij!
Lukas heeft z'n goeie en slechte dagen. Je hebt dagen dat je dat ventje amper hoort en dagen dat dat ventje weigert om stil te zijn. Niks voorspelbaars aan voorlopig. De nachten vallen goed mee, meestal beperkt hij zich tot 1 nachtvoeding, heel erg soms zijn het er 2. Overdag is hij naar boven verhuisd voor zijn dutjes overdag, want de decibels van de dames is net iets te luid om nog door te slapen! En daar slaapt hij beter! Alé op zijn goei dagen dan toch :-)
De moeilijkste momenten blijven de avondmomenten, als hier gekookt enzo moet worden, krijgt hij het moeilijkste. En voor die noodgevallen, heb ik eventjes al mijn principes overboord gegooid, en krijgt hij al eens een tutje in zijn mond gestoken! Maar da's enkel voor de drukke momenten te overbruggen!
De borstvoeding verloopt wel prima! De voedingen duren geen 45 minuten meer, en hij durft er al eens wat langer tussen te laten. Dus het constante 'borsthangen' zit er ook alweer op! :-)
Voila, en nu verder van de vakantie genieten :p
woensdag 1 juli 2009
vakantie!
Jaja tis alweer zover, de grote vakantie is aangebroken! Gisteren kwamen ze allebei buiten met een stickertje op hun, met de melding naar welke klas ze volgend schooljaar gingen. (ik had dat nu natuurlijk al lang ontfutseld bij de juffen, maar soit...)
Amelie gaat naar de 'koeienklas' volgend jaar, en Pauline volgt Amelie op in de 'bijenklas'. Al snapt Pauline het nog niet helemaal, ze is toch ook een 'eendje'?
Ik had er wel zin in, in vakantie. 2 maanden niet 4 keer op en af rijden naar 't school, de meisjes mogen wat langer opblijven (jawel, in de hoop dat ze 's morgens langer blijven liggen, maar dat is deze morgen natuurlijk al radicaal mislukt :o) en als we om 11u nog in pyama rondlopen, kan dat gene kwaad! Lekker rustig luieren dus!
Nu ja, daar hield ik dan alvast geen rekening met mijn 2 bloedeigen dochters, je zou denken dat je na zo'n 3 én 4 jaar toch wel beter weet. Ze waren nog geen uur thuis (ze hadden maar tot 's middags school) en ik was al zo ongeveer volledig overspannen! En ze hebben de hele dag zo verder gedaan. Ik heb er zelfs mee gedreigd dat ze de hele vakantie op hun kamer mochten doorbrengen in een vreselijk moment van zwakte! Als Lukas dan ook nog eens zin kreeg om zijn stembanden zo luid mogelijk te trainen, had ik al wat minder zin in de vakantie.
Maar dat knikkersysteem dat we overlaatst waren begonnen, en wat nu al helemaal aan het slabakken was, heeft gisteren een nieuw leven gekregen. En vandaag, vandaag zie ik de vakantie al weer een beetje beter zitten. Laat die 2 maanden maar komen!
Amelie gaat naar de 'koeienklas' volgend jaar, en Pauline volgt Amelie op in de 'bijenklas'. Al snapt Pauline het nog niet helemaal, ze is toch ook een 'eendje'?
Ik had er wel zin in, in vakantie. 2 maanden niet 4 keer op en af rijden naar 't school, de meisjes mogen wat langer opblijven (jawel, in de hoop dat ze 's morgens langer blijven liggen, maar dat is deze morgen natuurlijk al radicaal mislukt :o) en als we om 11u nog in pyama rondlopen, kan dat gene kwaad! Lekker rustig luieren dus!
Nu ja, daar hield ik dan alvast geen rekening met mijn 2 bloedeigen dochters, je zou denken dat je na zo'n 3 én 4 jaar toch wel beter weet. Ze waren nog geen uur thuis (ze hadden maar tot 's middags school) en ik was al zo ongeveer volledig overspannen! En ze hebben de hele dag zo verder gedaan. Ik heb er zelfs mee gedreigd dat ze de hele vakantie op hun kamer mochten doorbrengen in een vreselijk moment van zwakte! Als Lukas dan ook nog eens zin kreeg om zijn stembanden zo luid mogelijk te trainen, had ik al wat minder zin in de vakantie.
Maar dat knikkersysteem dat we overlaatst waren begonnen, en wat nu al helemaal aan het slabakken was, heeft gisteren een nieuw leven gekregen. En vandaag, vandaag zie ik de vakantie al weer een beetje beter zitten. Laat die 2 maanden maar komen!
zondag 28 juni 2009
dinsdag 16 juni 2009
de vuurdoop
Na een maand zalig kramen, en de dochters (en het eten en de opruim :o...) aan de papa over te laten, is het, sinds 2 weken gedaan met de rust. Ventje kon (helaas) niet eeuwig thuisblijven, dus mocht hij terug richting telenet vertrekken. En mama kon aan haar vuurdoop beginnen.
Rustige Lukas is ondertussen 6 weken oud, en toch niet meer zo rustig. Hij is vooral meer wakker, en dat wakker zijn zet zich toch ook al eens om in zeuren, en dat zeuren durft zich -jawel, hij kan het- ook al eens omzetten in wenen. En wanneer doet hij dat dan? Awel je kent dat wel met die kleine ukken, als ik moet koken. Of als het etenstijd is. Of als de meisjes in bad zitten...En als er iets is waar ik niet tegen kan, zijn het toch wel huilende boelekes. Maar ik kan die andere 2 moeilijk laten verrimpelen in de badkuip.
Verder heeft hij dan ook maar meteen beslist -zodat ik het toch zeker niet te rustig zou kunnen hebben- om niet meer spontaan in slaap te vallen, maar liefst na minstens een half uurtje zalig gewiegd te worden door la mama. En als ik chance heb, doet hij dan een behoorlijk dutje, maar het kan ook zijn dat die oogskes meteen terug opengaan bij het neerleggen van meneerke.
Maar oefening baart kunst zeker, en die eerste avonden waren echt druk druk druk, en dan leek het ook nog eens alsof mijn huis ontploft was omdat ik nog niet had kunnen opruimen, maar ik begin er wat ritme in te vinden. Niet altijd natuurlijk, want kinderen volgen nu eenmaal je planning niet altijd.
De nachten zijn afwisselend goed en slecht. Zoveel te vroeger hij in de nacht wakker wordt, zoveel te langer hij wil wakker blijven (snap de logica?) en mag ik hem een 2tal uurtjes sussen. En 's nachts denk ik maar aan 1 ding: slapen.
Eén nacht heeft hij het dan gepresteerd om te slapen van 22.30 tot 8.30, maar dat is natuurlijk maar eenmalig geweest. De nacht nadien heeft hij dan zijn schade dubbel en dik ingehaald hoor! Snappen wie snappen kan...
Amelie en Pauline doen het best wel goed. Al kijk ik ook wel een beetje uit naar de vakantie, want het is toch een heel op- en afgerij. (de meisjes komen s middags naar huis en in de namiddag is het maar 2 uurtjes school). En nu maar hopen dat ze in de vakantie vooral fijn gaan samen spelen, zeker? ;-)
Vorige week dacht ik eens het risico te nemen Lukas in bad te steken als de meisjes in bad zaten. Dat leek Pauline het ultieme moment om te testen hoe dikwijls mama Lukas in en uit zijn bedje zou halen. Lukas lag zo'n 5 seconden in zijn badje, toen Pauline plots verkondigde dat ze kaka moest doen. Dus Lukas terug uit badje, en Pauline op haar potje. Lukas terug in bad, toen Pauline op een heilig toontje zei dat het niet waar was. Pauline is dus schoon op dat potje mogen blijven zitten tot Lukas uit bad was. En wat viel dat toch tegen voor haar...
Gisteren was Pauline weer op haar best geweest, en was zij dus snel in bed gezwierd, en ging ik nadien Amelie nog wassen. Toen is Lukas bij Amelie in het grote bad geweest, en dat vond Amelie natuurlijk wel fijn (voor 5 minuten...)
