Sinterklaasfeest

Vandaag was het Sinterklaasfeest van de gezinsbond, en ik had de uitdaging aangegaan om beide dames in te schrijven. Toch met de bedoeling er ook een handje te gaan helpen, had ik aan ons mama gevraagd of ze me niet wilde vergezellen, kon zij de meiden in toom houden, en ik Sinterklaas ;). Mama sukkelt echter al een tijdje met haar gezondheid, dus die kon er niet bij zijn.

Ikke dus met die 2 alleen naar het feest, voorbereid op het ergste :o. Maar we kwamen in de zaal aan, en zijn meteen ijverig beginnen te kleuren voor de Sint. Natuurlijk hielden ze dat geen eeuwigheid vol, maar zijn ze gewoon braaf samen met andere kindjes beginnen te spelen, naar een verhaaltje gaan luisteren en nog wat gaan spelen.

So far so good.

Toen was de intrede van de Sint. 2 dochters die superbraaf op hun stoeltje bleven zitten, tot ze aan de beurt waren voor hun cadeautje en snoepzakje van de Sint in ontvangst te nemen. Op de schoot van de Sint gaan zitten was nu wel net iets te veel gevraagd, want oh mama, van dichtbij is die man toch wel een beetje eng.

Pauline mocht als eerste haar pakje en snoep in ontvangst nemen, en toen Amelie het podium opmocht, had kleine zus toch een grote snoepzak binnen te werken, dus die bleef wel braaf zitten. (de snoepzakken zijn daarna snel uit het zicht verdwenen ;))

En daarna gingen ze braaf verder spelen, terwijl mama ginder toch nog een beetje kon 'helpen'.

Zelfs na het feest, hebben ze braaf wat 'helpen' opruimen en toen konden we naar huis gaan.

En ikke supertrots op mijn 2 flinke dochters. Ja hoor, het hoeven niet altijd zweet- en stressverhalen te zijn :).

keuken-avontuur (2)

Nee hoor, ik kan nog niet juichend komen verkondigen dat er een splinternieuwe keuken in mijn huis staat te pronken, die volledig af is, maar ik kan al wel komen zeggen dat het wel al een beetje op een keuken begint te lijken :D

We zijn gegaan voor een keuken met veel schuiven (da's beter voor de rug :D) maar dat maakt al heel wat extra werk. Al die schuifkes in elkaar klikken, ik kan het ondertussen als de beste.
De kastjes en schuiven in elkaar zetten ging nog wel redelijk vlot, maar die dingen vastzetten lukt blijkbaar iets minder goed. Maar ach ja, we komen er wel!



ons 'schier'eiland. Kookplaat komt hier op.

De Tuin

Zondagvoormiddag zijn we naar een theatervoorstelling geweest, voor de leeftijd van 1 tot 3 jaar. Voor die leeftijd vind je dat niet zo makkelijk, dus toen ik dit zag, heb ik geen seconde getwijfeld om hier naartoe te gaan.
De voorstelling ging door op het podium, waar iedereen, in een cirkel op een kussen mocht gaan zitten, de kindjes mochten op schoot. 2 vertellers stonden in hun magische tuin en zo gingen we door alle seizoenen. Het heeft geregend, gesneeuwd, de zon heeft geschenen, het heeft gewaaid. Er waren bloemetjes, vlindertjes, plassen, vogeltjes...Het werd op een erg leuke, interactieve manier gebracht en die twee meiden van ons waren echt de hele tijd gefascineerd. Ik heb eigenlijk gewoon genoten van de gezichtjes van mijn meisjes.

