en onze kleinste...

Kijk snel, ik heb mijn ogen open!


om 2 seconden daarna over te gaan in slaapmodus...


mama, kijk eens diep in mijn ogen!

erop of eronder

Wie gaat voor de moeilijke weg, wat eigenlijk niet eens de bedoeling is om op te staan? Wie neemt het zekere voor het onzekere, en gaat de veilige toer op, zoals het eigenlijk zou moeten?


Waar kiest deze dame voor?


En waar gaat dit lachebekje voor?


Natuurlijk! Zo kennen we ze! Amelie klimt overal op en Pauline neemt toch liever maar geen risico's.

en de zussen?

We mogen ze nu natuurlijk niet vergeten te vermelden, he, die 2 grote zussen! Awel zij doen het ook prima. Ze blijven een overdosis energie hebben, maar daar leren we mee leven ;).

Naar broertje toe zijn ze ook absoluut niet jaloers, integendeel, ze zijn echt superfier op hem. Ik moet zeker zien dat ze de nodige tijd met hem kunnen doorbrengen, of ze zijn niet content.

Wel waren ze terug enorm vroege vogels geworden, en moesten we ze om 6 u regelmatig terug bed injagen. Tijd dus om onze konijnenwekker terug boven te halen, en eens zien of ze deze keer wel rekening zouden houden met het slapende konijntje. Vorige keer negeerde Pauline konijntje nog helemaal, maar deze keer blijven ze dus wel liggen tot het konijntje wakker wordt. Konijn wordt al wakker om 7 u, we moeten ze nu ook niet te lang wakker in hun bed laten liggen, of ze houden er weer geen rekening mee. Maar in elk geval, om 7 u begint het leven pas terug hier, en de laatste dagen was het zelfs al eens kwart na 7. (tijd om ons konijntje een kwartier langer te laten slapen? :)).

De laatste tijd spelen ze ook enorm fijn samen, eigenlijk praktisch de hele tijd. En dat is echt wel leuk. Natuurlijk maken ze ook enorm veel ruzie, op dat gebied zijn ze echt wel aan elkaar gewaagd. Pauline haar favoriet hierin is aan de haren trekken, Amelie vindt duwen leuker. En ook de truk om de andere te beschuldigen, hebben ze ondertussen helemaal onder de knie! Maar hey, ze spelen toch ook maar mooi samen ;)

Amelie is wel wat 'flauwer' de laatste tijd, en begint bij de minste aanmaning zwaar te wenen. Daar zal de nieuwe aandachtsverdeling waarschijnlijk wel mee te maken hebben.

En Pauline zit ook nog steeds volop in haar peuterpuberteit en test echt enorm uit hoever ze kan gaan. Ze durft ons zelfs al eens gewoon in ons gezicht uit te lachen, dus we zijn bij haar echt wel heel kort op de bal aan het spelen, of ze speelt met ons voeten. Ze is enorm wispelturig (of kijkt hoever ze hierin kan gaan?) en daar gaan wij dus niet op in!

Het is dus niet met zo'n rustig zoontje in huis, dat we het niet druk hebben. Daar zorgen die meiden wel voor ;). En natuurlijk mag hij dan wel rustig zijn, een baby heeft toch ook zeker zijn nodige aandacht nodig he (en nog veel voedingen die best nog wel lang duren.)

Toch gaat alles goed zijn gangetje. Ben benieuwd of ik dit nog kan zeggen als Werner terug werken is, want hij is nog altijd thuis en neemt toch een groot deel van de zorgen van de zusjes over!

Broertje heeft hij nog niet 'durven' verversen, omdat zijn navelstompje nog niet afgevallen is, tssss....Op dat gebied is 't ventje nogal nen flauwe ;).

Maar zo gaat het hier dus ten huize 'Daddy isn't the only man anymore'!

2 weekjes (2)

en hij weegt al 3,5 kg!

en hij heeft 's avonds toch ook wel zijn zeurmomentje

en hij blijft de liefste en schattigste baby!

de strijd der namen

Zoals jullie wellicht nog wel weten, hebben Werner en ik heel wat gepalaverd over de naam van onze zoon. Het was een zware bevalling, waar Lukas de winnaar van geworden is. Samen met nog een andere naam, haalde hij de eindstrijd, en zijn we toch voor Lukas gegaan. Aangezien Lukas op dit moment redelijk hoog in de namenlijsten staat, heeft dat ook zeker nog voor enige twijfel gezorgd, omdat ik dat liever niet had (en ik dacht ne originele naam gevonden te hebben *hmhm*). Maar ik vond Lukas echt wel mooi, Werner kon zich er ook achter zetten en ik vind hem goed bij Amelie en Pauline passen. Dus bij deze: LUKAS!

