zondag 21 september 2008

barstje in het beentje

We zijn net terug van een weekje vakantie. De vakantie is goed geweest, op 1 voorval na. We waren maandag in een speeltuintje, als Pauline plots van een speeltuig afvalt. Ik stond er vlakbij, maar was niet op tijd om haar te vangen :(. Ze viel aan zo een gevlochten net, waar je kan overkruipen, en ze is er met haar voetje in blijven hangen (een geluk bij een ongeluk, want anders was ze met haar hoofd recht naar beneden gevallen, en we willen er niet aan denken wat er dan gebeurd zou zijn...)

Haar voetje bleef er dus in hangen, en haar beentje heeft een schok gehad. Ik zag meteen aan haar beentje dat dat verwrongen moest zijn, en heb haar er uit gered. Ze weende, maar eigenlijk was ze best vrij snel getroost.

Pauline gaf meteen aan, dat ze er niet op kon stappen. We konden echter niet veel aan het beentje zien, het leek een beetje blauw aan haar knie, maar dat was het. 's Avonds wilde ze er nog steeds niet op stappen, en heeft Werner toch maar eens naar de huisarts gebeld. Zij adviseerde de nacht af te wachten, en als ze er 's anderendaags nog niet op kon stappen, toch maar langs het ziekenhuis passeren.

Ze heeft flink geslapen, maar 's anderendaags kon ze absoluut nog niet op haar beentje staan. Dat deed pijn. Dus vertrokken wij richting Tongeren (het dichtsbijzijnde ziekenhuis waar ze nederlands spreken, wat we toch wel graag hadden, ons frans is helaas niet zo goed. ), het was een uurtje rijden.

Daar hebben ze eerst een foto en een echo genomen van haar heupje, omdat er gedacht werd dat dat ontwricht was. Daar was niks aan te zien. Toen passeerde de orthopedist die meteen zag dat er iets was aan haar linker-onderbeentje, dus mochten we nog eens terug voor een foto van haar beentje.

Op die foto was duidelijk een barstje te zien recht onder haar knie. En dat betekende dus gips, van aan haar voetje tot recht onder haar bil...en dat voor 4 weken.
Na de gips aan te brengen, was Pauline haar eerste reactie 'uitdoen', maar ze heeft zich er dan toch meteen bij neergelegd.

Ze gaat er ontzettend flink mee om, ze neemt het ook goed aan dat ze nu niet mobiel is. Ze sluipt/kruipt het hele huis door, kruipt zelf de zetel in en uit. Ze trekt haar plan. Ze legt zich er bij neer dat ze niet kan rondstappen, niet in een speeltuin kan spelen, zonder de hulp van mama en papa. 't Is een heel flinke meid!


3 opmerkingen:

inge zei

Oh zielig zeg. Hopelijk is het na 4 weken ook helemaal genezen. En ja, als ze op haar hoofdje gevallen was, was het misschien veel erger geweest!

Katrien zei

ocharme Paulien. Verwen haar nu maar!

Kim zei

Dikke knuffel aan jullie flinke meid!