Maar het lukt wel! Al hebben we onze handen meer dan vol. Maar dat is altijd zo he, die eerste maanden met een boeleke. (en zal het ooit nog anders zijn met 3 kadeekes in huis? ;-))
Rustige Lukas is ondertussen 6 weken oud, en toch niet meer zo rustig. Hij is vooral meer wakker, en dat wakker zijn zet zich toch ook al eens om in zeuren, en dat zeuren durft zich -jawel, hij kan het- ook al eens omzetten in wenen. En wanneer doet hij dat dan? Awel je kent dat wel met die kleine ukken, als ik moet koken. Of als het etenstijd is. Of als de meisjes in bad zitten...En als er iets is waar ik niet tegen kan, zijn het toch wel huilende boelekes. Maar ik kan die andere 2 moeilijk laten verrimpelen in de badkuip.
Verder heeft hij dan ook maar meteen beslist -zodat ik het toch zeker niet te rustig zou kunnen hebben- om niet meer spontaan in slaap te vallen, maar liefst na minstens een half uurtje zalig gewiegd te worden door la mama. En als ik chance heb, doet hij dan een behoorlijk dutje, maar het kan ook zijn dat die oogskes meteen terug opengaan bij het neerleggen van meneerke.
Maar oefening baart kunst zeker, en die eerste avonden waren echt druk druk druk, en dan leek het ook nog eens alsof mijn huis ontploft was omdat ik nog niet had kunnen opruimen, maar ik begin er wat ritme in te vinden. Niet altijd natuurlijk, want kinderen volgen nu eenmaal je planning niet altijd.
De nachten zijn afwisselend goed en slecht. Zoveel te vroeger hij in de nacht wakker wordt, zoveel te langer hij wil wakker blijven (snap de logica?) en mag ik hem een 2tal uurtjes sussen. En 's nachts denk ik maar aan 1 ding: slapen.
Eén nacht heeft hij het dan gepresteerd om te slapen van 22.30 tot 8.30, maar dat is natuurlijk maar eenmalig geweest. De nacht nadien heeft hij dan zijn schade dubbel en dik ingehaald hoor! Snappen wie snappen kan...
Amelie en Pauline doen het best wel goed. Al kijk ik ook wel een beetje uit naar de vakantie, want het is toch een heel op- en afgerij. (de meisjes komen s middags naar huis en in de namiddag is het maar 2 uurtjes school). En nu maar hopen dat ze in de vakantie vooral fijn gaan samen spelen, zeker? ;-)
Vorige week dacht ik eens het risico te nemen Lukas in bad te steken als de meisjes in bad zaten. Dat leek Pauline het ultieme moment om te testen hoe dikwijls mama Lukas in en uit zijn bedje zou halen. Lukas lag zo'n 5 seconden in zijn badje, toen Pauline plots verkondigde dat ze kaka moest doen. Dus Lukas terug uit badje, en Pauline op haar potje. Lukas terug in bad, toen Pauline op een heilig toontje zei dat het niet waar was. Pauline is dus schoon op dat potje mogen blijven zitten tot Lukas uit bad was. En wat viel dat toch tegen voor haar...
Gisteren was Pauline weer op haar best geweest, en was zij dus snel in bed gezwierd, en ging ik nadien Amelie nog wassen. Toen is Lukas bij Amelie in het grote bad geweest, en dat vond Amelie natuurlijk wel fijn (voor 5 minuten...)
Maar het lukt wel! Al hebben we onze handen meer dan vol. Maar dat is altijd zo he, die eerste maanden met een boeleke. (en zal het ooit nog anders zijn met 3 kadeekes in huis? ;-))
beste vriendinnetje
Ik ben er content mee, ons Amelie heeft een beste vriendinnetje. Voor ne lange tijd of voor juist enkele weken, je ne sais pas. Maar ik zie wel dat ze zich super voelen bij elkaar, en zoals het bij echte meisjes hoort, die twee gieberen wat af.
Hebben de mama's die vriendschap wat versterkt of is het mooi toeval? Ook dat weet ik niet. Maar de mama van I en ik blijven na school namelijk altijd nog nen hele tijd tetteren vooraleer we ons voertuig instappen, en zo stonden zij dus ook altijd samen te staan. (ze zitten natuurlijk in dezelfde klas)
Maar mama van I en ik liepen dan ook nog op hetzelfde moment rond met bolle buik. Haar zoontje is exact 6 weken ouder dan Lukas (worden zij ook beste vriendjes? :-))
dus dat schept natuurlijk een band. En zo ben ik er dus supercontent van dat Amelie I heeft uitverkozen als beste vriendinnetje. In de klas zouden ze enorm aan elkaar hangen, en dat garandeert hen dus ondertussen een gezamenlijk plaatsje in de 'koeienklas' volgend jaar :-) (de klassen worden hier altijd verander per schooljaar, maar ze houden rekening met de vriendjes!)
Vorige week zaterdag is ze dan voor de eerste keer ginder mogen gaan spelen. Waar Amelie meestal toch altijd een beetje onwennig is, spurtte ze nu weg, en stond mama zielsalleen aan de voordeur.
Amelie is er ook al eens blijven eten op een middag, en I, samen met haar grote zus, zijn hier ook al eens komen eten. En ook dat verliep super! (even uittesten hoeveel kinderen tegelijk ik aankan ;-))
Dus die vriendschap mag blijven duren!
Hebben de mama's die vriendschap wat versterkt of is het mooi toeval? Ook dat weet ik niet. Maar de mama van I en ik blijven na school namelijk altijd nog nen hele tijd tetteren vooraleer we ons voertuig instappen, en zo stonden zij dus ook altijd samen te staan. (ze zitten natuurlijk in dezelfde klas)
Maar mama van I en ik liepen dan ook nog op hetzelfde moment rond met bolle buik. Haar zoontje is exact 6 weken ouder dan Lukas (worden zij ook beste vriendjes? :-))
dus dat schept natuurlijk een band. En zo ben ik er dus supercontent van dat Amelie I heeft uitverkozen als beste vriendinnetje. In de klas zouden ze enorm aan elkaar hangen, en dat garandeert hen dus ondertussen een gezamenlijk plaatsje in de 'koeienklas' volgend jaar :-) (de klassen worden hier altijd verander per schooljaar, maar ze houden rekening met de vriendjes!)
Vorige week zaterdag is ze dan voor de eerste keer ginder mogen gaan spelen. Waar Amelie meestal toch altijd een beetje onwennig is, spurtte ze nu weg, en stond mama zielsalleen aan de voordeur.
Amelie is er ook al eens blijven eten op een middag, en I, samen met haar grote zus, zijn hier ook al eens komen eten. En ook dat verliep super! (even uittesten hoeveel kinderen tegelijk ik aankan ;-))
Dus die vriendschap mag blijven duren!
donderdag 11 juni 2009
schoolfeest
Zaterdag was het schoolfeest voor de meisjes! Het thema was 'route 66'. De allerkleinsten mochten met een Amerikaans vlagje zwaaien :D; Amelie was een cowgirl met paard!
Ik wist niet goed wat ik moest verwachten van Pauline, maar ze heeft dat heel flink gedaan. Al moest koe -natuurlijk- mee.
Amelie had op voorhand al eens haar dansje gedemonstreerd, en ik moet zeggen, ze heeft dat ook supergoed gedaan! En mama stond daar weer -net niet- te snotteren.
En Lukas, die heeft de hele tijd geslapen :-).
PS niet verschieten, tis een hele bende bijeen ;-)
Ik wist niet goed wat ik moest verwachten van Pauline, maar ze heeft dat heel flink gedaan. Al moest koe -natuurlijk- mee.
Amelie had op voorhand al eens haar dansje gedemonstreerd, en ik moet zeggen, ze heeft dat ook supergoed gedaan! En mama stond daar weer -net niet- te snotteren.
En Lukas, die heeft de hele tijd geslapen :-).
PS niet verschieten, tis een hele bende bijeen ;-)
dinsdag 9 juni 2009
stoer!
stoer? wie? ikke????? *geeuw*
Alé kom ik zal eens een poging wagen...ziehier mijn superstoere blik!
