donderdag 26 februari 2009

krokusvakantie: carnavalbal

Elke aswoensdag staat het carnvalbal van de gezinsbond op het programma. En ook dit jaar ging ik weer helpen. Deze keer mochten de meisjes mee gaan helpen. Ballonnetjes ronddragen, een beetje rondlopen in de zaal, je kent dat wel. Ging goed, tot Pauline naar het WC moest, en het blijkbaar niet durfde op een grote WC. Dus om de 5 minuten wilde ze terug naar de WC, maar het lukte niet :-(.
Gauw gedaan wat ginder moest gebeuren, en dan maar door richting mimi, waar ze meteen een grote plas in het potje deed. Namiddag moest het potje dus maar mee naar het carnavalbal.

Amelie verkleedde zich -natuurlijk- weer als Assepoester, en Pauline weigerde deze keer echt wel om zich te verkleden. Een maskertje maakte haar nog voor 2 minuten gelukkig, maar dat had allang weer afgedaan toen we aan de zaal terug aankwamen.

Zo'n 110 kindjes waren weer van de partij, en ik kan je verzekeren, als animator in die bende, da's best wel vermoeiend. Je eigen kindjes ook nog wat entertainen komt er dan ook nog bij (Pauline was nog heel fel onder de indruk, Amelie begint het toch al een beetje te kennen :-)) Gelukkig was mimi er ook bij, om mijn kindjes wat in 't oog te kunnen houden.

Spelletjes, dansjes, verkiezing van prins en prinses carnaval, karaoke...er stond weer heel veel op het programma. Hoewel het weer superleuk was, moet ik toch ook bekennen dat ik blij was als het gedaan was :o. (en dan mocht ik nog gaan koken...).





woensdag 25 februari 2009

dinsdag 24 februari 2009

28 weken en 4 dagen

We stevenen af op de 30 weken. Het gaat snel, ongelofelijk snel, eigenlijk zelfs een beetje te snel. Ik kan echt niet geloven dat ik alweer zo ver ben.

Hier verloopt alles nog steeds prima. Buikje zet goed uit (poep doet helaas mee...), maar hij is nog niet té dik dat hij echt in de weg zit (al durf ik er al eens op te morsen :p)
Ons klein ventje laat zich zeer regelmatig voelen, maar stampt zeker niet te hard. De stampjes blijven dus puur genieten. Als hij meewil, kan je het buikje al goed zien dansen, en ik blijf het een fascinerend iets vinden.

Wel blijf ik sukkelen met een verstopte neus, maar het is gelukkig al veel beter als enkele weken geleden. Ook ben ik 's avonds toch altijd wel moe. Maar met 2 bezige bijtjes in huis, is dat eigenlijk ook niet zo heel moeilijk ;-).

Op gebied van namen blijven Werner en ik hopeloos :-D. Maar we hebben vandaag een definitief lijstje opgesteld, en zijn er in geslaagd om maar liefst 19 namen daarop te krijgen. Nu dus de grote opdracht om daar eentje uit te kiezen, die we allebei mooi vinden (ja er staan namen op die ik eigenlijk niet zo mooi vind, maar die mijn ventje blijkbaar nog niet wil schrappen *fronst de wenkbrauwen*)
Maar we gaan nu dus regelmatig ons lijstje bekijken (zo deden we dat bij Pauline ook) en uiteindelijk zullen we er wel weer uitkomen.

Het ontwerp van het geboortekaartje is klaar, in onze gedachten dan toch ;-). Probleem is dat de naam eigenlijk toch wel gekend moet zijn, vooraleer we ons ontwerp verder kunnen uitwerken...Het zal gebeuren met photoshop. Omdat ik toch nog maar in de beginselen der photoshop zit, hebben we hier alvast een hulplijn voor ingeroepen en Nadia zal ons geboortekaartje verder uitwerken (als ze de naam weet tenminste). Ja, zij zal dus de naam op voorhand weten, maar ge hoeft daar niet beginnen te zeuren. Haar lippen zijn verzegeld!

Voor de suikerboontjes zijn we ook alweer een stapje verder. Alé laat ons zeggen, mijn mama is met een ideetje afgekomen. Ik had iets anders in gedachten, maar blijkbaar had zij al een voorraadje van spulletjes ingeslagen (de schat :-)) en gaan we verder met haar ideetje, wat toch ook wel heel erg leuk is.