Werner droomt echter al sinds ons eerste van de naam Eppo. In ons palaver (man man wij kunnen toch wat zeveren en zagen tegen elkaar :p) of we al dan niet voor een derde gingen, heb ik zelfs ooit eens gezegd: 'maar als het nu een jongen is, dan moogt gij de naam kiezen' :o. (oeps)

Tja uiteindelijk heeft hij toch maar toegegeven (Eppo past nu toch echt niet bij Amelie en Pauline he??? :p) maar nu moesten we ons zoontje gaan aangeven, en moest de naam ingevuld worden...

Kreeg Werner het ludieke idee om Lukas ne tweede naam te geven (A & P hebben elk maar 1 naam), en die naam zou dan Eppo zijn. Zou hem toch zo'n beetje zijn goesting krijgen. (met de uitspraak 'als hij dan later Eppo mooier vindt, kan hij die toch nog kiezen'...)

Goh ik heb zelfs niet te moeilijk gedaan hierover. Belofte maakt schuld, niewaar? (een beetje toch, hihi)

En zo noemt onze zoon dus Lukas Eppo. Maar die tweede naam is gewoon een tweede naam die niet vermeld wordt, compris?

2 weekjes!

Het gaat vooruit! Lukas is vandaag al 2 weekjes oud! Ons ventje doet het nog steeds prima, al begint hij af en toe al eens wat meer wakker te zijn :p. Soms kan hij echt lang content wakker zijn, een andere keer begint hij meteen te zoeken en alles 'kusjes' te geven wat in de buurt van zijn mondje komt (nu niet om hem te pesten, maar ik vind dat altijd zo superschattig als hij dat doet :D) en af en toe durft hij zelfs al eens te zeuren!

Hij heeft net wat regeldagjes achter de rug, dan was hij wel wat onrustiger (ook 's nachts heeft hij me toen een nachtje van haf 2 tot 4 beziggehouden)

De grote zussen doen het ook nog steeds goed naar hem toe. Ze blijven hem graag op schoot nemen, aaien, de knoopjes van zijn pyama dichtdoen, de pamper in de vuilbak gooien,...Vorige week hebben ze wel een paar dagen enorm moeilijk gedaan, naar ons toe dan, dat we ze bijna buitengesmeten hadden :o. Maar ze hebben hun gelukkig toch terug een beetje herpakt, al blijven ze wel enorm druk (nu ja dat waren ze altijd al, alleen is het nu soms nog een beetje zoeken in combinatie met onze Lukas).

waterrobbedoes

In december is Amelie begonnen met kleuterzwemmen. Dit werkt telkens met een reeks van 10 lessen, en op het einde van die reeks moeten ze bepaalden 'dingen' kunnen om door te mogen naar de volgende reeks. Zo zijn er 5 groepjes die ze moeten 'doorzwemmen'.

Reeks 1 was piece of cake voor Amelie en zo mocht ze in maart door naar groepje 2. Groepje 2 had al iets hogere verwachtingen, maar ons Amelie is nu eenmaal een echte waterrat en doet met alles goed mee. Het echt onder water duiken is niet haar favoriet, maar ze doet het wel.

Amelie was 1 van de enige (stoef stoef) die zonder hulp in het water durfde springen. Het enige wat ze niet wilde doen, was een figuurtje van de grond oprapen. Maar voor de rest was ze wel geslaagd, en in september mag ze dus starten in groepje 3. Ze is dus gepromoveerd tot waterrrobbedoes!

op controle

Vandaag mocht ons Lukasje nog eens nagekeken worden door de kinderarts (die trouwens enorm knap is ;)). Lukas doet het -zoals we wel vermoedden- prima! Hij weegt al 200 gram boven zijn geboortegewicht, dus lang leve de wonderlijke mamamelk!

Hij slaapt 's nachts zelfs al iets té goed door (mijn excuses voor iedereen die met nachtbrakertjes zit) Hij heeft al 2 nachtjes van 23 tot 6 geslapen, en de dokter dacht dat het toch beter was daar terug een uurtje van af te pitsen. Ons slaapkopje.

Het is ongelofelijk wat een braaf en rustig manneke dat ons zoontje toch is. Ik ben er eigenlijk nog steeds niet goed van, na 2 wervelwindjes deze keer misschien toch een rustig boeleke? Enfin, zo is het puur genieten natuurlijk :)

1 week!

Of toch bijna! Morgen om 1.24 u is ons Lukasje al een week oud. Het gaat vooruit.