Alé kom ik zal eens een poging wagen...ziehier mijn superstoere blik!
donderdag 4 juni 2009
de zalige zitzak
Amelie en Pauline hebben al langer de vreugdes des zitzak ontdekt, en mama heeft al dikwijls jaloers zitten toekijken hoe zij zo zalig daar in kunnen hangen. Maar onze Lukas, die heeft er op dit moment nog het meeste genot van!
en op 3 weken...
vond mama het nu toch wel eens dringend tijd dat papa zijn zoontje eens zou verversen. Het navelstompje was er zondag gracieus afgevallen, dus geen excuses meer. En ja hoor, na lang zeuren en zagen en op zijn schuldgevoel werken :o, zette de vader zich achter de commode en deed hij zoonlief voor de allereerste keer een pampertje aan. En daar moesten we een bewijsstuk van hebben natuurlijk!
@ night
Toen Lukas een week oud was, sliep hij zalige nachten van 23 tot 6 uur ongeveer. De kinderarts vond dat best wel wat lang, maar in collectief overleg hadden we besloten onze laars daar maar aan te lappen :o, slaap is nu eenmaal slaap he.
Helaas luistert Lukas blijkbaar wel naar de KA. 'ah ik slaap te lang 's nachts, dan zal ik maar terug wat vroeger wakker worden, zeker?'. Fijn he, zo'n manneke dat zo goed luistert.
Over het algemeen mag ik echt niet klagen hoor, 't is meestal tussen 3 en 6 ergens dat dat ventje begint te knorren. En knorren valt dus zeer letterlijk te nemen. Maar hij is ook wel een softie. Hij begint niet meteen te krijsen als hij eten wilt, maar zet het dus op een knorren en een kreunen, tot mama eindelijk die ogen open krijgt, en hem komt verlossen uit zijn wiegje. De dames begonnen meteen hun keel luid open te zetten, en dan geraak je gewoon veel makkelijker uit je bed, dan eentje dat geduldig wacht tot je hem komt halen.
Toch blijft het elke nacht spannend. Hoe snel gaat hij eten? Dit varieert van een half uur tot een uur. Tot nu toe ging hij dan ook meteen verder slapen (zalig, Pauline moesten we nog een uur rechthoudenn, en dan maar hopen dat die oogskes terug toevielen...) Maar de laatste nachten is meneertje wat 'wakkerder' en dan staat dat kleine wiegje hem helemaal niet aan. Nee hoor, rondkijken wil hij dan (en ik maar zeggen dat hij dat beter overdag kan doen, maar daar luistert hij dan niet naar...)
Deze nacht is hij dan ook zalig terug in slaap gevallen tussen mama en papa in...Mama had echt geen zin in rondkijkspelletjes om 5 uur 's morgens...
Helaas luistert Lukas blijkbaar wel naar de KA. 'ah ik slaap te lang 's nachts, dan zal ik maar terug wat vroeger wakker worden, zeker?'. Fijn he, zo'n manneke dat zo goed luistert.
Over het algemeen mag ik echt niet klagen hoor, 't is meestal tussen 3 en 6 ergens dat dat ventje begint te knorren. En knorren valt dus zeer letterlijk te nemen. Maar hij is ook wel een softie. Hij begint niet meteen te krijsen als hij eten wilt, maar zet het dus op een knorren en een kreunen, tot mama eindelijk die ogen open krijgt, en hem komt verlossen uit zijn wiegje. De dames begonnen meteen hun keel luid open te zetten, en dan geraak je gewoon veel makkelijker uit je bed, dan eentje dat geduldig wacht tot je hem komt halen.
Toch blijft het elke nacht spannend. Hoe snel gaat hij eten? Dit varieert van een half uur tot een uur. Tot nu toe ging hij dan ook meteen verder slapen (zalig, Pauline moesten we nog een uur rechthoudenn, en dan maar hopen dat die oogskes terug toevielen...) Maar de laatste nachten is meneertje wat 'wakkerder' en dan staat dat kleine wiegje hem helemaal niet aan. Nee hoor, rondkijken wil hij dan (en ik maar zeggen dat hij dat beter overdag kan doen, maar daar luistert hij dan niet naar...)
Deze nacht is hij dan ook zalig terug in slaap gevallen tussen mama en papa in...Mama had echt geen zin in rondkijkspelletjes om 5 uur 's morgens...
vrijdag 29 mei 2009
en onze kleinste...
Kijk snel, ik heb mijn ogen open!
om 2 seconden daarna over te gaan in slaapmodus...
mama, kijk eens diep in mijn ogen!
om 2 seconden daarna over te gaan in slaapmodus...
mama, kijk eens diep in mijn ogen!
erop of eronder
Wie gaat voor de moeilijke weg, wat eigenlijk niet eens de bedoeling is om op te staan? Wie neemt het zekere voor het onzekere, en gaat de veilige toer op, zoals het eigenlijk zou moeten?
Waar kiest deze dame voor?
En waar gaat dit lachebekje voor?
Natuurlijk! Zo kennen we ze! Amelie klimt overal op en Pauline neemt toch liever maar geen risico's.
Waar kiest deze dame voor?
En waar gaat dit lachebekje voor?
Natuurlijk! Zo kennen we ze! Amelie klimt overal op en Pauline neemt toch liever maar geen risico's.
donderdag 28 mei 2009
en de zussen?
We mogen ze nu natuurlijk niet vergeten te vermelden, he, die 2 grote zussen! Awel zij doen het ook prima. Ze blijven een overdosis energie hebben, maar daar leren we mee leven ;).
Naar broertje toe zijn ze ook absoluut niet jaloers, integendeel, ze zijn echt superfier op hem. Ik moet zeker zien dat ze de nodige tijd met hem kunnen doorbrengen, of ze zijn niet content.
Wel waren ze terug enorm vroege vogels geworden, en moesten we ze om 6 u regelmatig terug bed injagen. Tijd dus om onze konijnenwekker terug boven te halen, en eens zien of ze deze keer wel rekening zouden houden met het slapende konijntje. Vorige keer negeerde Pauline konijntje nog helemaal, maar deze keer blijven ze dus wel liggen tot het konijntje wakker wordt. Konijn wordt al wakker om 7 u, we moeten ze nu ook niet te lang wakker in hun bed laten liggen, of ze houden er weer geen rekening mee. Maar in elk geval, om 7 u begint het leven pas terug hier, en de laatste dagen was het zelfs al eens kwart na 7. (tijd om ons konijntje een kwartier langer te laten slapen? :)).
De laatste tijd spelen ze ook enorm fijn samen, eigenlijk praktisch de hele tijd. En dat is echt wel leuk. Natuurlijk maken ze ook enorm veel ruzie, op dat gebied zijn ze echt wel aan elkaar gewaagd. Pauline haar favoriet hierin is aan de haren trekken, Amelie vindt duwen leuker. En ook de truk om de andere te beschuldigen, hebben ze ondertussen helemaal onder de knie! Maar hey, ze spelen toch ook maar mooi samen ;)
Amelie is wel wat 'flauwer' de laatste tijd, en begint bij de minste aanmaning zwaar te wenen. Daar zal de nieuwe aandachtsverdeling waarschijnlijk wel mee te maken hebben.
En Pauline zit ook nog steeds volop in haar peuterpuberteit en test echt enorm uit hoever ze kan gaan. Ze durft ons zelfs al eens gewoon in ons gezicht uit te lachen, dus we zijn bij haar echt wel heel kort op de bal aan het spelen, of ze speelt met ons voeten. Ze is enorm wispelturig (of kijkt hoever ze hierin kan gaan?) en daar gaan wij dus niet op in!
Het is dus niet met zo'n rustig zoontje in huis, dat we het niet druk hebben. Daar zorgen die meiden wel voor ;). En natuurlijk mag hij dan wel rustig zijn, een baby heeft toch ook zeker zijn nodige aandacht nodig he (en nog veel voedingen die best nog wel lang duren.)
Toch gaat alles goed zijn gangetje. Ben benieuwd of ik dit nog kan zeggen als Werner terug werken is, want hij is nog altijd thuis en neemt toch een groot deel van de zorgen van de zusjes over!
Broertje heeft hij nog niet 'durven' verversen, omdat zijn navelstompje nog niet afgevallen is, tssss....Op dat gebied is 't ventje nogal nen flauwe ;).
