over werken enzo

Sinds ik mama ben, ben ik niet meer gaan werken. Alé eigenlijk al sinds ik getrouwd ben. Aangezien ons klein Amelietje toen al vertoefde in mama's buik en aangezien ik meteen van in het begin van de zwangerschap thuis was. Dan ook nog eens de luxe dat ik recht had op 5 maanden borstvoedingsverlof. En daar dan nog eens 3 maanden ouderschapsverlof aan vastgeplakt, omdat ik het nog niet over mijn hart kreeg om na 5 maanden ons Amelieke al weg te doen.

Om dan zwanger te zijn van nummerke 2 :-), en zo konden we dat nog eens overdoen. Zwangerschap, borstvoedingsverlof, ouderschapsverlof.

Tegen dan had ik de smaak van het thuisblijfmama-schap helemaal te pakken, en wilde ik toch nog wel even bij mijn kindjes blijven. Dus nam ik er nog een jaar loopbaanonderbreking bij. En dan nog een jaartje. Omdat na enkele maanden terug te onderbreken, want ik was terug zwanger :o. En nu zit ik dus weer in mijn borstvoedingsverlof.

Zolang thuisblijven had wel z'n charmes, maar de behoefte om terug te gaan werken, was er ook wel geregeld. Dat tweede jaar loopbaanonderbreking meende ik eerst niet te nemen, maar omdat toen de plannen voor nummerke 3 al wel in ons hoofdje zaten, heb ik dat toch gedaan (anders was het een paar maand werken, en terug uitvallen, en dat is er toch wel een beetje over, niet? :p )

Maar dus heb ik altijd gezegd dat ik na nummerke 3 terug zou gaan werken. In principe is ons gezinneke af (zeg nooit nooit :p). Nu niet meteen na 3 maanden natuurlijk, maar toch. 1 voorwaarde wel: HALFTIJDS! Ik wil er nog meer als voldoende zijn voor mijn kadeekes.

Dus stapte ik daarmee naar mijn werkgever, ik had altijd al gezegd dat ik halftijds wilde werken, als ik terug zou komen. Was dat niet meer mogelijk! 4/5e wel, dus kreeg ik een mooi voorstel om binnen een bepaalde werking 4/5e te werken, maar met toch wel heel veel avond-uren. Ook andere moeilijke uren in combinatie met een gezin (naar mijn mening, zeker omdat t ventje zo'n lange dagen maakt).

Na heel veel getwijfel, en het overwegen om dan toch maar 4/5e te gaan werken, moest ik toch de knoop doorhakken, en bij mijn eerste gedachte blijven, ik wil enkel halftijds werken (op deze moment toch, misschien dat dat ooit nog veranderd, vou'll never know).

Dus ja, ik voelde me genoodzaakt om mijn werk op te zeggen. Als daar geen halftijds mogelijk is, kon ik daar niet blijven werken. Hoe spijtig ook, want het was echt wel een fijn werk en een goeie werkgever! Zij wilden mijn ontslag niet geven, dus moest ik het maar doen. In overleg met mijn werkgever, eindigt mijn contract dus na mijn borstvoedingsverlof (en dat is op 12 oktober).

En dan heb ik helemaal niks, want als je zelf je opzeg doet, heb je nergens recht op. Ik zal dus maar extra lief zijn tegen 't ventje de komende maanden :p.

Maar dat betekent dus dat ik stillekesaan op zoek ga naar een halftijdse job...Zo heel stillekesaan, want mijn hart breekt als ik nog maar aan de dag denk dat ik onze Lukas ook effectief ga weg moeten doen...

Wordt vervolgd...