Ik heb me ook al eens beziggehouden met alle kleertjes die voor de meisjes te klein zijn, te herbekijken, en hetgeen dat voor een jongen kan er uit te halen. Naast 3 miljoen bodykes en nen hele hoop pyama's blijven er nog een paar spulletjes over. Maar een nieuwe uitzet zal toch nog nodig zijn :-).
Ik ben trouwens net niet weggesmolten bij het bekijken van die allereerste kleertjes. Ongelofelijk toch weer, dat onze meisjes ooit zo klein zijn geweest en dat we binnenkort weer zo'n prutske in huis hebben.

Volgende stap is de babykamer, maar daar moet de vloer nog eerst even bewerkt worden, al zou dat dit weekend in principe in orde moeten zijn. Dan kan ik begin volgende week eerst de nieuwe kasten van de meisjes vullen, en daarna begin ik aan broertjes kamer. Joepie!

Alles prima dus met het bolle buikje en zijn bewoner!

krokusvakantie (1)

Pauline gaat al 3 weken naar 't school (waarvan een halve week afwezig wegens griep) en 't is alweer vakantie. Amelie vraagt elke morgen opnieuw of ze het klasje al terug 'open' is, en Pauline volgt gewoon het ritme dat haar aangeboden wordt.

De krokusvakantie begon met de thuiskomt van de papa! Beetje oververmoeid, dus papa had vooral zin in rusten. Mama en bompi hebben dan nog maar de tweede kast op de kamer van de meisjes in elkaar gezet, en ja, hun kamer is nu volledig in orde! *jippie*. Maar we zijn natuurlijk weer heel blij dat papa veilig en wel thuis is.

Tot nu verliep de vakantie vrij rustig. Gisteren speelkameraadjes op bezoek en vandaag weer. De voormiddagen heb ik dan benut om het huishouden wat te doen, want vanaf morgen begint ons druk programma.

Op het programma staat carnvavalbal, Dinsey on Ice, binnenspeeltuin, petekindje komt logeren, en als het weer een beetje meezit, carnavalstoet. De volgende dagen zullen dus weer omvliegen.

Verder heb ik ook eens achter 't ventje aangezeten :p, en is hij gisteren zo heel stillekes aan eens een beetje terug in actie geschoten. Ik wil namelijk aan de babykamer beginnen, en vlak daarna de logeer/speelkamer afmaken. En hij heeft de boodschap toch al een beetje begrepen ;-). (de vloeren moeten geschuurd en gevernist worden)

En dan begin ik te zeuren voor den hof in orde te krijgen...:-D

vrijdag 20 februari 2009

carnaval in 't klasje

Vandaag mochten mijn dames verkleed naar het klasje. Amelie is hier al heel de week voor aan het aftellen. Elke morgen dezelfde vraag: 'mag ik vandaag als Assepoester gaan? Is het al vrijdag? Hoeveel nachtjes slapen nog voor ik mijn verkleedkleren aan mag?)
Nu ja, tijd gaat gelukkig voorbij en vandaag mocht ze dan echt, echt, echt haar prinsessenkleed aan!

Pauline was er niet zo mee bezig, go with the flow, weet je wel, en haar liet ik gisteren dan maar kiezen als wie of wat ze zich wilde verkleden. Na heel de verkleeddoos overhoop gehaald te hebben, koos ze voor Mega Mindy.

Omdat ik 's morgens nu eenmaal graag voorbereid aan het ochtendmoment begin (anders is da nie goe voor mijne tikker) had ik dus mooi alle verkleedkleertjes meegenomen naar de badkamer, en lagen die daar braaf te wachten om deze morgen aangedaan te worden.

Maar Pauline besliste deze morgen dan toch maar dat ze zich helemaal niet wou verkleden, maar gewone kleren wou aandoen (wat dus niet klaarlag...). Ok, mama heeft geen zin in een strijd voor een Mega Mindy-pak, dus gewone kleertjes aan. Tijdens het eten begint ze te twijfelen. Amelie, al piekfijn uitgedost als Assepoester, gooit terug heel de verkleeddoos omver, en laat een prinsessenkleedje zien aan Pauline. Ja, ze gaat dus als prinses.

Omdat Pauline (echt waar!) het allertraagste kind op de wereld is, begint de tijdsnood zich op te dringen. Natuurlijk smaken de boterhammen vandaag extra goed, en duurt het weer lekker lang vooraleer die opgeknabbeld zijn.