En voor 1 keer kan ik zelfs zeggen (en dit is erg zeldzaam ;)): mijn meisjes waren het allerbraafst van allemaal (hihi :o)

Maar onze dames genieten dus al eens van een portie cultuur!

keuken-avontuur (1)

Dit zou ooit een keuken moeten worden...

de beginnende kastjes...


kastjes in elkaar steken, en kastjes in elkaar steken en...


dit moet nog in de keuken...


en dit, doosjes, allemaal doosjes...


mum in actie


Dit begint zowaar al een beetje op een stukje keuken te lijken


de beginnende schuifjes


Conclusie: er is al veel gebeurd, maar er moet nog vee-heel gebeuren
*keukenstress*

verkleedfestijn

De meisjes hebben van een collega van ons mama een deel verkleedkleren doorgekregen (met dank!). Dat leidt natuurlijk tot leuke verkleedpartijtjes en nog leukere foto's!

Of hoe guitig dat mijn 2 dochtertjes toch zijn! :)

Wat is dat toch met kinderen?

* Het is veel fijner om hangend of staand of in eender welke acrobatenhouding aan tafel te zitten, dan gemakkelijk op je poep.

* Speelgoed is helemaal niet zo interessant om mee te spelen, maar om door het hele huis te gooien, ja dat wel!

* Om 4 u 's morgens je opeens zorgen maken dat je je lippenstiftje (jawel juffer Amelie heeft last van droge lippen) kwijt bent, terwijl je dan zalig zou kunnen liggen slapen.

* Om half 7 's morgens roepen dat je kaka hebt gedaan (de eer is voor Pauline deze keer) in de hoop dat je uit je zalig warm bedje wordt gehaald, ipv nog lekker een uurtje door te pitten (ze heeft 1 keer effectief toen kaka gedaan, en sindsdien probeert ze het elke morgen opnieuw, alleen volgt de kaka niet zoals ze wil...)

* Als mama aan het telefoneren is, is er niets leuker dan zo hard mogelijk te roepen, of op iets beginnen te kloppen (al dan niet de zus)

* Heel ijverig willen helpen als mama aan het stofzuigen of aan het afwassen is (zodat het 10 keer langer doet) maar als mama vraagt om te helpen opruimen, plots niet meer zo graag willen helpen.

* Zeuren voor speldjes in je haar, zodat je ze er na 2 minuten weer kunt uithalen (en liefst nog kwijt leggen)

* Zeuren achter eten, en als er effectief eten op je bord komt, er geen hap van willen eten.

* Vragen voor een liedje te zingen, en als je dan begint te zingen, de melding krijgen 'niet zingen, mama'

* Zeggen dat je moe bent, en toch nog 3 keer je bed uitkomen voor weet-ik-veel-wat.

*...

Sinterklaas kapoentje

Sinterklaas is weer in't land. En Amelie is deze keer helemaal in de ban.
'Als ik dieje (al wijzend op een tekening van Sinterklaas) zie, vraag ik een prinsessenkleedje'. Ben eens benieuwd of ze effectief nog 1 woord gaat uitbrengen als die goede man effectief voor haar staat.

Het schoentje is ook al eens klaargezet, met een worteltje in. Amelie was 's anderendaags totaal verontwaardigd dat de Sint die wortel toch wel had meegenomen, zeker (die man heeft lef!). De uitleg dat het voor het paardje was, deed haar niet veel. Telkens als ze nu de tekening van het paard van de Sint ziet, merkt ze op 'die heeft onze wortel opgegeten he!'

Maar ze kijkt alvast uit naar de komst van de Sint. En de mama vraagt zich of zij ook braaf genoeg geweest is voor een cadeautje (wat denk jij, papa?)

enkele fotootjes

Voor binnen vind ik het niet zo makkelijk om duidelijke foto's te maken. Toch 2 pogingen, om een ideetje te krijgen.

keuken


living


de buitenkant

zijkant


achterkant


voorkant

over verbouwen enzo

Al lang niks meer over gehoord, maar jawel, we zijn er nog altijd mee bezig, met die verbouwingen. En niet zo'n klein beetje.
Met het bestellen van de bedden van de meisjes, is er in mijn koppeke plots mijn geduldsheidsvezeltje geknapt, en nu wil ik dus eind dit jaar nog verhuizen. Werner heeft verlof tussen kerst en nieuwjaar, dus dat zou ne schone moment zijn. Het is eigenlijk altijd de planning geweest eind dit jaar te verhuizen, dus waarom daar niet naar streven (Werner schoof die deadline altijd maar stillekes op, maar dat was dan zonder 't vrouwtje gerekend ;)

In principe is het te doen, al zullen we nog even moeten doordoen.