Maar zo gaat het hier dus ten huize 'Daddy isn't the only man anymore'!
Naar broertje toe zijn ze ook absoluut niet jaloers, integendeel, ze zijn echt superfier op hem. Ik moet zeker zien dat ze de nodige tijd met hem kunnen doorbrengen, of ze zijn niet content.
Wel waren ze terug enorm vroege vogels geworden, en moesten we ze om 6 u regelmatig terug bed injagen. Tijd dus om onze konijnenwekker terug boven te halen, en eens zien of ze deze keer wel rekening zouden houden met het slapende konijntje. Vorige keer negeerde Pauline konijntje nog helemaal, maar deze keer blijven ze dus wel liggen tot het konijntje wakker wordt. Konijn wordt al wakker om 7 u, we moeten ze nu ook niet te lang wakker in hun bed laten liggen, of ze houden er weer geen rekening mee. Maar in elk geval, om 7 u begint het leven pas terug hier, en de laatste dagen was het zelfs al eens kwart na 7. (tijd om ons konijntje een kwartier langer te laten slapen? :)).
De laatste tijd spelen ze ook enorm fijn samen, eigenlijk praktisch de hele tijd. En dat is echt wel leuk. Natuurlijk maken ze ook enorm veel ruzie, op dat gebied zijn ze echt wel aan elkaar gewaagd. Pauline haar favoriet hierin is aan de haren trekken, Amelie vindt duwen leuker. En ook de truk om de andere te beschuldigen, hebben ze ondertussen helemaal onder de knie! Maar hey, ze spelen toch ook maar mooi samen ;)
Amelie is wel wat 'flauwer' de laatste tijd, en begint bij de minste aanmaning zwaar te wenen. Daar zal de nieuwe aandachtsverdeling waarschijnlijk wel mee te maken hebben.
En Pauline zit ook nog steeds volop in haar peuterpuberteit en test echt enorm uit hoever ze kan gaan. Ze durft ons zelfs al eens gewoon in ons gezicht uit te lachen, dus we zijn bij haar echt wel heel kort op de bal aan het spelen, of ze speelt met ons voeten. Ze is enorm wispelturig (of kijkt hoever ze hierin kan gaan?) en daar gaan wij dus niet op in!
Het is dus niet met zo'n rustig zoontje in huis, dat we het niet druk hebben. Daar zorgen die meiden wel voor ;). En natuurlijk mag hij dan wel rustig zijn, een baby heeft toch ook zeker zijn nodige aandacht nodig he (en nog veel voedingen die best nog wel lang duren.)
Toch gaat alles goed zijn gangetje. Ben benieuwd of ik dit nog kan zeggen als Werner terug werken is, want hij is nog altijd thuis en neemt toch een groot deel van de zorgen van de zusjes over!
Broertje heeft hij nog niet 'durven' verversen, omdat zijn navelstompje nog niet afgevallen is, tssss....Op dat gebied is 't ventje nogal nen flauwe ;).
Maar zo gaat het hier dus ten huize 'Daddy isn't the only man anymore'!
2 weekjes (2)
en hij weegt al 3,5 kg!
en hij heeft 's avonds toch ook wel zijn zeurmomentje
en hij blijft de liefste en schattigste baby!
en hij heeft 's avonds toch ook wel zijn zeurmomentje
en hij blijft de liefste en schattigste baby!
de strijd der namen
Zoals jullie wellicht nog wel weten, hebben Werner en ik heel wat gepalaverd over de naam van onze zoon. Het was een zware bevalling, waar Lukas de winnaar van geworden is. Samen met nog een andere naam, haalde hij de eindstrijd, en zijn we toch voor Lukas gegaan. Aangezien Lukas op dit moment redelijk hoog in de namenlijsten staat, heeft dat ook zeker nog voor enige twijfel gezorgd, omdat ik dat liever niet had (en ik dacht ne originele naam gevonden te hebben *hmhm*). Maar ik vond Lukas echt wel mooi, Werner kon zich er ook achter zetten en ik vind hem goed bij Amelie en Pauline passen. Dus bij deze: LUKAS!
Werner droomt echter al sinds ons eerste van de naam Eppo. In ons palaver (man man wij kunnen toch wat zeveren en zagen tegen elkaar :p) of we al dan niet voor een derde gingen, heb ik zelfs ooit eens gezegd: 'maar als het nu een jongen is, dan moogt gij de naam kiezen' :o. (oeps)
Tja uiteindelijk heeft hij toch maar toegegeven (Eppo past nu toch echt niet bij Amelie en Pauline he??? :p) maar nu moesten we ons zoontje gaan aangeven, en moest de naam ingevuld worden...
Kreeg Werner het ludieke idee om Lukas ne tweede naam te geven (A & P hebben elk maar 1 naam), en die naam zou dan Eppo zijn. Zou hem toch zo'n beetje zijn goesting krijgen. (met de uitspraak 'als hij dan later Eppo mooier vindt, kan hij die toch nog kiezen'...)
Goh ik heb zelfs niet te moeilijk gedaan hierover. Belofte maakt schuld, niewaar? (een beetje toch, hihi)
En zo noemt onze zoon dus Lukas Eppo. Maar die tweede naam is gewoon een tweede naam die niet vermeld wordt, compris?
Werner droomt echter al sinds ons eerste van de naam Eppo. In ons palaver (man man wij kunnen toch wat zeveren en zagen tegen elkaar :p) of we al dan niet voor een derde gingen, heb ik zelfs ooit eens gezegd: 'maar als het nu een jongen is, dan moogt gij de naam kiezen' :o. (oeps)
Tja uiteindelijk heeft hij toch maar toegegeven (Eppo past nu toch echt niet bij Amelie en Pauline he??? :p) maar nu moesten we ons zoontje gaan aangeven, en moest de naam ingevuld worden...
Kreeg Werner het ludieke idee om Lukas ne tweede naam te geven (A & P hebben elk maar 1 naam), en die naam zou dan Eppo zijn. Zou hem toch zo'n beetje zijn goesting krijgen. (met de uitspraak 'als hij dan later Eppo mooier vindt, kan hij die toch nog kiezen'...)
Goh ik heb zelfs niet te moeilijk gedaan hierover. Belofte maakt schuld, niewaar? (een beetje toch, hihi)
En zo noemt onze zoon dus Lukas Eppo. Maar die tweede naam is gewoon een tweede naam die niet vermeld wordt, compris?
woensdag 27 mei 2009
2 weekjes!
Het gaat vooruit! Lukas is vandaag al 2 weekjes oud! Ons ventje doet het nog steeds prima, al begint hij af en toe al eens wat meer wakker te zijn :p. Soms kan hij echt lang content wakker zijn, een andere keer begint hij meteen te zoeken en alles 'kusjes' te geven wat in de buurt van zijn mondje komt (nu niet om hem te pesten, maar ik vind dat altijd zo superschattig als hij dat doet :D) en af en toe durft hij zelfs al eens te zeuren!
Hij heeft net wat regeldagjes achter de rug, dan was hij wel wat onrustiger (ook 's nachts heeft hij me toen een nachtje van haf 2 tot 4 beziggehouden)
De grote zussen doen het ook nog steeds goed naar hem toe. Ze blijven hem graag op schoot nemen, aaien, de knoopjes van zijn pyama dichtdoen, de pamper in de vuilbak gooien,...Vorige week hebben ze wel een paar dagen enorm moeilijk gedaan, naar ons toe dan, dat we ze bijna buitengesmeten hadden :o. Maar ze hebben hun gelukkig toch terug een beetje herpakt, al blijven ze wel enorm druk (nu ja dat waren ze altijd al, alleen is het nu soms nog een beetje zoeken in combinatie met onze Lukas).
