het zeetje

Maandag vertrokken we weer richting Reigersnest, aan zee. De weersvoorspellingen waren zo en zo, maar we hadden er in elk geval zin in. En we mogen niet klagen over het weer, op 1 nachtelijke woeste storm en 1 dag met toch wel erg veel wind, hebben we het goed gehad! Geen regen overdag, dus dat was toch al erg goed meegenomen!

Amelie heeft gefietst, gefietst, gefietst! Ze heeft van mimi een ultralicht modelleke gekregen en daarop fietst ze als de beste. Kilometers ver reed ze...en niet opgeven, tis een straf madammeke, ons Amelie.

Pauline genoot er ook van, van de wandelingen, de aandacht, het speelgoed, het zand,...en de zee, waar ze dan ook maar met kleren en al ingedoken is. Ze was niet te houden! Wild werd ze toen ze de zee zag! Grappig, maar toch maar voor heel even, want de zon mocht dan wel schijnen, het waren nog steeds geen tropische temperaturen.

En Werner, die droomde ervan eens een vliegerke omhoog te laten! En jawel, het is hem gelukt ook nog! Hiep hiep hoi! Een nieuwe hobby erbij!

Het grootste euvel was ook weer deze keer de namiddagdutjes. Samen op een kamer slapen vinden ze reuzeleuk, en Amelie kruipt dan toch ook doodgewoon mee het bedje van Pauline in, de grootste lol hadden de 2 giebermeiden. Met als gevolg dat ze toch wel erg vermoeid raakten naar het einde van de week (zeker toen Pauline besliste elke dag nog wat vroeger wakker te worden *geeuw*)Gelukkig sliepen ze 's nachts wel.

De maaltijden de laatste 2 dagen waren ook wel wat moeilijker. Voor Amelie had ik alvast dé oplossing bedacht: een plakboek. Dat doet ze erg graag, en als ze dan gedaan had met eten, kreeg ze haar plakboek en was ze weer voor even zoet.
Nee, deze keer lag het bij smullertje Pauline. De eerste dagen waren geen probleem, ze at alles lekker op, en had meestal als laatste gedaan. Maar de laatste 2 dagen begon ze echt wel heeeeel moe te worden, en had ze ook koorts (de vermoeidheid in combinatie met de duik in zee en toch ook wel de wind, vermoeden we) en stonden de maaltijden haar niet meer zo aan. En als het juffer niet aanstaat, dan zal heel de zaal het geweten hebben...(ondertussen is ze al heerlijk terug bijgeslapen hoor!)

Maar we hebben genoten van de frisse zeelucht en onze tijd samen als gezinnetje, en kunnen er weer voor een tijdje tegen aan. Alhoewel de back-to-realityshock morgen wel weer zal doorbreken, als ventjelief terug gaat werken.