ah zo doen ze dat :D

Extra mensen ronselen voor op hunne blogroll (had ik daar nog nooit van gehoord :D), dus da ding waar de blogs gelinkt staan. Ik denk dat al mijn lezers mét blog hier al vermeld staan, maar wie weet hoeveel geheime fans ik wel heb (of droom ik dat alleen maar :D) Dus wie graag nog in mijn wall-of-fame wil staan, mag dat gerust even vermelden. Inge, ik aap je schaamteloos na

En mag ik jullie er dan ook nog eens herinneren om even op mijn winnie the poohke te klikken en daar je naam in te geven, zodat ik ook weet wie er op dit moment aan het lezen is. 3 fan (geen idee hoe ik daar nu nog een 's' aan moet toevoegen *zucht*), daar weet ik nog niks mee he.
Je weet wel, ik respecteer absoluut geen privacy. ;)

goeiemorgen?

Ventje vertrok deze morgen naar zijn werk. Ergens onderweg tussen traphek en voordeur maakt hij een ietsie-pietsie te veel lawaai. Gevolg: Amelie wakker. Aangezien ze vrolijk begon te babbelen, en we over ongeveer een half uurtje toch moesten opstaan, liet ik ze maar doen. Te laat om ze nog tot stilte te manen, te vroeg om ze er al uit te halen (wat was mijn bedje nog heerlijk warm...) Zolang ze content is.

Als het dan tijd is om haar uit haar kamer te halen, blijkt madam heel haar kleerkast uitgeladen te hebben...Goeiemorgen...

het palmboomke

op algemene aanvraag :D

mama-test

Een mama was aan het wandelen met haar 4-jarige dochter. De dochter raapt iets op van de grond en wil het in haar mond steken.
Mama zegt dat ze dat niet mag doen.

dochter: waarom?

mama: omdat het op de grond gelegen heeft. Dat betekent dat het vies is, en dat er bacteriën op kunnen zitten.

dochter: mama jij weet toch echt alles he. Hoe komt het toch dat jij zo slim bent?

De mama denkt even na en antwoordt:
Omdat je, voor je mama wordt, een mama-test moet doen. Je moet op al die dingen kunnen antwoorden, anders mag je geen mama worden.

Dochter denkt even na, en zegt dan:
ik snap het. Dus als je niet slaagt voor die test, moet je papa worden?

Inderdaad, antwoordt mama met een brede glimlach.

venijntje (2)

Dju toch, vind ik op het WWW toch wel zo'n T-shirtje van venijntje, is het maar tot maat 86. En daar past ons Amelie nie meer in :(.

samen boekjes lezen

staartemeisje

Mijn nieuwe missie: van Pauline een staartemeisje maken. :D

Bij Amelie is het radicaal mislukt, als echte kwajongen draag je namelijk geen staartjes, en houden staartjes het welgeteld 2 minuten en 38 seconden uit (ongeveer ;))

Dus heb ik een nieuwe missie: Pauline! Nog klein en onschuldig. Lange lokken heeft ze nog niet, dus voorlopig beperkt het zich tot een palmboomke recht op haar hoofd. (en ik moet eerlijk zijn, mijn vaardigheden kunnen nog niet veel meer aan) Maar tis wel superschattig. En beter nog: ze trekt het niet uit, meer nog, ze vraagt er zelf achter!

Kan ik eindelijk mijn speldjes en elastiekjes benutten ;).

clever

ventje: 'ik heb wel zin in een colaatje'
ikke: 'ah ja ik ook'
ventje: 'brengt gij dan de fles mee?'

clever.

2 minuten later, seut als ik ben, kom ik aan met de fles én 2 glazen.

'ik heb liever zo'n hoog glas'.

Of hoe ventjes een steun betekenen in je huishouden.

Bovy

Gisteren scheen het zonnetje, dus leek het me wel de moment om een wandelingetje te gaan maken in domein Bovy. Nog gauw even Katrien mee opgetrommeld met haar 2 dochters en zo stonden we rond kwart voor 4 klaar aan Bovy (en de zon scheen ondertussen niet meer, maar soit, laten we de pret nu niet bederven)

Amelie wou persé in de enkele buggy (de dubbele toch niet, mama?) en Pauline zag het wel zitten om wat te stappen. Nog geen 5 stappen verder, ging ze al recht op haar gezicht...Amelie dan maar uit de buggy en Pauline erin (leuk toch, als je eigenaar bent van een dubbele buggy).

Eerst en vooral gingen we de geitjes een bezoekje brengen. En daar ging Amelie tegen de vlakte, in al haar hevigheid (de zwaartekracht was sterk gisteren). Gelukkig konden de geitjes even voor de nodige afleiding zorgen.

Dan gingen we nog even het kabouterbos bezoeken. Amelie en Amber wildenthousiast op zoek naar de kabouters, Sienna hobbelde er achter aan, en toen wou Pauline ook wel eens even de beentjes strekken. Grrrrrrr voor de zwaartekracht want weer werd ze daar door aangetrokken, om dan maar terug in de buggy te belanden. Uiteindelijk heeft iedereen toch wat gestapt, en volgens mij hebben ook alle kindjes even in alle buggy's gezeten (Katrien had er ook eentje bij)

Heelhuids geraakten we terug aan het speeltuintje. Daar nog heel eventjes gespeeld en dan was het dringend tijd om naar huis te keren. Want de mama en de papa mochten die avond nog naar een mosselfiest (*jochei*) en moesten de kids nog eten en in bad. Om 19 u zou de babysit daar zijn en het was half 6 toen we thuis waren.