En meewerken voor dat prinsessenkleed aan te doen? 1 slof op 5 minuten uitgedaan, flink hoor. Dan nog eventjes demonstreren hoe een kikker springt en hoe een baby kruipt. Ok, mama heeft 's morgens nu toch wel wat minder geduld als anders (zeker omdat het al tijd was om te vertrekken), dus Pauline de zetel ingezwierd, en met heel veel medewerking van de prinses haarzelve (NOT) aangekleed.

Om een lang verhaal kort te maken (alhoewel, dat is al weer te laat, zeker?) We waren dus iets later als anders op weg, en dat betekent, geen plaats meer op de parking, en wachten tot er een plaatsje vrijkomt. Nu ja mijne tikker ging maar zo'n 100 keer sneller per minuut, maar we waren nog net (of net niet...)op tijd in 't klasje!

En ja hoor, ik heb 2 prachtige prinsessen afgeleverd. Hoeft niemand te weten wat daar aan vooraf gegaan is (ook al weer te laat...). Bij Pauline heb ik voor alle zekerheid toch ook maar haar gewone kleertjes in het boekentasje gestoken. Maar die kuren, die zijn voor de juf!

dinsdag 17 februari 2009

Over India en klasjes

Maandagmorgen was het toch wel heel spannend. Zouden de juffen terug zijn? Nee hoor, Amelie haar juf is nog steeds ziek, maar het was vooral de andere juf die terug moest zijn, want Amelie heeft daar niet zo'n problemen mee.

En ja hoor, Pauline haar juf was wel terug. Mijn hart maakte toch meteen een vreugdesprongetje. Al begon ze toch terug te wenen, toen ze haar jasje uitdeed. Overgeleverd aan de juf, want ik kan daar zelf niet zo goed tegen. Maar ze zou zich meteen herpakt hebben als ik weg was, en ze doet heel flink mee.

En deze morgen ging ze weer, zoals ze ging voor het fiasco van vorige week. Content, en meteen spelend! Oef!!! Ik zou nu aan de juf willen vragen om niet meer ziek te worden, maar dat kunnen we niet maken, zeker? ;-)

Ondertussen heb ik er al 2 nachtjes alleen op zitten. En ik moet bekennen dat ik slaap als een roosje. Ik ben vrij moe, dus dat helpt wel :-D. En ik lig er al 2 avonden op rij flink op tijd in, dus dat doet ook wel eens deugd!
De meisjes waren gisteren erg flink, en tellen samen met mama af tot papa terug komt (nog ... nachtjes slapen, en als Amelie terug naar de turnles gaat, komt papa terug).
En ik heb gisteren voor de 2e avond op rij in de zetel gehangen, en naar een filmke gekeken. Of hoe we er toch het beste van kunnen maken!

Werner is toch wel erg onder de indruk van India. Ook wel confronterend. De armoede is vreselijk om aan te zien. Zij zitten daar in een poepsjiek hotel, en het bedrijf waar ze deze dagen vertoeven is voorzien van de duurste high-tech, maar als ze daar buiten komen, word je droef. Gewoon tenten gemaakt van lakens op de hoek van de straat, en dat moet je dan de woning van een gezin noemen...Vuil.
Het verkeer is ook een groot fiasco. 1 baan tarmak, maar daar rijdt iedereen als ne gek rond. Als het te traag gaat, gaan ze bvb gewoon het voetpad om, tussen de marktkraampjes om verder te rijden.

Maar naast deze confrontatie, en al de taken die ze op het programma hebben staan, hebben ze toch ook een beetje tijd voor ontspanning. Het was daar gisterenavond nog 28° en dan kan een terrasje ook wel deugd doen. Hij overleeft het dus wel ginder!

En wij, wij gaan verder met de dagorde van de dag :-)

zondag 15 februari 2009

weekje India

Werner is deze morgen heel vroeg vertrokken naar India. Wat dinges doen voor zijn werk. Volgende week zaterdag komt hij terug thuis. Ik ben dus voor een weekje alleenstaande mama. Het zal een drukke week worden voor 't ventje. Vandaag vooral vliegen, toch ook wat wennen aan het uur (4 of 5 uur later als hier) en de rest van de week toch wel hard werken (en veel gaan eten, vermoed ik ;-)). Die week zal voor hem wel omvliegen.

