donderdag 5 juni 2008

de buisjes (2)

Verteld door Amelie ;)

Vandaag heb ik weer iets meegemaakt seh. Mama kwam mij deze morgen al heel vroeg ophalen. Ik zei toen meteen dat ik nog steeds geen lange oren had en dus geen prik nodig had (gisteren las mama een verhaal over een konijn dat een prik kreeg, maar ik ben geen konijn). Mama zei toen dat ik wel naar het ziekenhuis moest, maar dat mama en papa met mij mee gingen gaan. MAAR IK WILDE THUIS BLIJVEN. Of beter nog, NAAR HET KLASJE GAAN! Dat heb ik dan ook luidkeels geroepen! Toen ik dan nog hoorde dat ik zelfs geen boke mocht eten, vond ik het toch wel goed geweest.

Maar toen stond mimi daar plots ook, en kreeg ik toch wel een cadeautje van haar zeker. Knalgroene crocs en een mooi knuffelaapje. Oh, dat vond ik wel weer leuk, en mijn humeur was direct beter.

Toen bleef mimi daar om bij Pauline te blijven, en reden wij naar het ziekenhuis. Mama had speciaal de buggy meegenomen voor mij, en dat vond ik toch wel leuk. Na ons aan te melden, kwam een vrouw ons halen en die bracht ons naar de kinderafdeling. Daar lag nog een jongetje op de kamer en die was al tekenfilmpjes aan het kijken. Ikke meekijken dus. En toen nam die een stuk sjokolat uit zijn kast en begon die dat uit te eten en daar mee naar mij te zwaaien. Toen zei mama tegen dat jongetje dat ik niet mocht eten, en dat hij daar dus niet zo mee moest zwaaien (maar ze zei het wel heel lief hoor).

En toen gebeurde er vanalles. Moest ik zo'n raar slaapkleedje aan doen van de verpleegster. En die smeerde zalf op mijn handjes en deed daar een plakker op. En toen spoten ze nog wel iets in mijn poep zeker! (ik heb alles heel braaf ondergaan). En toen legden ze mij in bedje. En plots werd ik toch wel vrij moe. Maar aapje steunde mij heel goed en mama en papa waren bij mij en die waren heel lief voor mij.

En toen reden ze met bed en al weg!!! Een heel grote lift in en dan moest ik plots afscheid nemen van mama en papa. Maar ik was een beetje suf op dat moment. Toen de deur toe was, heeft mama een beetje moeten wenen van de emoties, maar gelukkig was papa erbij om haar te steunen (maar dit zag ik natuurlijk niet meer)

Wat er daarna gebeurd is, kan ik niet meer zo goed navertellen. Maar een tijdje later (een uur nvdr) reden ze me terug weg en daar stonden mama en papa al weer! Ik was al heel goed wakker, ah ja ik ben altijd een wakkere meid geweest he! Toen reden ze me terug naar de kamer. Tot dan heb ik geen kik gegeven, maar op de kamer vond ik het toch wel eens tijd om heel hard beginnen te wenen! Wat was er nu toch allemaal gebeurd zeg. EN DAT STOM ARMBANDJE MOEST UIT!!!!!!!!!!!!!! ARMBANDJE UIT ARMBANDJE UIT ARMBANDJE UIT!!!! En no way dat ik nog terug dat bed in ging, stel je voor dat ze me terug weg zouden rijden. Maar ik mocht gelukkig meteen bij mama op schoot, maar iets later wilde ik in de buggy (dan konden ze me makkelijker naar huis rijden)

Na een tijdje kwam de verpleegster eens kijken, en toen deed ze gelukkig dat stomme armbandje uit. Tja, kon ik daar al niet meer over zeuren. Ben ik maar beginnen zeuren dat ik naar huis wilde, maar mama en papa en die verpleegster zeiden maar de hele tijd dat ik wat moest rusten.

Tja, even later heb ik me daar dan maar bij neergelegd, maar ik wilde absoluut niet in bed. In de buggy mocht ik ook rusten. Tja, ik zal maar doen wat ze vragen zeker? Ik heb dan wel gevraagd om de buggy om te draaien, zodat ik naar de muur kon staren. Ik heb dus nen hele tijd in die buggy gelegen, ik voelde me ook wel een beetje moe.

Maar op een gegeven moment ben ik maar gaan rechtstaan in die buggy, ik verveelde me toevallig wel, hoor! En toen mocht ik een beetje water drinken, maar ik wilde FRUITSAP! En dat kreeg ik niet...hmhm toch wat een miserie.

Maar toen zei mama plots dat ik nog een pakje kreeg. Joepieeeeeeeee!!! Mama deed de gordijnen open en ik ben in een heel brede zetel gaan zitten. En daar kreeg ik een leuk blokje om te rijgen.

Toen kwam het jongetje terug binnen (die was ergens anders gaan spelen) en begon die met klei te spelen! En ik mocht meedoen! OK, ik begon het al wat plezanter te vinden.

EN TOEN KREEG IK ZELFS EEN IJSJE!!!!! Tof, tof, tof. En heel lekker ook!

En toen kwam er zelfs nog een clown binnen, en daar kreeg ik heel wat ballonnen van en een boekje. Zo vond ik het allemaal toch heel plezant.

Een zittend gat heb ik absoluut niet, en toen wilde ik wel eens op verkenningstocht gaan!!!! En ze hebben daar zelfs een speelkamer (moe, ikke??? waarom zou ik???)
En op die speelkamer stond een driewieler en daar ben ik dan meteen in de gang mee gaan rondcrossen.

En toen zag de verpleegster dat ik al zo vrolijk was, en toen mochten we zelfs al naar huis!!!!!! (had ik dat geweten, ik was eerder beginnen fietsen :D alhoewel ik me toch ook wel goed geamuseerd heb) Het was nog maar kwart voor 12 en zo zijn we nog gezellig bij mimi kunnen gaan mee eten.

Namiddag werd ik dan plots wel erg moe, en heb ik nog een heel lange middagdut gedaan (ik geraakte heel moeilijk wakker). 's Avonds kreeg ik WEERAL een ijsje, en ik heb nog een spel gekregen om ringen mee te werpen.

WAT EEN DAG HE!!!!






4 opmerkingen:

Marleen zei

amai amelie, wat ben jij een flinke meid geweest. een dikke knuffel voor jou en voor je mama, omdat zij toch ook wel flink geweest is he ;-)

inge zei

Fijn dat het zo vlot is gegaan!

De familie B-P zei

Goed gedaan meisje en je groene crocs zien er mega leuk uit!

Unknown zei

Blij voor jullie dat alles zo vlot gegaan is. Die groene crocs zien er idd heel leuk uit. ;)