Goed hoor, Fie, gij stresst graag extra zeker. Natuurlijk kreeg Pauline dan nog een crisis van jewelste (dat komt ervan als ge namiddag nie wilt slapen!!), maar om 19 u zaten ze allebei braaf in de zetel, lekker gegeten én fris gewassen! Goed hè!

in de spaarpot

Deze middag ging Amelie snel even mee naar de bakker om een brood te halen, want zij mocht betalen! Na wat gefrummel in de rekken, ontdekt ze de kindersurprise-eitjes. En voor de allereerste keer heb ik toegegeven dat ze er eentje mocht meenemen (lap nu heb ik het vlaggen bij alle volgende bakkersbezoekjes, I know...), en dan natuurlijk nog eentje voor Pauline ook, of het zou ambras zijn.

Na de bestelling mocht ze betalen. Ze kreeg nog wat geld terug en ik zeg dat ze het kleingeld mag hebben voor in de spaarpot te steken. Neemt ze 1 stuk ervan, loop naar de rek en komt terug zonder centje? Stond daar toch wel een spaarpotje voor 1 of andere actie, en juffie had dat gezien. Centje dus braaf daar in gestoken. Ze had gelukkig voor de 5 cent gekozen, en niet voor het stuk van 2 euro :o.
Ik kon er nie veel van zeggen, ze had gewoon gedaan wa ik gezegd had. De schat :).

En gesmuld da ze hebben van hun eikes. En wa ne prul dat daar toch weer in zit...

inventaris

Wie houdt er nu ne inventaris op de 1,5-jaardag van mijn dochter? Awel de fun. Plezanteriken. Had ik beide dochters in de kar geladen ;), sta ik daar toch wel voor een gesloten deur, zeker. En 't regende dan nog wel. Zin om door te rijden naar dreamland had ik niet (is nog een pakske verder, en op da uur begint het daar té druk te worden) dus dan maar naar de babywinkel in de buurt, en heeft Pauline een reserve-lola-koe gekregen. Dat is tegenwoordig haar allerdikste vriend en ze kan niet meer zonder. Dus leek het me wel interessant om er zo een tweede aan te schaffen...en kan de eerste ook eens een fatsoenlijk bezoekje aan de wasafdeling brengen!!

peuter Pauline!

't Is officiëel vanaf vandaag! Pauline mag zichzelf peuter noemen, jaja ze kan het toevoegen aan haar CV'ke! Het is namelijk exact 1,5 jaar geleden dat ons kleinste meid geboren werd. De babytijd zit er hier dus op (voorlopig althans ;)).

Pauline, jij bent ondertussen ook al een flinke meid geworden met een eigen willetje. Verbaal ben je echt erg snel, en praat je ons al bijna onder tafel ;), en rondlopen doe je nog steeds op de schattigste manier aller tijden. Blijf zo'n schatje zoals je nu bent, he ;)!!!!

Dat vraagt om een cadeautje (hoe, ik benut alle kansen om iets te kopen voor de kids?) Mss een tweede borsteltje, want daar is het altijd serieus ruzie voor. Straks eens even in de fun passeren, denk ik :).

receptie meters en peters

Zondag stond er een nieuwjaarsreceptieke op het programma voor de meters en de peters. Eerst kregen ze een lekker stukje taart aangeboden en daarna nog sandwichekes, zoals het op een receptie moet he ;)! Voor de rest was het vooral een gezellig samenzijn, en konden ze alle meters en peters eens samen op hetzelfde moment zien!

ai ai aikea

We hadden een kapstokske nodig. En een bakske om de kinderboekjes in te steken, want waar het nu in zit, puilt uit. Het ideale excuus dus om richting ikea te rijden! Na wat gefleem bij mijn ventje, kreeg ik hem zelfs zo ver dat hij mee wou op zaterdagnamiddag. Kindjes mochten naar de grootouders (zo gek zijn we nog net niet, haha) en zo werd het nog eens een uitstapje onder ons.

We wilden een heel simpel houten bakske voor de boekjes in te steken (tis ook allemaal tijdelijk he) en we vonden al snel ons ding. Maar daar zat zo geen kaarteke bij waar het ligt in het magazijn, maar wel de uitleg dat het in de afdeling 'opbergen' lag. Niks ingepakt te vinden, dus bedacht ik me maar dat we het bakske zo mochten meenemen. Werner vond het een beetje verdacht, maar we namen het toch maar mee!

Dan op zoek naar een kapstokske en ook daar vonden we meteen ons goesting.

Even de ogen gesloten toen we kinderland voorbij wandelden, en hiep hiep hoera, we hadden helemaal niks extra mee als de 2 dingen die we nodig hadden.

Dan de lange rij trotseren aan de kassa (en ja we kozen weer de verkeerde) en daar stonden we dan met ons bakske en ons kapstokske. Wij gaan altijd in Hognoul naar de ikea, omdat dat het dichtste bij is, maar daar klappen ze dus frans. En madam aan de kassa kende geen woord vlaams natuurlijk. Maar het bakske mocht nie mee, want het was une modèle de exposition. Daar stonden we dan, met alleen ons kapstokske, want we kregen het toch nie uitgelegd da we da nog even wilden gaan zoeken.

Werner ging het kapstokske in de auto leggen, en ik ging al op zoek naar het juste ingepakte bakske. (we hadden niet meer zoveel tijd, want we moesten op tijd terug zijn voor de kinnekes te gaan halen, en we moesten nog uit eten gaan!)
Ik nam Werner zijne GSM mee, en hij ging de mijne dan uit de auto halen, zodat we elkaar wel terug zouden vinden in het grote ikea-land.