De eerste dag alleen heb ik al goed overleefd :-). Voormiddag lekker op zijn zondags geleefd (Pauline werd al een paar dagen om 6 u wakker, maar vandaag zette ze haar keel 'pas' open om 20 na 7, en heb ik ze nog even er terug ingezwierd, en om kwart na 8 stonden ze, vrolijk, opgewekt en meteen heel erg druk, aan mijn bed :D).
We zijn samen naar de bakker geweest, en 's middags samen naar de frituur (ah ja mijne zondag frietdag geef ik niet op!)

Namiddag kwamen mimi en bompi op bezoek. Mimi om de kindjes wat bezig te houden, en bompi om mij te helpen met het ineenzetten van een kast. Langer geduurd als we verwacht hadden, en de tweede kast zal dus nog voor een andere keer zijn. (volgend weekend ergens, en dan is de meisjes hun kamer volledig in orde!)

En nu zit ik hier dus in mijn uppie, en zal sebiet maar eens in de zetel gaan hangen.

Nog 6 nachtjes alleen...

zieke juffen

Mijn 'juf' van de cursus photoshop was ziek deze week. Ik werd zelfs mooi op voorhand telefonisch verwittigd dat er geen les was, zodat ik niet voor niks naar de les moest vertrekken. Goh ik kan daar wel mee leven, een avondje extra in de zetel hangen :-).

Amelie haar juf was deze week ook ziek. Heel de week. Amelie heeft natuurlijk liever haar eigen juf, maar het klasgebeuren gaat voor haar gewoon verder, met of zonder eigen juf.

Maar nu was donderdag Pauline haar juf ook ziek! En voor zo'n kleintje dat nog geen volledige week er op heeft zitten, is dat dus wel heel moeilijk te begrijpen. Zeker als die ochtend een totale soep is. We stonden daar allemaal te wachten, toen een andere juf zei dat juf Cindy niet kwam, en dat we allemaal mee haar klas in moesten. Om dan na 2 minuten toch terug naar hun eigen klas te moeten gaan, waar een andere juf, samen met haar 25 kleuters (!), het wel even zou opvangen tot er een vervangjuf zou komen.
Ik zou er zelf overstuur van worden, wat moet dat dan zijn voor zo'n kleintje die het schoolgebeuren nog niet zo gewend is (al deed ze het heel flink).
Ze heeft nog flink naar mama gewuifd, maar is nadien blijkbaar hard beginnen wenen :-(.
Vrijdagmorgen was het grote verdriet er dus ook al meteen. Jasje uitdoen ging nog flink, maar toen zette ze het op een luid huilen. 'ik ga terug met mama mee', 'ik wil niet naar binnen'...En daar kan mijn zwanger moederhartje niet goed tegen. :-(

Uiteindelijk heeft ze zich wel herpakt, maar we hopen toch dat morgen de vaste juf terug is. Maar als ze die hardnekkige griep heeft...

woensdag 11 februari 2009

Lekker langzaam

Als Amelie de klas uitkomt, en mama braaf aan de schoolpoort staat te wachten, komt Amelie altijd als laatste aangeslenterd van haar klas. Als alle kindjes al ijverig naar de mama (of papa of grootouder of ...) toelopen, is Amelie nog steeds aan het slenteren. Al moet ik zeggen dat het tegenwoordig wel al gebeterd is.

Pauline is slentermie eerste klas (ook smoddermie eerste klas, maar dat is dan weer een heel ander verhaal.) Alles gaat op haar eigen traaaaaaaage tempootje. Ok, ze zal zich in haar leven misschien nog genoeg moeten haasten, laat ze het maar op haar eigen tempo doen, maar je moet er toch vreselijk veel geduld voor hebben. Als ze dan ook nog eens alles zelf wilt doen, duurt het nog veeeeel langer.

Dus ik had het eigenlijk al op voorhand moeten weten. Waar Amelie 2 meter achter de andere kindjes aangeslenterd komt, komt Pauline 10 meter achter de andere kindjes aangeslenterd. Op haar gemakske. Onderweg nog eens eventjes om draaien om de klaslokalen (of weet ik veel wat) nog eens uitgebreid te bewonderen, om dan rustig verder te stappen richting mama.

Of hoe mama met haar vingers staat te draaien aan de schoolpoort. Al maakt die glimlach die op haar gezicht tevoorschijn komt als ze me dan toch in 't oog krijgt, alles ook meteen weer goed! (Ok heel eerlijk? Ik vind het goddelijk om die 2 van mij daar aangeslenterd te zien komen.)