Wat moet er nog gebeuren?
* plintjes invoegen (wordt gedaan)
* douche invoegen (wordt gedaan)
* de chauffages ophangen (doen we zelf)
* in 2 kamers een ondervloer maken en daarop laminaat leggen (doen we zelf)
* de laatste dingskes van de electriciteit (deel wordt gedaan, deel doen we zelf)
* de deuren opschuren, verven en ophangen (doen we zelf)
* de vroegere wasplaats, die nu dus berging wordt, opnieuw verven (doen we zelf)
* er moeten (doeme toch, over het hoofd gezien)nog 2 gaten geboord worden voor verlichting. (doen we zelf)
* de keuken in elkaar steken (dit bezorgt me nu al nachtmerries) (doen we zelf)
* en gordijnen bestellen ;) (doen we zelf)

Dat moet te doen zijn!
Het knutselpakketje, ook wel keuken genaamd, is gisteren geleverd. Hier staan nu dus ongeveer zo'n 8 miljoen (ok het kan zijn dat ik een beetje overdrijf) op ons te wachten om in elkaar te steken. Werner hoopt het op 4 dagen in orde te hebben, maar het pessimistje in mij (ja ik heb vele kantjes) heeft daar toch wel een beetje schrik voor.

Maar als we nu even doordoen, en doorbijten, zou dat in principe (ik hoop het echt!) moeten lukken. Ik heb alvast een schema opgemaakt, waarop ik alle dingen ingepland heb, en als we ons daar -naarmate van het mogelijke- aanhouden, is het te doen. Dat lijstje hangt dus nu te pronken in ons keuken.

Eergisteren is ons frankske ook wel gevallen, dat we de eerste tijd toch wel heel kaal gaan zitten daar beneden. De meeste meubels zijn indertijd, met onze verhuis naar boven, naar de kringloop gestuurd, omdat we er gewoon geen plaats voor hadden. Dus die klein beetje meubels die we nu nog hebben, daar zullen we het mee moeten doen, want ons geld is echt wel op...Ach ja ooit komt dat ook nog wel in orde!
Als we maar kunnen verhuizen...

to be continued...

prinsessenkamer (3)

De prinsessenkamer van onze meisjes. De 24e december is 't dus zover. Ne woensdag. Het weekend daarvoor gaan we de kamer al leegmaken, want we zouden de vloer nog willen afbeitsen en insappen. Misschien moet die eerst nog een beetje opgeschuurd worden.

Het zal dus een rommelboeltje worden, de dagen erop, want al de spulletjes die nu op haar kamer gepropt worden, moeten ergens anders staan. Al hoop ik dat het speelgoed tegen dan voor een groot deel al naar beneden versast kan worden.

En dan was het natuurlijk denken waar ons Amelieke die paar nachten moest slapen, ze kan moeilijk daar gaan liggen als de vloer pas bewerkt is. In de living leek ons niet zo'n goed idee, want dan konden wij 's avonds niet meer in de zetel hangen (al zal dat er die periode waarschijnlijk niet inzitten, wegens laatste lijn richting verhuis). Dan had ik het schitterende voorstel, Amelie maar in papa haar bed te laten slapen en ventje in de zetel. Maar dat vond ik dan weer zielig voor 't ventje (jawel af en toe heb ik compassie met hem ;)).
Dus nu gaan we haar matrasje maar bij ons op de kamer leggen, en mag ze daar slapen. 't Is maar voor een paar nachtjes he (en ventje en Amelie kunnen eventueel nog wisselen, indien nodig)

't Zal gezellig worden, heel het gezinnetje op 1 kamer.

prinsessenkamer (2)

Een hele tijd geleden alweer, waren we al eens gaan rondkijken voor bedden voor onze meisjes, en viel ons ons oog op dit.