Dus ikke heel da ding weer door om dan te ontdekken da er op het ander verdiep ook nog een afdeling 'opbergen' is (hoe maken ze het moeilijk?) en jawel na een beetje zoeken (en heel veel gepuf en gezweet) vind ik ons bakske in de juiste verpakking! Ik besluit alvast naar Werner te bellen dat em zich gereed mag zetten aan de kassa (ik heb geen geld bij of niks), kom ik toch wel op mijn antwoordapparaat uit, zeker? (nog wat meer zweten, haha)

Daar sta ik dan, zonder geld of iets. En schrik da Werner mij levend gaat villen, want hij klaagt altijd da mijne GSM zo veel plat is...ai ai ai toch.

Mijn bakske daar ergens neergezwiept, de kassa's voorbijgewandeld en naar den oto. Ik redeneer dat hij daar dan wel zou wachten. Nee hij redeneert zo niet. En nu? Terug de kassa's voorbijgeglipt...en wonder boven wonder zie ik daar een lief venteke heel ijverig naar zijn vrouwtje zoeken. Ik spring net niet op hem, en zo keren we gezellig terug naar huis mét bakske!!!!

Volgens mij kan dit alleen maar ons overkomen. Maar dat maakt het leven spannend!

pretland

Voormiddag ben ik nog eens met de meisjes naar pretland geweest. Het was de eerste keer dat ik alleen met de 2 meiden ging, sinds Pauline mobiel ;) is, en ik moet zeggen, ik heb me geen moment verveeld :D.

We waren goed op tijd daar, 3 minuten voor openingstijd zelfs. Maar we waren niet de eerste, integendeel zelfs, er stond al een hele rij aan te schuiven om binnen te mogen. Er worden op zaterdagvoormiddag heel wat verjaardagsfeestjes georganiseerd blijkbaar (volgende keer ga ik terug op zondagvoormiddag).

Voorbeeldig gewacht tot we binnen mochten, en daarna plantte ik Pauline in het baby/peuterhoekje om dan Amelie op gang te helpen. Maar Pauline had er blijkbaar geen zin in, en begon te wenen. Goed begonnen dus. Na wat schootzitten, wilde ze toch terug op ontdekking gaan.

En ze hebben dat eigenlijk heel goed gedaan. Ze hielden zelfs (meestal) rekening met elkaar, zodat ik me niet in 2 moest splitsen. Effe moeilijk moment als Amelie in zo'n groot speelding wou kruipen en Pauline daar een beetje schrik in had, zodat ik niet mee kon gaan. Amelie wou natuurlijk wel dat mama meeging, maar uiteindelijk is ze dan toch alleen erop uit getrokken.

Tijdens het drankmomentje moest Amelie even zeuren om in een kinderstoel te mogen (en hare fristi gedeeltelijk over haar kappen) maar voor de rest geen incidenten!
Woehoe!! Ze waren wel ontzettend moe toen we thuiskwamen, en zijn nu aan het genieten van een welverdiend dutje.

flexibele kleuter

Van een kleuter wordt toch heel wat flexibiliteit verwacht. Eerst was er dus de overgang naar het kikkerklasje met nieuwe juf. Maandag was de juf ziek, dus viel er een andere juf in. En dinsdag stond er een interimaris klaar, want de juf bleef nog 2 weken afwezig. Dus heel wat juffen op korte tijd.

En ons Amelie doet dat prima. Ik had echt verwacht dat ze daar veel meer moeite mee ging hebben, maar ze doet het echt goed! Ik ben best wel trots op haar! Ze gaat op dit moment ook heel erg graag naar school, dus dat is toch wel een fijn gevoel.

Vorige week vrijdag was ze dan in de namiddag ook terug naar school gegaan (normaal ging ze donderdag gaan, maar toen had de juf gezegd dat ze wat diarree had, dus had ik ze maar thuisgehouden. Thuis was daar echter niks aan te merken, dus vrijdag maar terug naar school laten gaan. ) Ze was heel blij dat ze nog eens naar juf Cindy mocht gaan.

Eénmaal thuis kreeg ik echter te maken met een onuitstaanbare (sorry voor het woord, maar zo was het wel) Amelie. Het was nu natuurlijk wel al het einde van de week, dus ze zal wel moe geweest zijn. Maar niks was goed voor madam. Elke reden die ze kon aanhalen om te zeuren, gebruikte ze dan ook.

Werner ging net laat thuis zijn, en ik moest nog naar de spelotheek, want ik was al een week te laat. En het was weer een avontuur met beide dames. Maar soit, we hebben het weer overleefd, en de spelotheek stond nog overeind ;).

Eénmaal thuis is de crisis dan echt begonnen. Pauline was tegen dan ook moe, dus had ik 2 zeurmiekes aan mijn hoofd. Hoe graag ik ze ook zie, ik was toch erg blij dat ze toen in bed lagen.

In het weekend heeft ze dan wat kunnen bijrusten en maandag is ze weer in de namiddag teruggegaan naar school. En ik moet zeggen dat het nadien toch wat aangenamer is verlopen als vrijdag.

Morgen mag ze weer een gans dagje gaan. Dinsdag en vandaag heb ik ze een namiddagdutje laten doen.

afbreken!

Zoals iedereen al weet, zijn we ons huisje aan het verbouwen. Het 1e en 2e verdiep zijn al af, en nu gaan we het gelijkvloers laten aannemen.

