donderdag 9 oktober 2008

vergeetachtig of dement?

Als mijn hoofd niet vaststond, was ik het zeker al een paar keer kwijtgeraakt. Gelukkig staat dat toch wel redelijk vastgeschroefd dus tot op heden sleur ik mijn hoofd nog altijd mee. Andere dingen durf ik echter wel al eens te vergeten, Werner verwijt me soms een beetje te nonchalant te zijn (watte?) of heb ik gewoon een slecht kort-termijn-geheugen?

Nu ja, er (zijn) waren gelukkig zo een paar van die dingen waar ik wel attent op was. Zo was ik mijn bankkaartje nog nooit vergeten als ik geld ging halen uit de flappentapper. Tot 2 weekenden geleden. Het was vroeg op zondagmorgen, en ik moest gaan helpen op de tweedehandsbeurs. Nog snel wat geld uithalen, want ik had enkele mooie rokjes zien liggen om mee te nemen. 's Middags ontdek ik dat mijn kaartje ribbedbie is, dus dat heb ik mooi laten steken in de automaat. Lap...
Maandagmorgen krijg ik stipt om 5 na 9 een telefoontje van een eerlijk madammeke dat mijn kaart had gevonden en dat ik dat mocht komen halen. Eind goed, al goed, en ik had mijn lesje wel geleerd.

Zou je denken...Vorige zaterdag, deze keer ging ik helpen op de fuif, ging ik nog wat centjes halen voor het geval ik mijn drinken zelf moest betalen (wat dus niet het geval is ;)). Dinsdagmorgen pas merk ik dat mijn kaartje weeral ontbreekt. 'you must be kidding me'. Kaart weer laten steken. Meteen naar de bank gebeld of mijn kaartje daar uit de automaat verschenen was, want deze keer was ik niet opgebeld geweest door een eerlijk madammeke (dju). Die troela (ik druk mezelf nog vriendelijk uit) weet enkel te zeggen dat als er een kaart gevonden is die niet tot hun bank hoort (die nu failliet is, haha) gewoon naar de hoofdzetel van de desbetreffende bank wordt gestuurd, zonder ook maar 1 kleine moeite te doen om de naam ofzo te noteren (of een dag te wachten of die persoon dat wilt komen uithalen)
Zodoende weet ik dus NIET of die kaart ingeslikt is of toch weer door één of andere pipo uit de automaat is gehaald. Mijn (zwangerschaps)hormonen amper onder controle houdend, vertel ik dat onvriendelijk jufferke dat dat wel een zeer idioot systeem is, waarna ze me doorverwijst naar mijn eigen bank. Ik ben vergeten 'dank u' te zeggen voor deze doorverwijzing.

Ik bel dus naar mijn eigen bank, en die kunnen dat natuurlijk ook niet meteen nakijken, maar stellen voor om gewoon een nieuw kaart te bestellen. Na mijn beklag van het-idiote-systeem-van-een-domme-bank-waar-ik-nooit-nog-geld-ga-uithalen raden ze me toch maar aan ook CARD-STOP te bellen, want je-weet-maar nooit.

Nog even enkele domme vragen beantwoord vooraleer mijn kaart geblokkeerd werd (nee ik weet niet of mijn kaart 'verloren' of 'ingeslikt' is, dankzij je-weet-wel-wie'.)

Hopelijk heb ik deze keer wel echt mijn lesje geleerd.En anders steek ik het gewoon weer op zwangerschapsdementie, dat mag ik weer voor enkele maanden...

2 opmerkingen:

Unknown zei

Jij hebt tenminste nog een excuus ;). Ikzelf ben de laatste tijd ook heel vergeetachtig geworden, maar ik zal 't maar op de leeftijd steken *bloos bloos*

Kim zei

da's duidelijk zwangerschapsdementie!!

duidelijk!

;-)))