de vuurdoop

Na een maand zalig kramen, en de dochters (en het eten en de opruim :o...) aan de papa over te laten, is het, sinds 2 weken gedaan met de rust. Ventje kon (helaas) niet eeuwig thuisblijven, dus mocht hij terug richting telenet vertrekken. En mama kon aan haar vuurdoop beginnen.

Rustige Lukas is ondertussen 6 weken oud, en toch niet meer zo rustig. Hij is vooral meer wakker, en dat wakker zijn zet zich toch ook al eens om in zeuren, en dat zeuren durft zich -jawel, hij kan het- ook al eens omzetten in wenen. En wanneer doet hij dat dan? Awel je kent dat wel met die kleine ukken, als ik moet koken. Of als het etenstijd is. Of als de meisjes in bad zitten...En als er iets is waar ik niet tegen kan, zijn het toch wel huilende boelekes. Maar ik kan die andere 2 moeilijk laten verrimpelen in de badkuip.
Verder heeft hij dan ook maar meteen beslist -zodat ik het toch zeker niet te rustig zou kunnen hebben- om niet meer spontaan in slaap te vallen, maar liefst na minstens een half uurtje zalig gewiegd te worden door la mama. En als ik chance heb, doet hij dan een behoorlijk dutje, maar het kan ook zijn dat die oogskes meteen terug opengaan bij het neerleggen van meneerke.

Maar oefening baart kunst zeker, en die eerste avonden waren echt druk druk druk, en dan leek het ook nog eens alsof mijn huis ontploft was omdat ik nog niet had kunnen opruimen, maar ik begin er wat ritme in te vinden. Niet altijd natuurlijk, want kinderen volgen nu eenmaal je planning niet altijd.

De nachten zijn afwisselend goed en slecht. Zoveel te vroeger hij in de nacht wakker wordt, zoveel te langer hij wil wakker blijven (snap de logica?) en mag ik hem een 2tal uurtjes sussen. En 's nachts denk ik maar aan 1 ding: slapen.
Eén nacht heeft hij het dan gepresteerd om te slapen van 22.30 tot 8.30, maar dat is natuurlijk maar eenmalig geweest. De nacht nadien heeft hij dan zijn schade dubbel en dik ingehaald hoor! Snappen wie snappen kan...

Amelie en Pauline doen het best wel goed. Al kijk ik ook wel een beetje uit naar de vakantie, want het is toch een heel op- en afgerij. (de meisjes komen s middags naar huis en in de namiddag is het maar 2 uurtjes school). En nu maar hopen dat ze in de vakantie vooral fijn gaan samen spelen, zeker? ;-)

Vorige week dacht ik eens het risico te nemen Lukas in bad te steken als de meisjes in bad zaten. Dat leek Pauline het ultieme moment om te testen hoe dikwijls mama Lukas in en uit zijn bedje zou halen. Lukas lag zo'n 5 seconden in zijn badje, toen Pauline plots verkondigde dat ze kaka moest doen. Dus Lukas terug uit badje, en Pauline op haar potje. Lukas terug in bad, toen Pauline op een heilig toontje zei dat het niet waar was. Pauline is dus schoon op dat potje mogen blijven zitten tot Lukas uit bad was. En wat viel dat toch tegen voor haar...

Gisteren was Pauline weer op haar best geweest, en was zij dus snel in bed gezwierd, en ging ik nadien Amelie nog wassen. Toen is Lukas bij Amelie in het grote bad geweest, en dat vond Amelie natuurlijk wel fijn (voor 5 minuten...)

Maar het lukt wel! Al hebben we onze handen meer dan vol. Maar dat is altijd zo he, die eerste maanden met een boeleke. (en zal het ooit nog anders zijn met 3 kadeekes in huis? ;-))