1e stap is de achterbouw afbreken. Die wordt nadien dan terug opgebouwd (dit was het makkelijkste). De bedoeling is dat wij (ale ventje en schoonpa ;)) het 'ontmantelen' (ramen, deuren, dak eruit) en dan komt er ne afbraakwerker de rest doen.

Blijkbaar kan je dan tot gezellige ontdekkingen komen. Heel wat muizen zaten in het dak, ne wespennest *shock*. Ne mens zou nie mogen weten wat er allemaal inkruipt precies...

Alé het begin is alvast gezet!






zo ziet ne wespennest eruit:

Mega Melie vs Sneeuwwitje

dan wilt ne mens sportief zijn...

Op maandag en donderdag ga ik, samen met een vriendin, aerobiccen. Nu waren we echter al een paar weken niet meer geweest, wegens december feestmaand, en vandaag waren we voor de eerste keer terug van de partij (maandag was ik ziek). Is die les op die tijd toch wel gewoon afgeschaft, zeker! (familiale redenen) Dus nu is het enkel nog op maandag.

Dan wilt ne mens al ne keer sportief zijn...

stokje

Ik had ze al op verschillende blogs zien opduiken. Er wordt namelijk een stokje doorgegeven. En Sterretje heeft die aan mij doorgegeven.
En braaf als ik ben, heb ik er meteen werk van gemaakt, seh :D

Wat wilde je later worden toen je kind was?
juffrouw (lager onderwijs). Al van heel jongs af aan wilde ik dit, en dit is zo gebleven tot ik het ben gaan studeren. Om dan tot de ontdekking te komen dat voor de klas te staan, niet mijn ding is…ik heb nog eens een 2e poging gewaagd met de GPB-opleiding, maar voor de tweede maal moest ik toegeven dat lesgeven echt niks voor mij is…en nu weet ik dat dan ook echt :D

Wat ben je dan uiteindelijk geworden?
Ik heb graduaat orthopedagogie gestudeerd, en werk binnen een dienst beschermd wonen voor volwassenen met een mentale handicap.
Momenteel ben ik al een heel tijdje thuis als thuisblijfmama, maar de planning is wel dat ik terug ga werken als de kindjes allemaal naar school zijn.

Hoe wilde je er als kind later uitzien?
Goh, ik denk dat ik daar als kind nooit echt over nadacht, of kan da nie? Als een volwassen vrouw, zeker?

Hoe zie je er nu uit?
Tja ik weet nie of ik er al echt volwassen uit zie, hihi.
Maarre, hoe zie ik er uit? Tja zoek maar een foto van mij op, he ;), mezelf beschrijven kan ik nie zo goe eigenlijk.

Hoe zag de man van je dromen eruit, als puber?
Als jonge puber viel ik op blonde mannen, later ben ik dan toch voor de bruinharigen beginnen zwijmelen. Edward Furlong uit Terminator 2 vond ik een knap venteke.
Ik lette vooral op de ogen (echt waar!)

En wat is het in het echte leven geworden?
bruin haar heeft hij, al zijn het er niet meer zoveel (hihi)
En ik kijk graag in zijn dondere vertederende, lieve, soms schattige ogen.

Hoeveel kinderen wilde je later en op welke leeftijd?
2, 3 of 4. Liefst voor mijn 30e.

En wat is het uiteindelijk geworden (of wat zal het worden?)
Momenteel 2 dochters, respectievelijk op 25- en 26-jarige leeftijd.
Het 3e mag er komen voor mijn 30e, maar ik moet mijn ventje nog even wat bewerken. Dus bij deze ;) Nu ja ik heb nog wel even de tijd.
Graag zou ik dan nog een kindje adopteren, ventjelief ook, maar als hij er nu al niet meer als 2 wil? De toekomst zal het uitwijzen...;)

Wat was als kind je lievelingseten en wat lustte je totaal niet?
Ik was als kind een heel makkelijk eterke eigenlijk, ik lustte zowat alles.
Met de typische Vlaamse kost kon je me wel bekoren
boulettekes à la mama met warme kriekskes
rode kool met worst
(jaja echt een makkelijk eterke)
Wat ik niet lustte, was rauwe witloof, spruiten (traditioneel), champignonnekes en vis.

Is dat nog steeds zo?
Nee patatten zijn mijn ding nie meer, en heb ik veel liever pasta’s of wokschotels.
Met lasagnaaaaaaaaaa kan je me veel plezier doen. Ook Mexicaans eet ik erg graag. En sjokolat :D natuurlijk!
Rauwe witloof lust ik nog steeds niet, en van lever moet ik kokhalzen.

Ziezo, taak volbracht.
Ik geef het stokje door aan:
Een lieve vroedvrouw
een tof dorpgenootje
Ik wacht vol verlangen :D op hun antwoorden!

Aiaiai onze kaartjes

Onze nieuwjaarskaartjes bij de we de 1e januari besteld hebben, zijn nog steeds niet aangekomen. Dit duurt nu toch wel erg lang, normaal gaat dat erg vlot. Sebiet is de maand om (of erger nog, het jaar :D) Nu mogen ze toch wel heel erg snel gaan komen, want anders heeft het echt niet meer aan om ze te versturen...

opgelucht!

Amelie doet het fantastisch op school! Ze zou de hele tijd aan het babbelen en tetteren zijn, super toch? Misschien moet ik het toch eens afleren om zoveel te piekeren op voorhand, want hier is het dus totaal overbodig geweest.