Hij heeft net wat regeldagjes achter de rug, dan was hij wel wat onrustiger (ook 's nachts heeft hij me toen een nachtje van haf 2 tot 4 beziggehouden)
De grote zussen doen het ook nog steeds goed naar hem toe. Ze blijven hem graag op schoot nemen, aaien, de knoopjes van zijn pyama dichtdoen, de pamper in de vuilbak gooien,...Vorige week hebben ze wel een paar dagen enorm moeilijk gedaan, naar ons toe dan, dat we ze bijna buitengesmeten hadden :o. Maar ze hebben hun gelukkig toch terug een beetje herpakt, al blijven ze wel enorm druk (nu ja dat waren ze altijd al, alleen is het nu soms nog een beetje zoeken in combinatie met onze Lukas).
vrijdag 22 mei 2009
waterrobbedoes
In december is Amelie begonnen met kleuterzwemmen. Dit werkt telkens met een reeks van 10 lessen, en op het einde van die reeks moeten ze bepaalden 'dingen' kunnen om door te mogen naar de volgende reeks. Zo zijn er 5 groepjes die ze moeten 'doorzwemmen'.
Reeks 1 was piece of cake voor Amelie en zo mocht ze in maart door naar groepje 2. Groepje 2 had al iets hogere verwachtingen, maar ons Amelie is nu eenmaal een echte waterrat en doet met alles goed mee. Het echt onder water duiken is niet haar favoriet, maar ze doet het wel.
Amelie was 1 van de enige (stoef stoef) die zonder hulp in het water durfde springen. Het enige wat ze niet wilde doen, was een figuurtje van de grond oprapen. Maar voor de rest was ze wel geslaagd, en in september mag ze dus starten in groepje 3. Ze is dus gepromoveerd tot waterrrobbedoes!
Reeks 1 was piece of cake voor Amelie en zo mocht ze in maart door naar groepje 2. Groepje 2 had al iets hogere verwachtingen, maar ons Amelie is nu eenmaal een echte waterrat en doet met alles goed mee. Het echt onder water duiken is niet haar favoriet, maar ze doet het wel.
Amelie was 1 van de enige (stoef stoef) die zonder hulp in het water durfde springen. Het enige wat ze niet wilde doen, was een figuurtje van de grond oprapen. Maar voor de rest was ze wel geslaagd, en in september mag ze dus starten in groepje 3. Ze is dus gepromoveerd tot waterrrobbedoes!
op controle
Vandaag mocht ons Lukasje nog eens nagekeken worden door de kinderarts (die trouwens enorm knap is ;)). Lukas doet het -zoals we wel vermoedden- prima! Hij weegt al 200 gram boven zijn geboortegewicht, dus lang leve de wonderlijke mamamelk!
Hij slaapt 's nachts zelfs al iets té goed door (mijn excuses voor iedereen die met nachtbrakertjes zit) Hij heeft al 2 nachtjes van 23 tot 6 geslapen, en de dokter dacht dat het toch beter was daar terug een uurtje van af te pitsen. Ons slaapkopje.
Het is ongelofelijk wat een braaf en rustig manneke dat ons zoontje toch is. Ik ben er eigenlijk nog steeds niet goed van, na 2 wervelwindjes deze keer misschien toch een rustig boeleke? Enfin, zo is het puur genieten natuurlijk :)
Hij slaapt 's nachts zelfs al iets té goed door (mijn excuses voor iedereen die met nachtbrakertjes zit) Hij heeft al 2 nachtjes van 23 tot 6 geslapen, en de dokter dacht dat het toch beter was daar terug een uurtje van af te pitsen. Ons slaapkopje.
Het is ongelofelijk wat een braaf en rustig manneke dat ons zoontje toch is. Ik ben er eigenlijk nog steeds niet goed van, na 2 wervelwindjes deze keer misschien toch een rustig boeleke? Enfin, zo is het puur genieten natuurlijk :)
dinsdag 19 mei 2009
1 week!
Of toch bijna! Morgen om 1.24 u is ons Lukasje al een week oud. Het gaat vooruit.
Ik had me voorgenomen deze keer, zeker omdat het de laatste keer is (alhoewel nog een broertje voor Lukas ;))echt te genieten van de zogenaamde 'kraamperiode'. De vorige keren heb ik dat eigenlijk wat te weinig gedaan. Bij Amelie frustreerde ik me maar dat ik niets gepoetst kreeg die eerste weken, en bij Pauline wilde ik zeker Amelie zo weinig mogelijk in de steek laten.
Maar nu wil ik toch van die laatste babyperiode zoveel mogelijk genieten. Dus koos ik alvast voor 'the full version' in het ziekenhuis (bij Pauline was ik vroeger naar huis gekomen). De meisjes waren erop voorbereid, dus hoopte ik dat ze daar wel mee om zouden kunnen. En awel, voor mij was het puur genieten. Een derde is nu eenmaal niet meer zo populair (den duts...) dus van bezoek viel het best wel goed mee. En alle vrije momenten kon ik Lukas bewonderen en knuffelen, en af en toe een dutje lukte ook. Ik heb de meisjes wel gemist, want een hele dag op die kamer lukte hen toch niet, dus ze hebben wel wat tijd bij de grootouders doorgebracht. Wel hebben ze elke nacht in hun eigen bed mogen slapen, dat wilde ik wel. Maar ze hebben de papa enorm uitgetest en vooral Pauline haar gedrag was niet zo simpel.
De eerste kennismaking met broertje was nu ook niet meteen het grootste succes, aangezien ze toen hun allergrootste kuren moesten boven halen. Je kent dat wel, op de grond smijten, zus slaan en van die toeren. Maar bezoekje 2 ging al veel vlotter, en het laatste bezoekje waren ze superzoet. Maar zij waren toch vooral blij dat mama en Lukas thuis kwamen en hebben zich dan *gelukkig* terug wat herpakt.
En wat zijn die 2 grote zussen toch zo trots. Amelie wil niet liever als de hele tijd broertje op schoot en Pauline komt er dan meestal ook bij zitten. Amelie wil ook met alles helpen, en in mate van het mogelijke betrek ik haar dan ook in zoveel mogelijk. Gisteren mocht ze met broertje gaan wandelen en dat maakte haar ook weer supertrots (voor eventjes dan toch, want zo'n koets duwen is toch niet zo makkelijk)
Broertje krijgt ook lekkere mamamelk. Dat gaat goed, op enkele gebruikelijke beginnersprobleempjes na, waar ik maar niet verder op ga ingaan, om gevoelige (lees: mannelijke) lezers te choqueren.
Maar tot nu toe, en we zullen wel zien hoe het verder verloopt, is hij vooral een heel rustig manneke. Wat een verschil met Amelie! Nu was Pauline die eerste 2 weken ook wel heel rustig, om dan enkel nog op de arm te willen, daarom dat ik nog niet te hard durf juichen. Maar elke rustige dag die we gehad hebben, hebben we dan toch ook maar gehad.
En zo lukt het me dus om inderdaad super te genieten van ons zoontje en ons voltallige gezinnetje toch ook. Dat Werner nog tot half juni thuis is, en we deze keer een kraamhulp hebben, helpt hier natuurlijk ook aan mee. Zij is vandaag voor de eerste keer hier geweest, en ze heeft al heel veel werk verricht. Al was het voor mij toch ook wel even onwennig om zo taken uit te delen.
Maar kortom, we zitten nog steeds grotendeels op ons roos wolkje te drijven, terwijl ik bij Amelie en Pauline toen toch al met babybluesjes te kampen had...
Ik had me voorgenomen deze keer, zeker omdat het de laatste keer is (alhoewel nog een broertje voor Lukas ;))echt te genieten van de zogenaamde 'kraamperiode'. De vorige keren heb ik dat eigenlijk wat te weinig gedaan. Bij Amelie frustreerde ik me maar dat ik niets gepoetst kreeg die eerste weken, en bij Pauline wilde ik zeker Amelie zo weinig mogelijk in de steek laten.
Maar nu wil ik toch van die laatste babyperiode zoveel mogelijk genieten. Dus koos ik alvast voor 'the full version' in het ziekenhuis (bij Pauline was ik vroeger naar huis gekomen). De meisjes waren erop voorbereid, dus hoopte ik dat ze daar wel mee om zouden kunnen. En awel, voor mij was het puur genieten. Een derde is nu eenmaal niet meer zo populair (den duts...) dus van bezoek viel het best wel goed mee. En alle vrije momenten kon ik Lukas bewonderen en knuffelen, en af en toe een dutje lukte ook. Ik heb de meisjes wel gemist, want een hele dag op die kamer lukte hen toch niet, dus ze hebben wel wat tijd bij de grootouders doorgebracht. Wel hebben ze elke nacht in hun eigen bed mogen slapen, dat wilde ik wel. Maar ze hebben de papa enorm uitgetest en vooral Pauline haar gedrag was niet zo simpel.