Nu hadden we gezien dat er in Heerlen, naast de ikea, een vrij grote winkel was met enkel kinderkamers. Die wilden we (ik vooral :p) natuurlijk ook eerst eens gaan bezichtigen. We hebben ook al wat andere meubelwinkels bezocht, maar het spijt me, die kinderkamers vind ik zo vreselijk saai (dat komt ervan als je die lifetime-collectie ontdekt).

Maar na weken zeuren en zagen om eindelijk eens naar die winkel te gaan (ik wil concrete verhuisplannen!!!!!!!!!!!) kreeg ik ventje zaterdag eindelijk mee naar die winkel. Kindjes mochten fijn gaan spelen bij de mama van mijn metekindje, en zo vertrokken we richting Heerlen. Op enkele mooie kleerkasten na, zagen we dus niks naar ons goesting. Er stond wel een hemelbed, maar een lelijk (oeps). We waren vrij snel die winkel uit, en dan zijn we nog maar eens even den ikeeja binnengesprongen (als we dan toch daar waren). Daar hebben we al eens rondgesnuffeld voor kasten, waar we wel een leuk modelleke vonden, maar nu toch geen geld voor hadden, en zo waren we in een recordtempo uitgewinkeld.

Werner stelde toen voor terug naar fjord in Hasselt te gaan (waar ze die lifetime-collectie dus hebben) en daar zei ik geen 'nee' tegen. Konden we nog eens gaan kijken of dat bed ons nog wel aanstond.

Natuurlijk staat dat bed ons nog aan! Ik heb ook ginder eens gekeken voor kasten, maar ik moet zeggen dat die eigenlijk vrij 'simpel' zijn in vergelijking met hun leuke beddencollectie. Dus de kleerkastjes gaan waarschijnlijk van de ikea komen.

Nog eens bij de vriendelijke verkoper geïnformeerd achter de prijs (stel je voor dat het veranderd was :D) en daar zaten we dan. Werner vroeg eens hoe lang dat zou duren, als we dat moesten bestellen. Ze hadden ginder zo 2 bedden op stock, dus binnen een week kon dat geleverd en geplaatst worden! Ik begon al volop te dromen, maar gelukkig leeft er (ergens diep in mij) een realistje dat wist dat dat gewoon nog niet ging.

Vriendelijke verkoper zei dat we het dan maar moesten laten weten. Natuuuurlijk moest ik toch even vermelden hoe leuk het wel zou zijn als dat de meisjes hunne kerstcadeau zou zijn. Vriendelijke verkoper slaat agendaatje open op de 24e december, en zegt dat dat nu natuurlijk nog volledig vrij staat. Hij kan dan in de voormiddag langskomen, de bedjes mooi klaarzetten, en dan zou het perfect zijn als kerstcadeau!

Tja het enige dat ik toen nog gedaan heb, is eens heel eventjes vanuit mijn ooghoeken naar Werner gekeken, die nog een beetje zat te twijfelen (maar hij twijfelt nu eenmaal over alles :D)en toen heb ik gezegd: 'SCHRIJF ONS MAAR OP VOOR DAN!!!!!!!'

En voila, de bedden zijn dus besteld. *doet een vreugdedansje*. We wisten toch allang dat we toch voor die bedden gingen gaan, en uiteindelijk moet je toch de knoop eens doorhakken. Dit is iets dat Werner dus absoluut niet kan, en dus heb ik het maar voor hem gedaan :). Met veel plezier uiteraard :D

Maar dat betekent dus dat die bedden de 24e december ook effectief geleverd worden. We gaan nog niet verhuisd zijn naar beneden, wat eigenlijk eerst had gemoeten, maar de oplossingen broeden allang in mijn hoofdje.