Ze vindt het dus heel fijn in het kikkerklasje, maar ze mist juf Cindy toch wel. Dus gaan we het toch eens proberen om ze in de namiddag ook eens te laten gaan, we gaan beginnen met 2 keer per week en dan kunnen we zien of ze dat 'tempo' aankan. We hadden gedacht aan maandag en donderdag, zodat het een beetje gespreid is, en ze de andere namiddagen toch nog kan slapen. Namiddag gaat ze dus terug, en ze kijkt er al naar uit, hoor!

De ziektekiemen waren trouwens even snel verdwenen als ze gekomen waren. Het is bij die 1ne keer overgeven gebleven, de 2 dagen nadien was Pauline wel nog wat zeurderig, maar als het dat maar is, he...

Amelie is trouwens sinds ongeveer een week terug heel wat aangenamer als ze een tijdje is geweest. Natuurlijk heeft ze af en toe nog kuren, maar ze is ook terug om heerlijk van te genieten. En Pauline ook!

Dus niets dan goed nieuws hier!

en een goede gezondheid!

Blijkbaar hebben we die wens iets te weinig gekregen voor 2008, want tis alweer van datte. De tweede dag van het jaar mochten we al een gezinsbezoekje aan de dokter brengen, wegens 4 blaffende honden.

Gisteren voelde ik me dan weer niet op en top, grieperig, misselijk. En ik moest niet raden vanwaar dat kwam. Neefje was zaterdag namelijk op een laat kerstfeestje en had de buikgriep. Dus ik had er ons al een beetje aan verwacht (als mijn kinderen buikgriep hebben, neem ik ze niet mee ergens naartoe. Ten eerste omdat ze zich dan ellendig voelen en toch niks aan die drukte hebben, en ten tweede omdat het besmettelijk is!)

Dus ikke maar op tijd mijn bedje in, in de hoop dat ik vandaag wat beter zou zijn. Om 23.15u hoorde ik opeens een verdachte 'blab' en vlak daarna begon Pauline te wenen. En toen wist ik al hoe laat het was. Ja hoor, Pauline had overgegeven. Dit is dus al de 4e (!) keer sinds oktober dat ze dat heeft he...Voordeel daaraan is dat Werner en ik al een heel goed team geworden zijn op dat gebied. Maar gelukkig is het bij die 1ne keer gebleven! Ik had nochtans al ne hoop hoeslakens, pyama's en slaapzakken klaargelegd, maar het was gelukkig niet nodig...

Nu is ze wel enorm zeurderig en flauw, dus ze zal zich toch nog niet zo denderend voelen. En ik voel me gelukkig toch al iets beter...

en veilig terug afgehaald :)

Jaja ze kwam vrolijk huppelend de speelplaats op. Het eerste wat Amelie zei, toen ze mij zag, was: 'juf Cindy is ook hier'. En als ik vroeg of het fijn was bij juf Elke, antwoordde ze: 'juf Cindy is er ook he'. Ze kan het nog niet zo heel goed vatten, maar ze het toch maar fijn gespeeld met de poppen in het poppenhoekje. Oef.

Ik ben even aan het twijfelen geweest om ze namiddag terug te laten gaan, dan mag ze bij juf Cindy, maar na diep beraad *kuch* heb ik ze toch maar bed in gekegeld ;).

veilig afgezet!

Amelietje is terug naar school! En het is goed verlopen! We waren redelijk laat vertrokken :o, dus duurde het even voor we plaats hadden op de parking. Ze zitten vanaf nu in een klasje dat ze over de speelplaats moeten van de lagere school, en daarvoor zouden ze verzamelen bij de kleutertjes. Maar ze waren al vertrokken toen wij daar aankwamen (en nee, toch waren we nie de laatste). Dus dan maar gauw achterna. Amai tis ne hele afstand erbij nu hoor. De kinderverzorgster kwam gelijk met ons aan, en dat vond Amelie wel leuk. Samen met haar het boekentasje nog weggezet en toen was ze klaar om te gaan spelen. Nog even wuiven en ze was vertrokken! Hopelijk deze middag alleen maar leuke verhalen!

het kikkerklasje

De vakantie is weer bijna afgelopen. Dat betekent dat Amelie morgen terug naar school mag gaan, naar een nieuw klasje mét nieuwe juf die ze niet zo graag heeft.

Ik heb haar al wat proberen voor te bereiden. Om naar het kikkerklasje te gaan, zoals ze het noemen ziet ze helemaal zitten. En dan zeg ik dat juffrouw Elke (de nieuwe dus) haar juffrouw gaat zijn. Elke keer reageerde ze 'juffrouw Cindy ook he'. (haar allerliefste vorige juf dus). En geen enkele keer leek ze het aan te willen nemen dat juf Cindy er vanaf morgen echt niet meer gaat zijn.

Deze morgen begreep ze het blijkbaar wel. Haar reactie 'ik blijf thuis bij mama he'. :s

Ik hoop zo dat het toch gaat meevallen voor onze kleine meid, maar eigenlijk heb ik er echt wel een beetje hartzeer van. Ze gaat nog maar net naar school en nu moet ze al naar een nieuwe juf...Hadden we het geweten, hadden we ze thuis gehouden tot nu natuurlijk, maar dat is toch wel mooi verzwegen...tja anders hadden ze in november wsl geen kleuters gehad.

Maarre toi toi toi voor onze kleine meid.

Andere oplossing zou zijn ze enkel nm te laten gaan :D, want dan mogen ze wel naar juf Cindy...Maar ja, Amelie heeft toch nog behoefte aan haar dutjes, dus we zullen wel zien hoe het morgen, en overmorgen en al de volgende dagen verloopt.