Ik had me voorgenomen deze keer, zeker omdat het de laatste keer is (alhoewel nog een broertje voor Lukas ;))echt te genieten van de zogenaamde 'kraamperiode'. De vorige keren heb ik dat eigenlijk wat te weinig gedaan. Bij Amelie frustreerde ik me maar dat ik niets gepoetst kreeg die eerste weken, en bij Pauline wilde ik zeker Amelie zo weinig mogelijk in de steek laten.

Maar nu wil ik toch van die laatste babyperiode zoveel mogelijk genieten. Dus koos ik alvast voor 'the full version' in het ziekenhuis (bij Pauline was ik vroeger naar huis gekomen). De meisjes waren erop voorbereid, dus hoopte ik dat ze daar wel mee om zouden kunnen. En awel, voor mij was het puur genieten. Een derde is nu eenmaal niet meer zo populair (den duts...) dus van bezoek viel het best wel goed mee. En alle vrije momenten kon ik Lukas bewonderen en knuffelen, en af en toe een dutje lukte ook. Ik heb de meisjes wel gemist, want een hele dag op die kamer lukte hen toch niet, dus ze hebben wel wat tijd bij de grootouders doorgebracht. Wel hebben ze elke nacht in hun eigen bed mogen slapen, dat wilde ik wel. Maar ze hebben de papa enorm uitgetest en vooral Pauline haar gedrag was niet zo simpel.

De eerste kennismaking met broertje was nu ook niet meteen het grootste succes, aangezien ze toen hun allergrootste kuren moesten boven halen. Je kent dat wel, op de grond smijten, zus slaan en van die toeren. Maar bezoekje 2 ging al veel vlotter, en het laatste bezoekje waren ze superzoet. Maar zij waren toch vooral blij dat mama en Lukas thuis kwamen en hebben zich dan *gelukkig* terug wat herpakt.

En wat zijn die 2 grote zussen toch zo trots. Amelie wil niet liever als de hele tijd broertje op schoot en Pauline komt er dan meestal ook bij zitten. Amelie wil ook met alles helpen, en in mate van het mogelijke betrek ik haar dan ook in zoveel mogelijk. Gisteren mocht ze met broertje gaan wandelen en dat maakte haar ook weer supertrots (voor eventjes dan toch, want zo'n koets duwen is toch niet zo makkelijk)

Broertje krijgt ook lekkere mamamelk. Dat gaat goed, op enkele gebruikelijke beginnersprobleempjes na, waar ik maar niet verder op ga ingaan, om gevoelige (lees: mannelijke) lezers te choqueren.

Maar tot nu toe, en we zullen wel zien hoe het verder verloopt, is hij vooral een heel rustig manneke. Wat een verschil met Amelie! Nu was Pauline die eerste 2 weken ook wel heel rustig, om dan enkel nog op de arm te willen, daarom dat ik nog niet te hard durf juichen. Maar elke rustige dag die we gehad hebben, hebben we dan toch ook maar gehad.

En zo lukt het me dus om inderdaad super te genieten van ons zoontje en ons voltallige gezinnetje toch ook. Dat Werner nog tot half juni thuis is, en we deze keer een kraamhulp hebben, helpt hier natuurlijk ook aan mee. Zij is vandaag voor de eerste keer hier geweest, en ze heeft al heel veel werk verricht. Al was het voor mij toch ook wel even onwennig om zo taken uit te delen.

Maar kortom, we zitten nog steeds grotendeels op ons roos wolkje te drijven, terwijl ik bij Amelie en Pauline toen toch al met babybluesjes te kampen had...

en trots dat ze zijn!

Hoe Lukasje op de wereld kwam

Bij de meisjes heb ik 2 gelijkaardige bevallingen gehad. Weeën begonnen 's avonds, 's nachts naar het verloskwartier gegaan en tegen de ochtend bevallen, bij Pauline nog iets vlotter als bij Amelie. Dus ik vermoedde dat het wel weer ongeveer zo zou gaan verlopen.

Maar ons zoontje wilde het toch anders doen. Dinsdagmorgen (12 mei) om kwart voor 7 brak mijn water. Ik vond het nogal sympathiek van hem dat hij mij eerst nog tot dan had laten slapen :). Dan heb ik mijn valies maar ingepakt, want natuurlijk had ik dat nog steeds niet gedaan, en heeft Werner de kindjes naar 't school gebracht. Ik had af en toe wel al eens een wee, dus belde ik maar eens naar het ziekenhuis met de vraag of ik nog even mocht thuis blijven of niet. Zij raadden aan om toch maar af te komen.