2 meisjes naar school!

Met een weekje vertraging was het deze week dan toch zover. 2 dochters op hetzelfde moment afleveren aan de klasjes, en volledig kinderloos (ok er zit er nog eentje in de buik :D) terug naar huis keren.

Maandagvoormiddag zijn Werner en ik allebei terug bed in gekropen, omdat we nog steeds ziek waren. Maar het leven gaat door en we kunnen niet eeuwig in bed blijven liggen, dus ben ik gisterenvoormiddag toch maar terug in gang geschoten (al ben ik nog STEEDS NIET genezen, mijn verbinding tussen neus en oor blijft verstopt en dat is een vreselijk ambetant iets).

Maar ik ben met iets leuks gestart. Omdat onze derde bébe ook meteen de laatste is (jaja plechtig beloofd, ik kan nie meer terug ;-)) wilde ik toch nog zo'n paar leuke snufjes. En er zijn toch altijd een paar nieuwe dingen die je nodig hebt. En als ik dat allemaal opsomde, was dat toch wel weer wat. Ok niet zo heel veel, maar wel voldoende om nog eens voor een ienie-mini-geboortelijstje te gaan. Dus gisterenvoormiddag ben ik, samen met ons mama, gaan snuffelen in babyspulletjes *woehoe* en hebben we een lijstje opgesteld (ja bij een derde, krijgen we de papa niet meer mee ;-))

En voormiddag -het kan niet altijd plezant zijn- heb ik gepoetst, zonder peuters en kleuters die het toch zo plezant vinden om voor stofzuigers te springen, boekjes neer te gooien waar je net opgeruimd hebt en -noem maar op.

Maar nu ga ik me toch maar heel gauw klaarmaken om die 2 meiden te halen, want ik mis ze toch wel dan :-)

zaterdag 7 februari 2009

en nog steeds ziek...

Tja veel interessante dingen gebeuren hier niet, aangezien ik al een ganse week aan huis gebonden ben. Amelie en Pauline zijn ondertussen wel beter, al lijkt Amelie vandaag toch weer een beetje een mindere dag te hebben. Pauline heeft het niet zo fel gehad, die was er sneller weer bovenop.

Donderdag was voor mij de zwaarste dag, toen was ik echt doodziek. Ventje is dan in de namiddag toch maar terug naar huis gekomen, want zelf ziek voor 2 zieke kinderen zorgen, als het moet gaat het wel, maar 't is toch niet zo evident.

Vrijdag ging hij dan ook maar thuisblijven, maar vrijdagmorgen is hij zelf ook opgestaan met jawel...de griep...En als 't ventje ziek is, is 't gedaan met uitzieken voor 't vrouwtje natuurlijk. In de voormiddag ben ik nog blijven liggen, maar vanaf dan was het bed voor hem...

En vandaag zijn we nog steeds ziek. Ik ben wel al beter als donderdag (gelukkig!) en doe het toch maar op 't gemakje aan. Ventje ligt in 't bedje...

En zeggen dat we donderdag net 9 jaar samen waren. En normaal gingen we deze avond nog eens gezellig met z'n tweetjes uit eten, en daarna bowlen met vrienden. Wat een pech, dat hebben we ook weer moeten afzeggen.

Ik word er zelfs een beetje depri van...maar dat is waarschijnlijk doordat ik al een week 'gevangene' ben in mijn eigen huis. Hopelijk is de griep toch snel volledig vertrokken hier. En kan ik terug plezantere dingen bloggen.

edit: na posten van dit bericht, blijkt Pauline toch terug koorts te hebben. *zucht*

woensdag 4 februari 2009

ziek, zieker, ziekst...

Gisteren is Pauline nog als echte kleuter haar tweede kleuterdagje gaan doen. Namiddag ben ik met de meisjes mee gaan dutten, en ik ben ziek opgestaan, en 't is niet meer weggegaan :-(.

Amelie was wel nog wat slapjes, maar wilde toch al terug eten, en ze heeft zelfs een beetje gespeeld! Dus dat zag er toch al iets beter uit.

Pauline bleef de vrolijkheid zelve...

Tot deze nacht, rond middernacht. Pauline had dorst en riep ons. Het was meteen duidelijk dat ze gloeide, en de thermometer gaf maar liefst 41° aan. De schoolweek was hier meteen ook afgelopen voor Pauline...