De eerste kennismaking met broertje was nu ook niet meteen het grootste succes, aangezien ze toen hun allergrootste kuren moesten boven halen. Je kent dat wel, op de grond smijten, zus slaan en van die toeren. Maar bezoekje 2 ging al veel vlotter, en het laatste bezoekje waren ze superzoet. Maar zij waren toch vooral blij dat mama en Lukas thuis kwamen en hebben zich dan *gelukkig* terug wat herpakt.
En wat zijn die 2 grote zussen toch zo trots. Amelie wil niet liever als de hele tijd broertje op schoot en Pauline komt er dan meestal ook bij zitten. Amelie wil ook met alles helpen, en in mate van het mogelijke betrek ik haar dan ook in zoveel mogelijk. Gisteren mocht ze met broertje gaan wandelen en dat maakte haar ook weer supertrots (voor eventjes dan toch, want zo'n koets duwen is toch niet zo makkelijk)
Broertje krijgt ook lekkere mamamelk. Dat gaat goed, op enkele gebruikelijke beginnersprobleempjes na, waar ik maar niet verder op ga ingaan, om gevoelige (lees: mannelijke) lezers te choqueren.
Maar tot nu toe, en we zullen wel zien hoe het verder verloopt, is hij vooral een heel rustig manneke. Wat een verschil met Amelie! Nu was Pauline die eerste 2 weken ook wel heel rustig, om dan enkel nog op de arm te willen, daarom dat ik nog niet te hard durf juichen. Maar elke rustige dag die we gehad hebben, hebben we dan toch ook maar gehad.
En zo lukt het me dus om inderdaad super te genieten van ons zoontje en ons voltallige gezinnetje toch ook. Dat Werner nog tot half juni thuis is, en we deze keer een kraamhulp hebben, helpt hier natuurlijk ook aan mee. Zij is vandaag voor de eerste keer hier geweest, en ze heeft al heel veel werk verricht. Al was het voor mij toch ook wel even onwennig om zo taken uit te delen.
Maar kortom, we zitten nog steeds grotendeels op ons roos wolkje te drijven, terwijl ik bij Amelie en Pauline toen toch al met babybluesjes te kampen had...
maandag 18 mei 2009
Hoe Lukasje op de wereld kwam
Bij de meisjes heb ik 2 gelijkaardige bevallingen gehad. Weeën begonnen 's avonds, 's nachts naar het verloskwartier gegaan en tegen de ochtend bevallen, bij Pauline nog iets vlotter als bij Amelie. Dus ik vermoedde dat het wel weer ongeveer zo zou gaan verlopen.
Maar ons zoontje wilde het toch anders doen. Dinsdagmorgen (12 mei) om kwart voor 7 brak mijn water. Ik vond het nogal sympathiek van hem dat hij mij eerst nog tot dan had laten slapen :). Dan heb ik mijn valies maar ingepakt, want natuurlijk had ik dat nog steeds niet gedaan, en heeft Werner de kindjes naar 't school gebracht. Ik had af en toe wel al eens een wee, dus belde ik maar eens naar het ziekenhuis met de vraag of ik nog even mocht thuis blijven of niet. Zij raadden aan om toch maar af te komen.
Naïef als ik was, ging ik er van uit dat die weeën wel snel gingen doorkomen, en dat ik dus op 12 mei mama zou worden van een zoon. Viel dat even tegen, ik heb daar trappen zitten lopen in het ziekenhuis, het begon maar niet, af en toe eens een verloren wee, maar dat was het dan ook. (Had ik dat geweten, was ik langer thuis gebleven hoor). In de namiddag zijn de meisjes dan nog even op bezoek gekomen (aangezien ik daar toch maar zat te zitten...). Dit scenario had ik niet ingepland, nu moesten de meisjes nog tot de volgende dag wachten vooraleer ze hun broertje zouden zien. Mimi zou bij hen blijven.
Rond 18 u kwam er dan eindelijk toch wat beweging, om dan om 22 u terug volledig stil te vallen. Dan hebben ze toch maar een handje geholpen en een infuuske aangehangen. De weeën kwamen toen wel door, maar in eerste instantie reageerde Lukas hier niet goed op en zakte zijn hartslag tijdens de wee altijd pijlsnel. Dan hebben ze een scalp op zijn hoofdje geplakt *zucht* zodat ze zijn hartslag beter konden volgen. Gelukkig herpakte hij zich zelf na een paar weeën.
En toen moest ik toch wel gaan toegeven dat zijn verjaardag niet 12 mei maar 13 mei zou worden. Het leek wel of hij echt persé 13 mei wou geboren worden, want pas vanaf toen ging het echt vlot. Om middernacht had ik 5 cm, en bereidde ik me alvast maar voor op nog een paar uur geduld.
Maar toen kwamen de weeën goed en snel door, en een uur later zat hij volledig klaar om geboren te worden. De gynaecoloog heeft het niet meer gehaald, en 1 perswee later was onze kleine lieve zoon daar! Het liefste zoontje dat je je kunt inbeelden :). En ik ben dolverliefd op dat kleine ventje :)
Maar ons zoontje wilde het toch anders doen. Dinsdagmorgen (12 mei) om kwart voor 7 brak mijn water. Ik vond het nogal sympathiek van hem dat hij mij eerst nog tot dan had laten slapen :). Dan heb ik mijn valies maar ingepakt, want natuurlijk had ik dat nog steeds niet gedaan, en heeft Werner de kindjes naar 't school gebracht. Ik had af en toe wel al eens een wee, dus belde ik maar eens naar het ziekenhuis met de vraag of ik nog even mocht thuis blijven of niet. Zij raadden aan om toch maar af te komen.
Naïef als ik was, ging ik er van uit dat die weeën wel snel gingen doorkomen, en dat ik dus op 12 mei mama zou worden van een zoon. Viel dat even tegen, ik heb daar trappen zitten lopen in het ziekenhuis, het begon maar niet, af en toe eens een verloren wee, maar dat was het dan ook. (Had ik dat geweten, was ik langer thuis gebleven hoor). In de namiddag zijn de meisjes dan nog even op bezoek gekomen (aangezien ik daar toch maar zat te zitten...). Dit scenario had ik niet ingepland, nu moesten de meisjes nog tot de volgende dag wachten vooraleer ze hun broertje zouden zien. Mimi zou bij hen blijven.
Rond 18 u kwam er dan eindelijk toch wat beweging, om dan om 22 u terug volledig stil te vallen. Dan hebben ze toch maar een handje geholpen en een infuuske aangehangen. De weeën kwamen toen wel door, maar in eerste instantie reageerde Lukas hier niet goed op en zakte zijn hartslag tijdens de wee altijd pijlsnel. Dan hebben ze een scalp op zijn hoofdje geplakt *zucht* zodat ze zijn hartslag beter konden volgen. Gelukkig herpakte hij zich zelf na een paar weeën.
En toen moest ik toch wel gaan toegeven dat zijn verjaardag niet 12 mei maar 13 mei zou worden. Het leek wel of hij echt persé 13 mei wou geboren worden, want pas vanaf toen ging het echt vlot. Om middernacht had ik 5 cm, en bereidde ik me alvast maar voor op nog een paar uur geduld.
Maar toen kwamen de weeën goed en snel door, en een uur later zat hij volledig klaar om geboren te worden. De gynaecoloog heeft het niet meer gehaald, en 1 perswee later was onze kleine lieve zoon daar! Het liefste zoontje dat je je kunt inbeelden :). En ik ben dolverliefd op dat kleine ventje :)
zaterdag 16 mei 2009
woensdag 13 mei 2009
welkom kleine schat!
Ons zoontje Lukas is geboren op 13/05/2009 om 1.24 u. Hij weegt 3240 gram en is 50 cm groot.
maandag 11 mei 2009
moederdag is...