Naïef als ik was, ging ik er van uit dat die weeën wel snel gingen doorkomen, en dat ik dus op 12 mei mama zou worden van een zoon. Viel dat even tegen, ik heb daar trappen zitten lopen in het ziekenhuis, het begon maar niet, af en toe eens een verloren wee, maar dat was het dan ook. (Had ik dat geweten, was ik langer thuis gebleven hoor). In de namiddag zijn de meisjes dan nog even op bezoek gekomen (aangezien ik daar toch maar zat te zitten...). Dit scenario had ik niet ingepland, nu moesten de meisjes nog tot de volgende dag wachten vooraleer ze hun broertje zouden zien. Mimi zou bij hen blijven.

Rond 18 u kwam er dan eindelijk toch wat beweging, om dan om 22 u terug volledig stil te vallen. Dan hebben ze toch maar een handje geholpen en een infuuske aangehangen. De weeën kwamen toen wel door, maar in eerste instantie reageerde Lukas hier niet goed op en zakte zijn hartslag tijdens de wee altijd pijlsnel. Dan hebben ze een scalp op zijn hoofdje geplakt *zucht* zodat ze zijn hartslag beter konden volgen. Gelukkig herpakte hij zich zelf na een paar weeën.

En toen moest ik toch wel gaan toegeven dat zijn verjaardag niet 12 mei maar 13 mei zou worden. Het leek wel of hij echt persé 13 mei wou geboren worden, want pas vanaf toen ging het echt vlot. Om middernacht had ik 5 cm, en bereidde ik me alvast maar voor op nog een paar uur geduld.

Maar toen kwamen de weeën goed en snel door, en een uur later zat hij volledig klaar om geboren te worden. De gynaecoloog heeft het niet meer gehaald, en 1 perswee later was onze kleine lieve zoon daar! Het liefste zoontje dat je je kunt inbeelden :). En ik ben dolverliefd op dat kleine ventje :)

Lukas!

welkom kleine schat!

Ons zoontje Lukas is geboren op 13/05/2009 om 1.24 u. Hij weegt 3240 gram en is 50 cm groot.

moederdag is...

...'s Vrijdags 2 breed grijnzende dochters afhalen met een pakje in hun armen
...dit pakje absoluut niet mogen zien van oudste dochter, dus maar snel snel in de koffer leggen :-).
...Amelie hier over horen zeggen dat ze dat onder haar bed gaat verstoppen, maar dat ik dat daar zeker niet mag gaan zoeken.
...de papa dan maar, samen met de meisjes hun pakjes onder het bed laten verstoppen en genieten van het gegieber dat er mee samengaat.
...MOGEN UITSLAPEN!!!!!!!!!!!!!
...in de namiddag de kindjes er toch maar even aan herinneren of ze nu eigenlijk geen pakje hadden voor mama
...2 ontzettend trotse dochters die hun pakje afgeven.
...puur genieten dus :-)

39 weken!

Alé vanaf nu begint het echt spannend te worden! De grote vraag is nu 'wanneer wanneer wanneer zal ons zoontje beslissen ons gezinnetje te verrijken?' Ik word er helemaal nieuwsgierig van!

Nu ben ik wel het typetje dat zo rond de datum bevalt, dus ik vermoed ergens in de loop van volgende week (dit weekend zou ik graag nog overbruggen, maar door zo'n dingen te zeggen, blijft hij waarschijnlijk extra lang zitten? :p), maar het blijft afwachten natuurlijk!

Hij is wel wat naar beneden aan het kruipen (ik voel het serieus!!!) en mijn waggelpasje wordt minder sexy met de minuut, en mijn bekken beginnen ook wat tegen te steken, maar kom, voor 39 weken zwanger te zijn, fiets ik nog steeds met de meisjes naar 't school, dus klagen mag ik niet.

Gisteren heb ik alvast vervroegd mijn examen photoshop mogen doen, vandaag nog eventjes de laatste dingen 'shoppen' voor ons klein lief zoontje, zaterdagavond nog eens een uitje als koppeltje (want dat is dan weer even gedaan) en op zondag moederdag mag ik uitslapen (heel belangrijk ;)) En vanaf dan is mijne agenda LEEG!!!

