donderdag 28 december 2006

Winteravondje in Bokrijk

Werner heeft een weekje verlof. Naast de obligate kerstfeestjes (die overigens erg leuk waren) en het noodzakelijke rondlummelen in huis, hebben we ons plechtig voorgenomen ook enkele leuke uitstappen te doen. Gisteren was het zover, we gingen gezellig meedingen in de drukte van de winteravonden in Bokrijk. Om zeker te zijn dat we gingen gaan, hebben we ginder met een paar mensen afgesproken.

Amelie hoort het woord jas nog maar, en spurt het huis door, om nog 2 boeken mee te sprokkelen, en niet te vergeten haar nieuwste aanwinst, 'pop' genaamd. Luid roepend 'sjasj sjasj' is het duidelijk dat zij een uitstapje wel ziet zitten. Paulinetje bekijkt de drukte even en wordt in haar maxi-cosi geplaatst, met een prachtige glimlach op haar gezicht. In de auto doet ze een nappie en Amelie bekijkt alles wat we tegenkomen.

Dat we niet alleen zijn, is meteen duidelijk. De meisjes volledig ingepakt in hun buggy (Pauline in haar maxi-cosi op het onderstel van de buggy, we zijn weer zo snugger geweest niks anders mee te nemen. Slecht georganiseerd, wie wij??? )en vol goede moed vertrekken we. Pop mag natuurlijk niet ontbreken.
Net ons inkomkaartje betaald, laat Pauline al haar eerste protestkreetje horen. Na telefonisch contact te hebben met een dame genaamd Saskia, die ons meedeelt dat ze richting 'nostalgische draaimolen' aan het wandelen zijn, begeven we ons ook naar daar. Daar zullen we dus de anderen ontmoeten. En tot zover het enthousiasme van Pauline, en ze begint luidkeels te wenen. Al diegenen die dus op woensdag 27 december een bezoekje aan Bokrijk gebracht hebben tussen half 5 en 6 u 's avonds, hebben ons zeker gehoord. Alle mogelijke pogingen en houdingen hebben we uitgeprobeerd, ze was niet te troosten. Amelie bleef gelukkig braafjes (en erg stilletjes) samen met pop in buggy zitten. Nu ja, laat ons eerlijk zijn, in zo'n voetenzak die tot onder haar kin komt, heeft ze niet zo veel beweginsvrijheid.

Met een forse pas dus richting draaimolen, en de anderen horen ons al van ver. Was het voor hun rustig geweest voor wij aankwamen, is dat nu wel meteen afgelopen. Gedaan met de rust. Sofie en co zijn gearriveerd. We slagen er net in iedereen gedag te zeggen, en Amelie is er in geslaagd zich los te wriemelen uit haar voetenzak en toont dus trots haar pop. Pauline is nog steeds ontroostbaar en we besluiten de bierkelder in te kruipen. Arvidje, zoontje van Saskia heeft ook net honger gekregen, en gaan we dus gezellig mamamelk aanbieden aan de 2 borstekindjes. En ja hoor, het helpt...voor zeker 10 minuten.

Ondertussen zijn we weer buiten geraakt, en zit Amelie nostalgisch te wezen op de draaimolen. Pauline keek ernaar en zag dat het goed was...voor even dan toch, want niet veel later zet ze het weer op een brullen. We nemen de meest wijze beslissing aller tijden, namelijk terug naar huis gaan! Amelie amuseert zich nog even in de bolderkar, om daarna maar weer in haar buggy te belanden, en zo richting huiswaarts! Ja hoor, onze uitstap was een groot succes.

Ik denk dat Pauline het donker zijn als minder prettig ervaarde, want vorige week, toen we in het donder door de kerstmisstraat aan het wandelen waren, had ze ook voor een mooi concertje gezorgd. Vanaf nu dus uitstappen bij klaarlichte dag!!!

2 opmerkingen:

Anoniem zei

voila, nu kan iedereen commentaar geven!

Tucana's Dream zei

Looooooooooooooooooooool!
Sas haar reputatie weer naar de boem! :D