Werner had al de fantastische oplossing ze gewoon thuis te houden tot volgend schooljaar, maar we zullen eerst nog even afwachten hoe het gaat meevallen.

de website

Ge zult het nie geloven! Maar er is nog eens beweging op onze website! Jodelahie! Ik ga proberen er af en toe eens terug wat op te zetten, en ik ben alvast begonnen met het dagboek van Amelie bij te werken! Jaja Amelie heeft haar zegje nog eens mogen doen!
Ook Pauline is al even komen vertellen op haar plekje.

Ik ga proberen er af en toe nog eens werk van te maken...

knippe knippe knip

Vandaag nog eens een bezoekje gebracht bij de kapper. Amelie heeft voor de eerste keer haar haartjes ginder laten wassen. Ze keek soms wel eens een beetje twijfelachtig, maar ze heeft dat heel flink laten doen. Ook het knippen laat ze mooi gebeuren.

Ons Pauline is een ander paar mouwen. Als het kon, sprong ze uit de stoel, in mijn armen...'uit uit uit' Het stond haar dus niet zo aan, deze keer. Hopelijk volgende keer beter!

Maar we hebben ze nog eens goed laten kortwieken, en dit is het resultaat:

venijntje

Je kent ze wel, die grappige T-shirten die je op standjes op festivals kunt kopen. Vorig jaar heeft Pauline er zo nog 2 van haar peter gekregen, eentje met VIP op (Very Important Princess) en een 2e supergeslaagd 'I've got more hair than my dad' (en het is niet gelogen :D).

Ooit heb ik zo eens een T-shirtje zien hangen met een stuurs kijkend Nijntje op, met daaronder Venijntje. Vond ik ook wel leuk gevonden.

Awel, ons Amelie zou treffend passen in zo'n T-shirt. Want soms, soms kan ze nonde***** toch een echt venijn zijn. En dit vooral naar haar zusje toe. Als ze in hare weg kan gaan staan, zal ze het ook doen. Als ze iets kan afpakken, zal ze het ook doen. Als ze haar kan omduwen, zal ze het ook doen? Zijn alle zusjes (of broertjes) nu echt zoo venijnig naar elkaar toe?

Goh naar mama of papa kan ze ook eens haar trukendoosje uithalen, helaas werkt dat daar iets moeilijker...

Gelukkig...gelukkig kunnen ze ook zo mooi met elkaar samen spelen. Gisteren namiddag was het plots weer verdacht stil, dat ik zeker eens moest gaan kijken, of de kleerkast ofzo weer niet over het hele huis verspreid lag. Maar nee, ze waren samen met memory-spel aan het spelen, en Amelie was Pauline de regels aan het uitleggen :D. Als ik ter plaatse weg kon smelten, had ik het zeker gedaan, hoor!
Of als Amelie tracht hand in hand met Pauline te wandelen.
Of als ze samen op de grond liggen te gieberen
Of als ze zich samen in de kleerkast verstoppen (OK dit mag eigenlijk niet, maar het is wel een heel vertederend zicht)
Of als ze eerst Pauline haar drinken wil geven, vooraleer ze zelf gaat drinken.
Of als ze een koekje krijgt, het 2e aan Pauline geeft
Of...

Gelukkig kan venijntje ook wel eens heel erg lief zijn.

zoveel mogelijk onderbroeken op de arm

Pauline heeft een bizarre hobby. Zodra ze de kans ziet om in de kast met onderbroekjes van Amelie te duiken, zal ze dit ook doen (en Amelie helpt gewillig om de deur open te doen, daar zijn grote zussen toch voor??) Ze pakt zoveel mogelijk onderbroekjes en hangt die op haar arm. In het begin was ze nog bescheiden, en beperkte ze zich tot 2 of 3 onderbroekjes. Maar nu probeert ze elke keer weer haar record van zoveel mogelijk onderbroeken te breken.

Gekke dame.

de ganzenpas

Amelie heeft voor hare kerstmis een karaokeDVD van studio 100 gekregen. En ze had al gauw haar favoriete liedje uitgekozen: 'de ganzenpas' van kabouter klop (zoals zij hem noemt). 100 keer zou ze dat liedje achter elkaar kunnen horen. Ik denk dat ze vooral de clip leuk vindt, want daar loopt een gans in rond :D.

Ik probeer ondertussen ook een poging te ondernemen om haar de kabouterdans aan te leren, en ja hoor, ze doet het al een beetje mee. Ah ja dochterlief moet de mama toch opvolgen he ;).

Maar haar voorkeur gaat toch maar uit naar die ganzenpas.

KWEEK KWEEK KWEEK KWEEK KWAAK!

gelukkig nieuwjaar!

Het is weer zover, een nieuw jaar is aangebroken. 2008...de tijd gaat toch echt wel vooruit.

2007 hebben we dus weer uitgewuifd en zien we nooit meer terug. De ideale dag toch om terug te blikken op het voorbije jaar.