Hoe zou een jongetjescreatie van ons er toch uitzien? Binnenkort zullen we het weten!

penisnijd

Ons zoontje is nog niet geboren, en onze meisjes hebben al een beetje last van 'penisnijd'. Ah ja want broertje, die gaat een piemeltje hebben, en dat hebben zij niet. Amelie gaf de zoektocht naar haar piemel al gauw op, maar Pauline wilde toch nog iets langer proberen om het tegendeel te bewijzen. Tijdens het eten ging broek dus af, stak ze poep bijna in papa zijn gezicht om dan luid te verkondigen 'kijk DAAR is mijn piemel'. (ik ben er op dat moment niet in geslaagd uit te leggen waar die piemel zich normaal gezien moet bevinden wegens *net niet slappe lach* zowel door papa zijn gezichtsuitdrukking als Pauline die zo schattig met haar poep stond te wiebelen)

Amelie is meer bezig over de grootte van de piemel. 'Babietjes hebben kleine piemels he mama, net zoals de jongens van mijn klas'. Goh ja. 'en papa's, die hebben heeeeeeeeeeeeeeeeeele grote piemels he mama' *geen commentaar*

mama's in de klas

Deze week is het mamaweek in het klasje van Amelie. Alle mama's die willen mogen dan eens een keertje een voormiddag mee komen begeleiden in het klasje! Daar zei ik geen nee tegen natuurlijk. En vandaag mocht ik dus bij Amelie in het klasje blijven :-).

Echt super om eens te doen! Het kringgesprek 's morgens, een activiteit mee begeleiden, het eetmomentje, de speelmomentjes, en het afsluiten van de voormiddag. Amelie vond het geweldig dat ik er bij was, maar deed gelukkig wel gewoon zoals ze anders ook deed. Zo kon ik haar eens in volle actie bewonderen. En ze trekt goed hare plan, ons meisje :-). Ze werkt trouwens heel zorgvuldig en nauwkeurig aan haar knutsel- en andere werkjes, en dat vind ik toch wel heel bewonderenswaardig. (nu niet om te stoefen, maar haar verfwerkje was 1 van de mooiste :o, of is dat nu eigen kind schoon kind ;-))

Maar 't is toch ook wel een bende bijeen, en een drukte. Heel verschillende karakters tussen de kindjes. Ook qua niveau heb je eigenlijk toch wel grote verschillen. Brave en minder brave kindjes.

Ik vond het heel fijn om te doen. Al was het toch ook wel supervermoeiend (de buik zal er ook wel voor iets tussen steken, en dan op zo van die kleuterstoeltjes gaan zitten :o)
Nog heel even genieten van de rust, vooraleer ik de kadees weer van 't school ga halen ;-)

38 weken en 3 dagen

En deze nacht dacht ik eventjes dat het van datte was. Ik ben nochtans geen vals-alarmspecialist, want de vorige 2 keren begon het effectief als ik een wee voelde. Of nee, als ik ver genoeg in mijn breintje zoek, heb ik bij Amelie ook wel eens een nacht voorweeën gehad.

Deze nacht had ik dus weeën. En meteen goed stevig. Zolang ik in bed lag. Als ik dan eens rechtkwam, stopte het ook. En om 3 uur 's nachts viel het gewoon terug stil. Met dank, want dan kon ik toch nog een beetje tukkebollen. Wernertje verplicht me dus nu straks mijn valies te maken :D. Deze nacht heb ik alvast wat handdoeken klaargelegd :p.

Deze morgen bleef ik wel zo wat rugpijn en weeërig gevoel hebben, maar niks speciaals.

Kwam goed uit dat ik vandaag nog eens op controle mocht bij de gyn. Ja, hij is een klein beetje naar beneden aan het duwen. Maar voor de rest was er nog niet veel te merken. Hij gokte in de loop van volgende week ergens (ah ja ik ook ;-))

Dus vals alarm. Anders zou het niet spannend genoeg zijn. Ik zei gisteren nog 'voorweeën, tis niet aan mij besteed'. Ik had beter gezwegen ;-)

Maar voor alle duidelijkheid, babyboy, ik heb deze week nog geen tijd om te bevallen, want heb nog vanalles op het programma staan, dat ik graag zou doen, dus gelieve je nog kalm te houden tot zondagavond. Vanaf dan mag je je gerust aanmelden :-). Met heel veel plezier zelfs!!

Oh ja de laatste 4 weken heb ik enorm veel gesnoept (er van profiteren zolang het nog kan/mag) en ik ben ochgottekes 1ne kilo bijgekomen. Dat verdient straks toch weer een ijsje met veel chocoladesaus!

38 weken!

en we blijven aftellen!!!!

Vandaag is ook de maand mei begonnen, dat betekent dus dat we gewoon volledig en helemaal in de geboortemaand van ons zoontje zitten! Spannend!

Minder spannend zijn de olifantenvoetjes waar ik de laatste dagen mee rondloop (veeeeel vocht...) en ook de rugpijn begint op te komen maar dat nemen we er ook weer maar bij :)