vrijdag 19 januari 2007

to tut or not to tut: that's the question

Werner en ik hebben er bewust voor gekozen onze kindjes geen tutjes te geven. Niet iedereen kan dat begrijpen...zeker niet als ze wenen. 'Geef dat kind toch een tut, de duts' durven de assertieve mensen wel al eens te zeggen. Wij zijn er dus geen voorstander van. Kinderen die niet tutten, leren hun gevoelens kwijt te geraken. Tutters worden maar al te gauw in het mondje gepropt als baby weent, en naar ons gevoel is dit niet juist (natuurlijk wil ik hier nu niemand mee aanvallen, aangezien bijna alle baby's een tutje krijgen)

Ons Paulinetje heeft een andere oplossing bedacht: de duim! Alhoewel ik ze nu ook weer niet een echt voltijds duimerke wil noemen (want echt veel doet ze het niet), want ze zit nu ook gewoon in haar zabberperiode, om te ontdekken hoe alles proeft. Alles wat maar in haar handjes terechtkomt, gaat rechtstreeks naar het mondje. (Papier wordt ook enorm gesmaakt, maar dat is natuurlijk niet zo ideaal, als je dan nadien allemaal natgezeverde stukjes papier uit het mondje moet gaan vissen...)

Maar het is enorm opvallend hoeveel reacties je krijgt als ze zien dat baby duim in mondje steekt. Onlangs had ik het er met een vriendin over, die dezelfde mening deelt als ons, en zij wist me dit door te mailen. Lees maar aandachtig ;)!

Er zijn kinderen die duimen of op hun vingers zuigen. Meestal zie je zo al iets bij de geboorte. Die hebben hun vingers eerder gevonden dan de borst. Waarom ze het doen? Kinderen zitten de eerste twee jaar in hun orale fase. Dat wil zeggen dat ze alles met hun mond gaan ontdekken. Vingertjes, handjes en duimen en soms ook tenen :) zijn heel spannend. Het proeft telkens weer anders, het komt zomaar voorbijgewaaid en het beweegt. Wat kan je nu spannender indenken? Het is een deel van hun leerproces.

De reclame voor tutters (bewust of onbewust) gaat ons proberen wijs te maken dat vingers slecht zijn en tutters beter. Echt wetenschappelijk onderzoek wijst andere dingen uit:
Op handjes zitten gezonde bacteriën die de mondflora gezond houden en dus weinig kans op tandcariës. Een tut is een goeie voedingsbodem voor allerlei verkeerde kiemen, ook voor schimmels. Dus, hoe vuil handjes ook zijn, ze zijn meestal veel gezonder dan een tut.

Doordat vingertjes bewegen en van stand veranderen gaan ze niet zoals een tut een constante zelfde druk uitoefenen waardoor de kans op misvormingen bij tutten groter is. Ik heb een paar jaar geleden een voordracht door een orthodonte gehoord op een congres in Insbruck. Zij heeft met beeldmateriaal laten zien hoe groot de schade van tutters kan zijn door cariës en misvormingen. Schokkend. Je kan misschien eens raad vragen aan een tandarts ook?

Een kind kiest zelf wanneer hij zijn vingers neemt, een tut wordt meestal in zijn mond gestoken door iemand anders en meestal wordt er geen rekening gehouden met het feit of het kind het nodig heeft of niet.

Wanneer een kind zijn vingers of duim gebruikt, moet hij die uit zijn mond nemen om te spelen. Daardoor komt zijn mond weer vrij om op verkenning te gaan naar andere dingen. Een mond is voor een kind het grootste leer-verkenningsmiddel dat hij heeft. Bij zijn mond horen reuk, smaak en gevoel en ook zijn ogen zitten vlakbij zodat hij de voorwerpen die hij naar zijn mond brengt kan zien, ruiken voelen en proeven.
Dat wil ook zeggen dat de totale dagduur dat een kind op zijn vingers zuigt veel korter is dan wanneer hij en tut heeft wat ook een belangrijke factor is in het veroorzaken van misvormingen.
Je moet ’s nachts niet naar hem toe omdat hij zijn vingers niet kan vinden :)

Het geven van een tut kan ook veel invloed hebben op borstvoeding.
Wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat kinderen met een tut statistisch gezien veel korter bv krijgen. http://www.babyfriendly.org.uk/guid_dum.asp
Hun manier van zuigen verandert, waardoor hij jouw op een heel andere manier prikkelt , waardoor ook de samenstelling van de melk verandert.
Dikwijls is het drinken aan de borst ook veel minder efficiënt, meer kans om zich te verslikken
De tut kan de signalen verdoezelen dat hij wil drinken
Je vruchtbaarheid komt ook veel sneller terug, en borstvoeding is als je een tut geeft geen betrouwbaar anticonceptiemiddel meer

Andere mensen nemen ook de beslissing wanneer een kind moet stoppen met zijn tut. Terwijl een kind dat op zijn vingers/duim zuigt dit zelf beslist, wat een veel gezondere zaak is.

