Zondagnamiddagjes deel 2

Deze zondag keerden we dus terug richting vrienden. D, nog softer als ik blijkbaar, had ondertussen al aan haar kids beloofd een leuk uitstapje met z'n allen te gaan maken, dus een ijsjes-onderonsje zat er niet meer in (dat kan je die hoopvolle kids toch niet aandoen, he? ) Ik had het nochtans wel gedaan hoor, D!!! ;)

Dus gingen we er een gezellige uitstap van maken. En aangezien het weeral mooi weer was, wilden we graag met de fiets gaan. Na heeeel wat gepuzzel, was dit het resultaat.
D, met 1 kindje voorop, eentje achterop en twee in de fietskar. Werner en ik allebei op ne koersfiets (ikke met ne rok *aiai*) en W. op de ligfiets. De oudste zoon fietst al zelf. Aangezien de koersfietsen én ligfiets geen kindjes mee kunnen vervoeren, mocht D. dus 4 bengels in ene keer vervoeren. Ik heb nog voorgesteld om het ook te doen, maar ze durfde nie op ne koersfiets ;). We vormden wel een mooi stoetje.

We gingen naar het meer in Rotselaar. De ventjes waren eerst nog even geld afhalen, dus trokken wij al met kids richting meer. Amelie haar oogjes begonnen te glunderen, en ook petekindje zag het wel zitten. Naïef als ik was, stelde ik nog voor enkel pootje te baden, maar al gauw zat Amelie volledig in het water (jawel, we waren zo slim geweest de kleertjes uit te doen, en ze paradeerden dus met onderbroek in het water). Pauline moest eerst nog de schrik van het zandgevoel aan haar tenen overwinnen, maar daarna durfde ze ook het water in. Zij hield het wel bij pootjebaden, al moest ze net voor ze eruit gingen, nog net even haar pamper dopen in het water.

Daarna trokken we richting terras met speeltuintje. Omdat het ondertussen al behoorlijk laat begon te worden (oh jee mijn avondklok!!!) besloten we daar maar een pizza te bestellen. De kinderen amuseerden zich ondertussen kostelijk. Pauline kwam regelmatig aangelopen met de melding dat ze aan het spelen was, om dan vrolijk terug te keren!

Pizza liet even op zich wachten, maar hij smaakte wel voortreffelijk. Ondertussen begon mijn mama-verantwoordelijkheidsgevoel-van-ze-gaan-veel-te-laat-in-hun-bed-liggen enorm te kriebelen, en toen stelden W en D voor om maar gewoon bij hun te blijven slapen. Mijn mama-verantwoordelijkheidsgevoel heeft nog even in strijd gelegen met mijn impulsiviteit, maar de impulsiviteit heeft gewonnen.

Tja, dan nog maar een crèmeke erbij, en dan was het tijd om terug te vertrekken met onze bonte stoet!

Dan eventjes kindjes aan de lopende band het bad in, melkje, tanden poetsen. En dan konden ze gaan slapen. De drie oudsten lagen samen in 1 kamer, Pauline zou bij mij op de kamer slapen (Werner had het voorrecht om in de zetel te belanden, want ik kan niet in een 1persoonsbed slapen met 2 personen, mea culpa, I need my space!! :o)
Ze waren allemaal zo stikmoe, dat we ze niet meer gehoord hebben.

Nog even gezellig samen gezeten, en dan zijn wij ook richting beddebak gegaan. Werner is van daaruit gewoon naar het werk vertrokken deze morgen. Helaas waren sommige kindjes al vrij vroeg wakker, en mochten we al terug in actie schieten.

D en W moesten toevallig net in Limburg zijn voor een kraambezoekje, en zo konden ze mij naar huis brengen (ah ja ik stond daar zonder auto), hebben zij deze middag nog thuis mee gegeten, en heb ik Amelie namiddag nog naar school laten gaan.

Het was superplezant en heel gezellig, maar ik denk dat volgende keer toch het mama-verantwoordelijkheidsgevoel gaat winnen ;). Ofwel word ik oud, ofwel word ik saai ;)

Maar de kindjes hebben er enorm van genoten, en dat is toch wat telt!!!