...'s Vrijdags 2 breed grijnzende dochters afhalen met een pakje in hun armen
...dit pakje absoluut niet mogen zien van oudste dochter, dus maar snel snel in de koffer leggen :-).
...Amelie hier over horen zeggen dat ze dat onder haar bed gaat verstoppen, maar dat ik dat daar zeker niet mag gaan zoeken.
...de papa dan maar, samen met de meisjes hun pakjes onder het bed laten verstoppen en genieten van het gegieber dat er mee samengaat.
...MOGEN UITSLAPEN!!!!!!!!!!!!!
...in de namiddag de kindjes er toch maar even aan herinneren of ze nu eigenlijk geen pakje hadden voor mama
...2 ontzettend trotse dochters die hun pakje afgeven.
...puur genieten dus :-)
...dit pakje absoluut niet mogen zien van oudste dochter, dus maar snel snel in de koffer leggen :-).
...Amelie hier over horen zeggen dat ze dat onder haar bed gaat verstoppen, maar dat ik dat daar zeker niet mag gaan zoeken.
...de papa dan maar, samen met de meisjes hun pakjes onder het bed laten verstoppen en genieten van het gegieber dat er mee samengaat.
...MOGEN UITSLAPEN!!!!!!!!!!!!!
...in de namiddag de kindjes er toch maar even aan herinneren of ze nu eigenlijk geen pakje hadden voor mama
...2 ontzettend trotse dochters die hun pakje afgeven.
...puur genieten dus :-)
vrijdag 8 mei 2009
39 weken!
Alé vanaf nu begint het echt spannend te worden! De grote vraag is nu 'wanneer wanneer wanneer zal ons zoontje beslissen ons gezinnetje te verrijken?' Ik word er helemaal nieuwsgierig van!
Nu ben ik wel het typetje dat zo rond de datum bevalt, dus ik vermoed ergens in de loop van volgende week (dit weekend zou ik graag nog overbruggen, maar door zo'n dingen te zeggen, blijft hij waarschijnlijk extra lang zitten? :p), maar het blijft afwachten natuurlijk!
Hij is wel wat naar beneden aan het kruipen (ik voel het serieus!!!) en mijn waggelpasje wordt minder sexy met de minuut, en mijn bekken beginnen ook wat tegen te steken, maar kom, voor 39 weken zwanger te zijn, fiets ik nog steeds met de meisjes naar 't school, dus klagen mag ik niet.
Gisteren heb ik alvast vervroegd mijn examen photoshop mogen doen, vandaag nog eventjes de laatste dingen 'shoppen' voor ons klein lief zoontje, zaterdagavond nog eens een uitje als koppeltje (want dat is dan weer even gedaan) en op zondag moederdag mag ik uitslapen (heel belangrijk ;)) En vanaf dan is mijne agenda LEEG!!!
Hoe zou een jongetjescreatie van ons er toch uitzien? Binnenkort zullen we het weten!
Nu ben ik wel het typetje dat zo rond de datum bevalt, dus ik vermoed ergens in de loop van volgende week (dit weekend zou ik graag nog overbruggen, maar door zo'n dingen te zeggen, blijft hij waarschijnlijk extra lang zitten? :p), maar het blijft afwachten natuurlijk!
Hij is wel wat naar beneden aan het kruipen (ik voel het serieus!!!) en mijn waggelpasje wordt minder sexy met de minuut, en mijn bekken beginnen ook wat tegen te steken, maar kom, voor 39 weken zwanger te zijn, fiets ik nog steeds met de meisjes naar 't school, dus klagen mag ik niet.
Gisteren heb ik alvast vervroegd mijn examen photoshop mogen doen, vandaag nog eventjes de laatste dingen 'shoppen' voor ons klein lief zoontje, zaterdagavond nog eens een uitje als koppeltje (want dat is dan weer even gedaan) en op zondag moederdag mag ik uitslapen (heel belangrijk ;)) En vanaf dan is mijne agenda LEEG!!!
Hoe zou een jongetjescreatie van ons er toch uitzien? Binnenkort zullen we het weten!
woensdag 6 mei 2009
penisnijd
Ons zoontje is nog niet geboren, en onze meisjes hebben al een beetje last van 'penisnijd'. Ah ja want broertje, die gaat een piemeltje hebben, en dat hebben zij niet. Amelie gaf de zoektocht naar haar piemel al gauw op, maar Pauline wilde toch nog iets langer proberen om het tegendeel te bewijzen. Tijdens het eten ging broek dus af, stak ze poep bijna in papa zijn gezicht om dan luid te verkondigen 'kijk DAAR is mijn piemel'. (ik ben er op dat moment niet in geslaagd uit te leggen waar die piemel zich normaal gezien moet bevinden wegens *net niet slappe lach* zowel door papa zijn gezichtsuitdrukking als Pauline die zo schattig met haar poep stond te wiebelen)
Amelie is meer bezig over de grootte van de piemel. 'Babietjes hebben kleine piemels he mama, net zoals de jongens van mijn klas'. Goh ja. 'en papa's, die hebben heeeeeeeeeeeeeeeeeele grote piemels he mama' *geen commentaar*
Amelie is meer bezig over de grootte van de piemel. 'Babietjes hebben kleine piemels he mama, net zoals de jongens van mijn klas'. Goh ja. 'en papa's, die hebben heeeeeeeeeeeeeeeeeele grote piemels he mama' *geen commentaar*
dinsdag 5 mei 2009
mama's in de klas
Deze week is het mamaweek in het klasje van Amelie. Alle mama's die willen mogen dan eens een keertje een voormiddag mee komen begeleiden in het klasje! Daar zei ik geen nee tegen natuurlijk. En vandaag mocht ik dus bij Amelie in het klasje blijven :-).
Echt super om eens te doen! Het kringgesprek 's morgens, een activiteit mee begeleiden, het eetmomentje, de speelmomentjes, en het afsluiten van de voormiddag. Amelie vond het geweldig dat ik er bij was, maar deed gelukkig wel gewoon zoals ze anders ook deed. Zo kon ik haar eens in volle actie bewonderen. En ze trekt goed hare plan, ons meisje :-). Ze werkt trouwens heel zorgvuldig en nauwkeurig aan haar knutsel- en andere werkjes, en dat vind ik toch wel heel bewonderenswaardig. (nu niet om te stoefen, maar haar verfwerkje was 1 van de mooiste :o, of is dat nu eigen kind schoon kind ;-))
Maar 't is toch ook wel een bende bijeen, en een drukte. Heel verschillende karakters tussen de kindjes. Ook qua niveau heb je eigenlijk toch wel grote verschillen. Brave en minder brave kindjes.
Ik vond het heel fijn om te doen. Al was het toch ook wel supervermoeiend (de buik zal er ook wel voor iets tussen steken, en dan op zo van die kleuterstoeltjes gaan zitten :o)
Nog heel even genieten van de rust, vooraleer ik de kadees weer van 't school ga halen ;-)
Echt super om eens te doen! Het kringgesprek 's morgens, een activiteit mee begeleiden, het eetmomentje, de speelmomentjes, en het afsluiten van de voormiddag. Amelie vond het geweldig dat ik er bij was, maar deed gelukkig wel gewoon zoals ze anders ook deed. Zo kon ik haar eens in volle actie bewonderen. En ze trekt goed hare plan, ons meisje :-). Ze werkt trouwens heel zorgvuldig en nauwkeurig aan haar knutsel- en andere werkjes, en dat vind ik toch wel heel bewonderenswaardig. (nu niet om te stoefen, maar haar verfwerkje was 1 van de mooiste :o, of is dat nu eigen kind schoon kind ;-))
Maar 't is toch ook wel een bende bijeen, en een drukte. Heel verschillende karakters tussen de kindjes. Ook qua niveau heb je eigenlijk toch wel grote verschillen. Brave en minder brave kindjes.
