dinsdag 9 september 2008

moei u nie!

Mijn dochters, 't zijn er 2 met een handleiding. En de mama houdt zich elke dag bezig zich te verdiepen in die handleiding. Als mama (en papa) weet je toch wel het best hoe je met je eigen kind moet omgaan, niet? Of zie ik dat verkeerd?

Amelie heeft bvb heel veel structuur nodig. Kordate aanpak ook, of ze solt zo met je voeten. Je moet niet altijd onmiddellijk op haar eisen ingaan, ze moet leren dit op een betere manier te vragen. En als ze zich aanstelt, moet ze niet bemoederd worden. Dit klinkt streng, maar ze heeft het nodig. Dat weten wij ondertussen wel uit ervaring.

Pauline kan heel wispelturig zijn. Op 1 minuut tijd kan ze 60 keer van gedacht veranderen. Dan wil ze in de stoel, dan weer uit, en dan weer in. Dan wil ze gepakt worden, zelf wandelen, gepakt worden. Je kan hier niet in blijven meegaan, of het wordt een spelletje. Ze krijgt vaak nog 1 kans om van gedacht te veranderen, anders moet ze zich aan die keuze houden. Deze aanpak lijkt ons het beste, maar Pauline heeft er nog niet veel uit bijgeleerd (ze heeft enorm veel karakter!)

Waarom moeten andere ouders (ouders die mijn kinderen en mij niet eens kennen?) zich daar dan toch mee moeien? Ik moei me niet met hun aanpak, laat mij dan ook doen op onze manier, wat ons het beste lijkt.

Voorbeeldjes:
Pauline is weer op haar best. We zijn een gezellige wandeling aan het maken, als ze plots zin heeft om haar kuren boven te halen. Ze wil gepakt worden. Ik pak ze op, ze begint te zeuren, en wil neergezet worden. Ik zet ze neer en ze wil terug gepakt worden. Ik pak ze nogmaals, maar ze wil terug neergezet worden. Ik zeg haar duidelijk dat dit haar keuze is, en ze dus verder zal moeten stappen.
Dit is natuurlijk niet naar haar zin, en ze vertikt om nog 1 voet te verzetten en zet het op een luid brullen. Ik wandel alvast verder met Amelie, maar Pauline volhardt met te blijven staan. Komt daar een vrouwtje aangefietst, en ziet ons Pauline als het ongelukkigste kind ter wereld. Je ziet het aan haar blik, wie durft dat kind daar zo alleen te laten staan, zo hartverscheurend aan het huilen? Ze stopt en wil Pauline oppakken. Tja tot zover mijn aanpak, en moet ik ze toch maar gaan halen...

Amelie is in de speeltuin en wil in de schommel. Amelie is echter heel wild en geraakt een beetje over haar toeren. Ze roept luid naar me toe' ik moet schommelen NU! jij MOET duwen!' Tja daar ga ik niet op in, ik keer me om, en ze begint luidkeels te brullen. Er staat een mama en papa op toe te kijken. Mijn mama hoort ze zeggen tegen elkaar 'ocharm dat kind. Laten ze dat daar gewoon huilen en het mag niet eens op de schommel...'

En dan heb ik heel veel zin om te zeggen 'moei u nie!'. Je weet de achterliggende reden niet en je kent de aanpak niet die bij mijn kinderen passen! Ok, ik ben de supernanny niet, en ik maak ook fouten. Maar ik zie mijn kinderen graag, en af en toe moet je ook eens even hard zijn. (ik vertroetel ze liever hoor)

Hèhè, dat moest even van mij af. En dat wil nu niet zeggen da ge niks meer tegen mij en de kinderen moogt zeggen he :p. Zo'n moeilijke ben ik echt niet, hoor.

5 opmerkingen:

inge zei

"Het moest de mijne zijn!" Hoe vaak heb ik dat al gehoord. "Geeft die maar eens een weekske met mij mee!". Ze mogen ze hebben hoor, na 24 u brengen ze ze terug ;o)

Inderdaad, mensen hebben hun niet te moeien. Ze weten niet wat het verhaal is bij dat kind.

Moeilijk!

Lieze zei

Heel herkenbaar. Iedereen denkt het altijd beter te weten. En bij hen "zou het geen waar zijn". Jaja, tegen dat ze effectief er voor staan.
En ook al meer dan eens bemoeizuchtige mensen terecht gewezen.

saskia zei

kende het verhaal nog van grote stoere broer die geen tennisracketen kreeg???

ik ken maar la te goed het gevoel dat er rond hangt....ik ben dan ook een mama die naar een andere mama in de carrefour knipoogt als die andere mama haar kleine kuren heeft....veel succes,ge gaat het waarschijnlijk nog regelmatig mogen horen

saskia zei

raketten,dus

Kim zei

ik heb dat gevoel ook al ontdekt (en hij is nog maar een baby) ...

je doet dat goed, dat moet je onthouden ;-)