* de verjaardagen van onze meisjes. Pauline mocht haar eerste kaarsje uitblazen, Amelie had er al 2 op haar taart staan.
* het accident van Amelie. Amelie die met haar voorhoofd tegen de chauffage smakt, en zo op spoed belandt om gehecht te worden. Het litteken is echt al erg mooi genezen!
* Amper enkele weken later wordt Amelie opgenomen in het ziekenhuis met het rota-virus.
* onze vakanties. We hebben ons alvast niet ingehouden, en zijn er maar liefst keer 4 keer tussenuit gemuist. Wel telkens in het mooie binnenland (2 keer Reigersnest, 2 keer Bosberg, we hebben de gezinsvakantiecentra nogal gesponsord) 1 van de 4 keren was Werner er niet bij, omdat hij eens een weekje hard wilde doorwerken aan het huisje.
* Dat leidt ons dus tot de verbouwingen. De eerste verdieping is af geraakt, en we zijn verhuisd naar boven. We wonen nu voor ongeveer een jaartje op ons gezellig dakappartementje. De goedkeuring voor de verbouwingen van de benendenverdieping hebben we ook verkregen.
* het verdwijnen van ons bos ;) in onze hof.
* 3 jaar getrouwd! Een kort weekendje naar Gent, voor de eerste keer weg zonder kids. Romantiek ten top!
* voor mij toch ook wel een jaar van twijfel. Adoptie of niet? Studeren of niet? Terug gaan werken of niet? Heb ik nu echt al mijn eerste midlifecrisis meegemaakt? Gelukkig heb ik alles ook terug op een rijtje gekregen.
* de beslissling om nog een jaartje langer thuis te blijven voor de meisjes en de goedkeuring van mijn werk hiervoor.
*Paulientjes evolutie van baby naar peuter. De eerste kruippogingen, de eerste stapjes en de eerste woordjes, nu zijn het er al zoveel meer!
* Amelietje van peuter naar kleuter. Haar eerste schooldag. Het begin van haar schoolcarrière.

We kijken niet alleen terug, we blikken ook vooruit...wat gaat 2008 ons geven? De verbouwingen zullen een centrale plaats innemen in ons leven dit jaar. Deze maand nog zou de achterbouw moeten afgebroken worden en vanaf februari zullen de grote werken dan beginnen. We hopen op een vlot verloop, want met verbouwingen weet je maar nooit. En dat ons huisje eind dit jaar klaar mag zijn!! Dat zou erg mooi zijn.

Ons gezinnetje zal natuurlijk altijd centraal staan. Nog een jaartje langer mag ik thuisblijfmama zijn, er altijd zijn voor de kids, dit met zijn ups en downs!

En de vraag 'en een derde kindje?' is ook al enkele keren gesteld. :D Gek he? Laat me zeggen dat ik altijd eens lach naar Werner en dat hij dan eens zucht en ik dan eens over zijn bolleke aai...en nee, ik ben niet zwanger!!

Rest me enkel nog jullie ook allemaal een voortreffelijk jaar toe te wensen. Dingen toewensen ga ik niet doen, maar sluit zelf even je ogen, en denk aan die dingen die je graag dit jaar ziet gebeuren (hou het een beetje realistisch ;). Dat kleine wensje dat diep in je hartje zit, dat wens ik je toe!

Onze beste wensen voor 2008!!!!

En we hebben een fotootje!

En we hebben eindelijk een fotootje voor onze kerst - oh nee - nieuwsjaarskaart!

Dit is de winnaar:



Ik zal meteen eens kaartekes gaan bestellen bij foto.com, seh.

van aad op nief!

Gisteren was er het obligate eindejaarsfeestje ;). Ik keek er wel naar uit, maar de vermoeidheid woog toch wel door. (amai ben ik nu echt niks meer gewend? ;))

Omdat de benedenverdieping op dit moment toch leegstaat, was dit de ideale plaats om aad op nief te vieren. Een tafel, 2 gourmetstellen (jaja we volgen het cliché ;D), en enkele vrienden waren voldoende om een feestje te houden (oh nee excuseer, we hadden ook een ieniemienie discoballetje voor het raam staan, jiehaaaa!)

Lekker gegeten, veel gegeten, en toch leek het alsof er niks op was. Hebben jullie dat probleem ook altijd? Blijkbaar kunnen we niet goed inschatten hoeveel zo'n 7 mensen eten (ofwel denken we gewoon dat Steven en Stefan toch véel meer eten :D) Stefan en Inge hadden voor het vlees gezorgd en wij voor de groentjes...ach ja dat er niet genoeg was, konden we gelukkig niet zeggen.

En daarna kregen de mannen natuurlijk goesting om buiten de vuurkorf nog eens zijn werking te laten doen. Wat is dat toch met mannen en vuur? Nu ja, het was gezellig én lekker warm, en zodoende hebben we de rest van de avond buiten gezeten. Stefan nog net kunnen tegenhouden om niet voor middernacht zijn vuurpijlen af te steken, en zo konden we rustig aftellen naar 2008!!!

En dat het een spetterend jaar mag worden, werd meteen duidelijk. Volgens mij wordt er echt elk jaar meer en meer vuurwerk afgestoken. We hoefden gewoon maar rond ons te kijken en we kregen het gratis cadeau. Maar onze allerliefste Stef had ook voor pijlkes gezorgd dus die hebben we natuurlijk het allermeeste bewonderd!

Dan kussie kussie kussie en de beste wensen voor iedereen!

Met de foute muziek op de achtergrond hebben we nog wat verder gesjafeld. Mijn kaarsje geraakte echter stilletjesaan uitgedoofd en om 2 u ben ik richting bedstee vertrokken. De rest ging dan nog beginnen aan een ijsstronkske, maar ik heb het laten passeren. Een dik uur later is ventjelief ook naar boven gekomen.

pretland

Omdat we zo weinig op het programma hadden staan deze periode (haha), wilden we graag met de meisjes toch nog eens naar pretland gaan. Zoals altijd pret verzekerd. Voor Pauline was het de eerste keer dat ze al stappend mee kon spelen ginder, dus ze heeft het hele ding daar afgeschuimd!

de kerstmomenten

Kerstmis, het gaat niet zomaar aan je voorgbij. En ook dit jaar hadden we weer heel wat op het programma staan. Alé laat ons eerlijk zijn, we hebben ons nog eens gedragen als feestbeesten, en dat we daar te oud voor geworden zijn *kuch kuch* (of zou het door het feit komen dat uitslapen geschrapt is in onze woordenboek?) hebben we moeten ondervinden.