Ik vond het heel fijn om te doen. Al was het toch ook wel supervermoeiend (de buik zal er ook wel voor iets tussen steken, en dan op zo van die kleuterstoeltjes gaan zitten :o)
Nog heel even genieten van de rust, vooraleer ik de kadees weer van 't school ga halen ;-)
maandag 4 mei 2009
38 weken en 3 dagen
En deze nacht dacht ik eventjes dat het van datte was. Ik ben nochtans geen vals-alarmspecialist, want de vorige 2 keren begon het effectief als ik een wee voelde. Of nee, als ik ver genoeg in mijn breintje zoek, heb ik bij Amelie ook wel eens een nacht voorweeën gehad.
Deze nacht had ik dus weeën. En meteen goed stevig. Zolang ik in bed lag. Als ik dan eens rechtkwam, stopte het ook. En om 3 uur 's nachts viel het gewoon terug stil. Met dank, want dan kon ik toch nog een beetje tukkebollen. Wernertje verplicht me dus nu straks mijn valies te maken :D. Deze nacht heb ik alvast wat handdoeken klaargelegd :p.
Deze morgen bleef ik wel zo wat rugpijn en weeërig gevoel hebben, maar niks speciaals.
Kwam goed uit dat ik vandaag nog eens op controle mocht bij de gyn. Ja, hij is een klein beetje naar beneden aan het duwen. Maar voor de rest was er nog niet veel te merken. Hij gokte in de loop van volgende week ergens (ah ja ik ook ;-))
Dus vals alarm. Anders zou het niet spannend genoeg zijn. Ik zei gisteren nog 'voorweeën, tis niet aan mij besteed'. Ik had beter gezwegen ;-)
Maar voor alle duidelijkheid, babyboy, ik heb deze week nog geen tijd om te bevallen, want heb nog vanalles op het programma staan, dat ik graag zou doen, dus gelieve je nog kalm te houden tot zondagavond. Vanaf dan mag je je gerust aanmelden :-). Met heel veel plezier zelfs!!
Oh ja de laatste 4 weken heb ik enorm veel gesnoept (er van profiteren zolang het nog kan/mag) en ik ben ochgottekes 1ne kilo bijgekomen. Dat verdient straks toch weer een ijsje met veel chocoladesaus!
Deze nacht had ik dus weeën. En meteen goed stevig. Zolang ik in bed lag. Als ik dan eens rechtkwam, stopte het ook. En om 3 uur 's nachts viel het gewoon terug stil. Met dank, want dan kon ik toch nog een beetje tukkebollen. Wernertje verplicht me dus nu straks mijn valies te maken :D. Deze nacht heb ik alvast wat handdoeken klaargelegd :p.
Deze morgen bleef ik wel zo wat rugpijn en weeërig gevoel hebben, maar niks speciaals.
Kwam goed uit dat ik vandaag nog eens op controle mocht bij de gyn. Ja, hij is een klein beetje naar beneden aan het duwen. Maar voor de rest was er nog niet veel te merken. Hij gokte in de loop van volgende week ergens (ah ja ik ook ;-))
Dus vals alarm. Anders zou het niet spannend genoeg zijn. Ik zei gisteren nog 'voorweeën, tis niet aan mij besteed'. Ik had beter gezwegen ;-)
Maar voor alle duidelijkheid, babyboy, ik heb deze week nog geen tijd om te bevallen, want heb nog vanalles op het programma staan, dat ik graag zou doen, dus gelieve je nog kalm te houden tot zondagavond. Vanaf dan mag je je gerust aanmelden :-). Met heel veel plezier zelfs!!
Oh ja de laatste 4 weken heb ik enorm veel gesnoept (er van profiteren zolang het nog kan/mag) en ik ben ochgottekes 1ne kilo bijgekomen. Dat verdient straks toch weer een ijsje met veel chocoladesaus!
vrijdag 1 mei 2009
38 weken!
en we blijven aftellen!!!!
Vandaag is ook de maand mei begonnen, dat betekent dus dat we gewoon volledig en helemaal in de geboortemaand van ons zoontje zitten! Spannend!
Minder spannend zijn de olifantenvoetjes waar ik de laatste dagen mee rondloop (veeeeel vocht...) en ook de rugpijn begint op te komen maar dat nemen we er ook weer maar bij :)
Vandaag is ook de maand mei begonnen, dat betekent dus dat we gewoon volledig en helemaal in de geboortemaand van ons zoontje zitten! Spannend!
Minder spannend zijn de olifantenvoetjes waar ik de laatste dagen mee rondloop (veeeeel vocht...) en ook de rugpijn begint op te komen maar dat nemen we er ook weer maar bij :)
maandag 27 april 2009
'koe' is populair.
Het is ondertussen een algemeen bekend feit. Pauline en haar koe zijn onafscheidelijk. Overal waar Pauline is, is ook haar koe (slechts zo'n 836 keer per dag is ze ze kwijt, en gaan we samen op zoek) De eerste dag dat ze naar school ging, nam ze echter flink het besluit, dat koe thuis mocht blijven. Dag 2 moest ze echter toch maar mee. En ook nu nog gaat koe elke dag trouw mee naar het klasje. Voor de juf was dit geen probleem, als ze er zo aan gehecht is, mag het extra klasgenootje gerust mee. (volgend schooljaar zou ik toch willen proberen ons koe thuis te laten...;-))
En zo is koe ondertussen goed bekend geraakt in haar klasje, sterker nog, het maakt ons Pauline ook bekend en zelfs een beetje populair. Want ik word zeer regelmatig door een mama aangesproken 'ah jij bent de mama van Pauline' of 'ah daar is Paulinetje, mijn zoon/dochter heeft het regelmatig over haar'. En ik sta dan altijd met mijn mond vol tanden, want Pauline vermeldt geen enkele naam (slechts 1 keer, toen ze een koekje van iemand had gekregen, had ze plots wel een beste vriendje. Tja, Pauline en koekjes...)
En ik me maar afvragen wat Pauline nu toch zou doen in het klasje, dat haar zo 'bekend' maakt.
En dat is dankzij koe. Aangezien Pauline daar ook maar slechts zo'n 347 keer per dag haar koe laat rondslingeren, is ze ze daar ook regelmatig kwijt. En daar zijn de andere kindjes om haar te helpen. Als ze koe ergens zien liggen, spurten ze naar Pauline om haar lieve koe terug te bezorgen. En iedereen wil dit gewoon doen!
Lief he, zo'n samenhorigheidsgevoel bij die kleintjes. En dat allemaal dankzij koe :-).
(dit fotootje is van de site van 't school geplukt, in Pauline haar klasje)
luizen in school
Vorige week kreeg Amelie een briefje mee dat er luizen in school zaten. Amelie had blijkbaar goed geluisterd naar de juf, want ze vertelde ronduit toen we naar huis reden. 'mama, mijn hoofd begint echt al te jeuken, hoor' 'er heeft zich al een mooi nestje gevormd in mijn haartjes' 'er zitten beestjes in mijn haar'. En dit alles werd verteld op een supertrots toontje 'ik ben de eigenaar van luizen'.
Thuis deed ik dus meteen 'luizencontrole', want aan Amelie haar verhaal te horen, had ze toch wel luizen. Want de juf had dat zo tegen haar gezegd. Veel zin had ik er niet in, om luizen gaan weg te werken, want haar haar moeten zo lang worden als Doornroosje, en ze is ondertussen halfweg, maar als ik een knoopje moet ontwarren, is het groot verdriet.
Ik heb gecheckt en gecheckt en gecheckt. Geen luizen te bekennen (oef!). En dan vertelde ik het 'teleurstellende' nieuws maar aan mijn oudste dochter.
'maar ik ga wel nog eens beestjes krijgen, he mama...'
Thuis deed ik dus meteen 'luizencontrole', want aan Amelie haar verhaal te horen, had ze toch wel luizen. Want de juf had dat zo tegen haar gezegd. Veel zin had ik er niet in, om luizen gaan weg te werken, want haar haar moeten zo lang worden als Doornroosje, en ze is ondertussen halfweg, maar als ik een knoopje moet ontwarren, is het groot verdriet.
Ik heb gecheckt en gecheckt en gecheckt. Geen luizen te bekennen (oef!). En dan vertelde ik het 'teleurstellende' nieuws maar aan mijn oudste dochter.
'maar ik ga wel nog eens beestjes krijgen, he mama...'
vrijdag 24 april 2009
Abonneren op:
Posts (Atom)