Als je een kind zelf laat beslissen en je verhindert dat andere mensen (ook jullie zelf) commentaar hebben, dan ga je zien dat een kind tussen 2 ½ en 3 jaar spontaan die vingers/duim gaan loslaten. Vlak ervoor krijg je even een periode dat je denkt, help het wordt erger ipv beteren, maar zo zit een kind nu eenmaal in elkaar. Zo beslist hijzelf over zijn ontwikkeling en leert ook veel beter zelf voelen wat hij nodig heeft, zonder dat anderen daar voor hem moeten over beslissen, wat niet echt democratisch is.

Tips voor een gezond afscheid van vingers/duim
Laat een kind doen en bescherm hem tegen de buitenwereld die er commentaar bij hebben
Heb er zelf geen commentaar bij, respecteer zijn behoefte aan houvast
Ga zeker niet zijn vingers uit zijn mond trekken, dan krijg je juist de reactie die je niet wil en gaat hij zijn duim nog veel meer proberen te pakken en slaat de fase van afscheid over (te vergelijken met een hond die je zijn been wil afpakken), waardoor je creëert dat hij jaren doorgaat.

Nog een extraatje: foto’s zijn veel leuker zonder een grote tut erop waarachter nog een kindje blijkt te zitten :)

Dus vanaf nu wil ik dus geen commentaar meer als Paulinetje zalig ligt te duimen ;). Laat ze er maar heerlijk van genieten!

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Niet volledig akkoord met het afleren van duimen... ik was 11 en mijn ma 12 (jaar wel te verstaan he !!!) toen we echt het duimen moesten afleren, ik geef wel toe dat ik er enorm van genoten heb!
Ons Tibeke heeft een tuutje, ben ook niet super voorstander maar heb het hem wel gegeven toen hij in het moederhuis constant wou zuigen, ja ik heb zelfs een hele nacht met mijn pink in zijn mondje gezeten!
Hij krijgt zijn tuutje eigenlijk bijna alleen in zijn bedje of als ie ziek is!
En korter bortstvoeding zal hier niet echt waar zijn want hij heeft het bijna 13 maand gehad!
Dus zoals steeds... alles heeft voor- en nadelen, en laat jouw Pientje maar lekker genieten van haar duimpje!

Inge

fozke zei

Inge, dit is natuurlijk een onderwerp dat enorm voor discussie vatbaar is. Goh het duimen...ik denk inderdaad als het niet spontaan verdwijnt na een bepaalde leeftijd, dat men hier wel iets mee moet doen. Maar blijkbaar zou dit in de meeste gevallen wel vanzelf stoppen ( ik weet het nog niet, zo oud zijn mijn kindjes nog niet ;) )Ik wou vooral aantonen dat het niet persé 'slecht' hoeft te zijn als een kindje duimt, terwijl men op tutten geen commentaar heeft.
Ach ja, als schoonfamilie-in-spé moeten we al eens kunnen discussiëren he ;)

Anoniem zei

Tuurlijk wel Fieke,
mijn commentaar was ook niet slecht bedoeld hoor want ik heb daar enorm van genoten van mijn duim, er is inderdaad wel veel commentaar op gekomen en vandaar dat ik dan misschien liever heb dat er een tuutje is ;-)
Maar ik vind een kind van 5 bv. afgrijselijk als het nog een hele dag met een tuut rondloopt vandaar dat hier vrij snel overgegaan werd op een tuutje is voor het bedje... en dat kent Tibe al goed, hij gooit spontaan zijn tuut en zijn slaapknuffel in zijn bedje als zijn dutje voorbij is!

Maar ge ziet, we zullen dat goed kunnen vinden he... wij tweetjes... Lieke en Tibe ... dat komt goed ;-) geen dramatische schoonmoederverhalen bij de volgende generatie :-p

Groetjes Inge

Iris zei

Sofieke, je weet niet hoe dankbaar ik je ben voor deze informatie! Wij hebben ook een duimertje en krijgen er veel commentaar op. :'-( Zeker toen ze pas geboren was, maar ze doet het al van in de buik...zodus...we hebben wel eens een tut geprobeerd (zeer tegen onze zin, maar onder het arendsoog van mijn lieftallige schoonmoeder) maar Liesel spuwde ze direct uit en wil ze absoluut niet.
Zelfs zijn we ook voorstander van: je kind zal zelf wel weten wat goed is voor zichzelf!

Laat Paulientje maar lekker duimen als ze daar zin in heeft!

Trouwens, nog proficiat met deze blog. Jouw verhalen zijn soms hilarisch geschreven, ik zit hier vaak te lachen achter mijn PC.

Groetjes Iris

NIENTJE zei

Hey Sofie,

Ik vind dit ook wel eens leuk om te lezen...laat pauline maar lekker duimen!
Anaïs heeft ook een tijd een tut gehad, das allemaal begonnen in de kliniek...ik wist toen nog niet van beter en heb maar eentje gegeven...vond het ook wel schattig.
Maar Anaïs is nooit een fervent tutter geweest en toen ze 10 maand was heb ik hem gewoon weggelaten en ze vond dat helemaal niet erg.
Ik krijg ook soms wel reacties als ze eens zit lelijk te doen: "Hoe? heeft ze geen tut om haar te kalmeren?"
Bij een volgende probeer ik het ook zonder...in elk geval, ik vond het eens een mooie tekst om zo te lezen.