nog steeds ongewenst bezoek...

Het rotavirus heeft helaas nog niet ons gezinnetje verlaten...mijn maag was al een paar daagjes minder, maar vandaag is het dan echt doorgebroken...plezant is anders. En net nu de kindjes weer gezond zijn.

Amelie was dolgelukkig toen ze naar huis mocht. Woensdagvoormiddag was alvast de langste voormiddag ooit (we moesten wachten tot na het middageten om naar huis te mogen...)

Dinsdagavond mocht de infuus er af. Namiddag hadden ze haar urine nog eens getest en bleken er toch nog afvalstoffen in te zitten. Anders had de infuus er dan al afgemogen, nu nog niet. Wat een tegenvaller. Tegen de avond begon de infuuspomp (weet ik veel hoe dat heet?) constant te piepen. Darmpje verstopt. Verpleegster wilde het openspuiten (hadden ze nogal eens moeten doen) maar het deed pijn bij Amelie. Arm begon echt wel te onsteken na 4 dagen infuus. En toen hebben ze maar beslist het infuus weg te halen. Je kan niet geloven hoe gelukkig me dat wel maakte!

Woensdag betekende dus voor haar vrij rondlopen, en natuurlijk ging ze altijd richting deur (ze mocht echt pas van de kamer af als ze naar huis vertrok, pff) dus mijn creativiteit moest een hoogtepunt bereiken om haar te entertainen.

Na het middageten was het dan zover, papa arriveerde, mét zusje. Je had die 2 meiden moeten zien, zo dolgelukkig dat ze met elkaar verenigd waren. En het boze Amelietje veranderde meteen in de vrolijke meid zoals we ze kennen.

's Anderendaags kon ze niet meer stappen...na 5 daagjes ZH was dit voor de mama voldoende om een beetje te panikeren. Maar na 5 dagen vrij weinig beweging en er thuis meteen in te vliegen (zo kennen we ze ;) ) had ze zich waarschijnlijk geforceerd. Tegen de middag mankte ze nog een beetje, maar 's avonds waren de stramme spieren gelukkig weer vergeten!

Pauline heeft heel veel verdriet gehad toen mama en zusje niet aanwezig waren. Maar gelukkig is ze ondertussen terug het tevreden boeleke zoals ze was. Alleen de dutjes lukken niet altijd even goed meer, in paniek dat ze dan is (hysterisch brullen leunt meer aan bij de waarheid :s)! Zou ze schrik hebben dat we weer verdwenen zijn na haar dutje? 9 maand is daarvoor dan ook nog eens een gevoelige leeftijd...

Maar het avontuur is dus nog niet volledig ten einde. Mama's darmen zijn ook begonnen aan een zuiveringskuur. Nog heel even en we zijn er door...