opa jarig!

Gisteren was opa jarig. En daarvoor mochten we lekker gaan smullen in den Lavaar. Werner en Amelie waren om 17.30 vertrokken, Pauline en ik zijn nagekomen om 18 u. (Ze sliep nog om half 6)

Dat ons Amelie geen zittend gat heeft, wisten we al natuurlijk al langer als vandaag. Maar dat heeft ze daar nog maar eens extra bewezen. We mochten ze altijd gaan vangen. Ze heeft iedereen vergezeld tijdens hun WCbezoek. De gang naar buiten had een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Maar ze heeft zich erg goed geamuseerd. Wat is er dan ook leuker als mama of papa (of tantes of nonkels) die je altijd achterna komen.

Werner had ook iemand horen zeggen dat Amelie nu toch wel een mooi meisje was. Tja, en natuurlijk glunder je dan wel even van trots.

Pauline was de aangenaamheid zelve. Ik moet eerlijk bekennen dat ik daar aangenaam door verrast was, want ik had er wel wat schrik voor. 's Avonds als ze moe wordt, durft ze nogal eens beginnen zeuren. Maar nee hoor, ze heeft de hele tijd braaf op oma of opa's schoot gezeten, en tijdens het eten zat ze gezellig in de eetstoel, waar ze eerst een hele tijd zonder gêne onze buren heeft zitten aanstaren (die kleintjes kunnen zich dat nog permitteren he) en daarna heeft ze zich geconcentreerd op het labelke van haar knuffel (dat ik nadien dus kon uitwringen).

Aangezien we het eten pas hadden rond kwart na 7, was het 10 voor 8 toen we konden vertrekken, en ze was nog steeds met erg veel enthousiasme haar labelke aan het ontdekken. Normaal is ze dan echt niet meer te houden van moeheid. (besluit: we moeten meer weggaan met haar 's avonds ;)) Dus voor ons was het een geslaagd feestje!