dinsdag 17 februari 2009

Over India en klasjes

Maandagmorgen was het toch wel heel spannend. Zouden de juffen terug zijn? Nee hoor, Amelie haar juf is nog steeds ziek, maar het was vooral de andere juf die terug moest zijn, want Amelie heeft daar niet zo'n problemen mee.

En ja hoor, Pauline haar juf was wel terug. Mijn hart maakte toch meteen een vreugdesprongetje. Al begon ze toch terug te wenen, toen ze haar jasje uitdeed. Overgeleverd aan de juf, want ik kan daar zelf niet zo goed tegen. Maar ze zou zich meteen herpakt hebben als ik weg was, en ze doet heel flink mee.

En deze morgen ging ze weer, zoals ze ging voor het fiasco van vorige week. Content, en meteen spelend! Oef!!! Ik zou nu aan de juf willen vragen om niet meer ziek te worden, maar dat kunnen we niet maken, zeker? ;-)

Ondertussen heb ik er al 2 nachtjes alleen op zitten. En ik moet bekennen dat ik slaap als een roosje. Ik ben vrij moe, dus dat helpt wel :-D. En ik lig er al 2 avonden op rij flink op tijd in, dus dat doet ook wel eens deugd!
De meisjes waren gisteren erg flink, en tellen samen met mama af tot papa terug komt (nog ... nachtjes slapen, en als Amelie terug naar de turnles gaat, komt papa terug).
En ik heb gisteren voor de 2e avond op rij in de zetel gehangen, en naar een filmke gekeken. Of hoe we er toch het beste van kunnen maken!

Werner is toch wel erg onder de indruk van India. Ook wel confronterend. De armoede is vreselijk om aan te zien. Zij zitten daar in een poepsjiek hotel, en het bedrijf waar ze deze dagen vertoeven is voorzien van de duurste high-tech, maar als ze daar buiten komen, word je droef. Gewoon tenten gemaakt van lakens op de hoek van de straat, en dat moet je dan de woning van een gezin noemen...Vuil.
Het verkeer is ook een groot fiasco. 1 baan tarmak, maar daar rijdt iedereen als ne gek rond. Als het te traag gaat, gaan ze bvb gewoon het voetpad om, tussen de marktkraampjes om verder te rijden.

Maar naast deze confrontatie, en al de taken die ze op het programma hebben staan, hebben ze toch ook een beetje tijd voor ontspanning. Het was daar gisterenavond nog 28° en dan kan een terrasje ook wel deugd doen. Hij overleeft het dus wel ginder!

En wij, wij gaan verder met de dagorde van de dag :-)

2 opmerkingen:

Anoniem zei

En hoe red je het zo als tijdelijk alleenstaande mama. Ik denk dat je het wel voelt hé, dat je nu 1 paar handen minder hebt.

Kim zei

Je hebt het overleefd hé Sofie ;-) (ik had niets anders verwacht)

Geniet nu maar van het terugzien :-)