En wees nu eerlijk, tis toch ne prachtige kerstcadeau he?

spaarcentjes

Onze meisjes hebben allebei een spaarpotje, waar af en toe al eens een centje in belandt. Nu had Werner het lumineuze idee de kindjes toch eens te leren wat spaarcentjes nu eigenlijk betekenen, en dat ze met hun eigen centjes iets leuks mochten gaan kopen (spaargeld zet je toch niet meer op een bank, in deze tijd he? :D)

Vandaag ging ik dat idee dus omzetten in een actieplan. De meisjes gingen superenthousiast hun spaarpotjes halen, maar toen ze hoorden dat we de centjes gingen tellen, ipv er gewoon terug in te steken, kwam al het eerste protest. Mijne uitleg (met handen en voeten) dat ze er een mooi speelgoedje voor konden kopen, werd duidelijk niet zo goed begrepen. Soit, uiteindelijk tot een compromis gekomen dat ze een deel van hun spaarcentjes terug in het spaarpotje mochten steken, en dat we met het andere geld naar de speelgoedwinkel trokken. Zo gezegd, zo gedaan, en de meisjes hadden toch wel het mooie bedrag van 20 € per kind.

Dan begon het grote avontuur. Naar de speelgoedwinkel waar ze zelf mochten kiezen wat ze wilden. Tja wat willen 2 meisjes van 2 en 3 jaar nu eigenlijk? ALLES wat in die speelgoedwinkel staat, natuurlijk. Al gauw lagen heelder speelgoedrekken in mijn kar, en moest ik de pretbederver zijn om te zeggen dat ze daar slechts 1 stuk van mee mochten nemen (en dat niet duurder mocht zijn dan 20 €). Pogingen (door mama) om alles netjes in de rek terug te zetten, ging gepaard met pogingen van de meisjes om zoveel mogelijk van de rekken te zwieren. En wie zou er nu het snelste zijn? Uiteindelijk toch ook weer tot een compromis gekomen, dat ze ieder 1 ding kozen (het eerste wat in de kar belandt was is het uiteindelijk geworden) en dat we dan zo snel mogelijk richting kassa spurtten.
Aan de kassa hangen natuurlijk van die heerlijke snoepjes, die ze toch ook weer niet kregen van de mama, zeker, maar we zijn veilig uit de winkel geraakt zonder kleerscheuren (en zonder snoepjes)

Een kruipende pony en een kruipende (enerverende) baby rijker, reden we naar huis voor avontuur nummer 3. Die dingen zijn altijd zo ellendig vastgemaakt dat ik zo'n half uur per stuk nodig had om dat los te krijgen, en dan liefst nog met 2 ongeduldige kinderen op mijn schoot. Maar ook dat is me weer gelukt, en daarna zijn ze zoet met hun aanwinsten gaan spelen. En de namiddag was om vooraleer ik het doorhad ;). Maar of het nu echt een stressloze namiddag was??

echootjes

Niet helemaal duidelijk maar hier kan je ons Billieke bewonderen

De eerste echo is toen ik 7 weken ver was, en de tweede, na een enorme groeispurt, op 12 weken. 't Is toch elke keer weer een wonder he.

al fietsend afzien

Doordat Pauline in de gips gezeten heeft, en daarna nog een hele tijd moeilijk kon stappen, ging ik ofwel met de auto naar school, zodat ik de buggy mee kon nemen, ofwel te voet met de bugy dus. (We mogen tot aan het klasje gaan, en ik had er geen zin in om ze de hele tijd te dragen, dus de buggy moest mee, en dat lukt met de fiets dus niet ;))

