is genoeg genoeg?

Zowel vrijdag als zaterdag ben ik de beentjes nog eens gaan strekken. Vrijdag had ik met een paar vriendinnen afgesproken, zaterdag was het dan het beruchte afscheidsfeestje van onze Rudi.

Zaterdagmorgen moest ik gewoon op voor de kindjes (met dank aan 't ventje die me toch 45 minuten extra gegund heeft :)), maar omdat ons eurootje plots viel dat we toch nog ne cadeau moesten zoeken voor Rudi, vloog de voormiddag om. Namiddag had ik nog afgesproken met een vriendin, dus dat ging ook vlot voorbij.

En om 19 u mochten de kindjes naar mimi en bompi. Amelie dolenthousiast. 'ik ga nu mijn spulletjes pakken en dan ga ik naar mimi en bompi. En ik ga daar een heel lange tijd blijven hééééééééééééé'. Het afscheid ging vlot. 'daaaaaaaaaag' riep Pauline luid en weg was zij. En Amelie volgde. Ze doen het super eigenlijk.

En tegen 20.30u gingen we dan naar de club. Tja het was eigenlijk een reünie van al wie er vroeger kwam, alle generaties door elkaar. Omdat het zo'n mooi weer was, bleven de meeste mensen buiten hangen (of was het nu omdat er een frietkraam stond? )

Rond middernacht begon ik té veel medelijden met de DJ's te krijgen (die stonden binnen te draaien voor 5 man), heb ik een paar vriendinnen meegesleurd en zijn we de dansvloer gaan onveilig maken.

Rond 3 u (oei, zo vroeg al? :p) was het kaarsje uit bij mij. Werner en ik waren met de fiets daar, maar ik had mijne fiets ondertussen al aan iemand anders uitgeleend om terug thuis te geraken. Toen Inge en Stefan toen toch vertrekten (al was Stefan nog heel hard aan het zeuren om te blijven ;)), ben ik maar bij hen in de auto gesprongen en werd ik netjes voor de deur afgezet.

Ventje, die ik altijd moet meesleuren om nog ergens naar toe te krijgen, was natuurlijk ondertussen op zijn opperbest, en bleef nog wel eventjes. Hij doet het keer op keer. Ik begin tenminste meteen te dansen. Meneer wacht tot ik mijn benen niet meer voel en dan schiet hij plots in actie. En gisteren was het niet anders.
Ach ja, hij was met de fiets en ik hoopte dat hij zonder kleerscheuren zou thuisraken.

En ja hoor, slechts een klein uurtje later, hoorde ik ventje de trap op bodderen. Ik ben toch maar eventjes gaan piepen hoe hij eruitzag. Goed eigenlijk. Maar dat hij straalbezopen was, kon hij toch niet zo goed verbergen. Alles wat hij in zijn handen had, viel (die vreselijke zwaartekracht terug) op de grond. Zijn sloffen, zijn schoenen, zijn GSM, zijn tandenborstel...Nadat ik hem een beetje uitgelachen had :o, heb ik hem alleen gelaten in zijn gevecht met de zwaartekracht, en ben ik terug in bed gedoken. Ik heb nog een paar plofjes gehoord, maar hij is in bed geraakt! Proficiat daarvoor!

En we hebben lekker kunnen uitroezen. Rond 1 u (whoppa) ben ik opgestaan, omdat ik dacht dat Werner al uit zijn bed was, maar die lag gewoon verder te snurken in de zetel. Om half 3 hield ik het echt niet meer van de honger, en heb ik hem toch maar wakker gemaakt en zijn we een pizza gaan eten.

En nu is het wachten tot de kindjes terug thuis zijn, want mimi heeft ze mee naar de speeltuin. Ze zullen wel een fijne tijd gehad hebben bij mimi en bompi.

En ventje is deze middag weer opgestaan met de boodschap 'never again' (voor de 800ste keer), en ik heb het er ook even mee gehad...Vanaf morgen worden we weer een tijdje (maar niemand weet voor hoelang) brave huismussen!