Deze morgen had ze nog 37,5 en was terug normaal. We vonden dat toch wel vreemd, al hadden we het niet erg gevonden moest het af gedaan zijn bij haar. Waarschijnlijk was de junifen nog niet helemaal uitgewerkt, want in de loop van de voormiddag steeg de koorts toch terug naar 40°.

En Amelie, die plakte terug in de zetel, zo slap als iets, en geraakte er ook niet meer uit.

Wat een vreselijke griep is me dat, zeg...

Dat wordt dus met z'n 3en uitzieken. Ventje is zo lief geweest om vandaag thuis te blijven voor al zijn 'vrouwtjes'...

maandag 2 februari 2009

Pauline naar het klasje! (2)

Deze middag kwam Pauline naar de poort, alsof ze nog nooit anders gedaan had. Ze keek even rond waar mama stond, en kwam naar me toe, om dan op haar coolst naar de auto te stappen. Helemaal niet gek dat ik haar plots moest komen halen, ze deed echt alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

Ze heeft het heel goed gedaan in het klasje. Er waren enkele harde wenertjes, waardoor ook andere kindjes waren beginnen wenen, maar daar trok Pauline zich niets van aan en speelde lustig verder. Ze deed flink mee. Volgens mij heeft ze er gewoon super van genoten! Ze is nu ook heel enthousiast om morgen terug naar het klasje te gaan!

Een prima start dus voor onze kleine meid!

Amelie daarentegen..is echt superzielig en doodziek. Ze heeft 2 maal een poging gedaan tot eten, maar na 1 hap gaat het gewoon niet meer en wil ze terug in de zetel ploffen. Ik heb er echt compassie mee. Ze voelt zich miserabel.

Dus bereiden we ons alvast maar voor op nog meer zieken in dit huis :(

Pauline naar het klasje!

Voila, 't is zover, Pauline haar eerste schooldag is aangebroken. Deze morgen was ze nog in een diepe slaap (anders zit juf altijd al rechtop in haar bed) maar ze was meteen paraat toen ze hoorde dat ze naar het klasje mocht.

Heel flink aangekleed, heel flink gegeten, flink het boekentasje geïnspecteerd, en dan was het tijd om naar het klasje te vertrekken. Koe moest thuisblijven, zo hoort dat bij kleutertjes (volledig haar beslissing!)

Aan school stapte ze flink naar haar klasje (ze kent de weg al), deed even flink haar jasje uit, en zette het boekentasje waar het moest staan. Toen keek ze even onwennig rond in het klasje, maar snel daarna zag ze iets leuks om te spelen, en toen waren mama en papa vergeten :-). Ze wuifde zelfs niet meer...

De start heeft ze dus al heel flink gemaakt. Ik ben heel benieuwd om deze middag te horen hoe het verlopen is.

Amelie is nog heel erg ziek, en is opgestaan met 39,5°. Verder uitzieken dus...

zondag 1 februari 2009

eerste schooldag en griep

Griep. Er hangt al een tijdje een epidemie in de lucht. Dus ik was er wel een beetje op voorbereid. En deze morgen is die stoute griep dus het huis binnengevallen. Amelie is het slachtoffer van dienst. Koorts en de hele voormiddag in de zetel gelegen. Namiddag een lange dut gedaan en daarna verder in de zetel gelegen, met bijna 40° koorts. Goed ziek dus...

Het is de eerste keer dit schooljaar dat ze ziek is, dus ze heeft het nog lang volgehouden. Alleen is de timing nu wel erg slecht.

Morgen start kleine zus Pauline namelijk haar schoolcarrière. En Amelie, die keek daar heel hard mee naar uit. Want zij zou er tijdens de speeltijd toch wel zijn voor haar kleine zusje. Voor mij was dat eigenlijk ook wel een geruststelling, want ik weet nog dat Amelie die eerste weken de speeltijd toch wel eng vond. En Pauline is dan al zo'n kleintje, die lopen ze gewoon omver.

Dus Pauline doet haar eerste schooldagje alleen. We draaien de rollen om. Pauline naar school en Amelie blijft thuis. Ik heb het haar wat uitgelegd en ze ziet het toch volledig zitten! Ze is heel enthousiast. Ik ben heel benieuwd hoe het morgen gaat verlopen! Haar boekentasje staat al klaar!