Maar nu stapt Pauline bijna terug helemaal zoals ze voordien stapte (als je goed merkt, zie je dat ze nog een beetje trekt met haar voetje, maar het stappen lukt echt al veel vlotter, zodat de buggy voor haar weer taboe is)

Dus gisteren dacht ik nog maar eens met de fiets te gaan. De meisjes supercontent, en ze wilden allebei in de fietskar (meestal gaat er eentje in de fietsstoel).
Ik ben dus net niet gestorven he...ik geraakte amper vooruit en volledig buiten adem kwam ik aan school aan. Ai ai, een kleine 2 maand niet meer met fietskar gefietst en 't is om zeep. Nu ben ik eentje die niet graag opgeeft, en bij het halen van Amelie, stond ik daar terug met fietskar (en Pauline ;)). Eentje in de fietsstoel, eentje in de fietskar en het lukte al weer iets beter.

Vandaag weer met het nodige gepuf en gezweet met de fiets naar school. Ook deze middag terug met de fiets gaan halen. Toen ik zo ongeveer halverwege mijn lijdensweg was, stopte er een auto. 'had jij een knuffel bij'. 'ja'.
'een aap?' 'ja' (ik voelde het al aankomen)
'ja die ligt een heel stuk terug op het fietspad.
*zucht*
Pauline had er niks beter op gevonden dan aap uit de fietskar te zwieren (ze was een beetje boos omdat zij in het stoeltje wilde, en het haar beurt niet was) en mama had dat natuurlijk niet gemerkt.

Maar alé, we zijn thuisgeraakt, en we hadden alles bij!

herfstvakantie

De herfstvakantie zit er alweer op! En zoals altijd, hadden we die weer lekker volgeboekt, zodat de vakantie voor de meisjes weer een plezier was.

Al begon het vorig weekend al meteen goed. Mama haar kaars was volledig op, maar gelukkig was papa alert genoeg om dit te zien, en zo heb ik gans het weekend in mijn bed gestoken (en het heeft me deugd gedaan). Papa heeft een fijne wandeling gemaakt, hen geïntroduceerd in de kunsten van origami, en op bezoek geweest bij nonkel Raf.

Maandag was het terug aan mama. Voormiddag mochten ze gezellig thuis spelen (lees: ruzie maken), en namiddag zijn we samen met Katrien en dochters naar de kinderboerderij geweest. Dat was supergoed meegevallen. Amber en Amelie hadden allebei hun fietsje bij, en ze vinden het fantastisch om samen rond te fietsen, Pauline verkoos toch nog de buggy, en Sienna bolde achterna met het loopfietsje (om regelmatig overkop te gaan). We hebben de geitjes eten gegeven, een wandeling gemaakt, en dan natuurlijk het obligate bezoekje aan de speeltuin.

Dinsdag was een thuisblijfdagje, omdat je toch ook zo 1 keer per vakantie gewoon moet thuisblijven. Maar we hebben het gezellig gemaakt. Alle gezelschapsspelletjes zijn aan bod gekomen, en namiddag hebben we de klei uitgehaald, ook altijd een voltreffer.

Woensdagnamiddag was het speelgroep, en donderdagvoormiddag zijn we naar pretland geweest. Dolle pret. In de namiddag zijn ze bij oma mogen gaan spelen, omdat ik naar de RVA ging (die dus niet werken in de namiddag blijkbaar, vandaar dat ik maandagvm terug mocht) en op babybezoek. Ik heb een klein schattig meisje van 2 dagen oud een pampertje mogen verversen en een flesje gegeven (en ja ik kon het nog. Al was het de eerste keer dat ik zo'n kleintje de fles gaf, want hier heb ik altijd borstvoeding gegeven)

Vrijdag stond er nog zwemmen op het programma.

Zaterdag hebben we er een extreem luie pyamamdag van gemaakt, en speelde de TV de hoofdrol (oeps, we steken het op het slechte weer).
Zondag mochten we nog op bezoek bij vrienden, en zo zat de vakantie er alweer op.