Zoals de traditie het wil, gaan we op kerstdag 's avonds altijd naar de Kaas- en (z)wijnavond in club 9. Voor mij was het de eerste keer sinds 2003 dat ik nog eens mee wijn mocht drinken (zwanger - BV - zwanger - BV) dus daar moest toch een flesje wijn op gekraakt worden. Dit heb ik iets te letterlijk genomen, en heb ik een ganse fles wijn alleen soldaat gemaakt. De liedjes van Mega Mindy en kabouter Plop passeerden de revue en naar het schijnt had ik nogal veel lawaai. Tja kan ik er aan doen dat ik de enige was die witte wijn dronk en daar alleen met die fles opgescheept zat ;).

Awel 's anderendaags wel wat moe natuurlijk en een iets gevoeliger maagje, maar het viel nog wel mee. Gelukkig maar, want 's avonds mochten we gaan kerstfeesten bij mimi en bompi. En dat was ook weer heel gezellig geweest. Eerst mochten de kindjes hun pakjes opendoen. Pret verzekerd. Amelie werd wel heel ongeduldig als Pauline op een wel heel erg rustig tempo haar pakjes opendeed, maar ze heeft het overleefd! Daarna gezellig tafelen, en dan konden de kids bed in ( we bleven daar slapen, zodat we niet meteen om 20 u naar huis moesten)
En dan was het pakjestijd voor de 'grote mensen' (joepieeeeeeeeeee!!!!!!!!!). Onderweg even Amelie in een ander bed moeten gaan leggen, ze lagen namelijk op dezelfde kamer en Amelie was dan maar gewoon bij Pauline in bed gekropen...en als wij gingen slapen, haar dan terug in haar bed gelegd.
Na een kerststronkje was het voor ons ook tijd om het bedje in te kruipen.






En dat was nog niet het einde. De dag daarna, we zitten ondertussen op de 27e, mocht ik voormiddag nog naar een vergadering van de gezinsbond, en namiddag was het dan weer een kerstfeestje, ditmaal bij mijn petekindje.

Die avond was het weer afspraak in club 9, voor de top 100. Ik wou daar persé nog eens naartoe gaan, maar eigenlijk begon ik toch behoorlijk moe te worden. Maar op een gegeven moment, werden mijn batterijtjes plots op de 1 of andere manier weer opgeladen, en toen moest ik het einde van de top toch wel halen. Helaas was die pas om 3 u....Na liedjes als 'purple rain' en 'nothing else matters' meegekweeld te hebben (Heeft u ons dan niet gehoord? :o) was de nummer 1 daar en dan was het dringend tijd om naar huis te gaan.

's Anderendaags hebben we dan voor de allereerste keer in het jonge leventje van onze meisjes owv de reden 'moe' naar de schoonouders gebeld, zodat wij nog een beetje in bed konden blijven liggen...

Jaja we moesten nog eens hevig op stap gaan. We zullen het geweten hebben...

vakantie dichtbij huis!

Voor de batterijtjes nog eens op te laden aan het einde van het jaar, zijn we vorige week een paar daagjes er tussenuit geweest. De 24e hadden we niets op het programma staan, en de 25e ook pas 's avonds, dus leek het ons wel een mooi moment om nog eens wat quality-time met het gezinnetje door te brengen. Dus van de 22e tem de 25e waren we nog eens ribbedebie.

Om gezellig samen te zijn, maar toch niet thuis, hoef je niet ver weg te gaan. Dus trokken we nog maar eens richting de Bosberg.

Amelie sprak al een paar dagen van op vakantie te gaan. Voor haar is het nog niet 100 % duidelijk wat vakantie precies betekent, maar dat het plezant is, heeft ze wel al door. (Ze dacht dat het gebouw 'vakantie' noemde.)

De kindjes hebben het voortreffelijk gedaan op eetgebied, want dat is toch elke keer weer een beetje spannend. Maar zowel Amelie als Pauline bleven braaf op het stoeltje zitten. Tja, Pauline eet elke keer goed, maar ook Amelie was een lieveke deze keer. Het leek zelfs bijna alsof we niet met eetproblemen te kampen hebben ;). Ons rustige gezinneke :D.

Op slaapgebied ging het ook goed! We konden ze daar wel apart leggen, dus dat is wel een voordeel. De eerste avond heeft Pauline wel wat geweend, en Amelie had wat moeite met inslapen (het was de eerste keer in een groot bed op een ander) maar voor de rest konden we echt niet klagen. Ze sliepen zelfs braaf tot 8 u 's morgens. Dus het verliep allemaal eens zoals in de boekskes!

En voor de rest hebben we geleefd op het tempo van de kinderen. Gezellig samen gespeeld, gewandeld, naar de diertjes gaan kijken,...

Ik heb zelfs serieus mijn grenzen verlegd. We hebben de kindjes namelijk in de voormiddag af en toe eens achtergelaten bij de kinderopvang ginder. Ze waren zo zoet aan het spelen, dat we het risico eens namen een kwartiertje weg te gaan. Toen we terugkeerden, waren ze nog steeds vrolijk aan het spelen en dus hebben we er eens van geprofiteerd om een wandeling onder ons 2 te gaan maken. Amai ik stond verstomd van mezelf, als mama softie ;)..

Kortom, een gezellig 'enkele-daagjes-er-tussenuit'