Amelie was deze morgen trouwens superblij dat ze terug naar het klasje mocht, en Pauline heeft haar zeuren hervat van voor de vakantie, omdat ze nu geen zus in huis had om ruzie mee te maken. (het wordt tijd dat Pauline ook naar het klasje mag, we tellen af: nog 3 maanden!)

12 weken 3 dagen

Vandaag ben ik exact 12 weken en 3 dagen ver. Hèhe, dat eerste trimester zit er alweer op, en ja het is snel gegaan, heel snel zelfs. Het goede nieuws is dus ook dat de risicoperiode er weer op zit, en we nu toch wel met een geruster hart durven aftellen naar 15 mei.

Vandaag stond de (voor)middag volledig in het teken van Billie. Ik heb namelijk heel wat papierwerk te regelen, voor mijn zwangerschapsverwijdering in orde te brengen, en mocht dus om half 9 deze morgen al in Hasselt zijn, om bij de arbeidsgeneesheer te komen. Dokter kwam om 10 voor 9 binnenwaaien, en om 10 na 9 stond ik terug buiten. Tijd om naar huis te rijden, want om 10 u mochten we voor onze 12weken-echo gaan (joepie!).
Dus ventje en Pauline gaan uithalen, en zo mochten we nog eens gaan beebke kijken. Billietje doet het prima! Al zo'n 6 cm groot. Handjes, voetjes, alles is aanwezig. Ook de nekplooi was ok. Wel een tammeke, deed absoluut geen moeite om wakker te worden, hoeveel moeite de dokter (of ik, ik heb mogen hoesten en draaien...) ook deed. Uiteindelijk -als het dan echt moet- toch eens eventjes met de handjes gezwaaid. Ach ja, 't is eens iets anders als actieve kinnekes he.
Maar alles verloopt dus zoals het moet, en we zijn weer gerustgesteld!

Na de echo mocht ik terugbollen naar Hasselt (ervoor lukt helaas echt niet meer), want dan moest ik nog bij de RVA zijn. Daarna doorgereden naar mijn werk, voor daar de papieren in orde te brengen, en dan nog door naar de ziekenkas.

Gelukkig was 't ventje thuis vandaag, zodat Pauline niet al die dingen mee hoefde te doen.

Ik ga nog wat nagenieten van mijn echooke.

Billie

Je kent dat wel, tijdens een zwangerschap he. Het voortdurende moet-ik-nu-hij-of-zij-zeggen-dilemma, en als je dat 1 van de 2 durft uitspreken, zitten ze er boeink op 'ah tis dus een jongen/meisje'

Nu hebben we al beslist dat we het deze keer gewoon gaan zeggen. Al was het maar voor ons Amelieke. Ze wil persé een broertje. En aangezien Amelie sowieso goed op voorhand moet weten wat er te gebeuren staat, gaan we haar ook op voorhand het geslacht vertellen. En van haar kan je niet verwachten dat ze dat nadien nog eens 20 weken gaat verzwijgen, dus vertellen we het deze keer maar aan iedereen. Hopelijk geeft onze kleine uk zijn/haar (zie je, daar gaan we weer) geheim prijs op 29 december, want dan hebben we onze 20weken-echo. Zou een mooi eindejaarsgeschenkje zijn.

Maar om het praten/schrijven dus iets minder moeizaam te laten verlopen, hebben we een voorlopige werknaam voor ons boeleke, en dat zal dus 'Billie' zijn. Billie kan, volgens onze bescheiden mening, zowel voor een jongen als een meisje, en het zal later nooit een Billieke worden, dus nu voor de volgende periode krijgt Billie dus de naam Billie. Dus als ik het over Billie heb, heb ik het dus over onze kleine, lieve, schattige buikbaby. 't Is maar dat je onze gedachtengang kan volgen...